Κώστας Τσιάρας: H περίεργη και ύποπτη σιωπή ενός υπουργού

Πριν κατηγορηθώ – κατά τα ειωθότα – για ξενομανία να θυμίσω ότι ζούμε στην Ευρώπη, η Ελλάδα είναι μία περιοχή της και η Αθήνα μία πόλις της (αν και «χωριό» θα ήταν πιο κατάλληλη λέξη). Θα ξεκαθαρίσω, επίσης, ότι δεν τρέφω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια ειδικά για το Βέλγιο.

Εκείνο που με ελκύει, όμως, είναι η έννοια του οργανωμένου κράτους.

Όχι πως το Βέλγιο είναι το μόνο ή το καλύτερο. Αλλά, οι εξελίξεις το καθιστούν επίκαιρο και το φέρνουν σε άμεση σύγκριση με την Ελλάδα.

Ποια Ελλάδα; Αυτή που ως κράτος δεν έχει καταφέρει να οργανωθεί στις ορθολογικές βάσεις της Δύσης του Διαφωτισμού και της πρακτικής των τελευταίων δύο αιώνων.

Το «ελληνικό παράδοξο» είναι πως μία χώρα «παραδόξως νεωτεριστική» κατάφερε να διοικείται από έναν μηχανισμό διόλου παράδοξα οπισθοδρομικό;

Τα πρόσφατα γεγονότα με τους χειρισμούς της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών του Βελγίου στην υπόθεση QatarGate, σε σύγκριση με τα απίθανα που συμβαίνουν εδώ, ανάγλυφα αναδεικνύουν αυτό το ελληνικό παράδοξο.

Δεν θα ασχοληθώ – όχι πως δεν έχει σημασία και μάλιστα μεγάλη – με την προφύλαξη των υπόπτων από τα ΜΜΕ, που προσφέρει η ιστορία των ευρωβουλευτών. Θα σταθώ σε τρία θέματα.

Πρώτο θέμα, η μυστικότητα της έρευνας. Δεν χρειάστηκε καν η συνδρομή της δικαιοσύνης—μόνο η τήρηση ρεαλιστικών νόμων. Η παρακολούθηση έγινε σύμφωνα με τους κανόνες της δημοκρατίας – δεν άκουσα κανέναν στο Βέλγιο να διαμαρτύρεται που η Καϊλή δεν είχε …ειδοποιηθεί, ούτε που οι μυστικές υπηρεσίες δεν έλαβαν άδεια της δικαιοσύνης για την παρακολούθηση.

Στην Ελλάδα για το θέμα αυτό έχουν ακουστεί και λεχθεί τόσο εξωπραγματικά, που δεν απέχουμε πολύ από το καταργήσουμε κάθε έννοια «μυστικής υπηρεσίας».

Φαντάζομαι για τον κ. Τσίπρα που διακατέχεται από αυταρχική ιδεολογία και τον κ. Ανδρουλάκη που δεν έχει βρει άλλο πάτημα για να είναι στην δημοσιότητα, η μυστικότητα δεν ισχύει όσο δεν είναι αυτοί στην εξουσία. Διότι, το τι κάνουν τα αυταρχικά καθεστώτα με τις μυστικές υπηρεσίες είναι πλέον γνωστό σε όλους.

Δεύτερο θέμα, η απόδοση ευθυνών. Ο κ. Ανδρουλάκης, προφανώς προσβλέποντας να παίξει μετά τις επερχόμενες εκλογές τον ρόλο του Πάνου Καμμένου και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ τον ρόλο των ΑΝΕΛ, προτίμησε να αποποιηθεί κάθε ευθύνη για το στέλεχος του και να μιλήσει για Δούρειο Ίππο της Ν.Δ. Η αναφορά ήταν τόσο γελοία, που παρ’ ολίγο να σκεπαστεί η πραγματική αξία τη: η σύγκλιση του κ. Ανδρουλάκη με τον ΣΥΡΙΖΑ και το «κρυφό» σχέδιο του να στείλει τη Ν.Δ. στην αντιπολίτευση.

