Οι αγορές δεν έχουν (ακόμα) πανικοβληθεί με τους δασμούς 30% του Τραμπ
Τελικά μπλοφάρει ο Τραμπ;
The Wiseman
Τι συμβαίνει με Eurobank, Optima και Credia, τα σχέδια και οι φήμες σε ΓΕΚ, Aktor, ΑΒΑΞ, ποιοι «μαύρισαν» τον Τόλη τον Α’, το νέο σκάνδαλο στις Σπέτσες και πόσο κόστισε το πάρτι Κούστα
Μetlen: 14 ερωτήσεις και απαντήσεις για την εισαγωγή στο χρηματιστήριο του Λονδίνου
Μετά από 30 χρόνια στο Χρηματιστήριο Αθηνών, η Metlen επιδιώκει την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου με στόχο τη διεθνή αναγνωρισιμότητα και την προσέλκυση νέων κεφαλαίων
Σε μια κίνηση που σίγουρα κρύβει αρκετό επιχειρηματικό ενδιαφέρον, προχώρησε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της γνωστής πτηνοτροφικής εταιρείας «Νιτσιάκος ΑΒΕΕ», Κώστας Νιτσιάκος αλλά και οι αδερφές του, Ελένη και Αγγελική.
Ο Κώστας Νιτσιάκος, ίδρυσε την ΙΚΕ με την επωνυμία «Ιστός Τοξότης» και με κεφάλαιο 14.470.000,00 ευρώ. Το ενδιαφέρον είναι ότι στη νέα εταιρεία το κεφάλαιο δεν εισφέρθηκε σε χρήμα, αλλά ο Νιτσιάκος δίνει ονομαστικές μετοχές αξίας 14.465.100 ευρώ που έχει στην πτηνοτροφική εταιρεία, συν 4.900 ευρώ σε μετρητά.
Η «Ιστός Τοξότης», με έδρα την Αθήνα θα είναι Holding. Επειδή είναι απίθανο να αποχωρεί ο Κώστας Νιτσιάκος από την οικογενειακή επιχείρηση, που ξεκίνησε στα Ιωάννινα τη δεκαετία του 70, κάτι άλλο συμβαίνει.
Ακριβώς την ίδια κίνηση, δηλαδή τη σύσταση εταιρείας holding, έκανε και η αδερφή του επικεφαλής της εταιρείας, Ελένη Νιτσιάκου.
Συγκεκριμένα, ίδρυσε την εταιρεία MPE Marithe Μονοπρόσωπη, με ίδια διεύθυνση ως έδρα της εταιρείας, και με κεφάλαιο 14.470.000 ευρώ. Η Ελένη Νιτσιάκου έδωσε μετρητά 4.900 ευρώ και τα υπόλοιπα 14.465.100 ευρώ σε μετοχές που κατέχει η ίδια στην εταιρεία Νιτσιάκος ΑΒΕΕ.
Μια τρίτη εταιρεία συστάθηκε από την Αγγελική Νιτσιάκου. Πρόκειται για την Orithen Meloria η οποία είναι επίσης holding κι έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά.
Δηλαδή τα τρία αδέρφια μεταβίβασαν στις δύο εταιρείες χαρτοφυλακίου το σύνολο των μετοχών τους στην πτηνοτροφική μονάδα.
Οι φήμες πριν από μερικούς μήνες έκαναν λόγο για εξαγορά της εταιρείας, η οποία το 2023 είχε σπάσει το φράγμα των 500 εκατ. ευρώ τζίρο. Φήμες που διαψεύστηκαν πανηγυρικά ενώ οι πληροφοριοδότες μου στην εύανδρο Ήπειρο μου λένε και τώρα ότι η σύσταση των δύο εταιρειών δεν συνδέεται με κάποια περίπτωση πώλησης του ομίλου.
Η εταιρεία έχει συνάψει έξι ομολογιακά τραπεζικά δάνεια και ένα μακροπρόθεσμο τραπεζικό δάνειο, το υπόλοιπο των οποίων ήταν στα τέλη του 2023, 48.552.946,52 ευρώ.
Η πτηνοτροφική εταιρεία που ανήκει στον όμιλο Νιτσιάκος έχει δύο ακόμη εταιρείες: Την Ξενοδοχειακές επιχειρήσεις Θ. Νιτσιάκος ΑΕ, που δραστηριοποιείται στον κλάδο των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων και την Φουντ Μάστερ ΑΕΒΕ, που δραστηριοποιείται στην επεξεργασία και τυποποίηση προϊόντων κοτόπουλο.
Σε ταραγμένα νερά κινείται ξανά η διεθνής ναυτιλία, καθώς δύο παράλληλα μέτωπα απειλών προκαλούν ανησυχία, σε πλοιοκτήτες και ναυλωτές, όσον αφορά στην ασφάλεια των θαλάσσιων μεταφορών.
Από τη μία πλευρά, οι Χούθι της Υεμένης επανεμφανίστηκαν μετά από παύση 230 ημερών, ξεκινώντας εκ νέου στοχευμένες επιθέσεις σε εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα — και μάλιστα με μεγαλύτερη επιθετικότητα και νέες τακτικές.
Από την άλλη, έχει σημειωθεί σειρά βομβιστικών επιθέσεων με μαγνητικές νάρκες εναντίον πλοίων, που σύμφωνα με αναλυτές αποδίδονται σε Ουκρανούς σαμποτέρ, και έχουν στόχο τον εκφοβισμό των πλοιοκτητών και των ναυτιλιακών που χρησιμοποιούν ρωσικά λιμάνια.
