Η αλήθεια για τα 37 δισ. ο αποπροσανατολισμένος Κασσελάκης και τα κουκιά

Η «δεξιά» στροφή που έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης αναφορικά με το ταμείο των 37 δισ. που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι απαντήσεις που πήρε από διάφορους εμπλεκόμενους και μη παράγοντες δείχνουν την βαθιά σύγχυση που επικρατεί στο κόμμα ακόμη και για την ιστορία του, συσκοτίζουν την αλήθεια και γελοιοποιούν τους πάντες.

Τα προγράμματα πρόληψης (Precautionary Programs) είναι δύο: το PCCL και το ECCL. Η συζήτηση που γινόταν τότε αφορούσε το δεύτερο – η χώρα μας δεν είχε τις προϋποθέσεις για να μπει στο πρώτο.

Σύμφωνα με το σχετικό έγγραφο (EFSF: Guideline on Precautionary Programmes) αυτά έχουν ως βασικό στόχο «…να βοηθήσουν τα κράτη-μέλη, που κατά βάση έχουν  υγιείς οικονομικές βάσεις να συνεχίσουν να αναχρηματοδοτούν τις ανάγκες τους μέσω των αγορών, ενώ ταυτόχρονα να αποφεύγουν το στίγμα να είναι μία χώρα “υπό πρόγραμμα”».

Για όσους έχουν ξεχάσει την εποχή των μνημονίων και μπερδεύονται με την ορολογία η αναφορά «χώρα υπό πρόγραμμα» είναι σε χώρα(ες) όπως η Ελλάδα που έχει υπογράψει μνημόνιο, οπότε η πρόσβαση στην αγορά έχει υψηλό κόστος. Το πρόγραμμα πρόληψης διαφέρει από το μνημόνιο σ’ αυτό ακριβώς: αν μία χώρα το λάβει, δεν θεωρείται πως έχει «στίγμα αναξιοπιστίας» και η πρόσβαση της στις αγορές δεν ενέχει το υψηλό κόστος μίας…μνημονιακής πρόσβασης.

Επομένως, αυτά που ισχυρίζονται κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ ότι η χώρα μας δεν ζήτησε να ενταχθεί σε πρόγραμμα πρόληψης προκειμένου να μπορεί να έχει πρόσβαση στις αγορές δεν είναι ακριβές.

Το πρόγραμμα ακριβώς με την ύπαρξη του αφήνει ελεύθερη την πρόσβαση στις αγορές και ταυτόχρονα εμποδίζει την εκδήλωση κρίσης – οι αγορές γνωρίζουν δηλαδή ότι η χώρα που το έχει λάβει έχει «μπάνκα» που την στηρίζει.

Το θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ του 2018 δεν ήταν οικονομικό αλλά πολιτικό. Το ταμείο φτιάχτηκε όχι για να διασφαλίσει την αναχρηματοδότηση του χρέους από τις αγορές αλλά για να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτική αυτονομία από την Ε.Ε. και το EFSM μετά τις εκλογές του 2019.

Η τότε εσωτερική διαμάχη ήταν μεταξύ της αριστερής πτέρυγας και των προεδρικών. Οι δεύτεροι, έχοντας υποτιμήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, πίστευαν ότι θα κέρδιζαν τις εκλογές, οπότε έχοντας την μπάνκα των 37 δισ. θα μπορούσαν να εφαρμόσουν το πρόγραμμα αναδιανομής που το είχε βουλιάξει η κρίση του 2015. Έχοντας βγει από τα μνημόνια θα είχαν πολύ μεγαλύτερη ελευθερία να εφαρμόσουν τις δικές τους συνταγές (λέγε με Τσακαλώτο), ενώ αν οι αγορές ή και το EFSM αντιδρούσαν θα είχαν το μαξιλάρι των 37 δισ.

Η αριστερή πτέρυγα, που τελικά αποδείχθηκε πιο ρεαλιστική, πράγματι υποστήριξε να δαπανηθεί ένα ποσό προκειμένου να κερδηθούν οι εκλογές – η δαπάνη των 7 δισ. προκύπτει από μία τότε πύρινη δήλωση του Πολάκη. Εξάλλου, για την αριστερά, ταμείο με 37 δισ. δεν έκανε πολιτικό νόημα και δεν στηριζόταν σε καμία σχετική οικονομική θεωρία.

Η Ν.Δ. ως αντιπολίτευση είχε έμμεσα στηρίξει την λήψη ενός προγράμματος πρόληψης,  ως ασφάλεια αλλά και για να υπάρχει φρένο σε πιθανές νέες ρήξεις που θα προκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και που, πιθανώς,  να οδηγούσαν σε αντιδράσεις. Αυτή ήταν και η θέση πολλών σχολιαστών και οικονομολόγων που ήθελαν να έχει η χώρα ένα πλάνο Β—για καλό και για κακό.

Ο Στέφανος Κασσελάκης προσέγγισε το θέμα σε απόλυτη πολιτική σύγχυση. Με τα λεγόμενα του εμφανίζεται ως δεξιός, ενώ στην ουσία υιοθετεί την ιδεολογία της τότε αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ.  Από την καθαρά οικονομική πλευρά τα 37 δεν είχαν πράγματι ιδιαίτερο νόημα. Χαρακτηρίζοντας τα, όμως, ως «μνημονιακά» ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε πως δεν είχε ιδέα για την τότε ιστορία, τις απόψεις που είχαν συγκρουστεί και το πολιτικό παιγνίδι που παίχτηκε. Ταυτόχρονα, φάνηκε να επιτίθεται στον Αλέξη Τσίπρα, κάτι που θεωρείται ανεπίτρεπτο από την τεράστια πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά μία συνομωσιακή άποψη, ο Κασσελάκης ως απολίτικο όν, απλά καταπίνει και εκφέρει όσα του επιβάλει ο Πολάκης.

Στο σημερινό πλαίσιο όπου η Επιτροπή της Ε.Ε. δίνει εύσημα στην Ελλάδα και την κατατάσσει στις επτά χώρες που έχουν το δημοσιονομικό περιθώριο να προβούν σε μικρές αυξήσεις αμοιβών προκειμένου να αποκατασταθεί μέρος της αγοραστικής δύναμης που έχει χαθεί με τον πληθωρισμό, όλα αυτά φαντάζουν εξωπραγματικά. Και είναι.

Δυστυχώς η εσωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ έχει επεκταθεί και στο παρελθόν. Θα έλεγα ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό των μαρξιστικών κομμάτων – αυτό το νόημα έχουν, εξάλλου, οι εκκαθαρίσεις! Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι πως έτσι όπως βαδίζουν σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε κουνούπι για να …εκκαθαρίσεις.

Κι ας μην παρασύρονται πολλοί από την …ευγένεια που δείχνει το δίδυμο Κασσελάκη-Πολάκη στην Έφη Αχτσιόγλου. Το κείμενο της ομάδας της ήταν πολύ πιο σκληρό από όλα όσα έχουν πει όλοι οι άλλοι που τώρα βρίσκονται εκτός. Αλλά, η ομάδα της Έφης περιλαμβάνει – σε τελευταία εκτίμηση– 12 βουλευτές. Οι άλλοι μετρούν μόνο δύο. Κουκιά μετρά ο αψύς Κρητικός – ευγένεια δεν του περισσεύει.

Διαβάστε επίσης

Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει