Ευάγγελος Μυτιληναίος: Η βιομηχανία χρειάζεται αυτάρκεια – Το στοίχημα της Metlen στα μέταλλα
Ο κ. Μυτιληναίος μίλησε για τη δυσμενή θέση της Ευρώπης στην παγκόσμια παραγωγή μετάλλων και
The Wiseman
Το ράλι των μετοχών του Κόκκαλη, ο Προκοπίου, το ακίνητο και τα γαμωσταυρίδια, οι νέες αποδοχές του Μυτιληναίου, το bonus της Eurobank, η συγκίνηση για τη «Νουνού», γιατί ο ΚΜ είναι happy, η κίνηση ματ της Νίκης και ποιος εφοπλιστής γίνεται παππούς
Αθηνά Μαρτίνου: «Το χάρισμα μου ήταν η τρέλα μου» – Συγκινητικές στιγμές από την εισαγωγή στο «Πάνθεον της Ελληνικής Ναυτιλίας» και του Σπύρου Μ. Πολέμη
24 αγώνες, σε 4 ηπείρους, 20 οδηγοί, οι καλύτεροι στον κόσμο, 10 ομάδες, με σημαντικά βραβεία και ιστορία, 1 πρωταθλητής θα είναι νικητής ή πάλι όχι;
Vive le Sport!
Και ομορφιά και ευφυΐα και πρωτοπορία και επιτυχία και τόσο νέα ηλικιακά και χάρισμα να γίνεται συμπαθής; Θα μπορούσε να μας εξουθενώσει η Ρεβέκκα Παλαιολόγου, απ' τα τόσα καλά, που μόνο ένα τους συνήθως αρκεί, για να είσαι ευλογημένο πλάσμα! Είναι συνιδρύτρια και CEO της premium εφαρμογής γνωριμιών Dion και έχει συμπεριληφθεί στη λίστα Forbes 30 Under 30, ενώ συνίδρυσε την κοινότητα Women in Derivatives and Tech, σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη.
Τα επιτεύγματά της είναι τόσο εντυπωσιακά, που λέμε, μόνο, να τα παρατηρήσουμε καλά, για να δούμε πως τα πέτυχε και σε τόσο νεαρή ηλικία! Κατά τ΄ άλλα, η Άτροπος, μία από τις Μοίρες, φαίνεται πως αποφάσισε να της δώσει όλα τα χαρίσματα της ή αν δεχτούμε, πως αποτέλεσμα τέλειων - συμπτώσεων δεν υπάρχει, η ίδια η Ρεβέκκα έχτισε μια τόσο ισχυρή προσωπικότητα, που ακόμα και αν δεν τα έχει όλα, τα φτιάχνει από μόνη της.
Ένα κερασμένο ποτό είναι, τελικά, μεγάλη υπόθεση
Η Ρεβέκκα Παλαιολόγου άφησε πίσω της την Ελλάδα, όπως τόσοι άλλοι της γενιάς της, στάθηκε στο Λονδίνο και βρέθηκε στο φαντασμαγορικό, όλο χλιδή, κατανάλωση, υπερβολή και πλούτο Ντουμπάι. Ακολούθησε το ένστικτο -και τις φιλοδοξίες της- τόλμησε και έκανε μια μεγάλη επιτυχία στον κόσμο των επιχειρήσεων και της τεχνολογίας. Δεκάδες αφιερώματα σε περιοδικά και σάιτ αφιερώνουν συχνά θέματα για την Ελληνίδα, που είναι ιδανικό θέμα τόσο για την ωραιότατη εμφάνιση της, τη κομψότητα της, αλλά και την εξυπνάδα της και την επιτυχία της με την Dion, της επαναστατικής εφαρμογής της γνωριμιών.
Το όνομα, Dion, παραπέμπει στον αρχαϊκό θεό Διόνυσος ή Dionysus, του κρασιού, της διασκέδασης, της ευφορίας, της ευχαρίστησης και των νέων γνωριμιών, με απλές τακτικές, όπως με το κέρασμα ενός ποτού. Και αυτό ακριβώς κάνει η εφαρμογή που σχεδίασε και λειτουργεί η κυρία Παλαιολόγου, επιτρέπει στους χρήστες να στείλουν ένα «κερασμένο» ποτό, ως πρώτη κίνηση για να ξεκινήσει μία συζήτηση.
Εάν το ποτό γίνει αποδεκτό, τότε η συζήτηση συνεχίζεται μέσα στην εφαρμογή. Αν δεν γίνει αποδεκτό, το ποσό επιστρέφεται στον αποστολέα. Αυτή η εμπειρία συνδυάζει, πανέξυπνα και απλά, την αυθεντικότητα και την προσωπική επαφή με την καινοτομία της τεχνολογίας, προσφέροντας έναν νέο τρόπο για να δημιουργούνται αληθινές ανθρώπινες συνδέσεις.
Κι όμως! Η Dion ανατρέπει το καθιερωμένο μοντέλο γνωριμιών μέσω social media και προσφέρει μία τελείως διαφορετική εμπειρία στον χρήστη δίνοντας μια κομψή, χωρίς έκθεση, συναισθηματική διάσταση στην επικοινωνία γνωριμιών. Η Dion κερδίζει έδαφος ως μια premium επιλογή για κοινωνικές συνδέσεις στο Ντουμπάι, εξασφαλίζοντας συνεργασίες με πάνω από 70 μέρη και προσελκύοντας 7.000 μέλη στη δύσκολη λίστα αναμονής του.
Η Ρεβέκκα, όμως δε σταματά εκεί και σκοπεύει να επεκταθεί στον κόσμο της ευεξίας, προσφέροντας υπηρεσίες όπως σάουνα ή παγοθεραπεία, δημιουργώντας μια νέα τάση στις κοινωνικές εμπειρίες. Με συνεργασίες σε exclusive spots, όπως το ελληνικό γκουρμέ «Gaia» και το λατινοαμερικανικό «Coya», δύο από τα πιο ελίτ εστιατόρια στο Ντουμπάι, η Dion προσφέρει κάτι μοναδικό στις γνωριμίες στη μεγάλη, θορυβώδη, ζωηρή μα και μοναχική λόγω ταχυτήτων ρυθμών, πολυσύχναστη πόλη.