Και στις δύο περιπτώσεις στο επίκεντρο των επιθέσεων έχουν βρεθεί πλοία ελληνικών συμφερόντων. Οι Έλληνες εφοπλιστές με ισχυρή παρουσία και σημαντικό ρόλο στις διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές, έχουν μεγάλη έκθεση στο τοπίο των αυξημένων γεωπολιτικών κινδύνων που καθιστούν την ασφάλεια κάθε άλλο παρά δεδομένη.
Παιχνίδι σκιών με φόντο τα ρωσικά λιμάνια
Μπαράζ επιθέσεων με μαγνητικές νάρκες σε δεξαμενόπλοια έχει θέσει σε συναγερμό τη διεθνή ναυτιλιακή κοινότητα. Το φαινόμενο, που παραπέμπει σε στοχευμένο σαμποτάζ με στρατιωτική ακρίβεια, εγείρει σοβαρά ερωτήματα για το ποιος κινεί τα νήματα πίσω από τις εκρήξεις.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, όλα τα πλοία που επλήγησαν είχαν καταπλεύσει σε ρωσικά λιμάνια το προηγούμενο διάστημα. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει ορισμένους αναλυτές στην εκτίμηση ότι η Ουκρανία ενδέχεται να βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης εκστρατείας πίεσης προς πλοιοκτήτες και διαχειρίστριες εταιρείες που συνεχίζουν να χρησιμοποιούν ρωσικές θαλάσσιες υποδομές.
Οι επιθέσεις καταγράφηκαν σε μια γεωγραφική ζώνη που εκτείνεται από τα ανοικτά της Λιβύης και της Τουρκίας, έως την Ιταλία, την Ισπανία και περιοχές εντός ρωσικών χωρικών υδάτων. Η επιλογή στόχων και η εκτέλεση δείχνουν ομάδες με στρατιωτική εκπαίδευση και σαφή αποστολή: πλήγμα σε κρίσιμα ενεργειακά δρομολόγια, χωρίς να προκληθούν περιβαλλοντικές συνέπειες σε ευρωπαϊκά κράτη.
Πηγές ασφαλείας κάνουν λόγο για μια νέα μορφή «πολέμου» στη θάλασσα, με το μήνυμα να είναι σαφές: η σιωπηλή υποστήριξη σε ρωσικές εξαγωγές έχει πλέον κόστος.
Από τα επτά πλοία που χτυπήθηκαν με παρόμοιο τρόπο από τον περασμένο Δεκέμβριο μέχρι και πριν από λίγες ημέρες, τα τέσσερα ήταν ελληνόκτητα.
Το Seacharm, που χτυπήθηκε τον Ιανουάριο στα ανοικτά της Τουρκίας, και το Seajewel, που επλήγη τον Φεβρουάριο στην Ιταλία, ανήκουν στην Thenamaris, τον ναυτιλιακό όμιλο που ελέγχει ο Νικόλας Μαρτίνος.
Το πλοίο Seacharm (χωρητικότητας 112.200 dwt, κατασκευής 2018), υπέστη ζημιές στα ανοικτά του μεσογειακού τουρκικού λιμανιού Τζεϊχάν στα τέλη Ιανουαρίου 2025.
Η επίθεση σημειώθηκε έναν μήνα αφότου το πλοίο φόρτωσε βαρέλια από το Καζακστάν, από τον τερματικό σταθμό της κοινοπραξίας Caspian Pipeline Consortium (CPC) στο ρωσικό λιμάνι Νοβοροσίσκ στη Μαύρη Θάλασσα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Kpler. Το πετρέλαιο αυτό δεν υπόκειται σε δυτικές κυρώσεις.
Το τάνκερ LR2 Seajewel (κατασκευής 2009) χωρητικότητας 109.000-dwt ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Σαβόνα, στη Βόρεια Ιταλία, όταν σημειώθηκαν δύο εκρήξεις, τη νύχτα της Παρασκευής 14 Φεβρουαρίου προς Σάββατο 15 Φεβρουαρίου.
Κανένα από τα μέλη του πληρώματος δεν τραυματίστηκε και δεν υπήρξε καμία επιβάρυνση του περιβάλλοντος λόγω του περιστατικού, όπως είδε δηλώσει τότε η εταιρεία.
Πιο σφοδρή ήταν η έκρηξη που σημειώθηκε πρόσφατα στο τάνκερ Vilamoura (χωρητικότητας 159,000 dwt, ναυπηγημένο το 2011), διαχειρίστρια του οποίου είναι η TMS Tankers, του εφοπλιστή Γιώργου Οικονόμου.
Το πλοίο υπέστη ζημιές περίπου 12 ώρες μετά την αναχώρησή του από το λιβυκό λιμάνι της Ζουεϊτίνα την Παρασκευή 30 Ιουνίου, όπου είχε φορτώσει 1 εκατομμύριο βαρέλια αργού πετρελαίου με προορισμό το Γιβραλτάρ, σύμφωνα με εκπρόσωπο της ναυτιλιακής. Με την ίδια να αρνείται κατηγορηματικά ότι το τάνκερ αποτελεί μέρος του σκιώδους στόλου.
Όπως δήλωσε, πραγματοποιεί αυστηρούς ελέγχους συμμόρφωσης με τις κυρώσεις πριν προσεγγίσει λιμάνι οποιασδήποτε περιοχής που υπόκειται σε κυρώσεις του ΟΗΕ και της Δύσης.
