Πάρκο Ριζάρη: Τι προβλέπει η νέα μελέτη για να ξεμπλοκάρει ο σταθμός του μετρό «Ευαγγελισμός»
Υπενθυμίζεται πως προσφυγή που είχε κατατεθεί στο ΣτΕ το 2022 με «πρωτεργάτη» τον εφοπλιστή Νίκο
The Wiseman
Οι νέες αποτυχίες του ΚΜ και ο ανασχηματισμός, η λάμψη των 6 μετοχών και τι έγινε με την Πειραιώς, τι συμβαίνει με τα Μάρμαρα Παυλίδης, πόσο αγόρασε ο Κούστας το Αθηνών Αρένα, το Safe, ο Μυτιληναίος, ο Κρίστιαν και η ήττα Σαρακάκη, γιατί έγινε έξαλλος ο Δένδιας με τον Μπουτσικάκη, και οι απίθανες σπατάλες των ΕΑΣ
Τι συμβαίνει με τον εκλογικό νόμο και το «όχι» του ΚΜ, ο «πάγκος» της ΝΔ και ο ανασχηματισμός, τα μελομακάρονα του Αδωνι και μια σημαντική είδηση για τις στρατιωτικές σχολές
Φόνος στο Μονακό: Ποιος ήταν ο δισεκατομμυριούχος τραπεζίτης Έντμοντ Σάφρα, πώς έχτισε την αυτοκρατορία του και τελικά, ποιος ευθύνεται για τον θάνατό του;
Φόνος στο Μονακό: Ποιος ήταν ο δισεκατομμυριούχος τραπεζίτης Έντμοντ Σάφρα, πώς έχτισε την αυτοκρατορία του και τελικά, ποιος ευθύνεται για τον θάνατό του;
Μπριζίτ Μπαρντό: Το τέλος ενός μύθου – Από σύμβολο του σεξ, στην εγκατάλειψη της υποκριτικής και την αφοσίωση στα ζώα
2025: Οι πιο επιδραστικές στιγμές και συμφωνίες που αναδιαμόρφωσαν τη μόδα και τον κλάδο πολυτελείας
Τι συμβαίνει με τον εκλογικό νόμο και το «όχι» του ΚΜ, ο «πάγκος» της ΝΔ και ο ανασχηματισμός, τα μελομακάρονα του Αδωνι και μια σημαντική είδηση για τις στρατιωτικές σχολές
Σε έναν κλάδο όπου η ιστορία των επιχειρήσεων γράφεται συχνά μέσα στην ίδια την οικογένεια, η βιομηχανία τροφίμων αποδεικνύεται το πιο χαρακτηριστικό πεδίο «γενεαλογικής συνέχειας».
Από τα Μπισκότα Παπαδοπούλου έως τη ΜΕΒΓΑΛ και την Όλυμπος, οι επιχειρήσεις που χτίστηκαν πάνω σε θεμέλια παράδοσης και επιχειρηματικού ενστίκτου περνούν σταδιακά στη νέα γενιά, στρώνοντας άλλες πιο οργανωμένα και άλλες πιο αθόρυβα το χαλί της διαδοχής.
Όμως πίσω από τις ιστορίες επιτυχούς μετάβασης, οι αριθμοί δείχνουν ότι η διαδοχή κάθε άλλο παρά αυτονόητη είναι. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΕΥ για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, η διαχείριση της διαδοχής και της μετάβασης από γενιά σε γενιά αναδεικνύεται ως μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τις οικογενειακές επιχειρήσεις, με το 52% των επιχειρηματιών να τη θεωρεί κρίσιμο ζήτημα, ενώ το 54% επισημαίνει την ανάγκη εξισορρόπησης οικογενειακών και επιχειρηματικών συμφερόντων.
Παρά το γεγονός ότι το 62% των συμμετεχόντων δηλώνει ότι εκπροσωπεί οικογενειακή επιχείρηση, μόλις ένας στους τρεις (32%) διαθέτει επίσημο σχέδιο διαδοχής, ενώ μόλις 6% έχουν αναθέσει τον σχεδιασμό της μετάβασης σε εξωτερικούς συμβούλους. Την ίδια στιγμή, ένα σημαντικό ποσοστό περιορίζεται σε άτυπες οικογενειακές συζητήσεις (37%), ενώ σχεδόν ένας στους πέντε (19%) δεν έχει ακόμη ασχοληθεί με τον σχεδιασμό της διαδοχής.
Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν το χάσμα ανάμεσα στην «αυτονόητη» επιχειρηματική συνέχεια και στη δομημένη προετοιμασία της επόμενης ημέρας, επιβεβαιώνοντας ότι η διαδοχή δεν είναι μόνο θέμα παράδοσης, αλλά ζήτημα στρατηγικού σχεδιασμού και θεσμικής οργάνωσης.
Η σημασία του θέματος δεν περιορίζεται στην ελληνική πραγματικότητα. Διεθνείς μελέτες δείχνουν ότι οι οικογενειακές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις και αναζητούν πρακτικές λύσεις για να διατηρήσουν την κληρονομιά τους στο πέρασμα των γενεών. Σε πρόσφατη έκθεση του Global Family Business Report της KPMG, που βασίζεται σε δεδομένα από σχεδόν 2.700 οικογενειακές επιχειρήσεις σε πάνω από 80 χώρες, αναδεικνύεται ότι η εστίαση στη βιωσιμότητα των οικογενειακών επιχειρήσεων διαμέσου των γενεών, μέσω ξεκάθαρων πλαισίων διακυβέρνησης και στρατηγικού σχεδιασμού, αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για τη μελλοντική ανάπτυξη και επιβίωση των επιχειρήσεων. Η μελέτη υπογραμμίζει ότι οι οικογενειακές επιχειρήσεις που ενσωματώνουν στη στρατηγική τους τη διαδοχή και τη διακυβέρνηση είναι καλύτερα εξοπλισμένες να διαχειριστούν την αλλαγή, την καινοτομία και τις παγκόσμιες προκλήσεις, ενισχύοντας την επιχειρηματική τους ανθεκτικότητα και τη μακροπρόθεσμη αξία τους.
Και κάπου εδώ ξεχωρίζουν τα παραδείγματα των επιχειρήσεων στον κλάδο τροφίμων, που έχουν ήδη «κλειδώσει» τη συνέχεια και πέρασαν ή περνούν μεθοδικά στη δεύτερη και τρίτη γενιά, επενδύοντας σε επαγγελματική διοίκηση, θεσμικές δομές και σαφές πλάνο διαδοχής.
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν, με διαφορετικό αποτύπωμα η καθεμία, η Ε.Ι. Παπαδοπούλου, η γαλακτοβιομηχανία ΜΕΒΓΑΛ και η Ελληνικά Γαλακτοκομεία, όπου η νέα γενιά δεν... κληρονομεί απλώς το τιμόνι αλλά αναλαμβάνει να γράψει το επόμενο κεφάλαιο ανάπτυξης.
Ελληνικά Γαλακτοκομεία: Παράδειγμα οικογενειακής διαδοχής
Ένα από τα μεγαλύτερα deal στην αγορά τροφίμων και ποτών των τελευταίων ετών, η εξαγορά της Δωδώνη από την Ελληνικά Γαλακτοκομεία φέρει τις υπογραφές των δύο ξαδέλφων που εκπροσωπούν τη δεύτερη γενιά της οικογένειας. Του Στέλιου Σαράντη, γιου του Δημήτρη (Τάκη), ως προέδρου του ΔΣ και του συνονόματου Στέλιου Σαράντη, γιου του Μιχάλη, στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Από τον Ιούλιο του 2024 και τα έξι παιδιά των αδελφών Σαράντη, Μιχάλη και Τάκη, που έστησαν από ένα τυροκομείο στα Τρίκαλα έναν από τους μεγαλύτερους ομίλους στην εγχώρια βιομηχανία με τζίρο που αγγίζει τα 900 εκατ. ευρώ, έχουν αναλάβει θέσεις ευθύνης στο πλαίσιο ενός ξεκάθαρου και οργανωμένου σχεδίου διαδοχής. Μοντέλο που θεωρείται ήδη παράδειγμα μεταξύ των ελληνικών οικογενειακών επιχειρήσεων, καθώς η μετάβαση στη δεύτερη γενιά δεν προέκυψε συγκυριακά, αλλά ως μέρος μιας διαδικασίας μεθοδικά σχεδιασμένης και θεσμικά κατοχυρωμένης.
Η πορεία της Ελληνικά Γαλακτοκομεία προς την κορυφή της εγχώριας βιομηχανίας τροφίμων δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε πρόσφατη, αλλά αποτέλεσμα 40 ετών σταδιακής ανάπτυξης, εξαγορών και στρατηγικών επιλογών που ξεκίνησαν από τους αδελφούς Τάκη και Μιχάλη Σαράντη. Το 1985 ιδρύεται επίσημα η ΤΥΡΑΣ στα Τρίκαλα, βάζοντας τις βάσεις για μια διαδρομή που θα άφηνε ισχυρό αποτύπωμα στον κλάδο. Στη δεκαετία του ’90 ξεκινά η διεθνοποίηση του ομίλου, με την είσοδο στη ρουμανική αγορά, ενώ το 2000 έρχεται η πρώτη μεγάλη καμπή με την απόκτηση της συνεταιριστικής Όλυμπος, που σηματοδοτεί τη μετάβαση σε ένα πολυεταιρικό και ταχέως αναπτυσσόμενο επιχειρηματικό σχήμα. Τρία χρόνια αργότερα, ο όμιλος επεκτείνεται στη Βουλγαρία, όπου κατασκευάζει εργοστάσιο με κύρια δραστηριότητα την παραγωγή κίτρινων τυριών, ενώ το 2008 ακολουθεί η εξαγορά της συνεταιριστικής Ροδόπη.
Έκτοτε, η ανάπτυξη συνεχίζεται με έναν νέο κύκλο εξαγορών και επενδύσεων. Το 2020 εντάσσονται στο χαρτοφυλάκιο η τρικαλινή εταιρεία αναψυκτικών Κλιάφα και το φυσικό μεταλλικό νερό Δουμπιά, ενώ το 2022, μέσω πλειστηριασμού, περνούν στον έλεγχο του ομίλου τα εμπορικά σήματα της ΑΓΝΟ μαζί με το βιομηχανοστάσιο της Θεσσαλονίκης. Την ίδια χρονιά αποκτάται και η βουλγαρική United Milk Company, κίνηση που ενισχύει την παρουσία του ομίλου στα Βαλκάνια.
Στο τέλος του 2022, η δραστηριότητα επεκτείνεται και στην Κύπρο, με την απόκτηση του 49% της Ν.Θ. Κουρούσιης Ltd στον κλάδο του χαλλουμιού. Τον Οκτώβριο του 2024 εγκαινιάζεται η νέα ιδιόκτητη μονάδα στο Τσέρι Λευκωσίας, όπου μεταφέρεται πλήρως η παραγωγή για το δημοφιλές τυρί. Στις αρχές του 2025 η εταιρεία προχώρησε στην εξαγορά της χιώτικης βιομηχανίας χυμών «Κάμπος Χίου» και η χρονιά έκλεισε με την εξαγορά της Δωδώνη από τη Vivartia, συμφερόντων CVC.
Σήμερα η Ελληνικά Γαλακτοκομεία βρίσκεται στην κορυφή της ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας, συγκροτώντας τον μεγαλύτερο όμιλο του κλάδου με brands όπως Ολυμπος, Ροδόπη, Τυράς, Αγνό, Δουμπιά, Κλιάφα, Κάμπος Χίου και πλέον Δωδώνη. Μπορεί τα αδέλφια Μιχάλης και Τάκης Σαράντης να μην βρίσκονται πλέον στο Διοικητικό Συμβούλιο, έχοντας παραδώσει τη σκυτάλη στη νέα γενιά, ωστόσο τόσο ως βασικοί μέτοχοι όσο και ως οι άνθρωποι που δημιούργησαν το επιχειρηματικό αυτό οικοδόμημα παραμένουν παρόντες στο επίπεδο των στρατηγικών αποφάσεων, υποστηρίζοντας θεσμικά την ομαλή μετάβαση στη δεύτερη γενιά.
