Αντώνης Κεφαλάς-Αρθρογράφος
Στην Ελληνική Βουλή οι ομιλίες είναι σχεδόν πάντοτε αμιγώς πολιτικές.
Στην χθεσινή συνεδρίαση, ο πρωθυπουργός μίλησε πρώτα με στοιχεία και, στην δευτερολογία του, απάντησε και με στοιχεία και πολιτικά – ως όφειλε.
Η αντιπολίτευση επέλεξε άλλο δρόμο.
Επεδίωξε να αποκτήσει πολιτικό κεφάλαιο στην πλάτη της πανδημίας.
Μην μπορώντας να ξεπεράσει την ήττα που υπέστη από την κυβερνητική διαχείριση του πρώτου κύματος, θέλησε να εκμεταλλευτεί τα αναπόφευκτα προβλήματα που φέρνει το δεύτερο κύμα.
Ο άκρατος λαϊκισμός των κκ. Τσίπρα και Βαρουφάκη, παραπέμπει στις πρακτικές Τramp. Ισχυρισμοί χωρίς βάση, αναπόδεικτες «αλήθειες», Οθελική προβολή της ιδεολογίας, ακραίες εκφράσεις, ιερή αγανάκτηση.
Και οι δύο μίλησαν μόνο με συνθήματα.
Οι προτάσεις της αντιπολίτευσης έκρουαν σε ανοιχτές θύρες. Όσα ακούστηκαν ως αναγκαία μέτρα είτε έχουν ήδη εφαρμοστεί από την κυβέρνηση είτε είναι στον σχεδιασμό της να υιοθετηθούν την κατάλληλη, όμως, στιγμή.
Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση και στον Αλέξη Τσίπρα (διότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απών) είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλά με αναφορά στην επιστήμη ενώ ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με την «λογική» της άλογης αντίδρασης.
Χωρίς αμφιβολία, σε σύγκριση με την συντριπτική πλειοψηφία των κρατών, η χώρα μας εξακολουθεί να είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα.
Είναι πραγματικά άδικο για την κυβέρνηση να επωμίζεται το κόστος της ολιγωρίας της ηγεσίας του υπουργείου υγείας. Διότι, τα ψήγματα ελλειμματικού προγραμματισμού από τα οποία αρπάχτηκε η αντιπολίτευση, με απλοχεριά τα πρόσφερε ο Βασίλης Κικίλιας.
Στις ημέρες της πανδημίας και της 4ης τεχνολογικής επανάστασης, αυτονόητα, δύο είναι τα πιο κρίσιμα υπουργεία: της υγείας και της παιδείας. Η ικανότητα τους να επιλύσουν τα ενδημικά προβλήματα του χώρου τους θα κρίνει την μελλοντική πορεία της χώρας.
Χωρίς υγεία δεν υπάρχει η αίσθηση της προσωπικής ασφάλεια.
Χωρίς αυτήν, ο πολίτης ρέπει προς τα άκρα. Και η αποδυνάμωση του πολιτικού κέντρου ιστορικά καταλήγει σε εθνικές περιπέτειες.
Χωρίς σύγχρονη παιδεία και επιμόρφωση δεν υπάρχει σύγχρονη οργάνωση και σύγχρονη παραγωγή. Χωρίς αυτές δεν υπάρχει πλούτος. Η έλλειψη ευμάρειας αυξάνει τις ανισότητες, ενισχύει τον λαϊκισμό και υπονομεύει την δημοκρατία.
Η σημερινή (χθεσινή) συζήτηση στην Βουλή ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Ανέξοδα επικαλείτο τους 40 νεκρούς ο Αλέξης Τσίπρας, που με θράσος έκρυβε τα πτώματα στο Μάτι.
Ανέξοδα φώναζαν για την πορεία του Πολυτεχνείου οι κκ. Βαρουφάκης και Κουτσούμπας, όταν παίζονται ζωές. Ανέξοδα σύσσωμη η αντιπολίτευση σήκωσε το γάντι στην κυβέρνηση – ή έτσι νόμιζε—ενώ είναι η ώρα της συλλογικής ευθύνης.
Τα πάντα για το θεαθήναι. Είναι μία τακτική που επιεικώς προκαλεί γέλια και, το χειρότερο, δείχνει γελοιότητα.
Είναι η ίδια πρακτική που ακολουθούν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί μόλις γίνει μία καταστροφή: τα κυβερνητικά κλιμάκια πάνε και έρχονται. Θυσία στον βωμό της τηλεθέασης. Πρακτικό αποτέλεσμα; Μηδέν.
Για να πάρουμε δύο μόνο παραδείγματα.
Τι πρόσθεσε ο Βασίλης Κικίλιας που πήγε τρέχοντας στην Θεσσαλονίκη, που δεν είχε ήδη προβλεφθεί από τους ειδικούς και από την τοπική αυτοδιοίκηση;
Τι πρόσθεσε το κυβερνητικό κλιμάκιο που έσπευσε στην Καρδίτσα, που δεν μπορούσαν ή δεν ήξεραν να κάνουν οι τοπικές αρχές;
Η χώρα σήμερα, χρειάζεται και απαιτεί πράξεις. Στην εποχή του κορονοϊού και των τηλεπικοινωνιών, οι τοπικές επισκέψεις θυμίζουν πρακτικές Μαυρογιαλούρου.
Για πολλά χρόνια τώρα η κοινωνία έκρινε τους πολιτικούς από τα λόγια.
Τώρα θα κρίνει μόνο από την επάρκεια στην διαχείριση των προβλημάτων – από την αποτελεσματικότητα στην επίλυση των αναγκών.
Αυτό απαιτεί να αφουγκράζεται ο πολιτικός την κοινωνία, και όχι μόνο την κομματική πελατεία του.
Διαβάστε ακόμα:
