Στην αρχή ήταν εύκολο να τις αποφύγεις. Άλλαζες κανάλι. Γυρνούσες σελίδα στην εφημερίδα. Έκλεινες το ραδιόφωνο. Τώρα πρέπει να σβήσεις τον ήλιο. Γιατί ακόμη κι ο ουρανός γίνεται χώρος για λογότυπα, σλόγκαν και εμπορική εκμετάλλευση.

Η κυβέρνηση προχωρά σε νομικές ενέργειες για το διαφημιστικό drone show της Adidas πάνω από την Ακρόπολη. Το θέαμα περιλάμβανε φωτεινά drones που σχημάτιζαν αθλητικό παπούτσι στον αθηναϊκό ουρανό με φόντο τον Παρθενώνα.

Το ερώτημα δεν είναι μόνο αν ένα τέτοιο θέαμα είναι νόμιμο. Το ερώτημα είναι επίσης πόση ακόμη διαφήμιση αντέχει ο οργανισμός μας. Δεν αρκείται στο να μας ενημερώσει ότι κυκλοφόρησε νέο παπούτσι. Θέλει να είναι σε κάθε ιστότοπο, κάθε σκρολάρισμα, σε κάθε βήμα στην πόλη, στο μετρό, στη στάση του λεωφορείου, στη φανέλα της ομάδας μας. Επιδίωξή της είναι να υπάρχει παντού. Όταν δεν βλέπουμε την ξεκάθαρη, την αληθινή διαφήμιση, πέφτουμε σε «τοποθέτηση προϊόντος». Ποιοι είμαστε εμείς που θα πούμε όχι;

Οι διαφημιστές έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο. Τόσο ώστε στην ψηφιακή ζωή μας να βλέπουμε μπροστά μας αυτό που σκεφτήκαμε ή αυτό που αναφέραμε σε μια τυχαία συζήτηση. Τα μικρόφωνά μας είναι ανοιχτά. Έχουμε αποδεχτεί τους όρους χρήσης και ο αλγόριθμος μάς σερβίρει το προϊόν που έχουμε στο μυαλό μας. Δεν μπορούμε πια να ξεφύγουμε από τα σχέδια των διαφημιστών. Μας ακούνε, μας αναλύουν, μας πολιορκούν.

Κι εκεί που νομίζεις πως θα την γλιτώσεις και λες «πάω μια βόλτα να ξελαμπικάρω, να κοιτάξω τον ουρανό», εκεί πέφτει το τελειωτικό χτύπημα. Δεκάδες φωτεινά drones σχηματίζουν το προϊόν που υποχρεωτικά θα δεις. Ο ουρανός δεν είναι πια ουρανός, είναι γιγαντοοθόνη. Κι εσύ ο θεατής χωρίς επιλογή, χωρίς να μπορείς να αλλάξεις κανάλι, χωρίς να μπορείς να γυρίσεις σελίδα στην εφημερίδα. Χθες ήταν ένα παπούτσι. Αύριο θα είναι ένα χάμπουργκερ. Του χρόνου θα είναι η δάδα ενός κόμματος.

Αν κοστίζει μόνο 350 ευρώ ποιος θα αντισταθεί; Σε κάθε σημείο της πόλης, σε κάθε νησί, σε κάθε βουνοκορφή, κάθε μέρα, μπορούν να προβάλλονται ουράνιες διαφημίσεις. Ορισμένοι θα απαντήσουν ότι υπερβάλλουμε, ότι η διαφήμιση είναι κομμάτι της ζωής μας. Ας μην είμαστε αρνητικοί. Κι όμως. Δεν αρκεί η απόφαση που ορίζει «όχι πάνω από μνημεία». Κάποιος πρέπει να μας προστατεύσει από την οπτική και νοητική μόλυνση. Δεν είναι όλα για ενοικίαση. Δεν είναι όλα για πούλημα. Δεν είμαστε μόνο καταναλωτές.

Διαβάστε επίσης

Ο Καρώνης στην πυρά