Από την έκρηξη εισέρρευσαν ύδατα στο μηχανοστάσιο, ωστόσο, κανείς από το πλήρωμα δεν τραυματίστηκε.
Το πιο πρόσφατο περιστατικό σημειώθηκε στις 6 Ιουλίου και είχε στόχο το LPG carrier Eco Wizard (χωρητικότητας 40,000 cbm, κατασκευής 2024) που βρισκόταν κοντά στο λιμάνι Ουστ-Λούγκα. Στο πλοίο, που ανήκει στον στόλο του Χάρη Βαφειά, σημειώθηκε έκρηξη, που προκάλεσε κάποια διαρροή αμμωνίας.
Δημοσίευμα των Lloyd’s List ανέφερε ότι δύο διαδοχικές εκρήξεις έπληξαν το μηχανοστάσιο του δεξαμενόπλοιου και οι αρχές εκτιμούν ότι πρόκειται για επίθεση μεμαγνητικές νάρκες (limpet mines), παρόμοια με τις άλλες επιθέσεις που έχουν καταγραφεί φέτος.
Οι Χούθι επιστρέφουν πιο επιθετικοί
Την ίδια ώρα, οι Χούθι επιστρέφουν δυναμικά στα ύδατα της Ερυθράς Θάλασσας, ξεκινώντας μια νέα φάση επιθέσεων με αναβαθμισμένη τακτική και στοχευμένες επιλογές. Είχαν σταματήσει την δράση τους τον περασμένο Δεκέμβριο.
Μέσα σε λίγες ημέρες, επιτέθηκαν με σφοδρότητα σε δύο ελληνόκτητα πλοία.
«Η ναυτική παρουσία στη ζώνη έχει περιοριστεί, και οι Χούθι εμφανίζονται πλέον πιο τολμηροί, καλύτερα εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι, με κάθε λόγο να συνεχίσουν τις επιθέσεις τους», προειδοποιεί ο Ian Ralby, επικεφαλής της IR Concilium και αναλυτής στο Center for Maritime Strategy.
Η στρατηγική τους πλέον στρέφεται κατά πλοίων που έχουν συνδεθεί με το Ισραήλ — είτε μέσω προσεγγίσεων λιμένων είτε μέσω εταιρικής ταυτότητας. Αντιθέτως, πλοία με σημαίες ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου ή Ε.Ε. φαίνεται πως παραμένουν εκτός στόχου, τουλάχιστον προς το παρόν.
Το πρώτο πλήγμα σημειώθηκε την Κυριακή 6 Ιουλίου, με την συντονισμένη επίθεση στο ελληνόκτητο φορτηγό Magic Seas, μεταφορικής ικανότητας 63,300 dwt (κατασκευής 2016), της εταιρείας Stem Shipping του εφοπλιστή Μιχάλη Μποδούρογλου, το οποίο βρισκόταν 51 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά του λιμανιού Χοντέιντα (Al Hudaydah) της Υεμένης.
Η επίθεση ήταν σφοδρή. Χρησιμοποιήθηκαν drones και πύραυλοι με αποτέλεσμα το πλοίο να βυθιστεί. Παρά την ένταση της επίθεσης, όλα τα μέλη του πληρώματος διασώθηκαν.
Ο εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων των Χούθι, Yahya Saree, σε τηλεοπτική δήλωση, ανέφερε πως το πλοίο, στοχοποιήθηκε επειδή κατέπλευσε κατά το παρελθόν σε ισραηλινά λιμάνια.
Ο εφοπλιστής Μιχάλης Μποδούρογλου, ωστόσο, υποστήριξε στο Bloomberg ότι η προσέγγιση αυτού του πλοίου σε λιμάνι του Ισραήλ έγινε «πριν από μερικά χρόνια, αλλά το ίδιο έκαναν και τόσα άλλα» και πρόσθεσε ότι «η Stem Shipping σταμάτησε τη διαδρομή μέσω Διώρυγας του Σουέζ, μετά την επίθεση των Χούθι στο πλοίο Sounion, το ελληνόκτητο πετρελαιοφόρο, τον Αύγουστο του περασμένου έτους, αλλά ξανάρχισε μόνο αφού ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι είχε επιτευχθεί εκεχειρία με τους Χούθι για τα αμερικανικά πλοία τον Μάιο».
Μάλιστα το υπό λιβεριανή σημαία φορτηγό πλοίο χωρητικότητας 36.800 dwt (κατασκευής 2012), έγινε στόχος συνεχών επιθέσεων για δύο ημέρες, καθώς έπλεε στην Ερυθρά Θάλασσα.
Το πλοίο βυθίστηκε αλλά υπήρξαν απώλειες. Ορισμένα μέλη του πληρώματος έχασαν τη ζωή τους, άλλα διασώθηκαν, ενώ αρκετοί ναυτικοί παραμένουν αγνοούμενοι.
Την ίδια ώρα, πληροφορίες κάνουν λόγο για ενδεχόμενη απαγωγή μελών του πληρώματος από τους Χούθι, χωρίς ακόμη να έχει υπάρξει επίσημη επιβεβαίωση από την ιδιοκτήτρια του πλοίου.
To μαύρο Mercedes GL 500 4matic με πινακίδα κυκλοφορίας IHZ 9562, είναι ασφαλισμένο και κυκλοφορεί κανονικά. Προφανώς ο άνθρωπος που ανέλαβε να το παρκάρει έκανε λάθος εξ’ ου και το αυτοκίνητο αυτό κύλησε προς τα πίσω.