Ε.Ι. Παπαδόπουλου: Η επόμενη γενιά σε μια υπεραινώβια οικογενειακή ιστορία
Η «σιδηρά κυρία» της ελληνικής βιομηχανίας τροφίμων, η Ιωάννα Παπαδοπούλου, παραμένει σταθερά στο τιμόνι της εταιρείας εδώ και πέντε δεκαετίες. Σε μία από τις σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις της, τον περασμένο Οκτώβριο, στη συνέντευξή της στη σειρά «My Stories» του Mononews, όταν ρωτήθηκε από τη Μάριον Μιχελιδάκη αν είναι έτοιμη να παραδώσει τη σκυτάλη, απάντησε χωρίς δισταγμό: «Όχι. Θα ήθελα να φύγω από εδώ όταν με... διώξει το μυαλό μου».
Η φράση συμπυκνώνει τη σχέση της με την εταιρεία, μια σχέση ευθύνης, συνέχειας και προσωπικής ταύτισης με την πορεία της. Ωστόσο, παρότι παραμένει η σταθερή αναφορά της επιχείρησης και συνεχίζει να ηγείται ενεργά, η διαδοχή δεν αφήνεται στην τύχη της. Η Ιωάννα Παπαδοπούλου προετοιμάζει μεθοδικά τη μετάβαση, μέσα από μια θεσμικά οργανωμένη δομή όπου η νέα γενιά έχει ήδη ενεργό ρόλο στη διοίκηση.
Στο σημερινό εταιρικό σχήμα, η νέα γενιά έχει ήδη τοποθετηθεί σε καίριες θέσεις ευθύνης. Ο Ευάγγελος Αργυρόπουλος-Παπαδόπουλος κατέχει τη θέση του αντιπροέδρου και αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου, συμμετέχοντας ενεργά στη λήψη στρατηγικών αποφάσεων και στη διοικητική λειτουργία της εταιρείας. Δίπλα του, ο Κωνσταντίνος ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, αποτελώντας μέρος της ομάδας που σχεδιάζει την επόμενη ημέρα της επιχείρησης.
Η παρουσία των δύο γιων στη διοικητική πυραμίδα δεν αποτελεί απλώς οικογενειακή συνέχεια, αλλά μέρος ενός οργανωμένου μοντέλου διαδοχής, όπου η επόμενη γενιά εντάσσεται θεσμικά στη διοίκηση, αποκτά εμπειρία και συμμετέχει ήδη στη διαμόρφωση της στρατηγικής κατεύθυνσης πάντα με τη σταθερή καθοδήγηση της Ιωάννας Παπαδοπούλου.
Η ιστορία των μπισκότων Παπαδοπούλου ξεκινά έναν αιώνα πριν, από μια συνταγή που ταξίδεψε με την οικογένεια από την Κωνσταντινούπολη στην Ελλάδα. Από τότε μέχρι σήμερα, η εταιρεία εξελίχθηκε παράλληλα με τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, όμως το πιο καθοριστικό κεφάλαιο της διαδρομής της γράφτηκε υπό την ηγεσία της Ιωάννας Παπαδοπούλου.
Η «σιδηρά κυρία» της ελληνικής βιομηχανίας τροφίμων βρίσκεται στο τιμόνι της εταιρείας επί δεκαετίες, οδηγώντας τη μέσα από περιόδους ανάπτυξης αλλά και δύσκολων αποφάσεων. Σταθμός στη διαδρομή της υπήρξε η επαναπόκτηση της εταιρείας από τη Danone, μετά από μια μακρά περίοδο συνύπαρξης με τον πολυεθνικό όμιλο, μια κίνηση που αποτύπωσε τη στρατηγική επιλογή της οικογένειας να διατηρήσει την αυτονομία και την ελληνική ταυτότητα της επιχείρησης.
Υπό τη δική της καθοδήγηση, η Ε.Ι. Παπαδόπουλος μετατράπηκε σε μια σύγχρονη, εξωστρεφή βιομηχανία με ισχυρή παραγωγική βάση. Σήμερα η Ε.Ι. Παπαδόπουλος λειτουργεί τέσσερα εργοστάσια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο και Οινόφυτα, διαθέτει εκατοντάδες κωδικούς προϊόντων και έχει παρουσία σε περισσότερες από 70 αγορές του εξωτερικού, με κύκλο εργασιών που ξεπερνά τα 243 εκατ. ευρώ. Ένα επιχειρηματικό οικοδόμημα που πατά γερά στο παρελθόν, αλλά σχεδιάζει μεθοδικά την επόμενη ημέρα.
ΜΕΒΓΑΛ: Από τις αναταράξεις στη μεθοδική διαδοχή και τον νέο κύκλο ανάπτυξης
Η ΜΕΒΓΑΛ δεν είναι μια τυπική ιστορία οικογενειακής επιχείρησης που πέρασε ομαλά από γενιά σε γενιά. Είναι μια εταιρεία που «πέρασε δια πυρός και σιδήρου», κουβαλώντας στις πλάτες της δεκαετίες εσωτερικών εντάσεων, επιχειρηματικών ανατροπών και σκληρών αποφάσεων. Από τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, όπου ιδρύθηκε το 1950 από τον Κωνσταντίνο Χατζάκο, η εταιρεία βρέθηκε σε μια πορεία που δεν εξελίχθηκε πάντα γραμμικά και η διαδοχή της δεν υπήρξε ποτέ αυτονόητη.
Το πρώτο σημείο καμπής ήρθε το 2016, όταν η Μαίρη Χατζάκου επέστρεψε ενεργά στη διοίκηση, σε μια περίοδο που η γαλακτοβιομηχανία αντιμετώπιζε πίεση και αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα. Η απόφασή της να παραμείνει η εταιρεία «όρθια», να στηριχθεί η παραγωγή και να προστατευθούν οι θέσεις εργασίας, άνοιξε τον δρόμο για μια δύσκολη αλλά συνειδητή διαδικασία επανατοποθέτησης.
Η καθοριστική καμπή ήρθε το 2021, όταν η οικογένεια Χατζάκου απέκτησε το ποσοστό του ομίλου Vivartia, εξασφαλίζοντας τον πλειοψηφικό έλεγχο της εταιρείας, με μειοψηφούντα μέτοχο τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο. Μετά τη μεταβολή αυτή, η ΜΕΒΓΑΛ πέρασε σε ένα πιο συνεκτικό και σταθερό μετοχικό σχήμα, αφήνοντας πίσω της τις εκκρεμότητες και τις εντάσεις του παρελθόντος.
Η γαλακτοβιομηχανία μπήκε έκτοτε σε τροχιά διαρκούς ανάπτυξης, με επενδύσεις, ενίσχυση της εξαγωγικής δραστηριότητας και βελτίωση των οικονομικών επιδόσεων. Ήταν η στιγμή όπου η διαδοχή έπαψε να αποτελεί ζήτημα ισορροπιών και μετατράπηκε σε συνειδητή στρατηγική επιλογή συνέχειας, καθώς την ίδια χρονιά ο γιος της Μαίρης Χατζάκου, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος Χατζάκος αναλαμβάνει τη θέση διευθύνοντος συμβούλου.
Σήμερα, η Μαίρη Χατζάκου παραμένει στη θέση της προέδρου της εταιρείας, διατηρώντας τον ρόλο της ως σταθερού σημείου αναφοράς και θεματοφύλακα της επιχειρηματικής συνέχειας, ενώ ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος κατέχει τη θέση του αντιπροέδρου, λειτουργώντας ως στρατηγικός εταίρος στη νέα φάση ανάπτυξης της εταιρείας. Στο πλευρό τους, ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος-Χατζάκος από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου εκπροσωπεί τη νέα γενιά στη διοίκηση, έχοντας ενεργό ρόλο στον μετασχηματισμό της ΜΕΒΓΑΛ, με έμφαση στην εξαγωγική δραστηριότητα, την ενίσχυση του χαρτοφυλακίου προϊόντων και τη λειτουργική αναβάθμιση της παραγωγικής βάσης.
Σήμερα η βορειολλαδίτικη γαλακτοβιομηχανία με πωλήσεις που προσεγγίζουν τα 200 εκατ. ευρώ καταγράφει σταθερά ανοδική αναπτυξιακή πορεία. Κεντρικός μοχλός της δυναμικής αυτής είναι η ενίσχυση της εξωστρέφειας, με αύξηση των εξαγωγών κατά περίπου 15,8% σε αξία και 24,1% σε όγκο, στη χρήση του 2024, στοιχεία που αποτυπώνουν την ενδυνάμωση της παρουσίας της εταιρείας σε διεθνείς αγορές. Παράλληλα, η εταιρεία ολοκλήρωσε επενδύσεις άνω των 26 εκατ. ευρώ τη διετία 2023–2024 σε νέες μονάδες παραγωγής και γραμμές, με στόχο τον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής βάσης και τη βελτίωση της αποδοτικότητας επενδύσεις που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και την ποιοτική διαφοροποίηση του προϊόντικού της χαρτοφυλακίου.
Τα δικαστήρια δίνουν πλέον ιδιαίτερη έμφαση στην τυπικότητα της διαδικασίας, ώστε να αποφεύγονται οι μαζικοί πλειστηριασμοί με ελλιπείς εγγυήσεις προστασίας των δικαιωμάτων του οφειλέτη.
Η νομολογία των τελευταίων ετών δείχνει ότι οι πλειστηριασμοί δεν αποτελούν μια αυτόματη και ανεξέλεγκτη διαδικασία. Αντίθετα, τα δικαστήρια παρεμβαίνουν ολοένα και συχνότερα, θέτοντας αυστηρά όρια στην αναγκαστική εκτέλεση, ελέγχοντας τη νομιμότητα των απαιτήσεων και προστατεύοντας ουσιαστικά δικαιώματα οφειλετών και τρίτων.
Ειδικά το τελευταίο διάστημα, έχουν εκδοθεί αρκετές αποφάσεις που αποτυπώνουν τη μεταστροφή προς την προστασία των οφειλετών, με πέντε πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις να αναδιαμορφώνουν το τοπίο των πλειστηριασμών.
Όταν η απαίτηση είναι αόριστη, η κατάσχεση ακυρώνεται
Σημαντική ανατροπή στην πορεία αναγκαστικής κατάσχεσης ακινήτου έφερε το Εφετείο Αθηνών με την υπ’ αριθμ. 5545/2025 απόφασή του, ακυρώνοντας κατάσχεση που είχε επιβληθεί για ποσό προερχόμενο από παλαιά διαταγή πληρωμής. Το κρίσιμο στοιχείο της υπόθεσης ήταν ότι η απαίτηση, βάσει της οποίας επισπεύσθηκε η εκτέλεση, δεν είχε εκκαθαριστεί με σαφή και προσδιορισμένο τρόπο.
Η διαδικασία είχε ξεκινήσει χρόνια μετά την έκδοση της διαταγής πληρωμής, χωρίς όμως να αποσαφηνίζεται ποια ακριβώς κονδύλια συγκροτούσαν το συνολικό ποσό της οφειλής. Παρότι το Πρωτοδικείο είχε απορρίψει την ανακοπή του οφειλέτη, το Εφετείο επανεξέτασε την υπόθεση και κατέληξε ότι η έλλειψη αναλυτικού προσδιορισμού της απαίτησης καθιστούσε την εκτέλεση αβέβαιη και νομικά αόριστη.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, η αναγκαστική εκτέλεση προϋποθέτει απαίτηση πλήρως εκκαθαρισμένη, ώστε ο καθ’ ου η εκτέλεση να γνωρίζει επακριβώς τι καλείται να καλύψει μέσω της κατάσχεσης. Η μη διάκριση των επιμέρους κονδυλίων σε κεφάλαιο, τόκους και έξοδα συνιστά ουσιώδες ελάττωμα που αρκεί για να ακυρώσει ολόκληρη τη διαδικασία.
