Μία η Οκτωβριανή Επανάσταση -κράτησε λίγο παραπάνω βέβαια- και μία ο Καραναστάσης (αν και τώρα που το σκέφτομαι, θα κρατήσει καιρό κι αυτό το εργάκι). Τι κακό όμως, ήταν κι αυτό που μας βρήκε. Και πώς θα αντέξουμε πλέον τη Βουλή χωρίς τον στυλοβάτη της, τον καπετάνιο και τον στρατηγό, τον οραματιστή και επαναστάτη;

Αυτήν την ανώτερη ψυχή με την σπουδαία παρακαταθήκη, το θάρρος, το σθένος και την ορμή; Όλα της Ζωής γραμμένα αυτά -και λίγα είναι-, μόνο τους κλώνους να προσθέσω εγώ, γιατί κι αυτοί στα υπέρ του μετράνε. Ωιμέ, Ουαί, Παπαί! που έλεγαν και οι αρχαίοι μπροστά στης μοίρας τα γραμμένα και στης ζωής τις πίκρες.

Ήρθε και σπάραξε η πρόεδρος, και με το δίκιο της, με τ΄ άσχημα τα νέα, ήρθε και λύγισε «αυτό το μοναδικό πολιτικό θηρίο» -κατά την άκρως, αντικειμενική βεβαίως, προσφώνηση του παραιτηθέντος βουλευτή. Προσωπικώς μάλιστα, απ΄ το δράμα του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας – «… Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα…» – που το διάβαζα ως κορασίς, είχα να παρακολουθήσω τέτοια δημόσια ανταλλαγή ερωτικών επιστολών, θαυμασμού -και αυτοθαυμασμού- ύμνων και αποθέωσης, ομού μετά της δακρύβρεκτης ανταλλαγής τρυφερών συναισθημάτων.

Το λαϊκό αίσθημα το έχει πει κι αλλιώς βέβαια: «…Και κλάμα η κυρία, ρε παιδάκι μου»! Μεγάλε Χάρρυ Κλυνν που ήξερες να πιάνεις το σφυγμό της επικαιρότητας! Αλλά υπάρχουν και οι κακεντρεχείς, που δεν αφήνουν τους ανθρώπους στον πόνο τους, δεν νιώθουν τα βάσανα των άλλων – τι να πεις- και μου στέλνουν τραγουδάκια του τύπου: «Από τα πολλά που μού ‘χεις καμωμένα, δε σε θέλω πια, δε σε θέλω πια. Τα σωθικά μού τα ‘χεις μαυρισμένα, δε σε θέλω πια, δε σε θέλω πια…». Συκοφαντίες. Και πολύ κάθισε ο μικρός Διαμαντής από τη Λάρισα, επιμένουν όμως… Μία είναι η Ζωή και δεν αντέχεται, σου λέει, σκέψου να την έχεις πολλαπλασιασμένη και σε καμιά δεκαριά avatar να σου παίρνουν τα μυαλά…

Αλλά τι σαπουνόπερα! Επιπέδου Χόλυγουντ και βάλε! Εδώ κινδυνεύει ακόμη και η δόξα της «Ιθάκης» -του μικρού Αλέξη βεβαίως – άλλο κοσμοϊστορικό γεγονός για ιθαγενείς λωτοφάγους αυτό, παρά το εξοντωτικό μάρκετινγκ, που εξαπολύθηκε, κάτι σαν βομβαρδισμός με Τσίπρα, που δεν είναι και για χαρά βέβαια, να τρέχεις να κρυφτείς είναι… «Θα τους τρελάνουμε στη διαφήμιση», υποπτεύομαι ότι ήταν το σλόγκαν και τω όντι στην παραζάλη του κοινού επενδύοντας, αηδία γέμισε η καθημερινότητά μας.