Αρκεί όμως ένα λάθος για να κυλήσει έτσι προς τα πίσω ανεξέλεγκτα ένα τέτοιο αυτοκίνητο; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι, προφανώς όμως σε τέτοιες περιπτώσεις η βιασύνη για να εξυπηρετηθούν οι πελάτες είναι κακός σύμβουλος. Το εν λόγω αυτοκίνητο φέρει συστήματα και δικλείδες ασφαλείας που δεν επιτρέπουν να συμβεί κάτι τέτοιο.
Το κιβώτιο ταχυτήτων το οποίο όπως μπορείτε να δείτε στη σχετική φωτογραφία είναι ένας λεβιές που βρίσκεται πίσω από το τιμόνι. Προφανώς αν έχεις επιλέξει Reverse ή Drive δεν μπορείς να βγεις από το αυτοκίνητο, καθώς αυτό κινείται έστω και ελάχιστα. Για να επιλέξεις το Parking όπως μπορείτε να δείτε πρέπει να πατήσεις το λεβιέ από το πλάι του χρησιμοποιώντας τον ως κουμπί. Αν το κάνεις το αυτοκίνητο ακινητοποιείται και όντας τετρακίνητο δεν υπάρχει καμία περίπτωση αστοχίας που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη κύλιση.
Αν όμως αντί να επιλέξεις το Ρarking πατώντας το κουμπί τραβήξεις λίγο το μοχλό νομίζοντας ότι θα πάει στο Ρarking, αυτός πάει στο Νeutral που όπως μπορείτε να δείτε είναι στην ίδια ευθεία. Πατώντας δυνατά το φρένο, εμπλέκεται το «auto hold» για κάποια δευτερόλεπτα (15 – 30 sec). Πρόκειται για ένα σύστημα που σε βοηθά να μανουβράρεις και να παρκάρεις σε δρόμο με κλίση. Αυτό ενεργοποιεί τις δαγκάνες των φρένων και κρατά το αυτοκίνητο ακίνητο παρότι εσύ δεν πατάς φρένο. Σου δίνει το περιθώριο να πατήσεις σταδιακά γκάζι χωρίς να πατάς φρένο.
Αν ο παρκαδόρος που πιθανότατα δεν είχε εμπλέξει το ποδόφρενο (σ.σ: η GL δεν έχει χειρόφρενο, έχει ποδόφρενο αριστερά κάτω) αυτά τα δευτερόλεπτα που το αυτοκίνητο συγκρατούνταν με το «auto hold» κατέβηκε από τη θέση του, γιατί βιάζονταν να μανουβράρει το επόμενο αυτοκίνητο, τότε ένιωσε το αυτοκίνητο να τσουλάει και να τον παρασέρνει. Βέβαια δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να συγκρατήσει αυτό το βάρος, σε κατηφόρα, ένας άνθρωπος.
Ένα άλλο ζήτημα που αξίζει να δούμε είναι η στάση της ασφαλιστικής η οποία προφανώς θα υποχρεωθεί στο πλαίσιο αστικής ευθύνης να καταβάλλει αποζημιώσεις τόσο στους τραυματίες όσο και στην επιχείρηση που εισέβαλε το όχημα. Επιπλέον θα κληθεί να καλύψει τις ζημιές στο πεζοδρόμιο, τα κολωνάκια και το δέντρο. Αφού γίνουν αυτά, λογικά η ασφαλιστική θα στραφεί εναντίον της επιχείρησης στην οποία εργάζονταν ο παρκαδόρος και θα επιδιώξει επανείσπραξη για όλα τα παραπάνω. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη δύσκολη κατάσταση που δεν θα ξεκαθαρίσει εύκολα, ειδικά αν δεν υπάρχουν όλα τα νόμιμα παραστατικά, ώστε να αποδοθεί ξεκάθαρα η ευθύνη.
Ο Καρλ Λάγκερφελντ δεν υπήρξε απλώς ένας σχεδιαστής κομψών, ακριβών ρούχων, αλλά ένας θρύλος του στιλ, μια δημιουργική ιδιοφυία, ο Κάιζερ της μόδας και για πολλούς η ίδια η ψυχή της.
Από τον θάνατο του, το 2019, η φιγούρα του με την κατάλευκη αλογοουρά του, τα δαντελένια πουκάμισα, τα άσπρα χιονάτα σα πανοπλίας κολάρα, τα γάντια χωρίς δάχτυλα, η βεντάλια που κρατούσε σαν ξίφος, το αφόρητα αλαζονικό ύφος του, τα μαύρα γυαλιά για να μη φαίνεται το μυωπικό του βλέμμα και «μοιάζει σαν καλοκάγαθος σκύλος» και οι δηλητηριώδες ατάκες παραμένουν αξέχαστα, σαν λατρευτικά στοιχεία ενός παριζιάνικου τοτέμ.
Ο άνθρωπος πίσω από τη Chanel και τη Fendi, ο «τελευταίος των μεγάλων», ο εκκεντρικός, σκληρός, αυστηρός, που είχε πάντα έναν άνθρωπο, όρθιο στη σκιά του, για να του κρατά την Coca-Cola του, με την οποία είχε πάθος, κυνικός μέχρι τέλους και δηλητηριώδης, έλεγε για τον έρωτα: «Ω! Υπερτιμημένος κι αυτός»!
