Γιατί ο Μητσοτάκης βλέπει μπροστά – Γιατί ενδιαφέρεται για το αύριο

Στα καθ’ ημάς τώρα, είναι πλέον σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κινείται μόνο με κομματικά κριτήρια, όπως τον κατηγορούν, σε μία προσπάθεια να προσεταιριστεί την ηλικιακή ομάδα όπου το κόμμα του εμφανίζεται αδύνατο.

Ανήμερα της καταστροφής των δύο πύργων στη Νέα Υόρκη, ο τελικός του τουρνουά US Open είχε ως πρωταγωνιστές, για πρώτη φορά από το 1999, δύο έφηβες 19 ετών – teenagers. Ήταν τυχαίο γεγονός ή σημάδι των καιρών;

Εδώ και λίγο καιρό ένα νέο κίνημα κάνει σταδιακά ολοένα πιο αισθητή την εμφάνισή του, με σχεδόν βέβαιη στην προοπτική ότι σύντομα θα εξελιχθεί σε κύμα που θα σαρώνει. Επικεφαλής του είναι οι νέοι. Όχι των 19-25 ετών, που σ’ αυτήν την ηλικία παραδοσιακά αναφερόμαστε για τους νέους. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, χωρίς καλά-καλά εμείς οι ηλικιακά μεγαλύτερα να το έχουμε συνειδητοποιήσει. Η νέα δυναμική ηγεσία ανήκει στους teenagers – ακριβώς στα παιδιά της ομάδας 13-19 ετών.

Το μήνυμά τους είναι απλό και απευθύνεται προς τους σημερινούς ταγούς – στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία: «Δεν σας εμπιστευόμαστε πλέον. Θέλουμε να συμμετέχουμε στη λήψη αποφάσεων, διότι εσείς τα έχετε κάνει θάλασσα. Γιατί εσείς διαχειρίζεστε κάκιστα το δικό μας μέλλον».

Ας μην θεωρηθούν υπερβολικά τα λόγια αυτά. Διότι αυτή είναι η αλήθεια που η συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία, στην Ελλάδα και παγκοσμίως δυσκολεύεται πολύ να αποδεχθεί. Η γενιά που έρχεται, η γενιά Ζ, δεν έχει καμία πλέον εμπιστοσύνη στις σημερινές γενιές να διαχειριστούν τον κόσμο που θα κληρονομήσουν.

Ορισμένοι φωτισμένοι ταγοί, όπως για παράδειγμα ο μέχρι πρότινος διευθύνων σύμβουλος της Unilever, Pol Polson, έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα και, ακόμη περισσότερο ότι πώς η τεχνολογία ήδη αλλάζει τη γενιά Ζ.

Εκφράζει την ριζοσπαστική θέση του με ένα λογοπαίγνιο της Αγγλικής έκφρασης «bring at the table» που σημαίνει «φέρετέ τους να συμμετάσχουν στην λήψη αποφάσεων» αντιλέγοντας: «give them the table», δηλαδή «αφήσετε τους να αποφασίζουν».

Ο Μητσοτάκης δείχνει τον δρόμο

Στα καθ’ ημάς τώρα, είναι πλέον σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κινείται μόνο με κομματικά κριτήρια, όπως τον κατηγορούν, σε μία προσπάθεια να προσεταιριστεί την ηλικιακή ομάδα όπου το κόμμα του εμφανίζεται αδύνατο.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε για τους νέους μπορεί να μην απευθύνονται άμεσα προς τους teenagers αλλά δείχνουν τον δρόμο πάνω στον οποίο κινείται η κυβέρνηση: βλέπει μπροστά, ενδιαφέρεται για το αύριο.

Δεν είναι μόνο οι ανακοινώσεις στη ΔΕΘ.

Αυτές πρέπει να συνδυαστούν με τις αλλαγές που επιχειρούνται στην ανώτατη παιδεία με βασικό στόχο να σταματήσει η παραγωγή άνεργων νέων και να ξεκινήσει η ένταξη τους στη νέα ψηφιακή εποχή μέσω της απόκτησης εκείνων των δεξιοτήτων που απαιτούνται σήμερα και που θα τους δώσουν όχι απλά χρηματική ικανοποίηση αλλά, ίσως, και αίσθηση προσωπικού επιτεύγματος και ουσιαστική συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Οι ημέρες όπου η ψήφος θα ανήκει στους έφηβους των 16 και 17 ετών δεν θα αργήσουν. Για να αποδειχθούν, όμως, καλύτεροι από εμάς που στα τελευταία 40 χρόνια τα έχουμε κάνει κυριολεκτικά θάλασσα, χρειάζονται γνώσεις, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό.

Αυτά δεν αποκτούνται με την συλλήβδην εισαγωγή στα πανεπιστήμια, σε σημείο μάλιστα που οι διαγωνισμοί εισαγωγής δεν έχουν κανένα νόημα. Καλύτερα να είχαν ανοίξει οι πύλες διάπλατα και να γλίτωναν όλοι χρόνο και χρήμα– και οι λίγοι που πραγματικά ασχολήθηκαν, κόπο!

Απέναντι στην καθυστερημένη προσπάθεια να διασωθεί το μέλλον για ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής νεολαίας, η αντιπολίτευση έχει να παραθέσει μία ευρεία γκάμα θέσεων. Η πιο ανώδυνη είναι αυτή που απλά καταδικάζει με εύσχημα λόγια το τι κάνει η κυβέρνηση. Δύσκολη πράγματι η θέση του ΚΙΝΑΛ με την σημερινή ηγεσία του.

Η λιγότερο ανώδυνη για την κυβέρνηση και η πιο επώδυνη για τους νέους κριτική είναι αυτή που θέλει να τους καταδικάσει σε μία ζωή στο περιθώριο, διότι πιστεύει ότι από εκεί θα αντλήσει οπαδούς και ψήφους.

Στο θέμα της παιδείας ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει τη μεγαλύτερη ανευθυνότητά του ως προς το αύριο. Απευθύνεται στην πίκρα και στην απελπισία (που οι δικοί του υπουργοί παιδείας φρόντισαν συνειδητά να ενισχύσουν), άκριτα υιοθετεί τον αριστερόστροφο λαϊκισμό, χωρίς ενοχές προωθεί μύθους και συνθήματα, προσδοκά στη δυστυχία των νέων. Το γεγονός ότι η χώρα μας κατέχει την τελευταία θέση στον ευρωπαϊκό δείκτη δεξιοτήτων τον χαροποιεί. Οι άνεργοι είναι τροφή για το κόμμα.

Οι στρεβλώσεις στις αγορές θίγουν την οικονομία και το σήμερα. Οι στρεβλώσεις στην παιδεία, η αδιαφορία για τους νέους και η κώφευση σ’ αυτά που λένε οι teenagers καταστρέφουν το μέλλον.

Διαβάστε επίσης: