Η σύνδεση ή ακόμη και η ταύτιση ορισμένων θέσεων μεταξύ των Ελλήνων εφοπλιστών και του Ντόναλντ Τραμπ στο ζήτημα της αποανθρακοποίησης της ναυτιλίας δεν είναι απλή και οφείλεται σε ένα σύνολο παραγόντων που σχετίζονται με την οικονομία, την τεχνολογία και την πολιτική και το διαχειριστικό κόστος των ποντοπόρων πλοίων, αλλά και στην μετακύλιση του τελικού κόστους στον καταναλωτή.

Ενώ ο Τραμπ έχει εκφράσει την αντίθεσή του στο “Net-Zero Framework” του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ), χαρακτηρίζοντας το ως “παγκόσμιο φόρο άνθρακα” που επιβαρύνει τους Αμερικανούς καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, οι Έλληνες εφοπλιστές φαίνεται να έχουν ανάμεικτα συναισθήματα και προβληματισμούς.

1

Εντοπίζονται δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να υπάρχει ταύτιση σε ορισμένα σημεία, μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και των Ελλήνων Εφοπλιστών:

Το υψηλό κόστος της εφαρμογής των μέτρων και η αμφίβολη τεχνολογία (καύσιμα) ως προς την προώθηση των πλοίων

Το Υψηλό κόστος: Η εφαρμογή των αυστηρών περιβαλλοντικών κανονισμών του ΙΜΟ απαιτεί τεράστιες επενδύσεις σε νέα, “πράσινα” πλοία και σε εναλλακτικά καύσιμα. Το κόστος αυτό, σύμφωνα με τον Ντόναλντ Τραμπ, μετακυλίεται στους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, κάτι που αποτελεί επίσης κύριο μέλημα για τους εφοπλιστές.

Στην αμφίβολη τεχνολογία: Πολλοί Έλληνες εφοπλιστές εκφράζουν την ανησυχία τους για την έλλειψη διαθέσιμων, αποδοτικών και οικονομικά βιώσιμων “πράσινων” καυσίμων και των απαραίτητων υποδομών. Όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι Έλληνες εφοπλιστές, η ναυτιλία είναι σε μια κατάσταση όπου δεν υπάρχουν ακόμα επαρκή δεδομένα για να παρθούν οριστικές αποφάσεις για νέες ναυπηγήσεις. Το γεγονός αυτό καθιστά πρόωρο, κατά την άποψή τους, το “Net-Zero” πλαίσιο, καθώς κινδυνεύει να μετατραπεί σε “πολιτικό φόρο ρύπων” αντί για κίνητρο καινοτομίας.

Η Μελίνα Τραυλού

Η πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Μελίνα Τραυλού, στην πρόσφατη δημόσια παρέμβαση της, στη διάρκεια της εκδήλωσης της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που έγινε στη Νέα Υόρκη, προειδοποίησε «τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να προστατεύσουν τον ναυτιλιακό κλάδο από τις σύγχρονες, πολυδιάστατες, διεθνείς απειλές».

Ταυτόχρονα, η Μελίνα Τραυλού, δεν έκρυψε τον έντονο προβληματισμό της για τις πρόσφατες εξελίξεις στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO).

«Στο διεθνές πεδίο της ενεργειακής μετάβασης, στηρίζουμε διαχρονικά τις εφικτές, παγκόσμιες λύσεις και όχι τα μονομερή και περιφερειακά μέτρα που υπονομεύουν τη βιωσιμότητα του κλάδου», επεσήμανε και πρόσθεσε: :
«Η διεθνής ναυτιλία ήταν παρούσα καθ’ όλη τη διάρκεια των μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων, όμως οι ρεαλιστικές της προτάσεις υιοθετήθηκαν μόνο μερικώς και σε μη ικανοποιητικό βαθμό. Η τελική συμφωνία, αν και αποτέλεσε καρπό συμβιβασμού, εμφανίζει σημαντικές προκλήσεις ως προς την εφαρμογή της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ευρωπαϊκή ναυτιλία είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Η ναυτιλία αποτελεί θεμέλιο της επισιτιστικής και ενεργειακής επάρκειας, της οικονομικής κυριαρχίας, της γεωπολιτικής σταθερότητας της Ευρώπης. Ανταγωνιστικότητα και από-ανθρακοποίηση οφείλουν να αντιμετωπίζονται ως ομόρροπες δυνάμεις, που δρουν παράλληλα και αλληλοεπιδρούν με στόχο τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του κλάδου».

