Άλλος για γεωγραφία! Η θάλασσα ανήκει στα ψάρια, το Αιγαίο στους Έλληνες και ο Τσίπρας αλλού

«Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;». Φθινόπωρο του 2016 ήταν, με όλη την δις εκλεγμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να παρελαύνει στην ΔΕΘ της Θεσσαλονίκης, όταν ο Έλληνας, πρωθυπουργός τότε, Αλέξης Τσίπρας εκστόμιζε αυτή την απίστευτη κουβέντα.

Δεν ήταν αστείο, το αντίθετο, γιατί με το μεταναστευτικό να καίει, πίστευε ότι είχε ανακαλύψει το σωστό επιχείρημα για να αποφύγει τις ερωτήσεις… Δεν ξέρω, τι θα απαντούσε ο ίδιος όμως, αν το αυτό επιχείρημα έθετε σήμερα ο Ερντογάν, προκειμένου να καταλάβει μερικά νησιά, αφού βρε παιδί μου στη θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα… Και να φανταστεί κανείς, ότι αυτός λέει τόσο καιρό πολύ χειρότερα… Τώρα όμως, που τουιτάρουν μεταξύ τους στα τούρκικα μπορεί να διευκρινιστεί το θέμα…

Σε καμία περίπτωση βεβαίως, δεν ισχυρίζομαι, ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έδινε ελληνικά νησιά στους Τούρκους. Ούτε και πίστεψα, ότι ήθελε να καταστρέψει τη χώρα, όταν προέβαινε με τους υπαρχηγούς του, πρώτα τον Βαρουφάκη και μετά τον Τσκαλώτο σ΄εκείνες της αλήστου μνήμης διαπραγματεύσεις αλλά και σε όλες τις άλλες «κοσμογονικές» αλλαγές. Όμως δεν ήξερε τι έκανε. Πλήρης άγνοια και ιδεολογική τρικυμία, συνδυασμένα με παντελή διαχειριστική ανικανότητα. Αν και είχε ψηφιστεί για το αντίθετο ακριβώς: ότι θα δήθεν θα έσωζε την Ελλάδα!

Κάπως έτσι και τώρα, κι ενώ βρισκόμαστε σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, όχι απλώς δεν παραμερίζει τα προσωπικά του κίνητρα και τις φιλοδοξίες μπροστά στο εθνικό καθήκον, αλλά προκειμένου να καταφέρει να ξαναγίνει πρωθυπουργός, επιχειρεί να μας διχάσει. Δεν θα είναι η πρώτη φορά βέβαια, το ξαναζήσαμε επί των ημερών του, όταν έλεγαν «ή εμείς ή αυτοί», ξυπνώντας εμφυλιακές μνήμες, αλλά πλέον δεν είναι το ίδιο. Το «παιχνίδι» διεξάγεται με πραγματικά πυρά, δεν ξέρω αν το έχει καταλάβει. Εκείνα τα τεθωρακισμένα, που θα πάρουμε, ακόμη κι αν δεν του αρέσουν, γιατί τα σοβιετικά, λέει είναι καλύτερα, καλά θα έκανε να μη μιλάει γι΄αυτά. Αν έχει έστω και μια σταλιά συνείδηση. Κι αν δεν θέλει να περάσει στην ιστορία σαν ο πολιτικός, που εν όψει κινδύνου επιχειρεί να ρίξει το φρόνημα του λαού, λέγοντας, ότι «αν συμβεί κάτι με την Τουρκία, θα είμαστε μόνοι μας». Ντροπή!

Αλλά σε ποιον να το πρωτοπείς. Μήπως στον γραφικό, αλλά παρ΄ όλα αυτά διατελέσαντα υφυπουργό Παιδείας, Ζουράρη, που δεν θα είχε και πρόβλημα, αν χάναμε μερικά νησιά ή τον Κατρούγκαλο, που ήθελε να βάλουμε την Τουρκία στην «ενεργειακή εξίσωση»… Τέτοια εξωτερική πολιτική έκαναν οι άνθρωποι, γι΄αυτό έσκασε από τη στενοχώρια του ο Ερντογάν, όταν τους έχασε από συνομιλητές. ΄Η μήπως όταν κοροϊδεύουν τον κόσμο με την ηλίθια ρήση, ότι «οι λαοί δεν θέλουν πόλεμο». Μα φυσικά και δεν θέλουμε πόλεμο, τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι αν μας επιτεθούν, εμείς σε απάντηση απλώς θα φωνάζουμε, ότι είμαστε εναντίον του πολέμου; Οπότε, να υποθέσω, ότι θα φοβηθούν και θα τραπούν σε φυγή… Όμως αυτό το αριστερό μύθευμα, που δεν έχει βρει ποτέ και πουθενά εφαρμογή, καλά θα κάνουν να το ξεχάσουν. Και παρωχημένο είναι και ανεδαφικό, και το μόνο που μπορεί να καλλιεργεί, είναι η ηττοπάθεια.

Και επί τη ευκαιρία να θυμίσω στους επιλήσμονες: 2500 είναι τα νησιά μας και δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε ούτε ένα τετραγωνικό εκατοστό από αυτά …και από τη θάλασσά τους. Γιατί σ΄ αυτήν, εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια ταξιδεύουν αδιάκοπα ελληνικά πλεούμενα, κάνοντας τον κόσμο καλύτερο και σοφότερο.