Η μακρόχρονη νομή ως φραγμός στην εκτέλεση
Μια εξίσου καθοριστική απόφαση εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, το οποίο με την υπ’ αριθμ. 3993/2025 απόφασή του ακύρωσε πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης κατά ακινήτου, κρίνοντας ότι η επίσπευσή τους παραβίαζε την καλή πίστη και συνιστούσε καταχρηστική άσκηση δικαιώματος.
Η υπόθεση αφορά ένα πρόσωπο που είχε αγοράσει ακίνητο ήδη από το 2009, είχε καταβάλει το πλήρες τίμημα και είχε εγκατασταθεί σε αυτό, χρησιμοποιώντας το σαν πραγματικός ιδιοκτήτης. Το κρίσιμο, ωστόσο, στοιχείο είναι ότι το συμβόλαιο αγοραπωλησίας δεν είχε μεταγραφεί στο Υποθηκοφυλακείο. Αυτό σημαίνει ότι, τυπικά, η κυριότητα του ακινήτου δεν είχε μεταβιβαστεί νομικά στο όνομά του. Παρ’ όλα αυτά, στην πράξη, το πρόσωπο αυτό ασκούσε επί περισσότερα από 15 χρόνια τη νομή του ακινήτου, κατοικώντας εκεί, καταβάλλοντας φόρους, κοινόχρηστα και έξοδα συντήρησης, χωρίς καμία αντίδραση ή διεκδίκηση από την πλευρά των προηγούμενων ιδιοκτητών.
Αυτή ακριβώς η πραγματική κατάσταση αγνοήθηκε πλήρως όταν το 2023 η τράπεζα ξεκίνησε αναγκαστική εκτέλεση κατά του ακινήτου, βασιζόμενη σε παλαιότερη οφειλή της προηγούμενης ιδιοκτήτριας, φτάνοντας μάλιστα μέχρι τη διενέργεια πλειστηριασμού το 2024.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, η απλή επίκληση του τυπικού δικαιώματος κυριότητας, αποκομμένη από την πραγματική εικόνα που είχε διαμορφωθεί επί δεκαπέντε και πλέον χρόνια, δεν αρκούσε για να δικαιολογήσει την αναγκαστική εκτέλεση. Αντιθέτως, έκρινε ότι η επίσπευση της εκτέλεσης παραβίαζε την αρχή της καλής πίστης και συνιστούσε καταχρηστική άσκηση δικαιώματος κατά το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα.
Η σημασία της απόφασης είναι ιδιαίτερα πρακτική, καθώς αναδεικνύει ότι στους πλειστηριασμούς δεν αρκεί μόνο το «ποιος φαίνεται ιδιοκτήτης στα έγγραφα». Όταν έχει δημιουργηθεί μια μακρόχρονη και εμφανής κατάσταση νομής, η οποία έχει γεννήσει εύλογες προσδοκίες, η αναγκαστική εκτέλεση δεν μπορεί να προχωρά αγνοώντας πλήρως αυτή την πραγματικότητα.
Όταν η εταιρεία διαχείρισης δεν έχει νομιμοποίηση
Στην ακύρωση διαταγής πληρωμής που είχε εκδοθεί υπέρ εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων προχώρησε το Εφετείο Αθηνών με την υπ’ αριθμ. 5008/2025 απόφασή του, θέτοντας στο επίκεντρο το ζήτημα της ενεργητικής νομιμοποίησης των servicers.
Η απαίτηση για την οποία εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής προερχόταν από ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό, δηλαδή από μια μορφή χρηματοδότησης που χρησιμοποιείται κυρίως σε επιχειρηματικές σχέσεις και λειτουργεί διαφορετικά από ένα κλασικό στεγαστικό δάνειο. Η συγκεκριμένη απαίτηση είχε ενταχθεί σε διαδικασία τιτλοποίησης, γεγονός που σημαίνει ότι είχε μεταβιβαστεί σε τρίτο φορέα και η είσπραξή της ανατέθηκε σε εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων.
Το κρίσιμο, όμως, σημείο της υπόθεσης ήταν ότι η εταιρεία διαχείρισης δεν κατάφερε να αποδείξει ότι είχε πράγματι την εξουσία να διεκδικήσει δικαστικά τη συγκεκριμένη οφειλή. Συγκεκριμένα, προσκόμισε σύμβαση διαχείρισης, η οποία κάλυπτε αποκλειστικά στεγαστικά δάνεια, δηλαδή απαιτήσεις διαφορετικής φύσης από αυτές που προέρχονται από αλληλόχρεους λογαριασμούς.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι αυτή η διάκριση δεν αποτελεί τυπική λεπτομέρεια, αλλά ουσιώδες νομικό ζήτημα. Κάθε κατηγορία απαίτησης πρέπει να περιλαμβάνεται ρητά στη σύμβαση διαχείρισης, ώστε να είναι σαφές ποιος έχει το δικαίωμα να κινείται δικαστικά κατά του οφειλέτη. Εφόσον η συγκεκριμένη απαίτηση από αλληλόχρεο λογαριασμό δεν περιλαμβανόταν στη σύμβαση, η εταιρεία διαχείρισης στερούνταν ενεργητικής νομιμοποίησης και, κατά συνέπεια, δεν μπορούσε νόμιμα να εκδώσει διαταγή πληρωμής.
Φωτοαντίγραφα χωρίς επικύρωση δεν θεμελιώνουν καταγγελία
Με την υπ’ αριθμ. 386/2025 απόφασή του, το Μονομελές Πρωτοδικείο Κορίνθου ακύρωσε διαταγή πληρωμής σε βάρος δανειολήπτριας, κρίνοντας ότι η καταγγελία της δανειακής σύμβασης ήταν ανυπόστατη.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το εξώδικο έγγραφο καταγγελίας είχε επιδοθεί ως απλό φωτοαντίγραφο, χωρίς επικύρωση και χωρίς ιδιόχειρες υπογραφές. Ελλείψει πρωτοτύπου ή νομίμως επικυρωμένου αντιγράφου, η καταγγελία θεωρήθηκε νομικά ανύπαρκτη και, κατά συνέπεια, η απαίτηση δεν είχε καταστεί ληξιπρόθεσμη.
Η απόφαση είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς υπενθυμίζει ότι ακόμη και σε μαζικές διαδικασίες είσπραξης, οι τυπικές εγγυήσεις δεν μπορούν να παρακάμπτονται. Χωρίς έγκυρη καταγγελία, δεν μπορεί να υπάρξει διαταγή πληρωμής και, τελικά, ούτε πλειστηριασμός.
Ο Άρειος Πάγος κλείνει οριστικά τον δρόμο στους πρόχειρους πλειστηριασμούς
Με την υπ’ αριθμ. 978/2025 απόφασή του, ο Άρειος Πάγος επικύρωσε κρίσιμη νομολογιακή γραμμή, απορρίπτοντας αίτηση αναίρεσης χρηματοπιστωτικού ιδρύματος. Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι η απλή εξώδικη πρόσκληση σε πληρωμή δεν αρκεί για να θεωρηθεί ότι έχει καταγγελθεί δανειακή σύμβαση.
Το Εφετείο είχε ήδη αποφανθεί ότι από τα εξώδικα της τράπεζας δεν προέκυπτε ρητή ή έστω τεκμαρτή δήλωση καταγγελίας, καθώς απουσίαζαν κρίσιμα στοιχεία, όπως ο αριθμός των καθυστερούμενων δόσεων που ενεργοποιούσαν το σχετικό δικαίωμα. Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε πλήρως αυτή την κρίση, απορρίπτοντας όλους τους λόγους αναίρεσης.
Με λίγα λόγια, το ανώτατο δικαστήριο εξέδωσε μια εξαιρετικά κρίσιμη απόφαση που χτίζει νομολογιακή γραμμή ότι χωρίς σαφή και αποδεδειγμένη καταγγελία, η απαίτηση δεν καθίσταται απαιτητή και κάθε επόμενη πράξη εκτέλεσης στερείται νομικού ερείσματος. Πρόκειται για απόφαση-ορόσημο που λειτουργεί ως φρένο σε πλειστηριασμούς οι οποίοι στηρίζονται σε τυπικές και ελλιπείς ενέργειες.
«Η πρώτη γενιά δημιουργεί, η δεύτερη ξοδεύει και η τρίτη καταστρέφει» , λέει μια παροιμιώδης έκφραση που κυκλοφορεί εδώ και πάνω από έναν αιώνα στον κόσμο των επιχειρήσεων και του οικογενειακού πλούτου. Παρότι πρόκειται για ρητό, στην εγχώρια αγορά του οργανωμένου λιανεμπορίου τροφίμων μοιάζει περισσότερο με επιβεβαίωση του κανόνα τουλάχιστον ως προς το σκέλος που αφορά την πρώτη και τη δεύτερη γενιά.
Οι τρεις από τους κορυφαίους παίκτες στην αγορά των σούπερ μάρκετ διαθέτουν διοικήσεις που πήραν μικρές επιχειρήσεις και τις μετέτρεψαν σε ομίλους με χαρακτηριστικά πολυεθνικών. Με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, Μασούτης, Σκλαβενίτης και όμιλος Metro αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα επιχειρήσεων όπου η διαδοχή δεν ήρθε ως ρήξη, αλλά ως συνέχεια.
Κοινός παρονομαστής και στις τρεις περιπτώσεις είναι ότι η μετάβαση στη δεύτερη γενιά δεν περιορίστηκε στη διαχείριση ενός κεκτημένου μεγέθους. Αντιθέτως, συνοδεύτηκε από επέκταση δικτύων, επενδύσεις σε υποδομές, οργανωτικά άλματα και μετασχηματισμό σε εταιρείες με δομές, συστήματα και διαδικασίες που ξεπερνούν κατά πολύ το παραδοσιακό μοντέλο της οικογενειακής επιχείρησης, παραμένοντας ωστόσο αμιγώς οικογενειακές.
Σκλαβενίτης: Η αθηναϊκή αλυσίδα που έγινε leader της αγοράς
Στην περίπτωση της Σκλαβενίτης, η συνέχεια αυτή αποκτά ιδιαίτερο βάρος. Όχι μόνο λόγω μεγέθους, αφού σήμερα αποτελεί τον leader της αγοράς με τζίρο που ξεπερνά τα 5,56 δισ. ευρώ, αλλά κυρίως επειδή η μετάβαση από την πρώτη στη δεύτερη γενιά δεν έγινε σε μια ώριμη, «βολική» φάση της εταιρείας. Έγινε σε μια περίοδο που το μοντέλο έπρεπε να αλλάξει και να επεκταθεί.
Από μια αμιγώς αθηναϊκή αλυσίδα, η Σκλαβενίτης εξελίχθηκε σταδιακά στον κορυφαίο όμιλο του οργανωμένου λιανεμπορίου τροφίμων, με παρουσία σε Ελλάδα και Κύπρο, 542 καταστήματα και περισσότερους από 42 χιλ. εργαζόμενους. Μια διαδρομή που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’50, όταν τα αδέλφια Σπύρος και Γιάννης Σκλαβενίτης, μαζί με τον Μιλτιάδη Παπαδόπουλο, ίδρυσαν στα Πετράλωνα μια μικρή χονδρεμπορική επιχείρηση τροφίμων. Το πραγματικό κομβικό σημείο, ωστόσο, έρχεται το 2006. Τότε η πλειοψηφία των μετοχών περνά στα παιδιά του Σπύρου Σκλαβενίτη, με τη Μαρία Σκλαβενίτου στη θέση της προέδρου και τους Γεράσιμο και Στέλιο Σκλαβενίτη στο τιμόνι της διοίκησης. Με 36 καταστήματα τότε, η δεύτερη γενιά ανοίγει τον κύκλο της εξωστρέφειας, επιταχύνει την ανάπτυξη του δικτύου και βάζει τις βάσεις για τις μεγάλες κινήσεις που θα ακολουθήσουν.
