Το εύκολο είναι αυτό που ήδη συμβαίνει: πυρ ομαδόν κατά της κυβέρνησης. Δεν πέτυχε η πολύπλευρη, και με εξωτερικούς συμπαραστάτες μάλιστα, επίθεση με αφορμή τα Τέμπη, τώρα προσφέρεται νέα αναπάντεχη ευκαιρία ελέω των οργάνων της Ε.Ε.
Το θέμα δεν είναι αν θα πετύχει η νέα επίθεση να φέρει την κυβέρνηση σε παραίτηση αλλά το γεγονός ότι η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι καινούργια — είναι απλώς το πιο πρόσφατο επεισόδιο σε μια μακρά αλυσίδα κακοδιαχείρισης ευρωπαϊκών κονδυλίων. Το πολιτικό σύστημα τη γνώριζε, την ανεχόταν, και τώρα την εργαλειοποιεί. Το ερώτημα δεν είναι ποιος φταίει, αλλά ποιος έχει το θάρρος να πει την αλήθεια.
Οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις είναι διαχρονικά αμαρτωλές. Για την Ελλάδα, η ιστορία ξεκίνησε το 1979, ήταν πάντα πολύμορφη και ευρηματική. Στην αμαρτία δεν συμμετείχε μόνο η Ελλάδα. Η Γαλλία με το βούτυρο, οι Ιταλία και Ισπανία με το λάδι είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα. Για να μην αναφερθούμε στην σπατάλη κονδυλίων για έρευνες που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, δεν οδήγησαν σε καμία εμπορική εφαρμογή.
Συμπέρασμα πρώτο: ουδείς αναμάρτητος.
Στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ η αμαρτία…παράγινε. Χρόνια ατιμωρησίας οδήγησαν σε θρασείς συμπεριφορές. Νομοθετικές διευθετήσεις που πάνε πίσω τουλάχιστον 10 χρόνια συνεισέφεραν στην αποθράσυνση. Η ενίοτε προσφυγή στην κομματική ασπίδα έφερε την απληστία. Η αντικειμενικά οργανική δυσκολία στην εξάλειψη του φαινομένου διασφάλισε την μακροβιότητα του.
Συμπέρασμα δεύτερο: κι αυτή η κυβέρνηση, ειδικά στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, έθεσε τον πήχη χαμηλά, όταν ειδικά αυτή η κυβέρνηση όφειλε να κάνει μία μεταρρυθμιστική επανάσταση την εβδομάδα. Διότι αυτή ήταν η εντολή της κοινωνίας το 2023.
Στις επόμενες εβδομάδες ο καύσωνας θα είναι κλιματικός και πολιτικός. Θερμό προβλεπόταν το καλοκαίρι, θερμότερο θα είναι τώρα. Η κυβέρνηση ήδη έβαλε τον Οργανισμό σε ριζικά αυστηρό έλεγχο, αποδέχτηκε παραιτήσεις υπουργών και υφυπουργών ως θέμα αρχής και συνεργάζεται με τα αρμόδια κοινοτικά όργανα ώστε να αποφευχθεί η επανάληψη του φαινομένου.
Συμπέρασμα τρίτο: η κυβέρνηση μπήκε σε φάση διαχείρισης της κρίσης χωρίς καθυστέρηση. Κάτι έμαθε από τα Τέμπη.
Η αντιπολίτευση ακολουθεί την πεπατημένη: χρησιμοποιεί ακραίες εκφράσεις, υιοθετεί ακραίες θέσεις, προβάλει την δική της «τεχνική» αθωότητα (είναι εκτός εξουσίας εδώ και αρκετά χρόνια) αγνοεί την δική της διαχρονική πολιτική ευθύνη. Το έδαφος προσφέρεται για να ξαναβρεί η εθνική εισαγγελέας Ζωή Κωνσταντοπούλου τα πατήματα της και τον ρυθμό της και να διαβαθμίσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ ως πρωτοφανές σκάνδαλο, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση ως έκρυθμη, ζητώντας την τιμωρία των ενόχων, απαιτώντας την παραίτηση της κυβέρνησης
Συμπέρασμα τέταρτο: έτσι κι αλλιώς είναι η εποχή των επαναλήψεων στην τηλεόραση.
Το λάθος της αντιπολίτευσης θα είναι τριπλό. Θα επαναλάβει το θέατρο των Τεμπών, με την διαφορά πως τώρα δεν έχει ανατριχιαστικά να επικαλείται νεκρούς, αλλά να αναφέρεται σε χιλιάδες πολίτες που πήραν παράνομες επιδοτήσεις. Μάταια θα προσπαθήσει να τους διαχωρίζει από την κυβέρνηση—εξάλλου, έτσι θα στραφεί κατά τεκμήριο εναντίον μέρους των οπαδών της. Το χρήμα δεν ήταν μόνο μπλε, αυτό είναι βέβαιο.
Θα κουράσει τον κόσμο με την ακρότητα εν μέσω θερινής ραστώνης, όταν βαθιά μέσα του ο κάθε πολίτης θα λέει «βρε τους μπαγάζηδες με τα βοσκοτόπια, δες πως τα καταφέρανε». Ο Έλληνας πολίτης, εξάλλου, δεν τρέφει καμία ιδιαίτερη αγάπη για την Ε.Ε., που πάντα την έβλεπε αφενός ως φόβητρο για την εθνική ανεξαρτησία, αφετέρου ως αστείρευτη πηγή επιδοτήσεων. Άσε που το πρόβλημα δείχνει να επικεντρώνεται στην Κρήτη, οπότε το πράγμα γίνεται κάπως δύσκολο για τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη.
Δύσκολα θα καταφέρουν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να κλέψουν την παράσταση από την Πλεύση Ελευθερίας. Αντί να χαράξουν γραμμή μετριοπάθειας προσπαθώντας να κερδίσουν τις εντυπώσεις με θετικές προτάσεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά και ευρύτερα για την σαπίλα της δημόσιας διοίκησης, θα πέσουν στην παγίδα της Κωνσταντοπούλου και θα αρχίσουν να τρέχουν σκυταλοδρομία ανέφικτων προτάσεων, προσωπικών αντιπαραθέσεων, ανόητων πολιτικών απαιτήσεων.
Συμπέρασμα τελευταίο: Μία σε βάθος ανάλυση από την πλευρά της αντιπολίτευσης θα δείξει ότι η επανάληψη της επίθεσης αλλά Τέμπη είναι αδιέξοδη, πολιτικά και κοινωνικά. Το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι η μετριοπάθεια, αλλά στο κάτω-κάτω ποιος από την αντιπολίτευση την έχασε για να βρεθεί ένας να την σηκώσει ως σημαία;
Διαβάστε επίσης:
Συνάντηση Λιβύης-Τουρκίας: Εξετάζουν συνεργασία στον τομέα των υδρογονανθράκων
Υπουργείο Εργασίας: Ο «χάρτης» των πληρωμών από τον e-ΕΦΚΑ και τη ΔΥΠΑ έως τις 4 Ιουλίου
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
