Μπαναλιτέ πολιτικές, η παγκόσμια ειρήνη και η αντιπολίτευση της δεκάρας

Σε πλάνεψε η dolce vita

Ωραίοι, μοιραίοι και όπως λένε οι ίδιοι τους οι «σύντροφοι», με ιδιαίτερη φροντίδα για τα μέλη της οικογενείας τους και τους προσωπικούς τους φίλους. Είναι κακά αυτά; Όχι, βέβαια. Μια χαρά είναι, όταν πρόκειται για ιδιώτες. Αλλά αν αφορούν τον αρχηγό ενός κόμματος, όσο μικρό κι αν είναι αυτό, όπως η ΜεΡΑ 25 εν προκειμένω, δεν συνιστούν και τα καλύτερα …κομπλιμέντα. Ποιον απασχολεί όμως σήμερα, τι λέει ο Βαρουφάκης; Ποιον απασχολούν τα πεπραγμένα του ή ο νεποτισμός, που ως φαίνεται έχει κυριαρχεί στο κόμμα του; Λοιπόν, το καλό με την εποχή μας είναι, ότι όλα γίνονται πολύ γρήγορα. Πόσος καιρός έχει περάσει από την εποχή, που ο εν λόγω, απεσταλμένος του τότε πρωθυπουργού σνομπάριζε την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και επιδείκνυε την πρέπουσα κατ΄ εκείνον …αγένεια απέναντι στους αρχηγούς των κρατών της Ευρώπης, θέλοντας να μας κάνει περήφανους, όπως έλεγε με την συμπεριφορά του. Όχι πολύς, μην κοιτάτε που μας φάνηκε σαν αιωνιότητα… Επομένως εμάς ουδόλως μας νοιάζει, τι κάνει σήμερα ο Γιάνης. Το δικό του κόμμα είναι στα κάγκελα. Την μια να δεχθούν την Δανάη _ που ήταν εξαιρετική καλλιτέχνης ωστόσο, οι αλήθειες να λέγονται_ στο ψηφοδέλτιο για τις εκλογές. Την άλλη να αποδεχθούν «συζύγους, παιδιά κι ανίψια», όπως αναφέρουν μέλη του κόμματός του στις καταγγελίες τους αλλά κι εκείνην την «κατ΄ επίφαση αμεσοδημοκρατία» που τους έταξε αλλά δεν την βλέπουν… Επιτέλους όμως κατάλαβαν. Φορώντας την μπαντάνα του, γιατί ο ήλιος καίει και τα καπέλα τα παίρνει ο αέρας στο κάμπριο, ο αριστερός, αριστερότατος όπως διατυμπανίζει, Γιάνης διάγει βίον ευτυχή και πολυτελή μακριά από σκοτούρες και μπαναλιτέ πολιτικές. Και τους κάνει και μάθημα από πάνω, πως οι μεγαλύτεροι επαναστάτες δεν ήταν αναγκαστικά άνθρωποι που δεν είχαν στο ήλιο μοίρα αλλά πολλές φορές άνθρωποι που παράτησαν την dolce vita. Στα χνάρια τους βαδίζει ο άνθρωπος ως επαναστάτης. Μόνον που την dolce vita δεν φαίνεται να την παρατάει…