Μα, υπήρχε ο Μπατίστ Τζιαμπικόνι! Εκείνος, που ο Καρλ κάποτε φωτογράφησε ως Έλληνα θεό, εκτυφλωτικά γυμνό, με ένα ασημένιο κέλυφος, στο μόνο σημείο που ο μετρ επέτρεπε σκιές, και που στην παρουσίαση του ημερολογίου της Pirelli «Μυθολογία», στη σάλα είχε μόνο τη δική του φωτογραφία, σε φυσικό μέγεθος.
Ο 18χρονος νεαρός, που σπούδαζε μηχανικός αεροσκαφών, είχε ήδη μπει, κυριαρχικός και παντοδύναμος, στη ζωή του θρυλικού δημιουργού, που μετρούσε πια 75 χρόνια. «…Θυμάμαι στη μελαγχολία μου το κάλλος του Καισαρίωνα, εκείνον τον νεαρό βασιλιά που περνούσε σα θεός στην αυλή» είναι ο στίχος του Καβάφη και ο Λάγκερφελντ είχε βρει την ενσάρκωση ενός ισόθεου ανδρικού ιδανικού που, ω δεν έγινε ποτέ και, ίσως, δεν τόλμησε, στα αλήθεια και άνευ όρων, να αγαπήσει.
Karl et moi ή ίσως figure paternelle
Ο Μπατίστ Τζιαμπικόνι γεννήθηκε το 1989 στο Μαρτίγκ με τα διυλιστήρια, τα πετροχημικά εργοστάσια και λιμενικές δραστηριότητες της περιοχής Fos-sur-Mer, στη Νότια Γαλλία, έχοντας ιταλική καταγωγή, από γονείς με ρίζες στην Κορσική. Ο πατέρας του ήταν μηχανικός και η μητέρα του εργαζόταν σε σχολική καντίνα. Ήταν μια οικογένεια της εργατικής τάξης, που ακόμη και μια γρίπη των γονιών μπορούσε να τους στερήσει το μεροκάματο και να κάνει τον βιοπορισμό αβάσταχτο. Ο αβάσταχτα νεαρός και αφοπλιστικά όμορφος μας Μπατίστ βρέθηκε για τις σπουδές του στη Μασσαλία, ένα παιδί της μεσογειακής γαλλικής επαρχίας με ήσυχη, απόλυτα προβλέψιμη διαδρομή ζωής - αν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
Λίγους μήνες από όταν έγινε 18 ετών, το 2007, μπήκε σε ένα πρακτορείο μοντέλων για να βγάλει κάποια χρήματα. Μα ήταν, όπως περιγράφει και ο Τόμας Μαν στο Θάνατος στη Βενετία τον Τάτζιο, «εξαιρετικά όμορφος. Το πρόσωπό του θύμιζε τις πιο ευγενείς στιγμές της ελληνικής γλυπτικής, ωχρό, με τη γλυκύτητα μιας μελαγχολίας, πλαισιωμένο από ξανθές μπούκλες στο χρώμα του μελιού. Η έκφρασή του είχε κάτι το απόμακρο, περήφανο, σχεδόν περιφρονητικό — κι όμως, παρέμενε προσιτή, τρυφερή, έτσι όπως μόνο η νιότη μπορεί να είναι».
Ο Μπατίστ της εργατικής τάξης θα διακτινιστεί στο Παρίσι και εκεί, σχεδόν σαν να ήταν σκηνοθετημένο, θα συναντήσει, αμέσως, τον Καρλ Λάγκερφελντ ή, καλύτερα, θα τον δει, θα τον προσέξει, θα τον διαλέξει ο ίδιος ο Κάιζερ. Κεραυνοβόλα θα τον πάρει κοντά του, δίπλα του, μαζί του. Θα τον φωτογραφίσει, θα τον κάνει κεντρικό του μοντέλο, θα τον ντύσει αλλιώς, θα τον υψώσει στις πασαρέλες, θα τον τοποθετήσει κάτω από τους πιο φωτεινούς πολυελαίους των παρισινών σαλονιών, θα τον σηκώσει σε ένα ιδεατό βάθρο σαν είδωλο νέας θρησκείας. Ο παρ’ ολίγον τεχνικός αεροσκαφών είναι, πια, το πρόσωπο -και το σώμα!- της Chanel, του Fendi, του οίκου Karl Lagerfeld.
Ο ίδιος ο Μπατίστ, στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο Karl et moi, γράφει: «Ο Καρλ δεν ήξερε τι να κάνει με τα συναισθήματά του. Ήθελε να μ' έχει κοντά, να με φροντίζει, να με προσέχει, να με διαμορφώσει, όπως εκείνος ονειρευόταν τον εαυτό του σε νεαρή ηλικία». Και αλλού λέει πως «είχε αναφέρει την ιδέα να με υιοθετήσει. Δεν το έκανε τελικά, αλλά ένιωθα πάντα σαν να ήμουν ο γιος του. Ο μόνος του γιος». Ήταν, λοιπόν, «γιος» ή καθρέφτης, φαντασίωση ή επινόηση και, για λίγο ακόμη, το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο του Καρλ.