Το σύνδρομο του απατεώνα και η δουλειά πέρα από αντοχές
Η Ρεβέκκα Παλαιολόγου, ναι, δουλεύει πολύ, αναγνωρίζει τη σημασία της διαρκούς εξέλιξης και τον αγώνα της αυτοβελτίωσης, αλλά δεν ήταν ροδόσπαρτα τα βήματα της σε μια ξένη χώρα και σε τόσο νεαρή ηλικία. Στην αρχές παρουσίαζε, λέει, όλα τα συμπτώματα του «σύνδρομού του απατεώνα».
Όπως συμβαίνει στο Ιmposter Syndrome, έτσι και εκείνη ένιωθε παρά τα επιτεύγματα και την διαρκώς αυξανόμενη επιτυχία της, πως δεν τις άξιζε, ότι ήταν απλώς τυχερή ή ότι έχει ξεγελάσει τους άλλους, παρά τα όσα έχει καταφέρει. Ένιωθε πως δεν είναι ικανή ή αξιόλογή για όλα αυτά, παρά την αναγνώριση των άλλων.
Το ψυχολογικό φαινόμενο, συχνό ειδικά στους εργαζόμενους υψηλών επιδόσεων, κόπασε όχι με τον καιρό, αλλά με την επιμονή της, τη σκληρή δουλειά, που ξεπερνούσε αντοχές. Το παραδέχεται και η ίδια άλλωστε, δηλώνοντας πως «πολλές φορές πίστευα ότι δεν ήμουν αρκετά καλή, αλλά αυτό που έμαθα είναι ότι το μόνο που χρειάζεσαι είναι να πιστέψεις στον εαυτό σου και να δουλέψεις σκληρά». Όπως και στην επαγγελματική της πορεία, έτσι και στην προσωπική της ζωή, η Ρεβέκκα εκτιμά την αξία του να αναγνωρίζουμε τα δυνατά μας σημεία και να τα αξιοποιούμε στο έπακρο, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο μπορεί να φανεί.
Μετά το Λονδίνο, στο Ντουμπάι, όλα ήταν αλλιώς…
Το Ντουμπάι, πιστεύει πως είναι το ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη της Dion. Ο τρόπος ζωής, η διάθεση για γνωριμίες, η πολυεθνικότητα, οι νεαρές ηλικίες που συρρέουν το μέρος με καλή ψυχολογία για να διασκεδάσουν και να κοινωνικοποιηθούν, έγιναν τόπος ελευθερίας για να εφαρμοστεί και να τελειοποιηθεί η ιδέα. Η ίδια έκανε μια μεγάλη στροφή στη καριέρα της, αφού από την δουλειά της ως μηχανικός λογισμικού, πέρασε στο να είναι η CEO της Dion και στις συνεργασίες Business to Business.
Συνηθισμένη από το Λονδίνο, που όλα ήταν αλλιώς, από τον καιρό μέχρι τις νοοτροπίες, στο Ντουμπάι, έμαθε εκτός από το να λειτουργεί σε μια άλλη εργασία και να προσαρμόζεται προσωπικά.
Έγινε πιο εξωστρεφής, περισσότερο ανοιχτή, αναγνώρισε την σημαντική των προσωπικών επαφών. Ακόμη και οι πιο απλές συνήθειες της εργασιακής ρουτίνας της, άλλαξαν. Αν στο Λονδίνο οι άνθρωποι επικοινωνούν με mail, στο κοσμικό Ντουμπάι, όλοι προτιμούν τις τηλεφωνικές κλήσεις και την πιο προσωπική επαφή. Στην αρχή προσπαθούσε, απλά να συνηθίσει, μα τώρα το προτιμά.
Η χαρά των μαθηματικών, ο Στιβ Τζομπς, το iPod και η απόφαση της να ασχοληθεί με την τεχνολογία
Και ενώ τα διεθνή μέσα δείχνουν να μην χορταίνουν να μαθαίνουν λεπτομέρειες για αυτήν και τη ζωή της, εκείνη αποφεύγει να μιλά για οτιδήποτε πέρα απ' την δουλειά της. Βρίσκουμε όμως μια συνέντευξη της που θυμάται πως από μικρή, την γοήτευε να δημιουργήσει, να εφεύρει πράγματα επιστημονικά και την τεχνολογικά. Για αυτό και αγαπημένο της παιχνίδι ήταν να κάνει πειράματα στο σπίτι, μερικά από τα οποία κατέληξαν σε ζημιές και ακόμη και μια μικρή φωτιά που έβαλε και πρόλαβαν οι δικοί της και έσβησαν εγκαίρως! «Αυτές οι στιγμές, αν και χαοτικές, με έμαθαν την αξία της επιμονής, της επανάληψης, της συνεχούς προσπάθειας και πως άλυτα προβλήματα δεν υπάρχουν» κατέληγε. Άλλωστε, στο σχολείο το αγαπημένο της μάθημα ήταν τα μαθηματικά και λαχταρούσε την στιγμή που έλυνε προβλήματα και ασκήσεις, πάρα πολύ δύσκολα, που για τους άλλους φαινόταν άκρως δυσεπίλυτα.
Σε ηλικία 14 ετών, έπιασε τη πρώτη της δουλειά, σε μια ethnic boutique, με χειροποίητα κοσμήματα και μοναδικά αντικείμενα, όπου συνειδητοποίησε πόσο απαραίτητη είναι η σκληρή δουλειά για ό,τι θέλεις να πέτυχεις και πόσο σημαντική η κοινωνικότητα και η επικοινωνία με τους άλλους. Στο λύκειο, παρακολούθησε πώς ο Στιβ Τζομπς παρουσίασε το iPod.
Η επαναστατική τότε συσκευή, η τόσο μικρή, που μπορούσε να χωρέσει στην τσέπη, αντικαθιστώντας τα βαριά players που περιείχαν μόνο λίγα τραγούδια, την έκαναν να θελήσει να μπει στο χώρο της τεχνολογίας. Το πώς εκείνος επανασχεδίασε τη μουσική, κάνοντάς την εύκολη, προσωπική και απεριόριστη, την έκαναν να συνειδητοποιήσει τη δύναμη της τεχνολογίας και το πως είναι σε θέση να λύσει καθημερινά προβλήματα και να μεταμορφώνει ολόκληρες βιομηχανίες. Αυτή ήταν η στιγμή που ξύπνησε το πάθος της, για τη δημιουργία καινοτόμων, πρωτοποριακών λύσεων που αλλάζουν τον τρόπο ζωής εκατομμύρια ανθρώπων.