«Παγκόμια ειρήνη» και άλλες φιλοσοφίες

Θα είμαι βέβηλη αν πω, ότι η καλή και αγαθή UNESCO, προστάτης της εκπαίδευσης, του πολιτισμού και άλλων αξιών, που προάγουν τον άνθρωπο, μας έχει γράψει εντελώς στα παλιά της τα παπούτσια σχετικά με την Αγία Σοφία; Μάλλον όχι. Η χρησιμότητα ενός παγκόσμιου οργανισμού, που μεριμνά, κατά τα καταστατικό του, για την «παγίωση της παγκόσμιας ειρήνης μέσα από την επικοινωνία των λαών», πόσο αποδεικνύεται με την στάση του απέναντι σε ένα ζήτημα, που αφορά κάποια εκατομμύρια ανθρώπων; Είναι πολύ ωραίο να μιλάς για παγκόσμια οράματα, για τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των λαών, για ανθρώπινα δικαιώματα και για την εξάλειψη της φτώχειας. Και πολύ βολικό, όταν τα λες όλα αυτά από κάποια γραφεία ή μπροστά σε ένα ευήκοο ακροατήριο, που θα χειροκροτήσει κιόλας με ενθουσιασμό. Στην πράξη; Τι μπορεί ή μάλλον, τι δεν μπορεί να κάνει η UNESCO μπροστά στην επιθετικότητα του Έρντογάν; Τίποτε ασφαλώς. Μικρές χώρες όπως η δική μας φυσικά και είναι σκόπιμο να ανήκουν σε τέτοιους οργανισμούς, στο κάτω – κάτω προσωπικά βρίσκω πολύ χρήσιμη την UNESCO, όταν βάζει τη σφραγίδα της σε ένα μνημείο εντάσσοντάς το στον βαρύγδουπο κατάλογο μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Για έναν απλό και …κυνικό λόγο. Το κάνει διάσημο και βοηθάει έτσι πολύ στον τουρισμό και την οικονομία. Γιατί τα περί προστασίας … τα είδαμε με την Αγία Σοφία. Ειδάλλως τα άλλα για «παγκόσμια ειρήνη» μου θυμίζουν την γνωστή ευχή όλων των «μις» ομορφιάς. ΄Ετσι κι η UNESCO όλο ευχές είναι… Εν τέλει πόσο χρειάζεται;

Αντιπολίτευση της δεκάρας

Εδώ και μία εικοσαετία περίπου αναμένεται η λειτουργία του «Ακροπόλ». Του ξενοδοχείου στην Πατησίων, που είχε αγορασθεί από το υπουργείο Πολιτισμού και πρόκειται σήμερα να φιλοξενήσει τον σύγχρονο πολιτισμό. Το θέατρο, τη μουσική, τον χορό ό,τι αγαπούμε και ό,τι κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Μεγάλη δυσκολία είχε η προηγούμενη κυβέρνηση να το ανοίξει. Υπουργοί πήγαιναν, το έβλεπαν, φωτογραφίζονταν, έδιναν και συνεντεύξεις εντός, αλλά το κτήριο κλειστό. Αδυναμία πλήρης για να καταρτισθεί ο φορέας της λειτουργίας του και να αποφασισθούν όλα τα διαδικαστικά. Μπορώ να πω μάλιστα, ότι εξ αιτίας αυτού έχασαν μία πραγματική ευκαιρία προβολής, που θα ήταν το άνοιγμα ενός λαμπρού κτηρίου και ενός νέου οργανισμού. Όπως δεν είχαν καταφέρει επίσης να ανοίξουν και το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το οποίο όμως ήδη βρίσκεται εν λειτουργία και παρά την μεσολάβηση της πανδημίας αποκτά το κοινό του. Τι συμβαίνει λοιπόν τώρα με το Ακροπόλ; Επειδή θα είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου _όπως ακριβώς το ΕΜΣΤ_ σημαίνει, κατά τη γνώμη κάποιων, ότι ο υπουργός στον οποίο θα υπάγεται, θα διορίζει τους δικούς του χωρίς έλεγχο… Ασχέτως αν αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά, ότι οι προσλήψεις θα γίνονται μέσω ΑΣΕΠ, κάποιοι βλέπουν μόνον συνωμοσίες στον ορίζοντα και αδιαφορούν για τις δυνατότητες που μπορεί να έχει ένας φορέας, που αν και θα υπάγεται βέβαια πάντα στο ΥΠΠΟ μπορεί να είναι πιο ευέλικτος, αποτελεσματικός και σύγχρονος, παρά αν είναι δεμένος χειροπόδαρα με το κράτος. Η αντιπολίτευση της δεκάρας