Πρωταπριλιάτικες ιστορίες: Οι ωραίοι του Τσίπρα, οι τουρίστες του Ραγκούση, τα καρότσια του Παπαδημούλη

Είμαστε πιο έτοιμοι, πιο ώριμοι, πιο έμπειροι αλλά και πιο αποφασισμένοι από ποτέ», δήλωνε ενώπιον κοινού χθες το απόγευμα στην Καλαμάτα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας. Και μόνον το «πιο ωραίοι» ξέχασε να πει, αλλά τα καλλιστεία της πόλης αργούν ακόμη. Θα θεωρήσω τις δηλώσεις ως πρωθύστερο και χοντροκομμένο πρωταπριλιάτικο αστείο. Όπως και την «υπόσχεση», που έδωσε από τη Λαμία, ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι γεμάτη εκπλήξεις! (Αλήθεια πόσα εγκεφαλικά νομίζει ότι μπορούμε ν΄ αντέξουμε; Δεν του έφτασε εκείνη η ολέθρια πενταετία;) Συνεχίζοντας λοιπόν το αστείο, έχω κι εγώ να προσθέσω τα εξής:

Κατ΄ αρχάς έχει απόλυτο δίκιο ο κ. Παπαδημούλης για τον φράχτη του Έβρου και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ΝΔ τα έχει βάλει μαζί του. Η επιχειρηματικότητα δεν είναι το ζητούμενο στους καιρούς μας και αυτό, που ο πρωθυπουργός προσπάθησε να τονώσει τα τελευταία χρόνια; Ε, λοιπόν, αν και από αντίπαλο κόμμα ο κ. Παπαδημούλης το έχει κάνει πράξη, καιρό τώρα. Τι κι αν κάθεται εκεί στις Βρυξέλλες με τα εσπρέσο του και τα κρουασάν του, που είπε κι ο Μητσοτάκης. Το μυαλό του δουλεύει όμως. Διότι αν χτιστεί ο φράχτης, πώς θα μπαίνουν οι μετανάστες για να τους φιλοξενεί στα ιδιόκτητα διαμερίσματά του. Αλήθεια, πόσα είχαμε πει, ότι ήταν (είναι); Δυστυχώς μου διαφεύγει το νούμερο. Προσωπικά στη μνήμη μου διατηρώ πάντα εκείνη την αγωνιώδη όψη του ανδρός ενώ προσπαθούσε να συγκρατήσει τα βαρυφορτωμένα καρότσια του σούπερ μάρκετ την παραμονή του lockdown, άρτι αφιχθείς από το Ευρωκοινοβούλιο. Αξέχαστες εικόνες τω όντι…

Στην ίδια κατηγορία ευρισκόμενος και ο κ. Γιάννης Ραγκούσης, όσον αφορά την δραστηριοποίηση σε μπίζνες, άδικα στιγματίζεται ο άνθρωπος για το σπίτι του στην Πάρο. Εντάξει, είναι λίγο μεγάλο… Αλλά μια φορά φτιάχνεις σπίτι, έτσι δεν είναι; Εντάξει, έχει και μια πισίνα… Αλλά σε νησί είναι, τι θα θέλατε να έχει, χιονοδρομικό κέντρο; Εντάξει, το πήρε λέει, με δάνειο από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας… Μία είναι η απάντηση επ΄αυτού: αν μπορείτε πάρτε κι εσείς, αλλιώς σκάστε απ΄τη ζήλεια σας. Εντάξει, αλλά το καλοκαίρι διώχνει τα παιδιά του και το νοικιάζει σε τουρίστες… Εδώ το λόγο έχει μόνον το Χαμόγελο του Παιδιού. Και την διαφημίζει όμως με 13 διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές πλατφόρμες. .. Και πολύ καλά κάνει, επένδυση είναι αυτή, να μην αποδώσει;

Και κάπου εδώ θυμήθηκα και τον αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο, όταν έλεγε «κ…σπιτο» τη «βίλα της Εκάλης», που έχτιζε ο Παπανδρέου… Και που οι γνώστες της νεώτερης ιστορίας γνωρίζουν, πόσο κόστισε στον ίδιο και στο κόμμα του.