Η επιστολή των κορυφαίων εφοπλιστών

Η επιστολή που δόθηκε πριν λίγες ημέρες στη δημοσιότητα από κορυφαίους εφοπλιστές του κόσμου, για το θέμα της αποανθρακοποίησης δεν ξάφνιασε κανένα. Είχε διαρρεύσει η συλλογή υπογραφών πριν από ένα εξάμηνο.

Λέγεται ότι σε αυτή την προσπάθεια είχε πρωτοστατήσει η Ιωάννα Προκοπίου, αντιπρόεδρος της BIMCO, η οποία είχε δηλώσει τον περασμένο Μάιο:

«Στα 100 δισ. δολάρια αναμένεται να φτάσουν τα πρόστιμα από τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για τα καύσιμα που έχει αποφασίσει ο ΙΜΟ έως το 2035. Σε αυτό το κόστος, δεν συμπεριλαμβάνονται οι επιπλέον χρεώσεις που επιφέρει ο κανονισμός FuelEU της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι, με βάση τις σημερινές τιμές καυσίμων, το 2035 το κόστος για τα πλοία θα έχει διπλασιαστεί».

Επιπλέον η Ιωάννα Προκοπίου, παρουσίασε στοιχεία για το πως επηρεάζουν τα μέτρα την εταιρεία της και επισήμανε:

“Ενα πλοίο Kamsarmax που καίει 6.000 τόνους VLSFO θα πληρώσει τον πρώτο χρόνο 834.000 δολάρια, ενώ με σταδιακή αύξηση το ποσό αυτό θα φτάσει τα 3 εκατ. δολάρια το 2035. Για τα κόστη, το 2028 ο ΙΜΟ θα εφαρμόσει το International Fuel Standard και θα εισπράξει ένα ποσό, ως penalty, μεταξύ 15-30 δισ. δολαρίων, το οποίο μέχρι το 2035 θα φτάσει τα 100 δισ. δολάρια”.

Αναφερόμενη η Ιωάννα Προκοπίου, στις απαιτούμενες ποσότητες και τα διαθέσιμα αποθέματα, είπε:

“Για πράσινη μεθανόλη θα χρειαστούμε 440 εκατομμύρια τόνους ανά έτος. Αυτή τη στιγμή έχουμε μόνο 3 τόνους. Για πράσινη αμμωνία θα χρειαστούμε 470 εκατομμύρια τόνους. Αυτή τη στιγμή έχουμε 6,4 εκατομμύρια. Για πράσινο μεθάνιο ή πράσινο LNG θα χρειαστούμε 180 εκατομμύρια τόνους, έχουμε 0,01. Και για πράσινο υδρογόνο 70 εκατομμύρια τόνους και αυτή τη στιγμή έχουμε 1,5”.

Την επιστολή των εφοπλιστών, ενόψει της συζήτησης στον ΙΜΟ, υπογράφουν οι κορυφαίοι εφοπλιστές που διαχειρίζονται με τις εταιρείες τους συνολικά 1.200 πλοία.

Ανάμεσα στις εταιρείες συμπεριλαμβάνονται η Frontline του John Fredriksen, ο όμιλος TMS του Γιώργου Οικονόμου, η Capital Maritime & Trading του Ευάγγελου Μαρινάκη, ο όμιλος Angelicoussis, της Μαρίας Αγγελικούσης, οι εταιρείες Dynacom και Dynagas του Γιώργου Προκοπίου και GasLog του Πήτερ Λιβανός, καθώς και ο σαουδαραβικός γίγαντας Bahri., Hanwha Shipping, Seapeak και Stolt Tankers.

Στην επιστολή, οι κορυφαίοι εφοπλιστές επισημαίνουν:

“Τα προτεινόμενα όρια έντασης καυσίμου (fuel intensity) χαρακτηρίζονται από υπερβολικά άμεση και απότομη μείωση, επιβάλλοντας αντίστοιχους με το ισχύον Ευρωπαϊκό πλαίσιο FuelEU στόχους κατά τουλάχιστον μια δεκαετία νωρίτερα. Δεδομένου του χρόνου που απαιτείται για την προσαρμογή των παγκόσμιων υποδομών και των αλυσίδων εφοδιασμού, καθώς και για τον σχεδιασμό, τη δοκιμή, την κατασκευή, την αναβάθμιση και την παράδοση των νέων συμβατών πλοίων από τη ναυτιλιακή βιομηχανία, πρέπει να αναφερθεί ότι το τρέχων πλαίσιο δεν μπορεί εξυπηρετήσει αυτή τη μετάβαση.

