Η ποινική δίωξη κατά του Κώστα Αχ. Καραμανλή για την τραγωδία στα Τέμπη αποτελεί δοκιμασία για τον ίδιο και για τους παρατηρητές της υπόθεσης. Όσοι έχουμε ασκήσει κριτική για το νεποτισμό που τον ανέδειξε ή τη χαμηλή απόδοση, δεν μπορούμε παρά να ευχόμαστε μια δίκαιη διαδικασία. Να κριθεί για όσα έκανε (ή δεν έκανε) και όχι για το ποιος είναι. Το διακύβευμα είναι αν και κατά πόσον κατά την υπουργική του θητεία υπήρξαν πράξεις ή παραλείψεις που συνδέονται αιτιωδώς με το δυστύχημα.

Σίγουρα ο ρόλος του θέτει ερωτηματικά για το σύστημα που επί δεκαετίες παράγει πολιτικούς λόγω καταγωγής. Ο Κώστας Αχ. Καραμανλής ανήκει στο 23% που κληρονόμησε στασίδι στη Βουλή γι’ αυτό και η πολιτική του ανέλιξη αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία. Ήταν ο τέταρτος με το ίδιο επώνυμο, πέμπτος από το σόι γενικά. Εντούτοις στην παρούσα συνθήκη το ερώτημα δεν είναι αν βρέθηκε εξελέγη λόγω οικογένειας. Το ερώτημα είναι αν, από τη στιγμή που βρέθηκε εκεί, ενήργησε με τη δέουσα επιμέλεια, ευθύνη και επάρκεια που απαιτεί η θέση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών. Αν αγνόησε προειδοποιήσεις, αν καθυστέρησε αναθέσεις, αν περιφρόνησε συμβουλές για τα συστήματα ασφαλείας, αν εν τέλει φέρει ποινική ευθύνη σε μια τραγωδία.

Η ανάγκη για αμερόληπτη διαδικασία είναι πιο επιτακτική από ποτέ, για να εμπιστευτεί η κοινωνία ξανά τους θεσμούς. Μετά το δυστύχημα είδαμε υπεκφυγές, αποποιήσεις και επικοινωνιακούς ελιγμούς. Ο Κ. Αχ. Καραμανλής υπέβαλε την παραίτησή του δηλώνοντας ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη, μια κίνηση ίσως έντιμη, ίσως προσχηματική. Η υπερασπιστική γραμμή του φαίνεται να εστιάζει στο γεγονός ότι οι ευθύνες για τη μη λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας και για τη δυσλειτουργία του ΟΣΕ είναι πολυετείς, διαχρονικές και διακομματικές. Τα προβλήματα στη σιδηροδρομική ασφάλεια προηγούνται της θητείας του. Ωστόσο, η ερώτηση που προκύπτει είναι αν κατά το διάστημα που ο ίδιος ήταν πολιτικά προϊστάμενος έγιναν όλα όσα μπορούσαν να γίνουν για την αποτροπή ενός τέτοιου δυστυχήματος. Η ποινική ευθύνη, αν υπάρχει, θα πρέπει να στοιχειοθετηθεί βάσει συγκεκριμένων πράξεων ή παραλείψεων του ιδίου και όχι με αναφορές στην ευρύτερη θεσμική παθογένεια.

Είναι επίσης κρίσιμο να προστατευθεί η διαδικασία από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Δηλώσεις παραγόντων ότι «η δίωξη είναι ελλιπής» ή ότι «όλα δείχνουν ότι ο Καραμανλής δεν είναι αθώος» δυσκολεύουν την αμεροληψία της έρευνας. Η απονομή της δικαιοσύνης δεν είναι ούτε εκδίκηση ούτε κάθαρση. Αν κριθεί ότι ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, ως υπουργός, παραμέλησε τα καθήκοντά του με τρόπο που συνέβαλε στο δυστύχημα, τότε οφείλει να λογοδοτήσει όπως κάθε πολίτης. Αν, αντιθέτως, δεν προκύπτει τέτοια σύνδεση, τότε η απαλλαγή του πρέπει να είναι αποδεκτή χωρίς ψελλίσματα.

Εκεί κρίνεται η ποιότητα της δημοκρατίας μας: στην ικανότητά της να ξεχωρίζει την ευθύνη από τη φήμη, το νεποτισμό από το καθήκον, το συμβολικό από το πραγματικό.

Διαβάστε επίσης:
ΕΛ.ΑΣ: Δεν υπάρχει πιθανότητα παραποίησης στα βίντεο από τα Τέμπη – Οποιαδήποτε αντίθετη αναφορά σκοπεύει σε αποπροσανατολισμό

ΗΠΑ: Ο Τραμπ λέει ότι δεν θα απομακρύνει τον πρόεδρο της Fed πριν από τη λήξη της θητείας του το 2026

«Ψήφος εμπιστοσύνης» στις ελληνικές τράπεζες από J.P. Morgan και Mediobanca