Απ΄ τις φωτιές στις ζεϊμπεκιές ένα τσιγάρο δρόμος – Οδηγίες για υποψηφίους

Έφταιξε μήπως ο παρατεταμένος καύσων, που πλην σωματικών επιφέρει και συμπεριφορικές διαταραχές; Του τύπου «ένα σφάλμα έκανα πρέπει να το ξεχάσεις»…

Έφταιξε μήπως το αίσθημα υπεροχής και έπαρσης, που με το ζόρι κρύβεται σε μερικούς, αλλά όπως λέει ο λαός «θέλει η νύφη να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει» και πιο απλά «σας γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια»;

Ή μήπως έτσι ήταν όλα πάντα, απλώς εμείς δεν τα βλέπαμε;

Από την άλλη, Νέα Αγχίαλος – Αθήνα είναι πάνω από 300 χιλιόμετρα. Με συγχωρείτε δηλαδή, αλλά πώς ν΄ ακούσει ο περιφερειάρχης μας τις εκρήξεις, που βάλθηκαν όλοι να του καταλογίζουν ένα ζεϊμπέκικο, όλο κι όλο, που είπε να χορέψει κι αυτός. Διότι οι υποχρεώσεις πολλές, ο κάματος μεγάλος κι οι ψηφοφόροι απαιτούν. Να μη τους κάνει το χατίρι; Προφανώς αυτό σκέφτηκε κι ο ίδιος και το ΄ριξε στο χορό. (Το πώς μετέτρεψαν το περιστύλιο του Ζαππείου σε λαϊκό χοροδιδασκαλείο είναι μια άλλη ιστορία…).

Πέρα από τ΄αστεία όμως, όλα αυτά συνέβαιναν την αποφράδα μέρα και νύχτα, που στο Κιλκίς γινόταν η κηδεία του αδόκητα χαμένου ανθυποσμηναγού Περικλή Στεφανίδη, συγκυβερνήτη του μοιραίου Canadair, που τον παρέσυρε στο θάνατο μαζί με τον κυβερνήτη του Χρήστο Μουλά. Με τον Μητσοτάκη και τον Δένδια παρόντες στην εξόδιο ακολουθία, να πληροφορούνται επιτόπου κι ένα νέο, αδιανόητο γεγονός: Τις εκρήξεις στη στρατιωτική βάση της Νέας Αγχιάλου, λόγω πυρκαγιάς, η οποία όπως φάνηκε δεν εκτιμήθηκε σωστά, αφήνοντας αναπάντητα – τουλάχιστον για εμάς- ερωτηματικά και ένα αίσθημα ανασφάλειας να πλανάται πάνω μας. Αλλά και με το εξωφρενικό αλαλούμ, την εκκένωση της πόλης της Νέας Αγχιάλου, ένα φιάσκο να δοκιμάζει τις αντοχές των ανθρώπων, κυριολεκτικά στα καλά καθούμενα…

Η χώρα στις φλόγες, οι δραματικές σκηνές εκκένωσης των χωριών της Ρόδου να στοιχειώνουν τις νύχτες μας, το Λαγονήσι και τα Δερβενοχώρια να μετρούν πληγές, η απώλεια των δύο νέων ανθρώπων που έπεσαν στο καθήκον, αλλά και οι «καλοθελητές» που αμέσως έπιασαν δουλειά -παλιά μου τέχνη κόσκινο- με σενάρια συνωμοσιολογίας, παραπληροφόρησης, ελεεινά σχόλια, ύβρεις…

Και στον αντίποδα ένας μερακλωμένος τύπος να επιδεικνύει τις χορευτικές του ικανότητες, υπό τους ήχους των τραγουδιών της καλλίφωνης Κατερίνας Στανίση, άδουσας το εμβληματικό «…όσο η καρδιά κι αν λαχταρά, δεν θα ξαναγαπήσω». Ευκόλως παρερμηνευόμενο στην περίπτωσή του, σε «…δεν θα ξαναψηφίσω».

«Στιγμιαίο το λάθος μου» λέει, σήμερα ο κ. Πατούλης, ζητώντας τη συγχώρησή μας. Δεν τον δικάζει κανείς ασφαλώς, υπ΄ αυτήν την έννοια άλλωστε, είναι αθώος για τη ζεϊμπεκιά. Αυτό έλειπε. Δεν έκανε κακό σε κανέναν ο άνθρωπος, αντιθέτως πρόσφερε στο γυναικείο κοινό της εκδήλωσης, στην οποία παρευρέθηκε μία ευχάριστη ατραξιόν, που θα έχουν να θυμούνται.

Αλίμονο όμως, αν τα λάθη, στιγμιαία ή όχι, μετριόνταν μόνο στα δικαστήρια. Δεν δικάζεται κάποιος, επειδή δεν διαθέτει την ενσυναίσθηση ώστε να αντιληφθεί τον πόνο και τη θλίψη των άλλων, η κοινωνία όμως, που έχει τους δικούς της κώδικες τον κρίνει αναλόγως. Πολύ απλά, όταν η χώρα καίγεται και πενθεί, τα τραγούδια γίνονται παρατράγουδα. Και συμπαρασύρουν τους πάντες στο διάβα τους.

«Είμαστε από καλή γενιά», έγραφε ο Ελύτης. Είμαστε; Ας το αποδείξουμε επιτέλους.

(Παρεμπιπτόντως όλα τα ανωτέρω γράφονται υπό τους ήχους των αποψινών πάρτι της γύρω ημιαστικής –ημιδασώδους περιοχής, όπου θεωρείται αξιοκατάκριτη παράλειψη από τους οικοδεσπότες να μην προσφέρουν στους καλεσμένους τους κι ένα αστραποβόλο θέαμα στον ουρανό με πυροτεχνήματα. Πόσο μάλλον των επιχειρηματιών του είδους…

Κατακριτέο; Όχι βέβαια. Στη χαρά του ο άλλος θα ρίξει κι ένα βεγγαλικό, να το δει ο κόσμος όλος. Εκτός κι αν οι καιροί δεν το επιτρέπουν…

Και τώρα, εσείς τι λέτε; Το επιτρέπουν; Σειρήνες περιπολικών, φυσικά και δεν άκουσα. Και επί του παρόντος, φωτιά δεν φαίνεται. Φτηνά τη γλυτώσαμε πάλι…)

 

Διαβάστε επίσης:
Καυτό καλοκαίρι για τις δικηγορικές εταιρείες με deals και εκδόσεις εταιρικών ομολόγων

Α. Σίψας (ΕΚΤΕΡ): Εξαγορές και συγχωνεύσεις έως τα τέλη του έτους για να κτυπήσουμε μεγάλα έργα

Δύο γυναίκες για την ΕΡΤ, ο νέος επικεφαλής του ΕΚΟΜΕ, πού κολλάει η συνεργασία Σαββίδη-Κοκλώνη και το νέο εγχείρημα της Αγλαΐας Λάτσιου