Το ΕΜΠ, η πρώτη δουλειά στη Bloomberg και ο ακτιβισμός για τη γυναικεία ενδυνάμωση
Σπούδασε Ηλεκτρολογία και Μηχανική Υπολογιστών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Με το αποφοίτησε βρέθηκε ως Senior Software Engineer και Technical Lead στη Bloomberg. Θεωρεί πως εκεί, απέκτησε ανεκτίμητη εμπειρία δουλεύοντας σε έργα υποδομής υψηλού ρίσκου στον χρηματοοικονομικό τομέα. Με την οργάνωση Women in Derivatives and Tech, ή WiDT η Ρεβέκκα Παλαιολόγου, που πιστεύει και προωθεί τη γυναικεία ενδυνάμωση, είναι περήφανη που ηγήθηκε σε προσλήψεις γυναικών στην Ευρώπη και βοήθησε να ενταχθούν στον παραδοσιακά ανδροκρατούμενος τομέα των χρηματοοικονομικών παραγώγων και της τεχνολογίας, αμέτρητες γυναίκες και φοιτήτριες.
Έχει ακόμα, δώσει ομιλίες και έχει συμμετοχή σε εργαστήρια και παγκόσμια συνέδρια, όπως η ετήσια εκδήλωση Grace Hopper Celebration, για την ενδυνάμωση των γυναικών στον τομέα της τεχνολογίας και της πληροφορικής.
Τηρώντας, πάντα, το αυστηρό πρόγραμμα της
Η Ρεβέκκα Παλαιλόγου πιστεύει στη συγκέντρωση και στην επικέντρωση χωρίς περισπασμούς στους στόχους, ακόμα κι όταν όλα γύρω μοιάζουν απογοητευτικά. Με ετοιμότητα για να αντιμετωπίζει λογιών απρόοπτα που συμβαίνουν κάθε μέρα, ακολουθεί ένα πυκνό, αυστηρό πρόγραμμα, απ' το οποίο πολύ σπάνια παρεκκλίνει. Η δουλειά της ξεκινά στις 8 το πρωί, με το να διαβάσει τα email της και να αντιμετωπίσει τα επείγοντα ζητήματα.
Συναντήσεις ξεκινά στις 9:30, γερό πρωινό παίρνει στις 11, συνεχίζει τα meeting με τους συνεργάτες της. Στις 12:30, κάνει διάλειμμα για 45 λεπτά στο γυμναστήριο, έξι μέρες την εβδομάδα, κάνοντας ασκήσεις βαρών, HIIT ή Pilates. Το μεσημεριανό της είναι στις 2:30 μ.μ., τα απογεύματα της αφιερώνονται στην οργάνωση της στρατηγικής της εταιρείας ή σε εξωτερικά ραντεβού.
Οι βραδιές συνήθως συνήθως από τις 8 και μετά αφιερώνονται σε επαγγελματικά δείπνα, μέχρι τα μεσάνυχτα. Προτιμά να εργάζεται επτά μέρες την εβδομάδα για 2 με 3 εβδομάδες συνεχόμενα και μετά ανταμείβει τον εαυτό της με ένα τετραήμερο ταξίδι, σε μέρη που δεν έχει ξανά επισκεφθεί.
Η δουλειά ως πάθος και οι λίγες ώρες ύπνου
Ξέρει από πολύ νωρίς στη ζωή, να ξεχωρίζει την προσωπική ζωή της και να τη διαφυλάσσει σε σχέση με την τόσο πιεστική, απαιτητική, αγχωτική εργασία της. Και ας είναι η δουλειά της, το μεγάλο της πάθος. «Αυτό που κάνω με γεμίζει και με βοηθά να εξελιχθώ», λέει, ενώ δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι πολλές φορές οι εφαρμογές υγείας στο κινητό της, της δείχνουν πως δεν κοιμήθηκε αρκετά το προηγούμενο βράδυ, γιατί δούλευε ως αργά.
Πρόσφατα από το δημοφιλές διαδικτυακό μέσο Khaleej Timesτην ρώτησαν πως ισορροπεί την εργασία και την προσωπική της ζωή. «Τα όρια είναι πολύ θολά» απάντησε «από τότε που ξεκινήσαμε στο Ντουμπάι και τώρα που ετοιμαζόμαστε για τις ΗΠΑ, όλα κινούνται πολύ γρήγορα. Η δουλειά είναι η ζωή μου».
Άνθρωποι που την έχουν συναντήσει, ακόμη και για μια φορά, δεν την ξεχνούν, χάρη στην ικανότητα της, ακόμη και σιωπηλή να εντυπωσιάζει, ενώ το λιγότερο που μπορούν να την χαρακτηρίσουν είναι «πολύ ενδιαφέρουσα γυναίκα». Η ίδια, πάντως, θέλει να κάνει τη διαφορά μόνο με τις ιδέες της και η Dion για αυτήν, δεν είναι μία ακόμη εφαρμογή γνωριμιών με έξυπνη ιδέα, αλλά το όραμά της για ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι μπορούν να συνδεθούν με σεβασμό, παρά τους περιορισμούς, που θέτει, εκ των πραγμάτων, η τεχνολογία.
«Μην περιορίζετε τις προκλήσεις σας - προκαλέστε τα όριά σας»
Βρέθηκε πάντα σε ανδροκρατούμενους χώρους. Από τη σχολή της στο ΕΜΠ, μέχρι τις στελεχικές της θέσεις στην τεχνολογία. Δυσκολεύτηκε; Αντιμετώπισε προκαταλήψεις; Αμφισβήτησε αν ανήκει σ όλα αυτά και αν αξίζει να αγωνιστεί τόσο για τα αυτονόητα, που της αξίζουν; Οι απαντήσεις σε όλα ήταν ναι.
Και την πείσμωσαν και την έκαναν να δουλέψει σκληρότερα και να αποδείξει την αξία της διαφορετικότητας, κάνοντας καθημερινό της, επαναλαμβανόμενο μάντρα σχεδόν, το προσωπικό της μότο που δεν είναι άλλο απ' το «μην περιορίζετε τις προκλήσεις σας - προκαλέστε τα όριά σας». Τα όνειρά της για τους επόμενους μήνες δεν χωρούν σε όρια και θέλει να δει τη Dion να ριζώνει σε Μιλάνο, Νέα Υόρκη και Λονδίνο, να ανθίζει σε κάθε νέα πόλη όπως ακριβώς οραματίστηκε.