Στο Βέλγιο, η Ευρωβουλή δεν αποποιήθηκε ευθυνών. Αντίθετα ζήτησε να διεξαχθεί ευρύτερη έρευνα για τις σχέσεις των μελών της, την επιρροή των λόμπι, την διείσδυση της αδιαφάνειας και της διαφθοράς στο σύστημα της. Συμπεριφέρθηκε δομικά, προασπίζοντας τον θεσμό. Αυτό επιχείρησε να κάνει η Ν.Δ. με την ΕΥΠ και η αντιπολίτευση ξεσήκωσε καταιγίδα αντιδράσεων.

Θέμα τρίτο – και πιο σημαντικό—η ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης.

Είναι σίγουρο πως το Βέλγιο (όπως και στην συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών) η δίκη θα διεξαχθεί άμεσα—είναι θέμα Κράτους Δικαίου.

H περίεργη και ύποπτη σιωπή ενός υπουργού

Αυτές τις ημέρες ζούμε το παράδοξο ενός απολύτως απαράδεκτου bras de fer μεταξύ του υπουργού δικαιοσύνης κ. Τσιάρα και των δικηγόρων.

Δύο μαλώνουν σε ξένα αλώνια.

Διότι, το πρόβλημα δεν το έχει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος: το έχει η κοινωνία που κινδυνεύει άμεσα να αντιμετωπίσει είτε την απόσυρση είτε την παραγραφή εκατοντάδων κατηγοριών για σύσταση συμμορίας.

Προχθές τέθηκε θέμα παραίτησης του κ. Τσιάρα διότι δεν ασχολείται να επιλύσει ένα τόσο σοβαρό θέμα.

Επισημάνθηκαν οι ευθύνες των ίδιων των δικηγόρων και ζητήθηκε να σταματήσει η απεργία τους. Οι δικηγορικοί σύλλογοι προσπάθησαν να εξηγήσουν τη θέση τους –αν και οι ανακοινώσεις είχαν έντονη την διάσταση «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».

Ο υπουργός έχει σιωπήσει. Πιθανώς να θεωρεί πως λογοδοτεί μόνο στον πρωθυπουργό.

Κάνει λάθος. Έστω και με καθυστέρηση τεσσάρων ετών λογοδοτεί ως απαιτεί η φιλελεύθερη δημοκρατία στον λαό.

Ευτυχώς, ο ελληνικός λαός διαθέτει ολοένα και πιο ώριμη μνήμη.

Ο κ. Τσιάρας οφείλει είτε να λύσει άμεσα το θέμα, είτε όπως αρμόζει σε μία δημοκρατία, να βγει να εξηγήσει τι συμβαίνει, είτε άμεσα να παραιτηθεί. Η κρυφτό δεν είναι γνώρισμα ούτε αποτελεσματικότητας ούτε ακεραιότητας.

Οι δικηγόροι έχουν την υποχρέωση να μην υπάρξει παραγραφή αδικημάτων με δική τους ευθύνη.

Σε άλλες περιπτώσεις έχουν πληθώρα από τερτίπια που εφεύρουν. Ας το κάνουν και τώρα, έστω κι αν αυτό σημαίνει την ακύρωση της απεργίας.

Η πρωταρχική τους ευθύνη είναι απέναντι στην κοινωνία.

Ας σταματήσουμε, επιτέλους, να προσπαθούμε να εφεύρουμε από την αρχή τον τροχό. Υπάρχουν δημοκρατικά δοκιμασμένα συστήματα και πρότυπα. Ας τα αντιγράψουμε, να τελειώνουμε με την οπισθοδρόμηση.

Η τεχνολογία σέρνει τον αιώνα μας με ασύλληπτη ταχύτητα κι εμείς ασχολούμαστε με φληναφήματα.

Ευτυχώς που υπάρχει ένας Πιερρακάκης, ένας Χατζηδάκης, ένα δίδυμο Σταϊκούρα- Σκυλακάκη και ένας πρωθυπουργός που καταλαβαίνουν.

Διαβάστε επίσης  

Γιατί διασκεδάζω, όταν διαβάζω για επική μάχη στην Βουλή Μητσοτάκη -Τσίπρα