Ο Μαυρογιαλούρος του 21ου αιώνα

Στον ΣΥΡΙΖΑ καταβροχθίζουν τις δημοσκοπήσεις όπως ο πεινασμένος το φαΐ.

Οι αναλύσεις είναι ασταμάτητες, οι αμφισβητήσεις της ακρίβειας των μεγεθών πολλές, οι συζητήσεις για συγκρούσεις συμφερόντων ατέρμονες. Το πρόβλημα είναι ότι όποια δημοσκόπηση και να μελετήσουν, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που οι ίδιοι ζητούν και πληρώνουν, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Το σταθερό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας τόσο στην πρόθεση ψήφου όσο και στην εκτίμηση των πολιτών ότι αυτή θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, οδηγεί σε δύο συμπεράσματα. Το ένα αφορά την κοινωνία – ως σώμα ψηφοφόρων. Το άλλο αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το σημαντικό συμπέρασμα της τελευταίας δημοσκόπησης είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει ωριμάσει πολιτικά σε βαθμό αγνώριστο για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα. Σχεδόν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολίτευσης η δυσαρέσκεια με την κυβέρνηση οδηγούσε σε αλλαγή της ψήφου. Το φαινόμενο αυτό γιγαντώθηκε στην περίοδο από το 2009 και μετά και έφτασε στο αποκορύφωμα του το 2015.

Σήμερα, οι πολίτες ασκούν σκληρή κριτική στην κυβέρνηση – ιδιαίτερα με αναφορά στις πυρκαγιές. Είναι σκληρή διότι στο κάτω-κάτω η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός δεν τα κατάφεραν και τόσο άσχημα. Αλλά, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει βάλει τον πήχη ψηλά και οι πολίτες κρίνουν αντίστοιχα.

Το ενδιαφέρον και σημαντικό, όμως, είναι ότι αυτή η κριτική και δυσαρέσκεια δεν μεταφράζεται σε απώλεια πολιτικής εμβέλειας και ισχύος. Η κοινωνία ασκεί, δηλαδή, σκληρή αλλά όχι πανικόβλητη και ευμετάβλητη κριτική. Περνά το μήνυμα «εσείς κάντε καλύτερα» όχι το μήνυμα «δεν σας θέλουμε».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ η δημοσκόπηση θα πρέπει να έχει προκαλέσει αυπνίες και πολιτικούς σεισμούς.

Η αξιωματική αντιπολίτευση ήρθε στην εξουσία ως διαμαρτυρόμενη. Καβάλησε το άλογο του διχασμού και της ακραίας διαφωνίας και κέρδισε. Ακολουθώντας δεν την παμπάλαια τακτική υποσχέθηκε τα πάντα. Ήταν ο Μαυρογιαλούρος του 21ου αιώνα.

Έχασε διότι δεν εκπλήρωσε τις υποσχέσεις της. Και διότι απεδείχθη διαχειριστικά ανεπαρκής. Τώρα φαντασιώνεται ότι μπορεί να επιστρέψει και πάλι διαμαρτυρόμενη για τα λάθη του Μητσοτάκη και πάλι υποσχόμενη λαγούς με πετραχήλια. Διάβαζα τις προτάσεις που έκανε για τους μικρομεσαίους ο Αλέξης Τσίπρας στην Θεσσαλονίκη και αναρωτήθηκα αν έστω και ένας μέσα από το κόμμα ασχολήθηκε να υπολογίσει το τεράστιο δημοσιονομικό τους κόστος.

Η δημοσκόπηση της Opinion Poll δείχνει ότι το άλογο του 2015 πέθανε. Αυτό καβαλά ο ΣΥΡΙΖΑ – γι’ αυτό δεν πηγαίνει πουθενά. Έχει μείνει εγκλωβισμένος στο 21%, σχεδόν ότι και να συμβεί.

Διαβάζω, όπως το περίμενα μαζί με πολλούς, πως θα επιτεθεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στον πρωθυπουργό για την ακρίβεια. Καταρχάς, καλά-καλά δεν την είδαμε και την βαφτίσαμε. Κατά δεύτερο λόγο, κι αυτή η επίθεση διαμαρτυρίας είναι: πάμε να κερδίσουμε όσους θα χτυπηθούν από την άνοδο τιμών. Κατά τρίτο λόγο, ο δρόμος των υποσχέσεων παραμένει καλά στρωμένος.

Η κοινωνία άλλαξε. Βλέπει, ακούει, αξιολογεί, καταλήγει σε συμπέρασμα. Η εποχή «κάψτε την π… την Βουλή» πέρασε. Η κοινωνία έχει γνώμη και άποψη. Πάνω απ’ όλα έμαθε να δείχνει ψυχραιμία και να μην πείθετε εύκολα.

Θα κάνω μία εύκολη πρόβλεψη: όσο ο ΣΥΡΙΖΑ εμμένει στην σημερινή γραμμή του, ο Μητσοτάκης δεν επηρεάζεται. Και δεν ανησυχεί. Θα ανησυχήσει αν η αξιωματική αντιπολίτευση αποκτήσει συνεκτικό, ρεαλιστικό και πειστικό λόγο.

Αλλά, ίσως, γι’ αυτό ίσως να ζητάμε πολλά.

Διαβάστε επίσης:

Μία σωστή κίνηση του Άδωνη Γεωργιάδη

Ο διχασμός τρέφει τον ΣΥΡΙΖΑ

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το Μέγαρο Μαξίμου και η λίστα του τρόμου