Και την ίδια, να μη συμβιβάζεται ποτέ με όσα έχει ήδη κατακτήσει, να διεκδικεί, να εξελίσσεται, να γίνεται κάθε μέρα λίγο καλύτερη — για την ίδια, για τις άλλες γυναίκες, για το αύριο. Γιατί, συμφωνεί με τη στάση της, με αυτή της φράση – μανιφέστο της Εστέ Λόντερ, μιας γυναίκας που άλλαξε τις επιχειρήσεις καλλυντικών με πίστη και επιμονή, πως «δεν ονειρεύτηκα ποτέ την επιτυχία. Δούλεψα για αυτήν».
Είναι από τις γυναίκες της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας που ποτέ δεν αναζήτησαν τα φώτα της δημοσιότητας κι όμως το αποτύπωμά της είναι βαθύ. Η Πριγκίπισσα Ειρήνη της Ελλάδας και της Δανίας, κόρη του βασιλιά Παύλου και της βασίλισσας Φρειδερίκης, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1942 στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, όταν η βασιλική οικογένεια ήταν εξορία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μεγαλωμένη ανάμεσα σε εξορίες, μεταβάσεις εξουσίας και πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα, η πριγκίπισσα Ειρήνη έζησε από παιδί το βαρύ φορτίο του τίτλου. Κι όμως, διέγραψε τον δικό της ξεχωριστό δρόμο — καλλιτεχνικό, πνευματικό και, τελικά, εντελώς προσωπικό.
Το διακριτικό αλλά ουσιαστικό αποτύπωμα της πριγκίπισσας Ειρήνης δεν πέρασε απαρατήρητο από τον διεθνή δημοσιογραφικό φακό. Το βρετανικό Tatler τής αφιέρωσε πρόσφατα ένα εγκωμιαστικό αφιέρωμα. Εκεί, την χαρακτήρισε ως «την πριγκίπισσα που διάλεξε την αυτογνωσία αντί της εξουσίας» εξαίροντας την επιλογή της να ζήσει μια ζωή χωρίς επιτήδευση, μα με ουσία.
Από τα βασιλικά ανάκτορα στη μουσική σκηνή
Προικισμένη με εξαιρετικό μουσικό ταλέντο, η Ειρήνη σπούδασε πιάνο δίπλα στη Gina Bachauer, τη διεθνούς φήμης σολίστ, και για ένα διάστημα ακολούθησε σταδιοδρομία επαγγελματία πιανίστριας. Το 1969 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο Royal Festival Hall του Λονδίνου, αποσπώντας τρία λεπτά θερμό χειροκρότημα από ένα κοινό στο οποίο παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο πρίγκιπας Κάρολος και η πριγκίπισσα Άννα. Η αποδοχή του Τύπου τότε ήταν χαρακτηριστική: «Πριγκίπισσα ή όχι, είναι παραπάνω από επαρκής ως ερμηνεύτρια».
Μετά την κατάρρευση της μοναρχίας στην Ελλάδα το 1973, η πριγκίπισσα Ειρήνη μαζί με τη μητέρα της εγκαταστάθηκαν στην Ινδία. Εκεί, η επαφή της με την ινδική φιλοσοφία και τον βεδικό τρόπο ζωής στάθηκε μεταμορφωτική. Εικάζεται μάλιστα ότι ασπάστηκε τον Ινδουισμό, αν και αυτό ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε επισήμως.
Η ίδια είχε δηλώσει σε σπάνια δημόσια αναφορά της: «Ο βεδικός τρόπος ζωής ξεπερνά κάστες, θρησκείες και σύνορα. Η παγκόσμια ειρήνη μπορεί να έρθει μόνο μέσα από αυτή τη φιλοσοφία».
«Βασίλισσα της σιωπής», η Ειρήνη δεν ακολούθησε ποτέ το αναμενόμενο μονοπάτι των πριγκιπισσών: δεν παντρεύτηκε ποτέ, αν και φήμες ήθελαν τον βασιλιά Χάραλντ της Νορβηγίας να είχε δεχθεί πιέσεις να την κάνει σύζυγό του — και την ίδια να μαθαίνει Νορβηγικά γι’ αυτό τον λόγο.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της, το 1981, μετακόμισε στη Μαδρίτη, όπου ζει μέχρι σήμερα στο Παλάτι της Ζαρούελα, δίπλα στην αγαπημένη της αδελφή, βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας. Αν και σπανίως εμφανίζεται δημόσια, η παρουσία της είναι αισθητή στις σημαντικές στιγμές: στην κηδεία του αδελφού της, του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, και στους βασιλικούς γάμους των νεότερων γενεών.
Η ανιψιά της, Ινφάντα Κριστίνα της Ισπανίας, μάλιστα, της έδωσε το όνομά της στην κόρη της: μικρή Ιρένε.
Ένας άλλος τρόπος να είσαι βασίλισσα
Η πριγκίπισσα Ειρήνη δεν φόρεσε ποτέ στέμμα, μα ίσως και να μην το χρειάστηκε ποτέ. Αντί για παλάτια, διάλεξε σαλόνια με πιάνο. Αντί για τίτλους, υιοθέτησε τις σιωπές του στοχασμού. Αντί για επίσημες φωτογραφίες, προτίμησε την αφοσίωση σε ένα μονοπάτι προσωπικής αρμονίας.
Στα 83 της χρόνια, συνεχίζει να ζει διακριτικά — και ίσως γι’ αυτό πιο ελεύθερα από πολλούς. Μια πριγκίπισσα που δεν κυβέρνησε ποτέ καμία χώρα, αλλά ίσως κυρίευσε κάτι σπουδαιότερο: τον εαυτό της.
"
["post_title"]=>
string(201) "Πριγκίπισσα Ειρήνη: Βασιλικά μυστικά και χαμένες αγάπες - Η ζωή της πιο αινιγματικής πριγκίπισσας της Ελλάδας"
["post_excerpt"]=>
string(367) "Από τη μουσική σκηνή του Λονδίνου ως την ινδική φιλοσοφία και την απομόνωσή της στη Μαδρίτη – η απρόσμενη και πολυτάραχη διαδρομή της αδελφής της βασίλισσας Σοφίας και του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου.