Αντίθετα, επιβάλλει μια απότομη στροφή και επιβραβεύει την αποκλειστική χρήση τεχνολογιών που δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως, ούτε έχουν αξιολογηθεί επαρκώς ως προς την ασφάλεια.

Η απότομη μείωση των ορίων όπως και τα περιορισμένα κριτήρια επιβράβευσης που ενσωματώνονται στο IMO NZF, δεν ενσωματώνουν την ύπαρξη μιας ρεαλιστικής και βιώσιμης μεταβατικής περιόδου, μειώνοντας έτσι τα κίνητρα για επενδύσεις σε υπαρκτές και εφικτές μεταβατικές λύσεις με μηδενικές ή σχεδόν μηδενικές (ZNZ) εκπομπές.

Ο μηχανισμός εκμετάλευσης και αξιοποίηση των πόρων που θα συγκεντρωθούν από το ΙΜΟ NZF είναι ασαφής, ειδικά όσον αφορά την παροχή κινήτρων στις ναυτιλιακές εταιρείες ώστε να επενδύσουν στα άμεσα διαθέσιμα εναλλακτικά καύσιμα όπως και στην αναβάθμιση της ενεργειακής αποδοτικότητας των πλοίων.

To επιχειρηματικό μοντέλο επένδυσης σε διαθέσιμα μεταβατικά καύσιμα, όπως τα βιοκαύσιμα και το LNG, παραμελείται. Η μείωση των κινήτρων για επενδύσεις στην αλυσίδα αξίας του LNG εξαλείφει μία από τις μελλοντικές οδούς για την επίτευξη του στόχου μηδενικών εκπομπών άνθρακα, μέσω του βιο- και συνθετικού μεθανίου/LNG.

Η μη απόδοση κινήτρων για επενδύσεις σε εφαρμοσμένες και διαθέσιμες τεχνολογίες μετάβασης με καθιερωμένα πρότυπα και προδιαγραφές, και η εστίαση μόνο σε μη αποδεδειγμένες λύσεις ZNZ θα έχει ως αποτέλεσμα η πλειονότητα της ναυτιλίας να στραφεί προς το μοντέλο διαχείρησης «πληρώνω για να εκπέμπω». Αυτό θα επιβαρύνει δυσανάλογα τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ), ειδικά εκείνες που διαχειρίζονται πλοία χωρίς τακτικά δρομολόγια (tramping).

Σήμερα, η ναυτιλία καταναλώνει το 3% της παγκόσμιας ενέργειας, με βάση τα ευρέως διαθέσιμα καύσιμα. Σύμφωνα με το ΙΜΟ NZF μόνο ο ναυτιλιακός κλάδος θα χρειαστεί περισσότερα από 50 mtpa υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα για να επιτύχει τους στόχους έως το 2040, το οποίο αντιστοιχεί σε περίπου το 50% της αναμενόμενης παγκόσμιας παραγωγικής ικανότητας που προορίζεται να εξυπηρετήσει όλες τις βιομηχανίες.

Συνολικά, το IMO NZF θα συγκεντρώσει 20-30 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως έως το 2030 και δεν αποκλείεται να υπερβεί τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2035, εάν ο παγκόσμιος στόλος υστερήσει από τους στόχους κατά μόλις 10%. Είναι απαραίτητο το IMO NZF να εφαρμόσει τα κατάλληλα μέτρα για τα αέρια του θερμοκηπίου, ενθαρρύνοντας τις διαθέσιμες επιλογές πράσινης μετάβασης και παρέχοντας στην αγορά τα σωστά σήματα για την αποανθρακοποίηση του ναυτιλιακού τομέα, αποφεύγοντας υπερβολικά οικονομικά βάρη και άρα πληθωριστικές πιέσεις στον τελικό καταναλωτή. Αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα δεν μπορούν να επιλυθούν μετά την υιοθέτηση των μέτρων, και μέσω κατευθυντήριων γραμμών. Πιστεύουμε ότι απαιτούνται κρίσιμες τροποποιήσεις στο ΙΜΟ NZF, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης μίας ρεαλιστικής στοχοθεσίας και ορίων, της επιβράβευσης υπεραπόδοσης, τη στήριξη της μετάβασης των ΜΜΕ, με διαφάνεια στη διακυβέρνηση του ταμείου, πριν την υιοθέτησή του.