Για τον Γιάνη Βαρουφάκη όμως, τα κτίρια δεν είναι το θέμα, εκτός κι αν έχουν τη μορφή τράπεζας. Εκεί δεν σηκώνει κουβέντα! Αν πριν από μερικά χρόνια, με το θυμικό στα ύψη έλεγε στη Δανάη του το αξέχαστο «Αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες», τώρα, διατηρώντας πάντα το ακαταλόγιστο προχωρεί ένα βήμα παραπέρα: «Να αφήσουμε τις τράπεζες να καούν», όπως γράφει σε μια αγγλόφωνη, διαδικτυακή πλατφόρμα με το μεγαλόστομο ύφος, για το οποίο έχει διακριθεί πολλάκις εν Ελλάδι και στο εξωτερικό βεβαίως _με τα γνωστά για τη χώρα αποτελέσματα.

Από κάπου πρέπει να αντλήσει κι αυτός ψηφοφόρους, το κατανοώ. Αφ΄ ότου αναγνώρισε ως μπράβους της νύχτας τα άτομα από τα οποία υπέστη ένα απρεπές προς το πρόσωπό του καταχέριασμα ήρθε η ώρα να θυμηθεί και τους αλήστου μνήμης για όλους εμάς τους υπόλοιπους, «αγανακτισμένους» της πλατείας Συντάγματος, όταν δια βοής απαιτούσαν «Να καεί το μπ—–λο η Βουλή». Και η μεν Βουλή ευτυχώς και για τον ίδιο δεν κάηκε –πώς αλλιώς θα πάσχιζε να εκλεγεί για να μπει μέσα- ένα χρόνο νωρίτερα όμως, πράγματι μια τράπεζα είχε καεί, κι ήταν μέρα μεσημέρι, και υπήρξαν νεκροί που ακόμη δεν έχουν δικαιωθεί ενώ απ΄έξω οι κουκουλοφόροι ούρλιαζαν «Να καείτε»… Φρονώ βεβαίως, ότι διαφορετικά ομιλεί ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25, αναφερόμενος στην καταστροφή τους. Ήτοι να δούμε τις τράπεζες κλειστές –να τις ξαναδούμε για την ακρίβεια- τους τραπεζίτες στο δρόμο πένητες και δακτυλοδεικτούμενους και τα χαρτονομίσματα στον καστανά της γωνίας για να τυλίγει κάστανα ζεστά. Ο καθένας μπορεί να φαντάζεται την επανάσταση όπως θέλει, ας μη μας ζαλίζει όμως.

Κι ο Λαφαζάνης είχε τη δική του οπτική περί του θέματος, αλλά κανείς δεν τον συνέτρεξε τον άνθρωπο. Έτσι κατέληξε κι αυτός, μετά την ακυρωθείσα επιχείρησή του για την επιστροφή στη δραχμή, ιδρυτής κόμματος, που γνωρίζει μόνον ο ίδιος και επιχαίρει για την πολιτική του Πούτιν και τον πόλεμό του στην Ουκρανία. (Τουλάχιστον αυτός το λέει ξεκάθαρα). Ο αψύς πολιτικός πάλι από τα Σφακιά με το διαρκώς λυμένο ζωνάρι, το πρωτοπαλίκαρο του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ορρωδεί προ ουδενός, πιστεύω τελικά, ότι είναι πολύ αδικημένος. Την αλήθεια και μόνον την αλήθεια, λέει ο άνθρωπος, αυτήν, που οι άλλοι σύντροφοι κρύβουν πονηρά για να μας κάνουν την …έκπληξη. Αν όμως ο Πολάκης είναι ο χρήσιμος μαρτυριάρης για τον Τσίπρα ώστε να κρατά τους «επαναστάτες» σε εγρήγορση άλλο τόσο είναι και για εμάς. Το επιβεβαίωσε και Κατρούγκαλος, που έχει μείνει στη συλλογική μνήμη για το κούρεμα των συντάξεων με την ψιλή: «Αυτά που έκανε ο Παύλος δεν δείχνουν κάποια σύγκρουση με τις αρχές του ΣΥΡΙΖΑ», όπως είπε.

Και τώρα που όλοι ξέρουμε, τι θα κάνουμε;