"
["post_status"]=>
string(7) "publish"
["comment_status"]=>
string(6) "closed"
["ping_status"]=>
string(6) "closed"
["post_password"]=>
string(0) ""
["post_name"]=>
string(107) "prigkipissa-eirini-vasilika-mystika-kai-chamenes-agapes-i-zoi-tis-pio-ainigmatikis-prigkipissas-tis-elladas"
["to_ping"]=>
string(0) ""
["pinged"]=>
string(0) ""
["post_modified"]=>
string(19) "2025-05-13 00:02:03"
["post_modified_gmt"]=>
string(19) "2025-05-12 21:02:03"
["post_content_filtered"]=>
string(0) ""
["post_parent"]=>
int(0)
["guid"]=>
string(34) "https://www.mononews.gr/?p=1841578"
["menu_order"]=>
int(0)
["post_type"]=>
string(4) "post"
["post_mime_type"]=>
string(0) ""
["comment_count"]=>
string(1) "0"
["filter"]=>
string(3) "raw"
}
Στενή φιλία έχουν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια η Άννα Βίσση και η Δήμητρα Κούστα. Οι δύο φίλες έχουν γίνει σχεδόν αχώριστες, αφού το τελευταίο έτος ταξιδεύουν μαζί συχνά στο εξωτερικό.
Μάλιστα, όπως έχει γίνει γνωστό, ο εφοπλιστής Γιάννης Κούστας και η σύζυγός του ζήτησαν από την απόλυτη Ελληνίδα σταρ να βαφτίσει το νέο μέλος της οικογένειάς τους, τον γιο τους, που ήρθε στον κόσμο τον Οκτώβριο του 2024.
Και το όνομα που θα λάβει ο μικρός δεν είναι άλλο από το όνομα του πατέρα του, Γιάννη. Ο John Junior θα βαφτιστεί σε ιστορική ορθόδοξη εκκλησία με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, στο κοσμοπολίτικο Κάπρι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ζεύγος Κούστα επιλέγει την Ιταλία για τη βάφτιση παιδιού τους, καθώς το 2022 βάφτισαν στη Βενετία τη δευτερότοκη κόρη τους, Στεφανία. Τη διασκέδαση τότε είχαν αναλάβει η Άννα Βίσση και ο Μάριος Φραγκούλης.
Η απόλυτη σταρ μοιράστηκε μία σέλφι με την αγαπημένη της φίλη, Δήμητρα Κούστα, αλλά και την αδελφή της, Νίκη στο Instagram.
«Όταν οι φίλοι γίνονται οικογένεια», γράφει πάνω στη φωτογραφία η Άννα Βίσση, προσθέτοντας ένα τριαντάφυλλο.
Δείτε τη φωτογραφία:
[caption id="attachment_1841746" align="aligncenter" width="862"] Άννα Βίσση, Δήμητρα Κούστα και Νίκη Βίσση[/caption]
Στην εκδήλωση προβλήθηκε ένα βίντεο με προσωπικές στιγμές της Αθηνάς Μαρτίνου, που έφτιαξε η οικογένεια και αποκαλύφθηκε ο αυθορμητισμός, η δυναμικότητα και η αποφασιστικότα της γυναίκας που δημιούργησε πάνω από 50 εφοπλιστές, όπως έλεγε η ίδια.
Στη διάρκεια του βίντεο έγιναν γνωστές λεπτομέρειες απο την παιδική της ηλικία, όπου όταν ήταν 16 ετών, με το βαρκάκι της, το οποίο διέθετε πανιά και κουπιά, πήγαινε μόνη της, από τη Γλυφάδα στις Σπέτσες. “Με γνώριζαν μέχρι και οι πέτρες στις Σπέτσες”, τόνισε με καμάρι στο βίντεο που προβλήθηκε.
Ιδιαίτερη αίσθηση, προκάλεσαν τα λόγια της Αθηνάς Μαρτίνου όταν ρωτήθηκε, “ποιο είναι το χάρισμα της” και απάντησε: “Το χάρισμα μου ήταν η τρέλα μου”.
Σε εκείνο το σημείο του βίντεο, περίπου 1.000 άνθρωποι της ναυτιλίας, χειροκρότησαν ενθέρμως.
Τα τρία παιδιά του Σπύρου Μ. Πολέμη και η δεύτερη σύντροφος του μίλησαν για την προσωπικότητα του εμβληματικού εφοπλιστή που πρωτοστάτησε στην απόκτηση του Liberty, που σήμερα βρίσκεται στο λιμάνι του Πειραιά.
Στην εκδήλωση έγινε ιδιαίτερη αναφορά στη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση, που συμπληρώθηκαν εφέτος 50 χρόνια από τον θάνατο του. Για τις επτά μεγάλες αποφάσεις της ζωής του και την αρχιτεκτονική δομή των εταιρειών του, μίλησε η καθηγήτρια Τζελίνα Χαρλαύτη.
Η ερευνήτρια της ζωής του Αριστοτέλη Ωνάση, τόνισε ότι ποτέ δεν έμεινε πάνω από μία εβδομάδα σε μια χώρα, την δεκαετία του '60, όπου διατηρούσε 200 εταιρείες, διασκορπισμένες σε πολλές χώρες.
Ποια ήταν η Αθηνά Μαρτίνου
Η Αθηνά Μαρτίνου, η αγαπημένη “Νουνού” της Ναυτιλίας, γεννήθηκε το 1926 και συνέδεσε τη ζωή της με τον κορυφαίο αντικέρ της Ελλάδας, Ιωάννη Μαρτίνο και πέθανε σε ηλικία πέρσι 98 ετών.
Ήταν πρωτοπόρος, καινοτόμος και τόλμησε σε μια εποχή, που στη ναυτιλία ήταν ανδροκρατούμενη και σε αυτές τις δεκαετίες τα παιδιά της, τα εγγόνια τους προχώρησαν στις δικές τους ναυτιλιακές εταιρείες και σήμερα διαχειρίζονται πάνω από 300 ποντοπόρα πλοία.
“Η θάλασσα ρέει στις φλέβες των Ελλήνων” έλεγε συχνά στους συνομιλητές της και ήταν υπερήφανη ότι μέσα από την ναυτιλιακή οικογένεια των Μαρτίνων, ξεκίνησαν και έγιναν εφοπλιστές πάνω από 40 στελέχη της Thenamaris.
Η Αθηνά Μαρτίνου, προέρχεται από την οικογένεια Μεθενίτη, που με τα αδέλφια της έγραψαν μια αυτόνομη ρότα στη ναυτιλία.
Έβλεπε από μικρή κοπέλα τα βαπόρια να διασχίζουν τον Σαρωνικό και τα λάτρεψε. Καθόταν στο σπίτι της και αγνάντευε τα πλοία. Είτε είχαν τσιμινιέρες είτε είχαν πανιά. Από τότε το έβαλε στο μυαλό της: “Θα κάνω δικά μου βαπόρια” και αξιώθηκε να γίνει η δεύτερη γυναίκα εφοπλίστρια μετά την λήξη το Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η πρώτη, Καδιώ Σιγάλα, έμελλε να αφήσει την τελευταία της πνοή το 1967, έτος που ξεκίνησε την ενασχόληση της με τη ναυτιλία, η Αθηνά Μαρτίνου.
Η Αθηνά Μαρτίνου διακρίνονταν για τον δυναμισμό της και το έτος 1967 άρχισε την ναυτιλιακή δραστηριότητα της, έχοντας δίπλα της τον άνδρα της, αντικέρ στο επάγγελμα, Ιωάννη Μαρτίνο. Από τότε μέχρι και σήμερα ασχολείται καθημερινά με τις εξελίξεις στη ναυλαγορά, δεδομένου ότι πηγαίνει κάθε πρωί στο γραφείο της, στη Thenamaris.
Πούλησε την προίκα της για να αγοράσει με 80.000 λίρες το πλοίο “Θανάσης”, ένα παλιό ηλικίας 20 ετών πλοίο που ανήκε στον Σταύρο Λιβανό. Όμως, αυτό το πλοίο μετά από τρία χρόνια το πούλησε στην οικογένεια Πατέρα, έναντι 300.000 δολαρίων! Η ναυτιλιακή εταιρεία Thenamaris είναι δημιούργημα της.
Η εμβληματική αυτή γυναίκα, ακόμη και σήμερα επισκέπτεται τα γραφεία της εταιρείας και έχει καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους που στελεχώνουν την εταιρεία. Συμμετέχει επίσης και στις κοινωνικές εκδηλώσεις και παρακολουθεί από κοντά και την υλοποίηση των δωρεών που πραγματοποιεί το Ίδρυμα.
Σήμερα οι τρεις εταιρείες που διευθύνουν τα παιδιά της διαθέτουν συνολικά 249 πλοία, που η συνολική τους χωρητικότητα φτάνει τα 53,2 εκατ. dwt.
Tη Thenamaris, την διευθύνει ο Κωνσταντίνος Μαρτίνος και διαχειρίζεται 97 πλοία, συνολικής χωρητικότητας 11,4 εκατ. dwt.
Τη Minerva, διευθύνει ο Ανδρέας Μαρτίνος και έχει 75 πλοία, συνολικής χωρητικότητας 8,9 εκατ. dwt.
Την Eastern, που διευθύνεται από τον Θανάση και η οποία διαχειρίζεται 77 πλοία και η συνολική χωρητικότητα ανέρχεται σε 6,6 εκατ. dwt.
Σε αυτά τα πλοία πρέπει να προσθέσουμε και τα 7 πλοία της Astra Shipmanagement, που διαχειρίζονται τα παιδιά της κόρης της Ελένης Μαρτίνου, Άρης και Στέφανος Kοροπούλης.
Αλλά και ο γιος του Κωνσταντίνου, Ιωάννης Μαρτίνος διαχειρίζεται άλλα 35-40 πλοία με την εταιρεία του Signal Maritime. Αν προσθέσουμε όλα τα πλοία, τότε η ευρύτερη οικογένεια Μαρτίνου διαθέτει στόλο που αποτελείται πάνω από 300 πλοία!
Έτσι, επιβεβαιώνεται και η ρήση της: "Η θάλασσα είναι στις φλέβες του Έλληνα".
Από τις ισχυρότερες οικογένειες της ναυτιλίας που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα, είναι η οικογένεια Μαρτίνου, που έχουν καπετάνισσα την Αθηνά (Νουνού) Μαρτίνου. Η Νουνού Μαρτίνου είναι υπερήφανη για την ναυτιλιακή κυριαρχία των παιδιών της, Θανάση, Ανδρέα και Ντίνου, όπως και για τα δέκα εγγόνια της: Αταλάντη, Κίκο, Αλίκη, Γεωργία, Μαρίνα, Ιωάννα, Νικόλα, Γιάννη, Άρη, Στέφανο, που όλοι ασχολούνται με τις ναυτιλιακές δραστηριότητες. Να επισημάνουμε ότι η εγγονή της, η Γεωργία Μαρτίνου, κόρη του Θανάση, εκλέγεται βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, στην Περιφέρεια Αττικής.
Ο σύζυγος της Αθηνάς Μαρτίνου, ήταν ο αντικέρ Ιωάννης Μαρτίνος (1907-1977), από την Στεμνίτσα Αρκαδίας, ο οποίος από την οδό Πανδρόσου 50, τροφοδότησε με σημαντικά αρχαία αγάλματα και αντικείμενα τα περισσότερα Μουσεία και συλλογές εφοπλιστών.
Ποιός ήταν ο Σπύρος Μ. Πολέμης
Ο Σπύρος Μ. Πολέμης, ήταν ένας εφοπλιστής της ναυτομάνας Άνδρου, που ακολούθησε τα οικογενειακά χνάρια από τα νεανικά του χρόνια.
Σεμνός, προσηνής, κοινωνικός, συμμετείχε σε όλα τα συλλογικά όργανα του ελληνικού και διεθνούς εφοπλισμού.
Είχε την ατυχία να χάσει πρόωρα τον πρωτότοκο του γιο Μιχάλη, στη μνήμη του οποίου ίδρυσε Κοινωφελές Ίδρυμα για τα παιδιά της Άνδρου που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.
Κοσμοπολίτης, δεδομένου σπούδασε, έζησε και εργάστηκε στις μεγαλουπόλεις του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, αλλά εδραιώθηκε στην Ακτή Μιαούλη, όπου ίδρυσε σημαντικές ναυτιλιακές οντότητες.
Σε μια αφηγηματική του εξομολόγηση, είπε:
“Οι πιο καθοριστικές στιγμές της επιχειρηματικής μου ζωής ήταν όταν άρχισα να εργάζομαι για πρώτη φορά στην οικογενειακή επιχείρηση κατ’ αρχήν λίγες ώρες όταν ακόμα σπούδαζα στη Νέα Υόρκη, μετά όταν άνοιξα το δικό μου γραφείο στο Λονδίνο το 1970, και αργότερα όταν άρχισα να συμμετέχω στον δημόσιο διάλογο κατά την διάρκεια της ενασχόλησής μου σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς της ναυτιλίας”.