«Ως έχουν τα πράγματα, δεν πιστεύουμε ότι η NZF του IMO θα χρησιμεύσει αποτελεσματικά στην υποστήριξη της απαλλαγής της ναυτιλιακής βιομηχανίας από τις εκπομπές άνθρακα ούτε θα διασφαλίσει ισότιμους όρους ανταγωνισμού όπως προβλέπεται», δηλώνουν στην επιστολή τους οι εφοπλιστές, ζητώντας «κρίσιμες τροποποιήσεις» πριν από την υιοθέτησή της.

Το Πλαίσιο Μηδενικών Εκπομπών (Net-Zero Framework), το οποίο κατατέθηκε προς υιοθέτηση στην έκτακτη σύνοδο της Επιτροπής Προστασίας του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος (MEPC) τον επόμενο μήνα, θα εισαγάγει νέα τέλη άνθρακα από το 2027, στο πλαίσιο της δέσμευσης του ΙΜΟ για επίτευξη μηδενικών εκπομπών έως το 2050.

Άλλες αντιδράσεις

Σε μια αιφνιδιαστική παρέμβαση, ο Christopher Wiernicki, ο απερχόμενος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ABS, του τρίτου μεγαλύτερου νηογνώμονα ναυτιλιακών εταιρειών στον κόσμο, τάχθηκε κατά του σχεδιαζόμενου πλαισίου μηδενικών εκπομπών του ΙΜΟ νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

«Η ναυτιλία και ο ΙΜΟ βρίσκονται σε διαφορετικές τροχιές. Δεν υπάρχει σαφής πορεία για τη διαθεσιμότητα και την επεκτασιμότητα των πράσινων καυσίμων και την υποστήριξη υποδομών. Το LNG και τα βιοκαύσιμα είναι κρίσιμα για κάθε επιτυχία και δεν πρέπει να παραβλέπονται, να τιμωρούνται ή να απορρίπτονται στον κανονισμό για τις μηδενικές εκπομπές», δήλωσε ο C. Wiernicki κατά την παρουσίαση στο Λονδίνο της Προοπτικής Βιωσιμότητας του ABS για το 2025. «

Οι ΗΠΑ, οι οποίες αποχώρησαν από τη συνάντηση της MEPC τον Απρίλιο, τώρα πιέζουν έντονα τόσο τους συμμάχους όσο και τους αντιπάλους τους να απορρίψουν τη συμφωνία του ΙΜΟ. Η Ουάσινγκτον έχει προειδοποιήσει ότι τα έθνη που προχωρούν με το προτεινόμενο πλαίσιο θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από αντίποινα – από δασμούς και λιμενικούς φόρους έως περιορισμούς στις θεωρήσεις.

«Η βιομηχανία χρειάζεται ένα πλαίσιο, αλλά εμείς χρειαζόμαστε ένα που να συνδυάζει τη φιλοδοξία με την πραγματικότητα», είπε ο Wierniki και επισήμανε:

Ωστόσο, η συμμαχία Getting to Zero, ο οποίος περιλαμβάνει πάνω από 180 εταιρείες και πολλούς από τους μεγαλύτερους και πιο εξέχοντες εφοπλιστές στον κόσμο, απηύθυνε έκκληση νωρίτερα αυτή την εβδομάδα για την υιοθέτηση του πλαισίου.

«Η παρατεταμένη αβεβαιότητα θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο πολύ μεγάλες επενδύσεις —αυτές που θα είναι κρίσιμες για το μέλλον του παγκόσμιου εμπορίου», ανέφεραν οι εταιρείες σε κοινή δήλωση, προσθέτοντας: «Η απουσία παγκόσμιας κανονιστικής καθοδήγησης θα αυξήσει το κόστος της αλλαγής μακροπρόθεσμα —κόστος που θα επωμιστούν η βιομηχανία, οι χώρες και οι καταναλωτές».