Οι 9 κληρονόμοι, η γάτα Βιρμανίας, οι offshore, το φορολογικό θρίλερ και ο «γιος» Μπατίστ
Όμως οι κοινωνίες δεν αναλύουν συναισθήματα, πλατωνικά ή μη, πατρικά ή δήθεν τέτοια, σχέσεις με υπονοούμενα ή άλλες που δίνουν τελευταία ευκαιρία στα δικαιώματα των κορμιών και της σάρκας. Οι, δε, φορολογικές αρχές ακόμα λιγότερο. Όταν ο Λάγκερφελντ πέθανε το 2019, άφησε πίσω του μια περιουσία, που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, κυμαινόταν γύρω στα 200 εκατομμύρια ευρώ. Η γαλλική Εφορία, με αυτή την καφκικά εφιαλτική σχολαστικότητα της δημόσιας τάξης, εντόπισε παρατυπίες! Να, οι εταιρείες-κελύφη και ιδού οι μεταφορές κεφαλαίων σε offshore και πουθενά ούτε ένα ίχνος νόμιμης δήλωσης εισοδήματος! Ο ίδιος ο Γερμανός, γεννημένος στο Αμβούργο, Λάγκερφελντ, που έκανε την περιουσία του στο Παρίσι, ήταν φορολογικός κάτοικος Μονακό, χωρίς να διατηρεί εκεί ούτε πλακάκι σε wc πραγματικής κατοικία.
Η φορολογική βόμβα, που έσκασε μετά τον θάνατό του, άγγιξε πρώτα εκείνους που πίστευαν πως θα τον κληρονομήσουν. Ο Μπατίστ Τζιαμπικόνι, ανάμεσά τους, φέρεται να διεκδίκησε ποσοστό έως και 30% της περιουσίας. Φρόντισε, μάλιστα, όχι μόνο να το δηλώσει δημοσίως πολλές φορές, αλλά να γράψει ακόμη και βιβλίο για να το διατρανώσει. Φυσικά, οι συνεργάτες και όσοι είχαν επενδύσει χρόνια, υπομένοντας τον δύστροπο χαρακτήρα του, τις απαιτήσεις του, τα φαρμακερά σχόλια του Καρλ, διέψευσαν τον ωραίο, καλομαθημένο νεαρό και έκαναν λόγο για υπερβολές και ευσεβείς πόθους και μυθεύματα.
Εκείνος όμως επέμενε. Στο περιβόητο βιβλίο του, μάλιστα, καταγράφει το τελευταίο τηλεφώνημα του με το ιερό τέρας της μόδας. «Μου είπε», γράφει ο Μπατίστ Τζιαμπικόνι, «πως «συγγνώμη που δεν σε έκανα νόμιμα γιο μου. Σου ανήκει ό,τι είμαι». Αν το είπε, θα ήταν η πιο τρυφερή δήλωση. Αν δεν το είπε, θα ήταν η πιο έξυπνη αφήγηση.
Νιάουουου…
Η υπόθεση καθυστέρησε επί τέσσερα χρόνια. Οι εννέα καταγεγραμμένοι κληρονόμοι, ανάμεσά τους οι βοηθοί, οι οικονόμοι, ο σοφέρ του σχεδιαστή και, φυσικά, ο Τζιαμπικόνι, μπλέχτηκαν σε μια περίπλοκη διαπραγμάτευση με το γαλλικό Δημόσιο. Χρειάστηκε να καλύψουν κοινό πρόστιμο και να καταβάλουν αθροιστικά φόρους ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ, ώστε να αποδεσμευτεί η διαθήκη. Κάποιοι αποποιήθηκαν το μερίδιο τους. Άλλοι το πούλησαν.
Η περιουσία άρχισε να ρευστοποιείται. Τα διαμερίσματα του Λάγκερφελντ, η βιβλιοθήκη του, ακόμα και το μπουντουάρ του, δημοπρατήθηκαν. Μέχρι και η γάτα του σχεδιαστή, η διάσημη Σουπέτ, απέκτησε διαχειριστή, συνεργασίες και μάνατζερ. Ίσως, τελικά, αυτή να κληρονόμησε τα περισσότερα απ’ όλους!
Η Σουπέτ, το λευκό βιρμανικό γατάκι με μάτια πιο μπλε κι από τα κουτιά των Tiffany, δεν ήταν απλώς μια γάτα, αλλά για τον Καρλ ένα σύμβολο ραφιναρίσματος, ελέγχου, τελειότητας. Ήταν η περσόνα με το δικό της Instagram, Twitter, συνεντεύξεις Τύπου, ακόμη και συμβόλαια για καμπάνιες! Ζούσε, σύμφωνα με τις εντολές του Λάγκερφελντ, σαν παλιά χολιγουντιανή σταρ με προσωπική καμαριέρα, ιδιωτικό σεφ και βοηθούς για κάθε της ανάγκη. Η ήρεμη σαν στοχαστική γάτα, με το ήπιο, στωικό ταμπεραμέντο και το ύφος σαν να γνωρίζει κάτι που όλοι οι άλλοι αγνοούν, έμοιαζε σαν να ήταν η μόνη και πραγματική του κληρονόμος, μόνο που δεν μπορούσε να ανοίξει λογαριασμό καταθέσεων.
[caption id="attachment_1890631" align="aligncenter" width="1942"] Choupette: Η γάτα του Καρλ Λάγκερφελντ[/caption]
Ήταν ο Μπατίστ, ο πρώτος άνθρωπος της Σουπέτ, πριν την χαρίσει, αφού η γάτα Βιρμανίας τον διάλεξε βέβαια, στον Καρλ και παρακολουθούσε όλο αυτό το θέατρο της κληρονομιάς, με τα χλευαστικά σχόλια στον παγκόσμιο Tύπο, διατηρώντας διακριτική ψυχραιμία. Μάλιστα, επέδειξε αυτοκυριαρχία, καλλιεργώντας μια δημόσια εικόνα αποστασιοποιημένου μεν, ευγνώμονος δε, ανθρώπου που ευτύχισε να είναι ο εκλεκτός του ιερού τέρατος της μόδας.
