Με τις προβλέψεις της στήλης για την στάση της αντιπολίτευσης στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ να έχουν πλήρως επιβεβαιωθεί ( 28/6) το ερώτημα αν θα τα βγάλει πέρα ο Μητσοτάκης έχει ήδη απαντηθεί—κι ας προσπαθεί να δημιουργήσει σύγχυση με το θράσος να ζητά εκλογές ο ηγέτης του 3%.
Με κομμένη την ανάσα, όμως, έγκυροι διεθνείς παρατηρητές αναζητούν απάντηση, στο μεγάλο ερώτημα που πλανάται πάνω από τον παγκόσμιο στίβο: πότε θα γίνει η επόμενος πόλεμος με το Ιράν; Όχι «αν»; «Πότε;»
Οι αγορές μπορεί να ανέπνευσαν λίγο πιο άνετα μετά τους βομβαρδισμούς από τις ΗΠΑ. Είναι ένα γεγονός που θα όφειλε να μας κάνει να αναθεωρήσουμε ριζικά την έννοια του ρίσκου, τον τρόπο εκτίμησης του, τις αναμενόμενες αντιδράσεις και επιπτώσεις. Είναι λες και οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν ήδη προεξοφλήσει ακόμη και τις χειρότερες πιθανές εξελίξεις, οπότε ακάθεκτες προχωρούν στην αναζήτηση της υψηλότερης απόδοσης. Η ταχύτητα ανάκτησης των απωλειών εντυπωσιάζει. Είναι λες και έχει επέλθει σχεδόν αποσύνδεση του χρηματοπιστωτικού τομέα από την γεωπολιτική και την οικονομία.
Κατά τα φαινόμενα, ο Tramp περίμενε πως μετά τα Β-2 οι μουλάδες θα έσκυβαν το κεφάλι και θα ζητούσαν ταπεινά συγνώμη. Έχοντας υποστεί το κόστος της στρατιωτικής ισχύος της Αμερικής και έχοντας να διαπραγματευτούν με αγέρωχο ηγέτη που δεν διστάζει να τιμωρήσει, θα αναζητούσαν (κι αυτοί) το…deal. Οικτρή απάτη, καθώς αν υπάρχει ένα καθεστώς που μπορεί να μετατρέψει σε άμεση πραγματικότητα την σύγκρουση πολιτισμών, αυτό είναι το θεοκρατικό του Ιράν.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι η κατανόηση μας για το Ιράν είναι βαθύτατα στρεβλή. Η τάση μάλιστα να εξισώνεται το Ιράν των Αγιοτολάχ με το Αφγανιστάν των Ταλιμπάν είναι εξόφθαλμα λαθεμένη. Οι Ταλιμπάν θέλουν να τους αφήσουν ήσυχους: μην μας ενοχλείτε, δεν θα σας ενοχλούμε. Οι Αγιοτολάχ έχουν ιερό σκοπό, που είναι στο πλαίσιο του «αποθανέτω η ψυχή μου με τα των αλλοθρήσκων».
Τα σημάδια της…ανυπακοής του Ιράν είναι ήδη σαφή. Συγκεκριμένα, ο Grand Ayatollah Naser Makarem Shiraz εξέδωσε fatwa κατά των Τραμπ και Νετανιάχου – λέγοντας έτσι σε όλους τους πιστούς ότι ο θάνατος των δύο θα αμειφθεί. Ο πρόεδρος του Ιράν Masoud Pezeshkian δήλωσε ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη προς την Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) αποκλείοντας την πρόσβαση της στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Ο υπουργός εξωτερικών του Ιράν Seyed Abbas Araghchi απαίτησε να δείχνει ο Τραμπ μεγαλύτερο σεβασμό προς τον Ali Khamenei και εκδήλωσε ο ίδιος την δυσπιστία του προς την ΙΑΕΑ, κατηγορώντας τον γενικό διευθυντή της Rafel Mariano Grossi ως υπεύθυνο για την επίθεση των ΗΠΑ. Ο ίδιος ο Grossi εξήγησε ότι αποτελεί κορυφαία αναγκαιότητα η επιστροφή των επιθεωρητών στο Fodrow προκειμένου να εκτιμηθούν οι καταστροφές και οι επιπτώσεις στο Ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Στο μεταξύ ουδείς στην Δύση (με μόνο εξαίρεση ίσως την Mossad) γνωρίζει που βρίσκονται τα αποθέματα εμπλουτισμένου ουρανίου του Ιράν, ενώ οι εργασίες γύρω από την είσοδο στις εγκαταστάσεις Fordow συνεχίζονται με καταιγιστικό ρυθμό.
Το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν δεν πρόκειται να υποκύψει. Και να ήθελε δεν θα μπορούσε, διότι δεν θα επιζούσε. Δεν θα υπογράψει καμία συμφωνία με τις ΗΠΑ ή όποιον άλλο, και να ήθελε δεν μπορεί να εμφανιστεί ότι το κάνει έχοντας ηττηθεί. Θα συνεχίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, τούτη την φορά με σαφείς στρατιωτικούς σκοπούς. Και να ήθελε δεν μπορεί τώρα να απαρνηθεί την δυνατότητα να πλήξει τον εχθρό της πίστης του.
Μπορεί στην Δύση να κοροϊδεύουμε την fatwa. Παραβλέπουμε, όμως, ότι πρόκειται για θρησκευτική «διαταγή», με εντονότατες πολιτισμικές διαστάσεις, που ενθαρρύνει την παγκόσμια αντίσταση στους «άπιστους», και έμμεσα υπόσχεται αμοιβή σε όποιον την εκτελέσει. Οι Τραμπ και Νετανιάχου είναι πλέον εχθροί όχι απλά του Ιράν αλλά της πίστης και του Θεού (mohareb). Για τους εξτρεμιστές του Ισλάμ είναι η προτροπή για δράση και το συγχωροχάρτι για τις όποιες πράξεις τους.
Η στήλη αυτή έχει στο παρελθόν μιλήσει για την σύγκρουση πολιτισμών και παραμένει οπαδός του Huntington. Οι Σταυροφορίες ήταν σύγκρουση πολιτισμών. Σήμερα, ο πόλεμος με το Ιράν μπορεί να αποτελεί την αρχή της σύγχρονης σύγκρουσης θρησκείας, ιστορίας, γλώσσας, παράδοσης.
Διαβάστε επίσης
Η στρατηγική της Κίνας στον Μετά-Αμερικανικό κόσμο: Πλέκοντας τον ιστό της ήπιας δύναμης
Όταν το ρίσκο έπαψε να φοβίζει και ο άνθρωπος πέρασε στο περιθώριο της ιστορίας
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