Το σημείο καμπής ήρθε το 2017, όταν η Σκλαβενίτης, με μια κίνηση υψηλού ρίσκου σε μια περίοδο που η αγορά παρέμενε εύθραυστη, προχώρησε στην εξαγορά της Μαρινόπουλος στο πλαίσιο συμφωνίας εξυγίανσης. Για τη Σκλαβενίτης, ωστόσο, η εξαγορά δεν αποτέλεσε απλώς ευκαιρία μεγέθους, αλλά στρατηγική επιλογή που άλλαξε οριστικά τον χάρτη του οργανωμένου λιανεμπορίου. Με την ενσωμάτωση του δικτύου, ο όμιλος πέρασε από την περιφερειακή ισχύ στην πανελλαδική κυριαρχία, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα το βάρος της διάσωσης χιλιάδων θέσεων εργασίας και της επαναλειτουργίας εκατοντάδων καταστημάτων.
Σήμερα, η Σκλαβενίτης με τη Μαρία και τον Γεράσιμο Σκλαβενίτη στο τιμόνι δείχνει ότι ο κύκλος της ανάπτυξης δεν έχει κλείσει. Ο όμιλος κοιτάζει την επόμενη ημέρα πέρα από τα σύνορα, χαρτογραφεί ήδη την πολωνική αγορά ως το επόμενο βήμα εκτός συνόρων, μετά την Κύπρο όπου ήδη έχει ισχυρή παρουσία, επενδύει σε νέες παραγωγικές υποδομές, όπως το μεγαλύτερο εργοστάσιο έτοιμων γευμάτων που κατασκευάζεται στη Μαγούλα Αττικής στοχεύοντας σε παράλληλη αξιοποίηση με την αλυσίδα Σπιτική Κουζίνα, που εξαγόρασε πρόσφατα, επανατοποθετεί ακίνητα-τοπόσημα, όπως το πρώην εργοστάσιο Πίτσος στον Ρέντη, που μετατρέπεται σε πολυχώρο. Κινήσεις που δείχνουν ότι για τη Σκλαβενίτης η μετάβαση στη δεύτερη γενιά δεν αποτέλεσε κορύφωση, αλλά αφετηρία ενός νέου κύκλου.
Οι κομβικοί σταθμοί για τον όμιλο Metro
Στην περίπτωση του Όμιλος Metro, η διαδοχή έχει όνομα και χρονισμό. Ο Αριστοτέλης Παντελιάδης αναλαμβάνει τα ηνία σε ηλικία μόλις 33 ετών και για περισσότερες από δύο δεκαετίες ηγείται ενός ομίλου που από οικογενειακή επιχείρηση εξελίχθηκε σε έναν από τους τέσσερις ισχυρότερους παίκτες του οργανωμένου λιανεμπορίου τροφίμων στην Ελλάδα. Η METRO ιδρύθηκε το 1976 από τον Παντελή Παντελιάδη, ο οποίος ξεκίνησε από το εμπόριο τροφίμων και εισήγαγε στην ελληνική αγορά ένα μοντέλο που τότε ήταν άγνωστο.
Το πρώτο κατάστημα Cash and Carry στην οδό Πέτρου Ράλλη αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης για έναν όμιλο που έμαθε να κινείται παράλληλα στη χονδρική και τη λιανική. Λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησαν τα πρώτα καταστήματα λιανικής, με το δίκτυο να μεγαλώνει σταθερά και χωρίς εκρηκτικούς ρυθμούς. Το πέρασμα στη δεύτερη γενιά δεν συνοδεύτηκε από ρήξη, αλλά από αναδιάρθρωση και καθαρούς ρόλους.
Το 2004 τα καταστήματα λιανικής αποκτούν την επωνυμία My market, διαχωριζόμενα οργανωτικά από τη χονδρική δραστηριότητα METRO Cash and Carry. Η πιο καθοριστική κίνηση, ωστόσο, έρχεται το 2016 με την εξαγορά της αλυσίδας Βερόπουλος, μια συμφωνία που άλλαξε το μέγεθος και τη γεωγραφία του ομίλου και τον τοποθέτησε οριστικά στην πρώτη γραμμή του ανταγωνισμού.
Σήμερα, ο Όμιλος Metro συνεχίζει να κινείται με ρυθμούς που δείχνουν ότι η μετάβαση στη δεύτερη γενιά συνοδεύτηκε από επιτάχυνση και όχι από στασιμότητα, με τις πωλήσεις να εκτιμάται ότι θα φτάσουν φέτος το 1,7 δισ. ευρώ, επενδύσεις ύψους 95 εκατ. ευρώ και δίκτυο 270 καταστημάτων σε όλη τη χώρα.
Μασούτης: Το επόμενο κεφάλαιο για τη βορειοελλαδίτικη αλυσίδα
Με τον Γιάννη Μασούτη στο τιμόνι της εταιρείας, η Δ. Μασούτης ετοιμάζεται να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα άλματα στην πορεία της. Η εξαγορά του 100% της ΑΝΕΔΗΚ Κρητικός, εφόσον ολοκληρωθεί, αναμένεται να αλλάξει ριζικά το μέγεθος και τη γεωγραφική παρουσία της βορειοελλαδίτικης αλυσίδας, τοποθετώντας την πολύ κοντά στη δεύτερη θέση του κλάδου από πλευράς πωλήσεων.
Με κύκλο εργασιών που εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει τα 2 δισ. ευρώ μετά την απορρόφηση της Κρητικός και με περισσότερα από 1.200 σημεία πώλησης σε όλη τη χώρα, το ενιαίο σχήμα θα αποκτήσει ισχυρό πανελλαδικό αποτύπωμα. Τα 385 καταστήματα της Μασούτης, συμπεριλαμβανομένων των Cash & Carry, θα συνδυαστούν με το εκτεταμένο και σε μεγάλο βαθμό franchise δίκτυο της Κρητικός που αριθμεί άνω των 874 καταστημάτων, ενισχύοντας τη γεωγραφική διείσδυση και το αποτύπωμα της Μασούτης.
Η ιστορία της Δ. Μασούτης ξεκινά το 1976, όταν ο Διαμαντής Μασούτης άνοιξε το πρώτο κατάστημα στη Θεσσαλονίκη, σε μια περίοδο που το οργανωμένο λιανεμπόριο τροφίμων βρισκόταν ακόμη σε εμβρυακό στάδιο. Η ανάπτυξη της εταιρείας υπήρξε σταδιακή και γεωγραφικά στοχευμένη, με έμφαση αρχικά στη Βόρεια Ελλάδα. Το 1986 ακολούθησε το πρώτο υπερμάρκετ, ενώ ένα χρόνο αργότερα η είσοδος στη χονδρική, με το πρώτο Cash & Carry, άνοιξε έναν δεύτερο άξονα δραστηριότητας.
Τρεις δεκαετίες μετά, η Μασούτης είχε ήδη διαμορφώσει ένα δίκτυο άνω των 150 καταστημάτων λιανικής και ισχυρή παρουσία στη χονδρική, πριν περάσει στον νέο κύκλο επέκτασης που περιλάμβανε την είσοδο στην Αττική, την Κρήτη και στα νησιά, μέσα από εξαγορές και στρατηγικές συνεργασίες. Σήμερα, με δίκτυο εκατοντάδων καταστημάτων και πανελλαδικό αποτύπωμα, η εταιρεία βρίσκεται μπροστά στο μεγαλύτερο άλμα της ιστορίας της.
Διαβάστε επίσης:Jackaroo, Pizza Hut, Taco Bell, Mailo’s: Σκληρή μάχη στο νέο «Ελντοράντο» των Fast FoodΠοια είναι η lululemon και γιατί βάζει την Ελλάδα στο ραντάρ τηςΔέσποινα Τσαγγάρη: Αυτή είναι η πρώτη διοικήτρια της νέας Ανεξάρτητης Αρχής Ελέγχου της Αγοράς- Επιλογή Θεοδωρικάκου"
["post_title"]=>
string(168) "Από μπακάλικα... πολυεθνικές: Οι σουπερμαρκετάδες που επιβεβαιώνουν τον κανόνα της διαδοχής"
["post_excerpt"]=>
string(329) "Οι τρεις από τους κορυφαίους παίκτες στην αγορά των σούπερ μάρκετ διαθέτουν διοικήσεις που πήραν μικρές επιχειρήσεις και τις μετέτρεψαν σε ομίλους με χαρακτηριστικά πολυεθνικών."
["post_status"]=>
string(7) "publish"
["comment_status"]=>
string(6) "closed"
["ping_status"]=>
string(6) "closed"
["post_password"]=>
string(0) ""
["post_name"]=>
string(88) "apo-bakalika-polyethnikes-oi-soupermarketades-pou-epivevaionoun-ton-kanona-tis-diadochis"
["to_ping"]=>
string(0) ""
["pinged"]=>
string(0) ""
["post_modified"]=>
string(19) "2025-12-24 13:33:08"
["post_modified_gmt"]=>
string(19) "2025-12-24 11:33:08"
["post_content_filtered"]=>
string(0) ""
["post_parent"]=>
int(0)
["guid"]=>
string(34) "https://www.mononews.gr/?p=2021952"
["menu_order"]=>
int(0)
["post_type"]=>
string(4) "post"
["post_mime_type"]=>
string(0) ""
["comment_count"]=>
string(1) "0"
["filter"]=>
string(3) "raw"
}
Aγαπητοί αναγνώστες, τα χρηματιστήρια ειδικά στις ΗΠΑ φαίνεται ότι θα κλείσουν στα υψηλά του έτους.
Ο Dow Jones ήδη βρίσκεται κοντά στις 49.000 μονάδες (48.710) ενώ και ο S&P 500 φλερτάρει επικίνδυνα με τις 6.900 μονάδες (6.929).
Στην Αθήνα η εικόνα είναι καλή με πολλές μετοχές τον Δεκέμβριο να έχουν κάνει ράλι.
Τρεις νομίζω μετοχές είναι αυτές που πρέπει να προσεχθούν τις επόμενες ημέρες.
Καταρχάς η Τράπεζα Πειραιώς και η ανισορροπία μεταξύ της τιμής spot και της τιμής του συμβολαίου μελλοντικής εκπλήρωσης Μαρτίου 2026.
Η τιμή της Πειραιώς βρίσκεται στα 7 ευρώ ενώ του ΣΜΕ 2603 στα 7,12 ευρώ.
Αυτό μας κάνει μια διαφορά περίπου 1,7%.
Συνήθως η διαφορά μεταξύ της spot τιμής και της τιμής του Συμβολαίου είναι κοντά στο 1%.
Δηλαδή υπό φυσιολογικές συνθήκες η τιμή του ΣΜΕ έπρεπε να ήταν 7,07 ευρώ.
Όπως για παράδειγμα, στην Εθνική η τιμή της μετοχής είναι 13,34 ευρώ και του ΣΜΕ2603 στα 13,47 ευρώ δηλαδή στο +1%.
Αυτό το άνοιγμα της ψαλίδας της τιμής στην μετοχή και στο συμβόλαιο της Πειραιώς σύμφωνα με το smart money συμβαίνει επειδή θεωρεί «ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει μια έντονα ανοδική κίνηση».
Metlen
Τώρα όσον αφορά τη Metlen, πρέπει να σας υπογραμμίσω, ότι στην Αθήνα η μετοχή έκλεισε στα 42,80 ευρώ στο +2,54%, ενώ στο Λονδίνο στα 44,35 ευρώ αν και ενδοσυνεδριακά «χτύπησε» ακόμα και τα 45,70.
Ίσως αυτό είναι ένα θετικό σημάδι αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το hedge fund Covalis επιμένει στην short θέση του.
Η JUMBO και ο «πολύς» Βακάκης
Μια μετοχή, που οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι μπορεί να κάνει την θετική έκπληξη στο α’ τρίμηνο του 2026, είναι η JUMBO.
Πηγές αναφέρουν ότι το αμερικανικό fund Fidelity είναι πωλητής τις τελευταίες ημέρες.
Προσεκτικοί παρατηρητές επισημαίνουν ότι έχει πουλήσει περίπου 500.000 μετοχές και θέλει να πουλήσει επιπλέον 1,2 εκατ.
Η προσφορά απορροφάται αρκετά εύκολα, και η μετοχή έκλεισε στα 28,22 ευρώ την προηγούμενη Τετάρτη.
Οι φανατικοί της JUMBO εκτιμούν ότι «μόλις ολοκληρωθούν οι πωλήσεις από τη Fidelity, η μετοχή θα βρει νέα επίπεδα άνω των 30 ευρώ».
Η απόδοση της από τις αρχές της χρονιάς είναι μόλις 10,41%.
Άρα το 2025 δεν ήταν η χρονιά του «δύστροπου» και «εξυπνάκια» Απόστολου Βακάκη.
Όσοι κράτησαν τη μετοχή του το 2025 θεωρούνται από τους «άτυχους» της χρηματιστηριακής χρονιάς.
Παπασταύρου: Κλειδώνει το πρόγραμμα «Απόλλων»
Βασική πηγή κριτικής στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) αποτέλεσε στη τελευταία συζήτηση στη Βουλή από την αντιπολίτευση το ΤΑΑ και συγκεκριμένα η απένταξη του προγράμματος «Απόλλων».
Τότε ο Υπουργός είχε δηλώσει τη σιγουριά του ότι το ΥΠΕΝ θα πιάσει τους στόχους του, πράγμα που τελικά έγινε και δεσμεύτηκε ότι όχι απλώς δεν εγκαταλείπεται το πρόγραμμα «Απόλλων» αλλά επανασχεδιάζεται για να υλοποιηθεί με πιο απλό τρόπο, περισσότερους αποδέκτες και από εθνικούς πόρους.
Η ηγεσία του Υπουργείου (Παπασταύρου, Τσάφος, Παληαρούτα) επέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά και μαθαίνω ότι είναι στην τελική ευθεία να βγει η σχετική Υπουργική Απόφαση που θα αφορά την ενίσχυση -μέσω Απόλλων- όσων δικαιούνται το κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο (ΚΟΤ).
Μάλιστα, το νέο πρόγραμμα θα αυξήσει σημαντικά τον αριθμό δικαιούχων.
Προκοπίου: Πρόταση από Άραβες για τον Αστέρα Βουλιαγμένης;
Αγαπητοί αναγνώστες, τις τελευταίες ημέρες σοβαρή πηγή που ασχολείται με τα ναυτιλιακά, μου ανέφερε ότι προτάθηκε από αραβικών συμφερόντων fund στον εφοπλιστή Γιώργο Προκοπίου, να πουλήσει τον Αστέρα της Βουλιαγμένης.
Μάλιστα, η πηγή μου υποστήριξε ότι το τίμημα που δίνουν οι Άραβες είναι περίπου 100 εκατ. ευρώ περισσότερα από όσο το αγόρασε.
Δηλαδή, πέριξ των 800 εκατ. ευρώ.
Επειδή αυτά τα πράγματα ούτε επιβεβαιώνονται ούτε διαψεύδονται εύκολα, ρώτησα αμέσως τις τραπεζικές πηγές μου.
Σε κάθε περίπτωση ουδείς γνωρίζει κάτι σχετικό,αλλά αυτό που μου επιβεβαίωσαν είναι ότι ο Προκοπίου έχει ενθουσιαστεί με το Project του Αστέρα.
Ασχολείται ο ίδιος και τα παιδιά του αρκετές ώρες με αυτό.
Προς τα τέλη του 2024, ο κ. Προκοπίου είχε ήδη αποκτήσει το 33% της Αστήρ Παλάς Α.Ε. από την Dogus Group έναντι ποσού 150 εκατ. ευρώ.
Στη συνέχεια τον Φεβρουάριο του 2025 αγόρασε το υπόλοιπο 77%. Συνολικά εκτιμάται ότι έδωσε περίπου 700 εκατ. ευρώ, για την απόκτηση του 100%.
Φημολογείται ότι για τα 500 εκατ. από τα 700 εκατ. ευρώ έκανε χρήση τραπεζικού δανεισμού.
Τέλος η Ρίτα Γκάλι από τον ΔΕΣΦΑ
Αγαπητοί αναγνώστες, από αυτή εδώ τη στήλη έχουμε θίξει κατά καιρούς τα κακώς κείμενα της διευθύνουσας συμβούλου του ΔΕΣΦΑ, της Ιταλίδας Μαρία Ρίτα Γκάλι.
Σήμερα ο wiseman σας αποκαλύπτει ότι μετά από 5 χρόνια στο τιμόνι της εταιρείας η Γκάλι αποχωρεί από τον ΔΕΣΦΑ και από την 1η Φεβρουαρίου 2026 θα οριστεί άλλος επικεφαλής.
Που μαθαίνω ότι και πάλι γυναίκα θα είναι για να συνεχιστεί η παράδοση.
Το ζήτημα είναι ότι η νυν διευθύνουσα σύμβουλος δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια ακόμη διετία και «καρατομείται» από τη νέα διοίκηση της «μαμάς» εταιρείας, της SNAM, στην οποία η Γκάλι δεν είχε τόσο δυνατά ερείσματα ώστε να πετύχει την παραμονή της στην Ελλάδα.
Να σας θυμίσω ότι στη μητρική εταιρεία αντικαταστάθηκε πριν από έξι μήνες ο CEO, Στέφανο Βένιερ, από τον τότε CFO, Αγκοστίνο Σκορνατζένκι. O Βένιερ ήταν μέντορας της Γκάλι και την στήριξε όλο αυτό τον καιρό.
Να σας θυμίσω ότι η Γκάλι διασώθηκε το καλοκαίρι του 2023 όταν ένα βαρύ σκάνδαλο χτύπησε το σπίτι της. Συγκεκριμένα, ο σύζυγός της, ο χρηματιστής Φραντσέσκο Ατσέρμπι, είχε συλληφθεί για κακουργηματική υπεξαίρεση σε βάρος 13 πλούσιων οικογενειών της Ιταλίας.
Η Γκάλι τότε δεν είχε επιπτώσεις, δεν κατηγορήθηκε για υπόθαλψη, παρέμεινε στη θέση της CEO του ΔΕΣΦΑ.
Αναλυτικό ρεπορτάζ θα διαβάσετε σε άλλη σελίδα του mononews, αλλά αυτό που σας λέω είναι ότι η Γκάλι είχε πολλές έχθρες τον τελευταίο καιρό και είχε πολλές συγκρούσεις, τόσο με το υπουργείο Περιβάλλοντος όσο και με την Motor Oil και τον Γιάννη Βαρδινογιάννη για την υπόθεση του νέου σταθμού LNG και τη σύνδεση με το εθνικό δίκτυο φυσικού αερίου.
ΕΝΑΟΝ: Νέα θητεία για Μοργκάντε και Ζανινότι
Και μια είδηση... επί του πιεστηρίου που λέγαμε παλιά στις εφημερίδες. Μαθαίνω ότι δύο άλλες Ιταλίδες μάνατζερς πήραν το πράσινο φως και συνεχίζουν.
Ο λόγος για τη διοίκηση της ΕΝΑΟΝ (της πρώην ΔΕΠΑ Υποδομών), την εταιρεία που είναι υπεύθυνη για τη διανομή φυσικού αερίου στην Ελλάδα.
Μαθαίνω ότι οι επικεφαλής, Μπάρμπαρα Μοργκάντε και Φραντσέσκα Ζανινότι, σε αντίθεση με την δύσμοιρη Μαρία Ρίτα Γκάλι, θα ανανεώσουν τη θητεία τους καθώς η μητρική Italgas έκρινε θετική την πορεία της ελληνικής θυγατρικής.
Αν δεν υπάρξει καμιά έκπληξη της τελευταίας στιγμής, παραμένουν στην Αθήνα για άλλα δύο χρόνια...
Βίοι αντίθετοι, δηλαδή για 2 στις 3 managers made in Italy.
Πάμε για μεγάλο beef Τσιμάρα (ΡΑΑΕΥ) με Μάνο (ΔΕΔΔΗΕ);
Ακούγεται ευρύτατα και από πολλούς, ακόμη και σε υπουργικά γραφεία, ότι στη Ρυθμιστική Αρχή (ΡΑΑΕΥ) ο νέος Πρόεδρος Κώστας Τσιμάρας και ο Τομεάρχης Ενέργειας Δημήτρης Φούρλαρης, που έχουν απασφαλίσει αμφότεροι εναντίον του Τάσου Μάνου του ΔΕΔΔΗΕ, θα πάνε για μεγάλο beef από το νέο έτος.
Τι γίνεται με τις ρευματοκλοπές: Την πληρώνουν αθώοι;
Στη Ρυθμιστική έχουν φτάσει τον τελευταίο ενάμιση μήνα, εκατοντάδες καταγγελίες από καταναλωτές σε βάρος του Τάσου Μάνου και του ΔΕΔΔΗΕ.
Αναφέρουν ανεξήγητες και ιλιγγιώδεις αυξήσεις κατανάλωσης μετά από αλλαγές μετρητών, καταγγέλλουν επίσης «καταγεγραμμένους ελέγχους που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ!» και υπερχρέωσαν νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Το χειρότερο είναι πως στις απευθείας διαμαρτυρίες προς το Διαχειριστή, η απάντηση είναι «ούτως ή άλλως εσείς πληρώστε το φουσκωμένο λογαριασμό για να μην σας επιβάλλουμε και πρόστιμο και μετά θα ψάξουμε εμείς να δούμε τι τρέχει. Συνήθως πάντως εσείς κλέβετε ρεύμα, αυτό τρέχει!».
Εννοείται πως αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη, εφόσον έτσι έχει συμβεί.
Από την πλευρά του ΔΕΔΔΗΕ τηρείται επισήμως αιδήμων σιωπή…
Υπαρκτή η ρευματοκλοπή, αλλά όχι τιμωρία επί δικαίους και αδίκους…
Εκατοντάδες καταναλωτές μιλούν χαρακτηριστικά «ανεξήγητες αυξήσεις κατανάλωσης μετά από αλλαγές μετρητών, ελέγχους που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, εργαστηριακές διαδικασίες χωρίς την παρουσία τους, αποφάσεις που κοινοποιούνται εκ των υστέρων, όταν οι χρεώσεις έχουν ήδη επιβληθεί».
Το ερώτημα λοιπόν είναι πώς αντιμετωπίζεται από το ΔΕΔΔΗΕ η μάστιγα της ρευματοκλοπής;
«Είναι δυνατόν η, ορθότατη, πάταξη της ανομίας να γίνεται εις βάρος των δικαιωμάτων των καταναλωτών; Είναι ξεκάθαρο ότι αδικούνται καταναλωτές, χωρίς απτές αποδείξεις με αποτέλεσμα να χάνεται η όποια αξιοπιστία του Διαχειριστή και του Τάσου Μάνου» μας λέει υψηλά ιστάμενος τεχνοκράτης της ΡΑΑΕΥ μεταφέροντας το βαρύ κλίμα που επικρατεί στη Ρυθμιστική Αρχή.