Πολλοί έχουν προειδοποιήσει ότι η μη επίτευξη συμφωνίας τον επόμενο μήνα θα ανοίξει την πόρτα σε ένα συνονθύλευμα περιφερειακών μέτρων.

«Η μη υιοθέτηση του πλαισίου θα δημιουργούσε απόλυτη επενδυτική αβεβαιότητα», προειδοποίησε ο Πάτρικ Βερχόφεν, διευθύνων σύμβουλος της Διεθνούς Ένωσης Λιμένων. «Η επίτευξη των στόχων μηδενικών καθαρών εκπομπών του ΙΜΟ θα καταστεί αδύνατη», δήλωσε σε συνέδριο στο Λονδίνο νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

Η απόφαση του Οκτωβρίου θα απαιτήσει πλειοψηφία δύο τρίτων – 108 από τα 176 μέλη του ΙΜΟ που έχουν επικυρώσει τη σχετική σύμβαση – εάν δεν επιτευχθεί συναίνεση.

Τι λένε οι Έλληνες εφοπλιστές

Οι Έλληνες εφοπλιστές επαναλαμβάνουν συχνά ότι το κόστος της απανθρακοποίησης πρέπει να επιμεριστεί δίκαια σε ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα. Συνοπτικά υποστηρίζουν:

Η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει»: Η ΕΕΕ έχει υποστηρίξει την αρχή αυτή, σύμφωνα με την οποία το κόστος που προκύπτει από τους κανονισμούς θα πρέπει να ανακτάται από τον ναυλωτή του πλοίου ή τον charterer που επιλέγει το καύσιμο, το φορτίο και τη διαδρομή.

Αποφυγή υπερβολικών οικονομικών βαρών: Οι εφοπλιστές εκφράζουν φόβους ότι ένα υπερβολικά αυστηρό και άμεσο πλαίσιο θα οδηγήσει σε δυσανάλογα υψηλές κυρώσεις, αυξάνοντας το κόστος μεταφοράς και προκαλώντας πληθωριστικές πιέσεις στους τελικούς καταναλωτές.

Οι απόψεις των κορυφαίων Ελλήνων εφοπλιστών για την απανθρακοποίηση των πλοίων συγκλίνουν σε βασικά σημεία, αντανακλώντας τη συλλογική στάση της ελληνικής ναυτιλίας. Ωστόσο, κάθε προσωπικότητα δίνει έμφαση σε διαφορετικές πτυχές του ζητήματος.

Ο Γιώργος Προκοπίου έχει υπάρξει ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην «πράσινη ατζέντα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χαρακτηρίζοντάς την υποκριτική. Υποστηρίζει ότι η ναυτιλία αποτελεί μόνο ένα μικρό ποσοστό των παγκόσμιων εκπομπών και ότι οι κανονισμοί της ΕΕ, όπως το ETS, είναι άδικοι και απλώς μετατοπίζουν το εμπόριο και τις εκπομπές σε άλλες περιοχές. Υποστηρίζει τη χρήση υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) ως μεταβατικού καυσίμου και τονίζει ότι η ναυτιλία χρειάζεται περισσότερο χρόνο και ξεκάθαρες τεχνολογικές λύσεις.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει επενδύσει σημαντικά σε «πράσινα» πλοία και, μέσω της ναυτιλιακής του εταιρείας Capital Maritime, έχει παραγγείλει μεγάλο αριθμό πλοίων που χρησιμοποιούν LNG ως καύσιμο. Υποστηρίζει την τεχνολογική εξέλιξη και την εφαρμογή άμεσα διαθέσιμων λύσεων, αλλά παράλληλα τονίζει ότι η μετάβαση πρέπει να γίνει με τρόπο που να μην επιβαρύνει δυσανάλογα τη ναυτιλία και το παγκόσμιο εμπόριο.

Η Μαρία Αγγελικούση, επικεφαλής του Ομίλου Angelicoussis, έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό σε πλοία που μπορούν να χρησιμοποιήσουν LNG. Θεωρεί ότι η απανθρακοποίηση είναι μια αναγκαία εξέλιξη, αλλά τονίζει την ανάγκη για καθορισμό του τελικού καυσίμου πριν προχωρήσουν σε μαζικές επενδύσεις. Έχει εκφράσει την αβεβαιότητα της αγοράς και την αναμονή για την ανάπτυξη της κατάλληλης υποδομής και των καυσίμων, όπως η αμμωνία.