Είχε άποψη για τον ρόλο της ναυτιλίας στην παγκοσμιοποίηση: “Η παγκοσμιοποίηση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την ναυτιλία, και αυτό έχει συμβάλλει στη βελτίωση των προτύπων διαβίωσης για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, καθώς επίσης και την δημιουργία πλούτου”.
Αλλά και για τον ρόλο της πολιτικής και των πολιτικών, απέναντι στους ανθρώπους της ναυτιλίας, είχε προσωπική άποψη:
“Δυστυχώς οι Έλληνες πολιτικοί, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήταν πολύ εχθρικοί προς τους Έλληνες εφοπλιστές και έχουν καλλιεργήσει έναν ταξικό πόλεμο ανάμεσα στον ελληνικού λαό. Αυτό έγινε για τις δικές τους κοντόφθαλμες πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά έκαναν τεράστια ζημιά στις εξελίξεις της Ελληνική Ναυτιλίας. Κανείς δεν είναι τέλειος, πάντα υπάρχουν και κακά στοιχεία ανάμεσα σε κάθε ομάδα, αλλά ως μια βιομηχανία η πλειοψηφία των επιχειρηματιών της ναυτιλίας έχουν ωφελήσει την Ελλάδα και το σύνολο του ελληνικού λαού σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτή η στάση των πολιτικών πρέπει να αλλάξει, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στην Ελληνική Ναυτιλία να μεγαλουργήσει για να μπορέσει να βοηθήσει ακόμα πιό αποτελεσματικά την χώρα της”.
Ποιός ήταν
Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1937. Σπούδασε μηχανολόγος – μηχανικός στις ΗΠΑ.
Ήταν παντρεμένος με την Αναστασία Πέτρου. Από τους δύο γάμους του είχε τέσσερα παιδιά τον Μιχάλη, την Άννα, τον Λεωνίδα και την Κατερίνα ενώ έχασε πρόωρα τον πρωτότοκο γιο του Μιχάλη.
Το 1991, στην μνήμη του γιου του Μιχάλη, ίδρυσε το Κοινωφελές Ίδρυμα Μιχαήλ Σπυρίδωνος Πολέμη με σκοπό την περίθαλψη και αρωγή παιδιών από την Άνδρο με προβλήματα υγείας για θεραπεία στο εξωτερικό.
Η ιστορική εξέλιξη της ναυτικής ρότας της οικογένειας
Γενάρχες της οικογένειας Πολέμη, θεωρούνται ο Σπύρος Μιχ. Πολέμης (1870 -1951) και η Ασημίνα Λεων. Πολέμη (1882 -1969).
Παιδιά τους ήταν ο Μιχαήλ (1906 -1995), Λεωνίδας (1909 -1971) και Αυγουστής 91920 -1985).
Ο Μιχαήλ, άρχισε την ναυτιλιακή σταδιοδρομία του στην οικογενειακή επιχείρηση στην Άνδρο και στην Αθήνα.
Το 1951 ίδρυσε μαζί με τα αδέλφια του, Λεωνίδα και Αυγουστή την ναυτιλιακή εταιρεία “Αδελφοί Πολέμη” η οποία μετονομάστηκε το 1965 σε Polembros.
Το 1961 η οικογένεια δημιούργησε στο Λονδίνο την εταιρεία Spyros Polemis Ltd (London)
Η εταιρεία τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 διαχειρίζονταν οκτώ Liberties και άλλα δύο πλοία, καθώς και το νεότευκτο πλοίο Theo.
Το 1957, έκανε την εμφάνιση του στην εταιρεία και ο Σπύρος Μ. Πολέμης, ο οποίος απασχολήθηκε, παράλληλα με τις σπουδές του και στο γραφείο της Νέας Υόρκης.
Ο Σπύρος Πολέμης, το 1961, επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει την στρατιωτική του θητεία.
Το 1964 μετέβη στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε, αλλά την περίοδο 1965 -1967 στελέχωσε την Polembros στον Πειραιά και από το 1967 έως το 1970 στη Νέα Υόρκη την εταιρεία Leeward.
Το 1970, ο Σπύρος Πολέμης, προχώρησε σε μια αυτόνομη ναυτιλιακή πορεία, ιδρύοντας την εταιρεία Polesons και αργότερα την Remi Maritime Corporation στον Πειραιά με παράλληλο γραφείο στο Λονδίνο, την Seacrest.
To 1971 ξεκίνησε με τρία πλοία, τα οποία αυξήθηκαν σε δέκα έως το 1980.
Από τις αρχές του 1990 στην οικογενειακή ναυτιλιακή επιχείρηση εισήλθαν τα παιδιά του, Μιχάλης (1962 -1991), Λεωνίδας (1968 -) και η κόρη του Άννα Πολέμη – Αλισυφάκη (1966 ), καθώς και ο άνδρας της Σπύρος Αλυσιφάκης, γεννηθείς το 1953.
Ο Σπύρος Μ. Πολέμης, διετέλεσε πρόεδρος της Intercargo, πρόεδρος Αλληλασφαλιστικών Οργανισμών, αντιπρόεδρος στο Greek Shipping Co – operation Committee.
Ο Σπύρος Πολέμης ήταν επικεφαλής της Seacrest Shipping με έδρα το Λονδίνο, είχε διατελέσει πρόεδρος του ICS και της INTERCARGO ενώ συμμετείχε ενεργά επί σειρά ετών στο ΔΣ του Committee και της ΕΕΕ. Είχε επίσης συμβάλλει τα μέγιστα μαζί με τους Ελληνοαμερικανούς γερουσιαστές Λεωνίδα Ραπτάκη και ∆ημήτριο Γιάνναρο, τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Ελλάδα Charles P. Ries καθώς και τον αείμνηστο καπτ. Βασίλη Κωνσταντακόπουλο προκειμένου το «SS Hellas Liberty» να παραχωρηθεί στη χώρα μας από την αμερικανική κυβέρνηση και να καταπλεύσει το 2009 στην Ακτή Βασιλειάδη.
Ο Σπύρος Μ. Πολέμης, υπήρξε τακτικός αρθρογράφος των Ναυτικών Χρονικών και είχε βραβευτεί με το Βραβείο Ευκράντη 2011 Συνολικής Προσφοράς στη Ναυτιλία.