Ο Εισαγγελέας Θεσσαλονίκης ζητά εξηγήσεις…
Οι πολλές καταγγελίες και προς τις Δικαστικές Αρχές, έφεραν μια επιπλέον αναστάτωση: κατατίθενται πλήθος αγωγών για ρευματοκλοπές, αλλά και ανταγωγές προς το ΔΕΔΔΗΕ για άδικες κατηγορίες και καταλογισμούς. Ζητούνται μάλιστα και επιστροφές χρημάτων από τον Διαχειριστή.
Μαθαίνω πως το νοσηρό κλίμα έκανε τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης να ζητήσει έλεγχο για το αν οι διαδικασίες στους μετρητές τηρούν τις θεσμοθετημένες εγγυήσεις και τα τεκμήρια νομιμότητας.
Μαθαίνω, όμως, πως και ο ΥΠΕΝ Σταύρος Παπασταύρου δεν είναι καθόλου -μα καθόλου- χαρούμενος με το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί.
Πόσο κοστίζουν οι ρευματοκλοπές στην κοινωνία…
Οι απώλειες λόγω ρευματοκλοπών αυξήθηκαν αλματωδώς από το 2012–2013 και μετά, την εποχή της κρίσης αλλά και μέσα στην πανδημία.
Το ετήσιο κόστος είναι γύρω στα 450 εκατομμύρια, δηλαδή γύρω στα 60 ευρώ ανά λογαριασμό.
Από πρόπερσι όμως, ο ΔΕΔΔΗΕ καταγράφει μείωση λόγω -όπως ισχυρίζεται- της σταδιακής εγκατάστασης «έξυπνων» μετρητών.
Για το 2024 καταγράφηκε μείωση περίπου 9% και το ίδιο αναμένεται για το 2025. Κανονικά αυτό πρέπει να οδηγήσει σε μείωση της επιβάρυνσης κατά περίπου 10 ευρώ ανά λογαριασμό. Το ευεργέτημα δεν έχει φανεί ακόμη στους λογαριασμούς πάντως.
Από το ΔΕΔΔΗΕ μου λένε πως δεν καρπούνται εκείνοι τα πρόστιμα, αλλά οι υπόλοιποι κωδικοί χρεώσεων (π.χ. ΕΛΑΠΕ για τις Ανανεώσιμες) και λειτουργούν, τελικά, υπέρ των συνεπών νοικοκυριών.
Είναι κάτι που μένει να το δούμε στην πράξη…
Ο λογιστής στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα
Ξέρετε τι ωραίες υποθέσεις ανακαλύπτει κάποιος στην Διαύγεια;
Εκεί... ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο, ακόμη κι αν είναι παραμονή Χριστουγέννων.
Και το λέω αυτό διότι ψάχνοντας γενικώς για αποφάσεις στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), έπεσα πάνω σε μια απόφαση που αναρτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου.
Φέρει την υπογραφή του διευθύνοντος συμβούλου, Χριστόφορου Μπουτσικάκη, και λέει: «Απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου της 24-Δεκ-25 σύμφωνα με την οποία υφίσταται ανάγκη δέσμευσης ποσού 541.200,00€ για ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ ΤΗΣ 4500069504 ASD για τις άμεσες ανάγκες του Τακτικού Προϋπολογισμού. Η δαπάνη θα βαρύνει τον προϋπολογισμό του έτους 2026.
Το γεγονός ότι, το ποσό της δεσμευόμενης με την παρούσα πίστωση, είναι εντός του εγκεκριμένου ποσοστού διάθεσης.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ
Εγκρίνουμε τη δέσμευση ποσού ύψους 541.200,00 € για την πληρωμή ισόποσης δαπάνης σε βάρος της πίστωσης του προϋπολογισμού εξόδων της Ε.Α.Σ. ΑΒΕΕ, με κωδικό Λογαριασμού 61 οικονομικού έτους 2026. (Αφορά Απόφαση ΔΣ 345_19.12.2025 ΘΕΜΑ 7ο)».
Ακαταλαβίστικα πράγματα θα έλεγε κανείς και είπαν να το ψάξω λίγο. Πρόκειται, όπως μου είπαν όσοι ξέρουν από τα ΕΑΣ για άσκηση του δικαιώματος προαίρεσης στη σύμβαση που έχει υπογραφεί με την εταιρεία A.S.D. Οικονομικοί Σύμβουλοι.
Πρόκειται για ένα μεγάλο λογιστικό γραφείο επικεφαλής του οποίου είναι ο κύριος Αλέξης Σταυρούλιας (αντιπρόεδρος και CEO). To ποσό είναι 541.200 ευρώ συν ΦΠΑ, συνολικά 671.088 ευρώ.
Το σκάνδαλο ΙΝΕΔΙΒΙΜ
Ψάχνοντας λίγο για τον Σταυρούλια διαπίστωσα ότι πρόκειται για τον επί χρόνια Αντιδήμαρχο Περιστερίου και νυν πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου ο οποίος το 2017 ενεπλάκη σε μια υπόθεση άκρως ενδιαφέρουσα.
Σύμφωνα με τις τότε καταγγελίες, και του υπουργού Παιδείας, Κ. Γαβρόγλου, υπήρξε μεγάλο σκάνδαλο στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ, που ελέγχεται από το υπουργείο Παιδείας.
Βγήκε τότε ένα καυτό πόρισμα για το Ίδρυμα Διά Βίου Μάθησης, είχαν γίνει έλεγχοι για την περίοδο 2011 - 2017 και τα στοιχεία είχαν δοθεί στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Να θυμίσω ότι το ΙΝΕΔΙΒΙΜ είναι υπεύθυνο για τις υπηρεσίες φύλαξης, καθαρισμού, σίτισης, τις τεχνικές υπηρεσίες και πολλές κεντρικές υπηρεσίες σε δεκάδες δομές όπως φοιτητικές εστίες, ΙΕΚ, Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας και όλες τις δομές που εντάσσονται στη Διά Βίου Μάθηση.
Στην ευθύνη του υπάγεται και το πρόγραμμα Erasmus+ ενώ διαχειρίζεται κοντά στα 100 εκατ. τον χρόνο.
Οι ελεγκτές μεταξύ άλλων διαπίστωσαν: απουσία τακτικού διαχειριστικού ελέγχου, παράλειψη απογραφής, μη σύννομες διαδικασίες προμήθειας υψηλών κονδυλίων ειδών τροφοδοσίας με απευθείας αναθέσεις, πλημμεληματική άσκηση εποπτικού ελέγχου επί των εστιών κ.ά.
Ποιος ήταν υπεύθυνος λογιστής; Ο Αλέξης Σταυρούλιας, ο οποίος είχε για χρόνια τις λογιστικές υπηρεσίες του ΙΝΕΔΙΒΙΜ.
Δεν ξέρω τι απέγινε η υπόθεση, μπορεί να ήταν όλα ψέματα και ο Σταυρούλιας να μην είχε καμιά σχέση.
Άλλωστε, στο Περιστέρι χαίρει μεγάλης εκτίμησης.
Μπορεί να είμαι αφελής αλλά ερωτώ:
Πώς επιλέγεται μια εταιρεία που στοχοποιήθηκε (δικαίως ή αδίκως δεν το γνωρίζω) για το σκάνδαλο στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ;
Και πώς συνεχίζει να είναι ο οικονομικός σύμβουλος στα ΕΑΣ;
[caption id="attachment_2023803" align="aligncenter" width="826"]Εδώ η τελευταία απόφαση[/caption]
Η χριστουγεννιάτικη εξαγορά του Peter G's (Πήτερ Γεωργιόπουλου)
Χριστουγεννιάτικες αγορές για τον βετεράνο της ναυτιλίας, Πήτερ Γεωργιόπουλο, γνωστό και ως Peter G's.
Λίγες ημέρες μετά την από κοινού με τον Λεωνίδα Βροντίση κίνηση να προχωρήσουν στην άντληση 230 εκατ. δολαρίων μέσω της General Purpose Acquisition Corp (GPAC), μιας εταιρείας ειδικού σκοπού εξαγορών (SPAC) που εισήχθη στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, ο Γεωργιόπουλος φαίνεται να υλοποιεί τη δυναμική επιστροφή του.
Προχωρά σε μια στοχευμένη εξαγορά στον τομέα του ξηρού φορτίου.
Συγκεκριμένα η εταιρεία του United Overseas Trading, κατέληξε σε δεσμευτική συμφωνία για την εξαγορά των δραστηριοτήτων ξηρού φορτίου της Norvic Shipping.
Η United Overseas Trading αποτελεί 100% θυγατρική της United Overseas Group, με έδρα την Αθήνα που ίδρυσαν ο Πήτερ Γεωργιόπουλος και ο Λεωνίδας Βροντίσης, για την κατοχή και εκμετάλλευση product tankers.
Η συμφωνία αφορά την απόκτηση της πλατφόρμας ναυλώσεων ξηρού φορτίου της Norvic, συμπεριλαμβανομέντης της εμπορικής υποδομής, του ανθρώπινου δυναμικού και ενός στόλου εννέα σύγχρονων bulk carriers ιαπωνικής ναυπήγησης, που είναι ναυλωμένα από τη Norvic.
Πρόκειται για μια κίνηση που επεκτείνει ουσιαστικά το αποτύπωμα της United Overseas στον κλάδο του ξηρού φορτίου, διασφαλίζοντας παράλληλα τη συνέχεια για τους πελάτες, και τον βραχίονα dry bulk της Norvic.
Ο COO της Norvic, Michael Boetius, θα ηγηθεί της νέας δραστηριότητας, ενώ η ολοκλήρωση του deal αναμένεται έως τα τέλη Ιανουαρίου.
Αν και η συμφωνία σηματοδοτεί την αποχώρηση της Norvic από τον τομέα του ξηρού φορτίου, η εταιρεία σκοπεύει να συνεχίσει τη δραστηριότητά της στον κλάδο των δεξαμενόπλοιων, σύμφωνα με πηγές.
Ο αγροτικός εμφύλιος και οι «κόκκινοι» του κάμπου
Στα μπλόκα θα σας πάω τώρα που συνεχίζονται παρά το γεγονός ότι η χριστουγεννιάτικη έξοδος (και είσοδος) των εκδρομέων μετατράπηκε σε εφιάλτη λόγω των πολύωρων ταξιδιών. Οι αγρότες εμφανίζονται διχασμένοι μετά την κίνηση 14 μπλόκων και 4 αγροτικών συλλόγων να ζητήσουν διάλογο με την κυβέρνηση και τους «στρατηγούς» του κάμπου, τους «σκληρούς» του μπλόκου της Νίκαιας να μιλάνε για διασπαστικές κινήσεις και να ετοιμάζονται για νέο... Κιλελέρ.
Εντάξει, προφανώς και δεν έχει σχέση ότι στη Νίκαια κάνουν κουμάντο οι «κόκκινοι» αγροτοσυνδικαλιστές, οι «απόγονοι» του αλήστου μνήμης Μπούτα, οι οποίοι και θέλουν γενική εξέγερση της κοινωνίας.
Το πρόβλημα είναι ότι ένας αγώνας που σε γενικές γραμμές είχε και πολλά σωστά αιτήματα, τείνει να μετατραπεί σε αγροτικό εμφύλιο λόγω της εμμονής ορισμένων στη λογική «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Δηλαδή στις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις που δεν έχουν αμιγώς αγροτικά χαρακτηριστικά αλλά είναι εμφανώς μια δυναμική αντίδραση συγκεκριμένων κομμάτων στην κυβέρνηση.