Δεν του ζήτησε τίποτα, μόνο μια φορά, να ανασαίνει δίπλα του όσο κοιμάται
Ο ωραίος -36χρονος πλέον- Μπατίστ συνέχισε να ποζάρει σε φωτογραφήσεις, να χτίζει καμπάνιες με luxury brands, να πρωταγωνιστεί στην παρισινή ελίτ, αλλά χωρίς υπερβολές και προκλητικότητα. Δεν υπάρχει ούτε μία ανάρτησή του όπου να εκφράζει πικρία. Μόνο ψιθυριστός θαυμασμός για εκείνον που έφυγε και μία κάποια σιωπηλή επιμονή ότι ήταν ο μόνος που ένιωσε γιος του δημιουργού, που αποδομούσε τον ίδιο του τον εαυτό λέγοντάς πως «μια σχετική αίσθηση του χιούμορ και λίγη ασέβεια, αυτά χρειάζεται ένας θρύλος». Στο Karl et moi, ο Τζιαμπικόνι περιγράφει μια από τις πιο εύθραυστες στιγμές τους.
Ο Καρλ, που λάτρευε τη λογοτεχνία και το διάβασμα και που πάντα, στο κομοδίνο του, είχε το Φάουστ του Γκαίτε, κάλεσε το νέο αγόρι να του διαβάσει ένα ποίημα του Πωλ Ελυάρ. Εκείνος δεν καταλαβαίνει τον σουρεαλιστικό, επαναστατικό λόγο του ποιητή. Του λέει: «Μπορείς να μου το εξηγήσεις;». Ο Λάγκερφελντ απαντάει κοφτά: «Όταν κάποιος πρέπει να εξηγήσει ένα ποίημα, δεν είναι πια ποίημα». Αυτός ο διάλογος, κατά τον Μπατίστ, συμπυκνώνει τη σχέση τους. Ένας λαμπρός, μεγαλοφυής άνδρας, που δεν ήξερε πώς να δείξει αγάπη κι ένας νεαρός, σχεδόν έφηβος ακόμα, που προσπαθούσε να είναι αντάξιος ενός ονείρου, που δεν ήταν, καν, δικό του. Η σχέση, όμως, παραμένει αόριστη.
Η παγκόσμια φαντασίωση αναζητά ακόμα το πόσο βαθιά πήγε η σχέση τους, αν ήταν πράγματι πλατωνική ή όχι, αν όταν ο Καρλ δήλωνε σε συνεντεύξεις πως δεν είχε αγγίξει άνθρωπο σωματικά για δεκαετίες το εννοούσε και αν είναι δυνατόν να μην τον ενδιέφερε το σεξ, όπως τόνιζε. Ο Μπατίστ λέει πως δεν υπήρξε ποτέ τίποτα παραπάνω μεταξύ του, παρά μια σχέση μέντορα και προστατευόμενου, αυστηρά ιεραρχική, βαθιά, όμως, συναισθηματική. Πως κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεβάτι μόνο όταν ο Καρλ, σε κρίσεις πανικού, χρειαζόταν κάποιον να ανασαίνει δίπλα του. Και πως ο μύθος της μόδας δεν του ζήτησε ποτέ τίποτα που ο ίδιος δεν ήταν πρόθυμος να δώσει.
Μοιάζει ο Λάγκερφελντ να έβλεπε στον Τζιαμπικόνι τον εαυτό του όπως θα ήθελε να είχε υπάρξει ως όμορφος, ανέμελος, νέος, ιδανικός, χωρίς το απόλυτο των γηρατειών και το ασήκωτο βάρος της μνήμης. Ο Τζιαμπικόνι, από την άλλη, βρήκε έναν προστάτη, την πατρική φιγούρα, την ιδιοφυία που τον τράβηξε από τον επαρχιωτισμό του, στο κέντρο του κόσμου και του έδωσε προορισμό και, κυρίως, ταυτότητα.
Le beau Baptiste, pour de bon
Όταν ο Πυγμαλίωνας του δεν ζούσε πια, ο Τζιαμπικόνι συνέχισε με εμφανίσεις σε τηλεοράσεις, συνεντεύξεις, παρουσία στα social media, τηρώντας την ενστικτωδώς έξυπνη στρατηγική να μη λέει, ποτέ, πολλά. Δεν κατονομάζει ποσά. Δεν αποκαλύπτει ονόματα. Δεν φανερώνει έγγραφα. Όλα λειτουργούν με νύξεις και με συναισθηματική φόρτιση.
Η κληρονομιά, τελικά, είναι για εκείνον όχι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως υπαρξιακή. Σε μια τηλεοπτική του εμφάνιση είπε πως «δεν με ενδιέφεραν, ποτέ, τα χρήματα. Με ενδιέφερε να με θυμάται και να του είμαι σημαντικός. Με ενδιέφερε να ένιωθε πως ήμουν κάποιος που τον αγαπούσε χωρίς να τον φοβάται». Και όσο το γαλλικό κράτος διερευνούσε το θρίλερ των χρημάτων του Λάγκερφελντ και των κληρονόμων του, ο Μπατίστ έδειχνε υπομονή.