Ο Πάνος Λασκαρίδης έχει εκφράσει την επιθυμία του για πραγματική και ουσιαστική απανθρακοποίηση, μακριά από πολιτικούς σκοπούς. Έχει επισημάνει ότι η ναυτιλία πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, αλλά με ρεαλιστικούς όρους. Τονίζει ότι η ΕΕ και άλλες χώρες πρέπει να υποστηρίξουν την τεχνολογική έρευνα και ανάπτυξη και να μην επιβάλλουν φόρους που απλώς θα αυξάνουν το κόστος χωρίς ουσιαστικό περιβαλλοντικό όφελος.

Ο Χαράλαμπος Φαφαλιός είναι βασικός συνομιλητής στις τεχνικές διαπραγματεύσεις με τον ΙΜΟ. Υποστηρίζει ότι οι κανονισμοί πρέπει να βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα και όχι σε πολιτικά χρονοδιαγράμματα. Έχει επισημάνει την ανάγκη για ευελιξία στις τεχνικές λύσεις, καθώς δεν υπάρχει μία ενιαία λύση για όλα τα πλοία και τις διαδρομές.

Ο Γιάννης Κούστας έχει επισημάνει την αναγκαιότητα για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και την αναβάθμιση του στόλου, αλλά έχει εκφράσει και τους προβληματισμούς του για το υψηλό κόστος των νέων καυσίμων. Θεωρεί ότι η βιομηχανία πρέπει να βρει ισορροπία μεταξύ της περιβαλλοντικής συμμόρφωσης και της οικονομικής βιωσιμότητας, ώστε να μην πληγεί η ανταγωνιστικότητα της ναυτιλίας.

Τι υποστηρίζει ο Τραμπ

Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει εκφράσει επανειλημμένα σκεπτικισμό και αντίθεση προς την αποανθρακοποίηση και τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή. Οι κύριες θέσεις του είναι οι εξής:

Αμφισβήτηση της Κλιματικής Αλλαγής: Ο Τραμπ έχει χαρακτηρίσει την κλιματική αλλαγή ως “μύθο”, “φάρσα” και “παγκόσμια συνωμοσία”, αμφισβητώντας τη σοβαρότητά της και την ανθρώπινη αιτία της.

Αποχώρηση από διεθνείς συμφωνίες: Κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας και πάλι μετά την εκλογή του, έχει προχωρήσει στην αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, υποστηρίζοντας ότι είναι άδικη για την αμερικανική οικονομία.

Υποστήριξη ορυκτών καυσίμων: Ο Τραμπ υποστηρίζει ενεργά την παραγωγή και χρήση ορυκτών καυσίμων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας) με σκοπό την “ενεργειακή κυριαρχία” των ΗΠΑ. Έχει δηλώσει ότι θα καταργήσει τους περιορισμούς στην εξόρυξη και παραγωγή τους, με στόχο τη μείωση του κόστους της ενέργειας.

Εμπόδια στις ΑΠΕ: Είναι αντίθετος στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ). Έχει δηλώσει ότι οι ανεμογεννήτριες και τα φω τοβολταϊκά είναι αντιαισθητικά, αναποτελεσματικά και βλάπτουν το περιβάλλον (π.χ. τις φάλαινες και τα πουλιά). Έχει δώσει εντολή να ανακληθούν οι άδειες για νέα έργα ηλιακής και αιολικής ενέργειας σε δημόσιες εκτάσεις και ύδατα.

Χαλάρωση περιβαλλοντικών κανονισμών: Έχει προωθήσει τη χαλάρωση περιβαλλοντικών κανονισμών και έχει ακυρώσει νομοθετήματα που είχαν θεσπιστεί για την προστασία του περιβάλλοντος και τη μείωση των εκπομπών.

Συνοπτικά, οι προτάσεις του Ντόναλντ Τραμπ για την απανθρακοποίηση είναι στην πραγματικότητα αντίθετες με τις προτάσεις του ΙΜΟ, καθώς δίνει προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη και την ενέργεια από ορυκτά καύσιμα, θεωρώντας ότι οι περιβαλλοντικοί κανονισμοί αποτελούν εμπόδιο στην πρόοδο.