Με λίγα λόγια βρήκαν το αγροτικό για να ρίξουν την κυβέρνηση οι γνωστοί «επαναστάτες» εντός κι εκτός Βουλής που θέτουν αιτήματα ακόμη και... κατάργησης της ΕΕ.
Ίδια ταλαιπωρία στα μπλόκα και την Πρωτοχρονιά
Τι μέλλει γενέσθαι; Σήμερα θα κοπεί ξανά η Ελλάδα στα δύο και θα κάνουμε Πρωτοχρονιά με μοντέλο Χριστουγέννων στους δρόμους. Δηλαδή οι αγρότες θα έχουν παραταγμένα τα τρακτέρ στους δρόμους, η Τροχαία θα κάνει συνεχείς παρεμβάσεις και οι χιλιάδες οδηγοί που θα θελήσουν να φύγουν από την Αθήνα θα πρέπει να οπλιστούν με μεγάλη υπομονή.
Στις 3 Ιανουαρίου οι αγρότεςθα κάνουν πανελλαδική συνέλευση (δεν ξέρω αν θα συμμετάσχουν τα 18 ή και περισσότερα μπλόκα) για να αποφασίσουν τις κινήσεις τους. Αν μέχρι τότε δεν έχουν «σκοτωθεί» στα μπλόκα εκτιμώ ότι οι «σκληροί» συνδικαλιστές θα ζητήσουν συνέχιση των κινητοποιήσεων μέχρι το τέλος Ιανουαρίου. Τότε που ξεκινά η σπορά και οι αγρότες πρέπει να γυρίσουν στα χωράφια τους.
Τι κάνει η κυβέρνηση; Τίποτε. Ούτε δυναμικές παρεμβάσεις θα κάνει για να σπάσει τα μπλόκα και θα περιμένει το... κάστρο να πέσει από μέσα. Το ΜΜ θεωρεί ότι έχει με το μέρος του τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου που ταλαιπωρείται ή που έχει υποστεί οικονομική ζημιά. Άλλωστε όποιος διάβαζε χθες τα σχόλια στα social media οδηγών που έκαναν έως 11 ώρες τη διαδρομή Θεσσαλονίκη - Αθήνα, καταλαβαίνει ότι η κινητοποίηση έχει πλέον γίνει κόκκινο πανί.
Η κυβέρνηση λοιπόν θα συνεχίσει να καλεί σε διάλογο και πιστεύει ότι με τη διάσπαση των μπλόκων κάποια στιγμή και οι «κόκκινοι» αγροτοσυνδικαλιστές του κάμπου θα πάνε σπίτι τους.
Στη... σέντρα οι αγροτοσυνδικαλιστές με παράνομες ενισχύσεις
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά όλους εκείνους που επιτίθεται στην ΑΑΔΕ ή στη Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος, γιατί βγάζουν στη «σέντρα» τους αγροτοσυνδικαλιστές που έπαιρναν παράνομες επιδοτήσεις δηλώνοντας χωράφια που δεν κατείχαν. Και οι ίδιοι - τι υποκρισία - να πρωτοστατούν στο κλείσιμο των δρόμων.
Κι αν έχει γίνει κάτι καλό με την ένταξη του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ είναι ότι πλέον μπορούν να γίνονται παντού έλεγχοι. Και κυρίως στο τι δηλώνεται στο Ε9, τι χωράφια υπάρχουν, αν γίνονται χειρόγραφα μισθωτήρια κ.λπ..
Επιτέλους δηλαδή πάει να μπει τάξη στο χάος.
Έτσι λοιπόν, μετά τον «γαλάζιο» συνδικαλιστή Κώστα Ανεστίδη και ο Γιώργος Μπότας από το μπλόκο των Μαλγάρων πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη ή καλύτερα με το να έχει εισπράξει πάνω από 126 χιλιάρικα για χωράφια που δήλωνε αλλά απλά δεν υπάρχουν.
Προσέξτε: Ο αγροτοσυνδικαλιστής δήλωνε ότι μίσθωνε τα χωράφια, ωστόσο αυτά δεν εμφανίζονταν στις δηλώσεις Ε9 των 22 φυσικών προσώπων και ενός Ιερού Ναού, που κατά τον συνδικαλιστή ήταν οι εκμισθωτές.
Και υπάρχουν πολλοί ακόμη που θα δουν δέσμευση λογαριασμών, διότι αν ξύνεσαι στη γκλίτσα του τσοπάνη θα πρέπει να αντέχεις και τις συνέπειες.
Εκτός κι αν επειδή είναι «μπροστάρηδες» των μπλόκων πρέπει να κάνουν οι Αρχές τα στραβά μάτια και να μην ελέγχουν τους «στρατηγούς» που μπαίνουν μπροστά και κλείνουν τους δρόμους.
Διότι, όπως έλεγε κι ο Νίτσε: «Οι συνέπειες των πράξεών μας, μας αρπάζουν απ' το λαιμό. Τους είναι αδιάφορο αν στο μεταξύ έχουμε γίνει ''καλύτεροι''».
Έτσι έμαθαν
Αλλά να σας πω και κάτι; Φταίει και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που επί 7 χρόνια δεν έκανε απολύτως τίποτε για να κόψει τη φόρα από όλους εκείνους τους απατεώνες που δήλωναν χωράφια, πρόβατα και βοοειδή που δεν είχαν και έπαιρναν παράνομες επιδοτήσεις. Καλόμαθαν τόσα χρόνια οι αγρότες και τώρα που τους παίρνουν το βάζο με το μέλι που βουτούσαν τόσο καιρό το δάκτυλο, λογικό είναι να αντιδρούν.
Χωρίς την πολιτική κάλυψη κανένα σκάνδαλο δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ...
Ποντίκια στο Μέγαρο Μαξίμου!!
Η είδηση θα μπορούσε να ξεκινά ως εξής: «Έχει ποντικούς στο Μέγαρο Μαξίμου». Και το μυαλό να πήγαινε στην… πολιτική ή ακόμη και σε άλλα «τρωκτικά» που έκαναν έφοδο στο στρατηγείο της κυβέρνησης.
Ωστόσο είναι πιο… αθώα τα πράγματα. Μια απόφαση της Προεδρίας της Κυβέρνησης είναι και αναρτήθηκε στη Διαύγεια, σύμφωνα με την οποία ανατίθεται στην εταιρεία BIO Hellas, η γενική απολύμανση, απεντόμωση και μυοκτονία του περιβάλλοντος χώρου του Μεγάρου Μαξίμου και του Μεγάρου Σταθάτου επί των οδών Ηρώδου Αττικού 19 και Ηροδότου 1.
Το συνολικό κόστος της υπηρεσίας αυτής ανέρχεται στο ποσό των 4.005,20 ευρώ μαζί με τον ΦΠΑ.
Μάλλον υπάρχουν έντομα και ποντίκια στα δύο Μέγαρα και χρειάζεται μια γενική καθαριότητα. Κανονικά τρωκτικά, όχι από τα... άλλα.
Δύο περίεργες αποφάσεις
Διάβασα δύο αποφάσεις του γενικού γραμματέα Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, Δημήτρη Κυρμικίρογλου, για την έγκριση κονδυλίων για επικοινωνιακή προβολή και όχι μόνο μου έκανε εντύπωση, αλλά έπαθα και την πλάκα μου.
Κι εξηγούμαι: Η μία έγκριση αφορά στο πρόγραμμα επικοινωνιακής προβολής της Περιφέρειας Κρήτης, για το 2026, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας Κρήτης.
Το πρόγραμμα επικοινωνιακής προβολής ανέρχεται στο συνολικό ύψος του ενός εκατομμυρίου διακοσίων τριάντα χιλιάδων ευρώ (1.230.000,00 €). Εύλογο ποσό θα έλεγα, η Κρήτη είναι η νούμερο ένα τουριστική αγορά της χώρας, οπότε απαιτούνται πολλές ενέργειες προκειμένου να παραμείνει στην κορυφή.
Η δεύτερη απόφαση, ωστόσο, αφορά στην επικοινωνιακή προβολή τoυ Φορέα Λειτουργίας Λαϊκών Αγορών Περιφέρειας Αττικής για το έτος 2026. Το πρόγραμμα επικοινωνιακής προβολής ανέρχεται στο συνολικό ύψος του ενός εκατομμυρίου ευρώ (1.000.000 €).
Δηλαδή για την Κρήτη που φιλοξενεί πάνω από 6 εκατ. τουρίστες κάθε χρόνο δίνονται ίδια περίπου λεφτά για την προβολή της με αυτή των λαϊκών αγορών;
Περίεργα πράγματα. Διότι για τον κορυφαίο τουριστικό προορισμό βλέπουμε καταχωρήσεις, διαφημίσεις και άλλες ενέργειες. Για τις λαϊκές αγορές τι βλέπουμε άραγε;
Έγραψε ένα βιβλίο και νομίζει ότι κάτι έγινε! Έχει αποδημήσει εις Κύριον ο κατ’ εξοχήν πρωθυπουργός - συγγραφέας, αλλά και να ζούσε θα απαξιούσε να απαντήσει. Είπε λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας στη διάρκεια συζήτησης με φοιτητές του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: «Εγώ θα χαιρόμουνα αν έβλεπα κάποιον από τους πρωθυπουργούς να γράψει ένα βιβλίο και να μας πει τι έγινε.
Εγώ είπα αυτά που είπα, είπε ποτέ τίποτα ο Σημίτης, είπε ποτέ τίποτε ο Καραμανλής, είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, που έπρεπε να γράψει ένα βιβλίο;».
Γελάνε τα μελάνια στις μηχανές εκτύπωσης. Ο Κώστας Σημίτης έχει εκδώσει 27 βιβλία συνολικά, πριν και μετά το πέρασμα από το Μαξίμου. Ενδεικτικοί ορισμένοι τίτλοι: «Η δομική αντιπολίτευση» (εκδόσεις Καστανιώτης, 1979), «Πολιτική, κυβέρνηση και δίκαιο» (εκδόσεις Καστανιώτης, 1981), «Θέσεις για την πολιτική στρατηγική του ΠΑΣΟΚ» (εκδόσεις Γνώση, 1990), «Εθνικιστικός λαϊκισμός ή εθνική στρατηγική» (εκδόσεις Γνώση, 1992), «Ενωμένοι να τολμήσουμε» (εκδόσεις Γνώση, 1994), «Για μια κοινωνία ισχυρή, για μια ισχυρή Ελλάδα» (εκδόσεις Πλέθρον, 1995), «Για μια ισχυρή, σύγχρονη και δημοκρατική Ελλάδα» (εκδόσεις Καστανιώτης, 2002), «Στόχοι, στρατηγική, προοπτικές. Κείμενα 2000–2006» (εκδόσεις Πόλις, 2007), «Η δημοκρατία σε κρίση;» (εκδόσεις Πόλις, 2007), «Η κρίση» (εκδόσεις Πόλις, 2009), «Δρόμοι ζωής» (εκδόσεις Πόλις, 2015), «Υπάρχει λύση; Συζήτηση με τον Γιάννη Πρετεντέρη» (εκδόσεις Πόλις, 2016).
Εν τω μεταξύ, στο διπλανό δωμάτιο, εκεί όπου στεγαζόταν το πολιτικό γραφείο της οδού Ακαδημίας, γραφόταν μια τριλογία που κατέκτησε το κοινό και την κριτική.
Ο Νίκος Θέμελης, ο πιο κοντινός συνεργάτης του Κώστα Σημίτη, έγραψε, μεταξύ άλλων, τρία μυθιστορήματα: «Η αναζήτηση», «Η ανατροπή», «Η αναλαμπή». Κανείς από τους δύο, τον Σημίτη ή τον Θέμελη, δεν έδειξε έπαρση για το συγγραφικό έργο.