Ο Σπύρος Πολέμης γεννήθηκε στην Άνδρο τον Δεκέμβριο του 1937 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Μαζί με τον αδελφό του, Αδαμάντιο, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αμερική, και πήρε master στα Οικονομικά.
O Σπύρος Πολέμης από το 1970 έως και την Κυριακή 21 Ιουλίου 2024, ήταν Πρόεδρος και Διευθύνων Σύµβουλος της Seacrest Shipping Co Ltd.
Από το 1964 έως το 1970 εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση Polesons Ltd και Leaward Steamship, αλλά και της Windward Shipping.
Από το 1961 έως το 1964 εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση Polesons Ltd.
Ήταν Πρόεδρος του Διεθνούς Ναυτιλιακού Επιµελητηρίου, Πρόεδρος της Διεθνής Ναυτιλιακής Οµοσπονδίας, Πρόεδρος της Αγγλικής Επιτροπής του ABS, Μέλος του Συµβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Intercargo, Μέλος του Συµβουλίου του American Bureau of Shipping των ΗΠΑ, Μέλος της Επιτροπής του Det Norske Veritas του Λονδίνου.
Ήταν. Σύµβουλος στο Hellenic Mutual War Risks Association,Μέλος του Διοικητικού Συµβουλίου του North of England P&I Association, Μέλος του IMIF (International Marine Industries Forum), Μέλος του The Baltic Exchange. Διετέλεσε επίσης Πρόεδρος του Intercargo, Πρόεδρος του Newcastle P&I Association Ltd , Πρόεδρος του North of England P&I Association και Πρόεδρος του Ναυτικού Οµίλου Άνδρου (1983-2005).
Ο συγγραφέας Σπύρος Μ. Πολέμης
Ο Σπύρος Μ. Πολέμης, έγραψε και το βιβλίο “S.S. HELLAS LIBERTY - Η ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ - Ιστορικό αποκτήσεως του πλοίου”.
Άλλωστε, πρωτοστάτησε μαζί με τον αείμνηστο Βασίλη Κωνσταντακόπουλο για την απόκτηση του Liberty, το οποίο αποτελεί ναυτιλιακό μνημείο της ανάταξης της ελληνικής ναυτιλίας.
“Η αφήγηση που ακολουθεί, γράφει ο Σπ. Μ. Πολέμης, αφορά μία αληθινή ιστορία η οποία άρχισε από μία ρομαντική ιδέα και εξελίχθηκε σε ένα πάρα πολύ μεγάλο έργο το οποίο πήρε χρόνια για να ολοκληρωθεί. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης θα καταλάβει αυτό το οποίο λέω και θα δει πόσο ενδιαφέρουσα ήταν η εξέλιξη και η κατάληξη προτού φτάσαμε στην τελική φάση της υπάρξεως ενός πραγματικού ζωντανού πλοίου τύπου Liberty στα χέρια της Ελλάδος.
Τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπιστούν υπήρξαν πολλά, τα εμπόδια εξίσου πολλά και ορισμένα τελείως απρόβλεπτα, αλλά είναι αξιοσημείωτο να δει κανείς πώς εδόθηκαν οι λύσεις και για ποιους λόγους. Αυτό όλο το σκηνικό συμπεριελάμβανε βεβαίως και πολλά πρόσωπα, ορισμένα των οποίων αρχικά δεν είχανε σχέση μεταξύ τους, αλλά που ο κοινός στόχος τους έκανε όχι μόνο να συνεργαστούν στενά αλλά και να φτάσουν σε σημείο να βασίζονται ο ένας στον άλλον”.
Το βιβλίο εκδόθηκε από τις Εκδόσεις “Άλφα Πι”, το 2022.
Πρόεδρος του Ναυτικού Ομίλου Άνδρου
Την είδηση του θανάτου του Σπύρου Μ. Πολέμη, δημοσίευσε ο Ναυτικός Όμιλος Άνδρου (AYC), του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος και επίτιμος πρόεδρος.
Στην ανακοίνωση του Ναυτικού Ομίλου Άνδρου ανάφερε ότι «με μεγάλη θλίψη σας ανακοινώνουμε την είδηση του θανάτου του επιτίμου προέδρου, ιδρυτικού μέλους επί μακρόν προέδρου του Ναυτικού Ομίλου Άνδρου και πρώην προέδρου του Παγκοσμίου Ναυτικού Επιμελητηρίου (International Chamber of Shipping) Σπύρου Μιχ. Πολέμη εχθές Κυριακή 21 Ιουλίου 2024».
«Με ιδιαίτερη συγκίνηση τον αποχαιρετούν, η Καμάρα που λάτρευε, η Άνδρος που υπεραγαπούσε, η διεθνής εφοπλιστική οικογένεια που χάνει ένα ενεργό μέλος της καθώς ο εκλιπών ήταν ένας ισχυρός εκπρόσωπος της ναυτιλιακής κοινότητας του Λονδίνου, της Αθήνας, της Νέας Υόρκης. Μεγάλη είναι η απώλεια πρωτίστως για την οικογένεια του Σπύρου Πολέμη, αλλά και για όσους συνεργάστηκαν και πορεύτηκαν μαζί του στη ζωή και στην επαγγελματική δημιουργία», προστίθεται στην ανακοίνωση.
«Ο Σπύρος Πολέμης ξεχώριζε για το ήθος, την σοβαρότητα, την ευγένεια και τον ακέραιο χαρακτήρα του. Άνθρωπος συνεργάσιμος, μεστός στα λόγια και ενεργός στις πράξεις, με πνευματικές ανησυχίες κι αναζητήσεις, δεν λύγισε στις φουρτούνες της ζωής και αγωνίστηκε μέχρι τέλους», καταλήγει στην ανακοίνωση του ο Ναυτικός Όμιλος Άνδρου.
Ο Σπύρος Μ. Πολέμης, επικεφαλής της Seacrest Shipping με έδρα το Λονδίνο, γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1937, και διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο και στα τρία ναυτιλιακά κέντρα που άκμασε η ελληνική ναυτιλία καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του – Νέα Υόρκη, Λονδίνο και Αθήνα. Διετέλεσε στο παρελθόν πρόεδρος του Διεθνούς Ναυτιλιακού Επιμελητηρίου (ICS) και της ένωσης πλοιοκτητών χύδην ξηρού φορτίου Intercargo.
Άννα Βίσση, Δήμητρα Κούστα και Νίκη Βίσση[/caption]