Όσο το Δημόσιο πουλούσε ακόμα και την κομψή καρέκλα όπου καθόταν ο Καρλ για να σχεδιάσει την τελευταία του κολεξιόν, εκείνος προωθούσε το βιβλίο του.
Έκανε περιοδεία στη Γαλλία, μιλώντας σε βιβλιοπωλεία, σε κοινό που δεν ήξερε αν διαβάζει για τη μόδα ή για έναν ερωτικό ύμνο που έμεινε μισοτελειωμένος.
Το βλέμμα του στα εξώφυλλα ήταν πάντα όμορφο, αλλά ανεξιχνίαστα ήρεμο με τη γνώση πως ο χρόνος κυλάει μόνο για εκείνον που έμεινε πίσω.
Και η σελίδα απ' το βιβλίο του σημαδεύεται στο απόσπασμα που περιγράφει την πρώτη φορά που είδε τον Καρλ να κοιμάται. «Ήταν η μόνη στιγμή που μου έμοιαζε τόσο μικρός, σα παιδάκι», γράφει. «Κοιμόταν με τα γυαλιά στο κομοδίνο, τα μαλλιά ελαφρώς λυμένα, το στόμα ανοιχτό. Τότε κατάλαβα πόσο άνθρωπος ήταν. Πόσο φοβόταν».
Και τελικά, να, που αυτό το βιβλίο δεν ψάχνει αδιάντροπα, στην ανάμνηση μιας διασημότητας, σκανδαλοθηρικά για γαργαλιστικές αποκαλύψεις, δεν είναι ένα απλό success story, αλλά μια ανθρώπινη σχέση, ένα σημείο επαφής, με όρους ψυχολογικής εξάρτησης και συναισθηματικής ανταπόδοσης. Στα social media, ο Τζιαμπικόνι δεν υιοθέτησε την τακτική των κραυγαλέων δηλώσεων για τη ζωή του με τον Λάγκερφελντ, αλλά οι αναρτήσεις του σχεδόν πάντα αφορούν τον ίδιο, την εικόνα του, την πορεία του, τη ζωή του.
Ποτέ δεν έγραψε για το πώς ένιωσε όταν έμαθε το ύψος των φόρων, των προστίμων και του τελικού ποσού κληρονομίας, ούτε πως είναι να βλέπει τα απόλυτα προσωπικά αντικείμενα του Καρλ να βγαίνουν σε δημοπρασία. Δεν απάντησε σε ερωτήσεις για το ποιος πήρε τι. Είναι σαν να έχει αποδεχτεί πως ό,τι έπρεπε να κερδίσει, το είχε ήδη αποκτήσει.
Ο Μπατίστ Τζιαμπικόνι δεν έγινε διάσημος επειδή υπήρξε το ωραιότερο μοντέλο της δεκαετίας του 2010. Ούτε επειδή ήταν ο πανέμορφος νεαρός που ένα ιερό τέρας, με ασυνήθιστη ισχύ, διάλεξε και του άλλαξε τη ζωή. Τελικά, ίσως ούτε η κληρονομιά να έχει πια σημασία - κι ακόμα λιγότερη αξία, αν σκεφτεί κανείς όσα απέμειναν μετά την εφορία.
Ίσως αυτή η ιστορία να μην αφορά μόνο τη μόδα, τις διαθήκες, τις εκατομμυριούχες γάτες, τις λουσάτες ζωές και τα χρήματα. Αλλά έναν ζωντανό, φτιαγμένο από σάρκα, καθρέφτη ενός άντρα που δεν άντεχε τον θάνατο. Και όταν, κάποτε, τελειώσει ο θόρυβος από τις δημοπρασίες, τα τιμολόγια, τα tweets και τα αστεία για τη Σουπέτ, ίσως μείνει μόνο εκείνη η αληθινή εικόνα ενός ωραίου να κοιτάζει τον φακό, όπως τον έμαθε ο Καρλ. Όχι για να προκαλέσει. Αλλά για να μην χαθεί.
"
["post_title"]=>
string(172) "Καρλ Λάγκερφελντ: Ο ωραίος Μπατίστ Τζιαμπικόνι, η τεράστια περιουσία, η γάτα και οι κληρονόμοι"
["post_excerpt"]=>
string(268) "Ψυχογιός, μοντέλο, σχεδόν υιοθετημένος, ίσως και κληρονόμος, έγινε το πρόσωπο μιας αγάπης που δεν ειπώθηκε και μιας περιουσίας που δεν καταγράφηκε"
["post_status"]=>
string(7) "publish"
["comment_status"]=>
string(6) "closed"
["ping_status"]=>
string(6) "closed"
["post_password"]=>
string(0) ""
["post_name"]=>
string(89) "karl-lagkerfelnt-o-oraios-batist-tziabikoni-i-terastia-periousia-i-gata-kai-oi-klironomoi"
["to_ping"]=>
string(0) ""
["pinged"]=>
string(0) ""
["post_modified"]=>
string(19) "2025-07-13 00:01:06"
["post_modified_gmt"]=>
string(19) "2025-07-12 21:01:06"
["post_content_filtered"]=>
string(0) ""
["post_parent"]=>
int(0)
["guid"]=>
string(34) "https://www.mononews.gr/?p=1890612"
["menu_order"]=>
int(0)
["post_type"]=>
string(4) "post"
["post_mime_type"]=>
string(0) ""
["comment_count"]=>
string(1) "0"
["filter"]=>
string(3) "raw"
}
Choupette: Η γάτα του Καρλ Λάγκερφελντ[/caption]