Η Καρυστιανού και οι ψέκες
Ξέρετε αγαπητοί φίλοι, η δραστηριοποίηση της Μαρίας Καρυστιανού και η πρόθεσή της να φτιάξει κόμμα, έχει φέρει στην επιφάνεια μια σειρά από πολιτικά πρόσωπα που τα είχαμε ξεχάσει. Μιλάμε για κάποιους που τους έφαγε η λησμονιά, μιας και στη συλλογική μνήμη έμειναν είτε ως γραφικοί είτε ως «ψέκες».
Για παράδειγμα εδώ κι ένα μήνα έχουμε βαρεθεί να ακούμε τον Νίκο Καραχάλιο να μιλάει, να «αποκαλύπτει», να κατακεραυνώνει και βεβαίως να μας θυμίζει πόσο μισεί τον Μητσοτάκη και πόσο λατρεύει τον Καραμανλή της Ραφήνας.
Στο προσκήνιο και ο Πάνος Καμμένος ο οποίος μας «απειλεί» ενίοτε ότι θα επιστρέψει στην πολιτική κι άρχισε να αποθεώνει την Καρυστιανού, προτρέποντάς την να προχωρήσει.
Βέβαια, το κλου της υπόθεσης είναι ότι εμφανίστηκε και ο Νίκος Νικολόπουλος. Ο γνωστός και ως «γέροντα ευχή», τότε που γελάγανε και τα δεξιά τσιμέντα με τις απόψεις του. Ο Πατρινός πολιτικός που φαίνεται να είναι κοντά στην Καρυστιανού «αποκάλυψε» ότι έχει σταλεί επιστολή στον... Πούτιν ζητώντας να δώσει στοιχεία από ρωσικούς δορυφόρους για το αν υπήρχε ξυλόλιο στο τρένο που προκάλεσε το όλεθρο και τον θάνατο στα Τέμπη.
Μιλάμε οι «ψεκασμένοι» άρχισαν και πάλι να εμφανίζονται, με ευθύνη βεβαίως και της Καρυστιανού η οποία αν θέλει να κάνει κόμμα πρέπει να καθαρίσει εκτός από το παλαιό πολιτικό σύστημα και τους «ψέκες».
Συνάντηση ΚΜ με Βαρδινογιάννη στο σπίτι του Μανιά 1
Αγαπητοί φίλοι, όπως γνωρίζετε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (ΚΜ) έχει λιγοστούς πραγματικούς φίλους. Και γενικώς αποφεύγει να κάνει φίλους.
Δεν ξέρω αυτό εάν είναι μειονέκτημα ή πλεονέκτημα. Αλλά δεν είναι το αντικείμενο του σημερινού μου ρεπορτάζ...
Τέλος πάντων, ο καλύτερος του φίλος (θα προσθέσω και τον δικηγόρο της Sarantitis Law Firm Αλέξανδρο Αθανασίου) είναι ο επιχειρηματίας Σπήλιος Μανιάς με τον οποίο γνωρίζονται από τότε που ήταν συμμαθητές στο Κολλέγιο Αθηνών.
Ο Μανιάς είναι ένας επιχειρηματίας χαμηλών τόνων που αποφεύγει την δημοσιότητα.
Όμως, συμμαθητές στο ίδιο σχολείο οι δυο τους, ήταν μεταξύ άλλων και με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη του Βαρδή.
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, μεταξύ άλλων διοικεί με σημαντική επιτυχία, τον ναυτιλιακό βραχίονα της Motol Oil, την AVIN International Ltd.
Ο Βαρδινογιάννης όπως και ο φίλος του ο Μανιάς αντιπαθεί την δημοσιότητα και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν πρόσφατες φωτογραφίες του στον τύπο.
Οι σχέσεις ΚΜ με Βαρδινογιάννηδες
Προφανώς ξέρετε ότι οι σχέσεις μεταξύ Μητσοτάκη με την οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι όχι απλά τεταμένες, αλλά στην ουσία «στο κόκκινο», από την εποχή που η κυβέρνηση επέβαλε χωρίς φυσικά να υπάρχει κάποια καλή δικαιολογία, έκτακτο φόρο στην Motor Oil και τα ΕΛΠΕ για 2η συνεχομένη χρονιά (η πρώτη ήταν το 2023) το καλοκαίρι του 2024.
Ο φόρος αυτός το 2024 επεβλήθη αιφνιδιαστικά και ενώ ο Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί το 2023 ότι η φορολογία θα ήταν άπαξ δηλαδή για μια φορά.
Εκείνη την εποχή το mononews.gr με εκτεταμένη αρθρογραφία είχε καυτηριάσει την απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει έναν τέτοιο φόρο, που δεν είχε καμιά επιχειρηματική λογική.
Το πλήγμα για την Motor Oil από αυτή την κίνηση, ήταν τεράστιων διαστάσεων στην διεθνή επενδυτική κοινότητα.
Η εισηγμένη όχι μόνο πλήρωσε 205 εκατ. από τα κέρδη της, αλλά και η μετοχή της εκείνη την εποχή, «βούτηξε» σταδιακά από τα 29 ευρώ στα 21.
Αυτός ήταν και ο λόγος που η Morgan Stanley στις 13 Αυγούστου του 2024, την αφαίρεσε από τον δείκτη MSCI Greece, επιφέροντας νέο πλήγμα στην εισηγμένη.
Για να καταλάβετε την διάσταση της ζημιάς, η μετοχή μόλις προ ολίγων εβδομάδων κατάφερε να ξεπεράσει και πάλι τα 29 ευρώ και αυτή την στιγμή βρίσκεται πέριξ των 31,40 ευρώ.
Συνάντηση ΚΜ με Βαρδινογιάννη στο σπίτι του Μανιά 2
Γιατί, όμως, έμπλεξα τον Μητσοτάκη, τον Μανιά και τον Βαρδινογιάννη:
Παραδοσιακά κάθε χρόνο, λίγες ημέρες πριν την 25η Δεκεμβρίου, ο Μανιάς και η σύζυγός του Άννα Ροκοφύλλου, διοργανώνουν στην κατοικία τους στα Βόρεια Προάστεια ένα μεγάλο πάρτι.
Το μισό πολιτικό και επιχειρηματικό σύστημα της χώρας είναι καλεσμένοι.
Σε αυτό το πάρτι λοιπόν, έμαθα ότι συναντήθηκαν Μητσοτάκης και Γιώργος Β. Βαρδινογιάννης, ο αδελφός του CEO της Motor Oil, Γιάννη Βαρδινογιάννη.
Οι δυο άνδρες, όπως έμαθα, τα είπαν σε ιδιαίτερα θετικό κλίμα.
Δεν ξέρω εάν αυτό σημαίνει κάτι, για τις μελλοντικές σχέσεις των δυο οικογενειών, και μάλιστα εν όψει των εθνικών εκλογών του 2027.
Μπορεί να σημαίνει πολλά.
Μπορεί και τίποτα.
Πάντως όσοι είδαν τους δυο άνδρες να συνομιλούν, έδωσαν την ερμηνεία ότι «κάτι καλό βγήκε από αυτή την κουβέντα».
Επαναλαμβάνω.
Μπορεί η ερμηνεία αυτή να είναι υπερβολική αλλά μπορεί να έχει και κάποια βάση.
Προφανώς θα φανεί εντός των επόμενων μηνών…
GOAT House: Έρχεται νέο private members club;
Αγαπητοί φίλοι, ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω περίπου 200 χρόνια.
Αθήνα, 19ος αιώνας, περιοχή Κατσικάδικα.
Τα Κατσικάδικα ήταν μια περιοχή στις πλάγιες του Λυκαβηττού.
Στην αρχή ήταν κυρίως ακατοίκητη έκταση με χωράφια και βοσκοτόπια. Οι Αθηναίοι την αποκαλούσαν «Κατσικάδικα», επειδή βόσκανε εκεί κατσίκες και πρόβατα.
Στη συνέχεια, όμως, πήρε το όνομα Κολωνάκι από ένα μικρό μαρμάρινο κολωνάκι – έναν στύλο περίπου δύο μέτρων που υπήρχε στην περιοχή και αποτέλεσε το αναγνωρίσιμο σημείο γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε η συνοικία.
Γιατί, όμως, σας τα γραφώ όλα αυτά;
Από το φθινόπωρο του 2026 στο Κολωνάκι εκεί που βρίσκεται σήμερα το γιαπωνέζικο εστιατόριο KIKU, λέγεται ότι θα δημιουργηθεί ένα private members club, στα πρότυπα των λονδρέζικων members clubs, με την ονομασία The GOAT HOUSE.
Φυσικά το GOAT έχει διπλή ερμηνεία.
Σημαίνει κατσίκα αλλά τα τελευταία χρόνια ο όρος «GOAT» (Greatest Of All Time – Ο Καλύτερος Όλων των Εποχών) είναι ένα δημοφιλές ακρωνύμιο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποιον που θεωρείται ο απόλυτα καλύτερος στον τομέα του, κυρίως στον αθλητισμό (όπως ο Michael Jordan, ο Tom Brady ή ο Lionel Messi), αλλά και στη μουσική ή σε άλλους χώρους.
Όπως μαθαίνω τα αφεντικά του KIKU, Γιώργος Ανδρίτσος και Δήμος Στασινόπουλος δεν έχουν λάβει ακόμα την τελική τους απόφαση, αλλά νομίζω ότι είναι θέμα ολίγων εβδομάδων.
Έτσι μετά το ιδιαίτερα δημοφιλές NYNN, που βρίσκεται στο ξενοδοχειακό συγκρότημα The Ilisian, η Αθήνα πιθανόν να αποκτήσει και ένα δεύτερο members club.
To the Goat House.
Αποποίηση Ευθύνης: Το περιεχόμενο και οι πληροφορίες της στήλης προσφέρονται αποκλειστικά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εκληφθούν ως συμβουλή, πρόταση, προσφορά για αγορά ή πώληση των κινητών αξιών, ούτε ως προτροπή για την πραγματοποίηση οποιασδήποτε μορφής επένδυσης. Κατά συνέπεια δεν υφίσταται ουδεμία ευθύνη για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
"
["post_title"]=>
string(346) "Τι λέει το smart money για Πειραιώς, Metlen και JUMBO, γιατί έδιωξαν την Μαρία Ρίτα Γκάλι, τι συμβαίνει με Προκοπίου και Αστέρα, ο λογιστής των ΕΑΣ, και μια συνάντηση με σημασία του ΚΜ στο σπίτι του Μανιά"
["post_excerpt"]=>
string(143) "Τρεις νομίζω μετοχές είναι αυτές που πρέπει να προσεχθούν τις επόμενες ημέρες"
["post_status"]=>
string(7) "publish"
["comment_status"]=>
string(6) "closed"
["ping_status"]=>
string(6) "closed"
["post_password"]=>
string(0) ""
["post_name"]=>
string(195) "ti-leei-to-smart-money-gia-peiraios-metlen-kai-jumbo-giati-edioxan-tin-maria-rita-gkali-ti-symvainei-me-prokopiou-kai-astera-o-logistis-ton-eas-kai-mia-synantisi-me-simasia-tou-km-sto-spiti-tou-m"
["to_ping"]=>
string(0) ""
["pinged"]=>
string(0) ""
["post_modified"]=>
string(19) "2025-12-29 10:25:49"
["post_modified_gmt"]=>
string(19) "2025-12-29 08:25:49"
["post_content_filtered"]=>
string(0) ""
["post_parent"]=>
int(0)
["guid"]=>
string(34) "https://www.mononews.gr/?p=2023161"
["menu_order"]=>
int(0)
["post_type"]=>
string(4) "post"
["post_mime_type"]=>
string(0) ""
["comment_count"]=>
string(1) "0"
["filter"]=>
string(3) "raw"
}
Εδώ η τελευταία απόφαση[/caption]