Σαν τους ιλίγγους που παθαίνει κανείς από την πολυφαγία ένα πράμα, σαν να έχεις φάει πολύ στιφάδο κι από πάνω ένα ταψί μπακλαβά. Έρχεται και λυγίζει ο άνθρωπος απ΄την πολυμέτωπη επίθεση– αν στοχεύουν σε κάτι τέτοιο δηλαδή – και με την ευκαιρία δεν θυμάμαι αν είχε πει κάτι σχετικό με την περίσταση ο Γκέμπελς, που ήταν ο ειδικός σ΄αυτά…

Μας τα είπε καλύτερα ο Κούρκουλος όμως, διαμαρτυρόμενος «Όχι άλλο κάρβουνο», κάτι που προσυπογράφω. Κι ας μου στέλνει γλυκανάλατα μηνύματα ο άχαστος αρχηγός αναγινώσκοντας το περίφημο βιβλίο του εν είδει «Μικρής πικρής μου αγάπης», που άκουγε το πανελλήνιο προ Χριστού. Μάθε τέχνη κι άστηνε ασφαλώς, διότι δεν ξέρει κανείς πώς τα φέρνει η ζωή, οι σύντροφοι, οι ψηφοφόροι κλπ κλπ. Εξάλλου ο Άδωνις θαυμάζοντας κι αυτός το νέο, ανερχόμενο ταλέντο, πρόθυμος δηλώνει να του δώσει δουλειά! Εντάξει, άνοιξε η πύλη για το παράλληλο σύμπαν και δεν το πήραμε είδηση.

Θα μου πείτε, σε άλλους αρέσει ο Τσίπρας. Περί ορέξεως … άλλωστε και δημοκρατία έχουμε -ευτυχώς- και αυτοδιάθεση επίσης, κι όχι εκείνη την ντεμί κατάσταση επί των ημερών του, που δεν ξέραμε τι μας έμελλε η μοίρα κι αν την επαύριο θα γυρίζαμε σαν τον λουστράκο του Γιαννάκη Καΐλα να γυαλίζουμε τα λουστρίνια της Μέρκελ και του Σόιμπλε ή αν θα αλλάζαμε το ευρώ με δραχμή ή ακόμα χειρότερα με ρούβλια.

Γεια σου, Άνγκελα, γεια σου, Φρανσουά, θα κάνω δημοψήφισμα», τους είπε εκείνο το βράδυ, κι άφησε, λέει, την Μέρκελ άφωνη. Σιγά μην δεν τον είχε αντιληφθεί όμως, γεράκι εκείνη κι αυτός κοτσύφι, που φλέρταρε με τον γκρεμό, άνους, αλλαζών και άχρηστος. «Ο Έλληνας, όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη, αντικρίζει είτε τον Μεγαλέξαντρο, είτε τον Κολοκοτρώνη, είτε (τουλάχιστον) τον Ωνάση. Ποτέ τον Καραγκιόζη», όπως έχει πει εύστοχα ο Νίκος Δήμου αν και πρέπει να προσθέσω, ότι υπάρχει και πιο χαμηλά …πιο χαμηλά …πιο χαμηλά.

Οι πληροφορίες πάντως, ότι την παρουσίαση του βιβλίου θα κάνει η νέα πρέσβης των ΗΠΑ Κίμπερλι Γκίλφοϊλ ελέγχονται για την αξιοπιστία τους. Από την άλλη άμα θέλει να το τερματίσει, ιδού η ευκαιρία! Ν΄ αρρωστήσει ο Φάμελλος απ΄ την απελπισία, να πάθει παράκρουση ο Πολάκης, να σκάσει από τη ζήλια του ο Ανδρουλάκης, όσο για τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις… Να ΄χει και λίγο χάζι η ζωή βρε αδερφέ, λίγη διασκέδαση.

Διαβάστε επίσης

Μενδώνη –Γκίλφοϊλ: Συνάντηση πολιτισμού και μελλοντικές συνεργασίες

Μία τίγρης, μία νοσοκόμα και ένας καπνοδοχοκαθαριστής – Σπάνια έργα του Μπλέικ σε δημοπρασία

Λούβρο: Αυτή είναι συλλογή ελληνικής κεραμικής που έκλεισε για το κοινό