Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ βασίλειο των θεσμών. Ήταν πάντα ένα εκτεταμένο τοπογραφικό δίκτυο εξυπηρετήσεων. Άλλος έκανε τη δήλωση, άλλος υπέγραφε, άλλος έλεγε «άστο πάνω μου», άλλος έβαζε μια τζίφρα μόνο. Μέσα σε αυτή την ένδοξη ασυνέχεια μεταξύ λόγων και έργων ήρθε και το σκάνδαλο του Οργανισμού Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων να μας υπενθυμίσει πως η αγελάδα δεν είναι σύμβολο αγροτικής παραγωγής αλλά κομματικής κηδεμονίας.
Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα τι είδαν και τι δεν είδαν μια ντουζίνα βουλευτές, δυο υπουργοί και δεκάδες εργαζόμενοι στις αγροτικές ενισχύσεις. Ξέρουμε όμως ότι είναι όλοι τους μέλη ενός οικοσυστήματος που συντηρείται από ψεύτικες δηλώσεις, υπερτιμημένες εκτάσεις και δημόσιους υπαλλήλους που βλέπουν ζώα εκεί που δεν υπάρχουν. Με συνενοχή, με ανοχή, με κέρδος σε μετρητά ή αύξηση δημοφιλίας.
Ο Μάκης Βορίδης, με το πολιτικό ένστικτο του πρώην, νυν και αεί γνώστη των παρασκηνίων, μοιάζει ιδανικός για θυσία. Υπήρξε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, γνωρίζει το πεδίο, έχει αναπτύξει σχέση με τον ευρύτερο χώρο των επιδοτήσεων και επιπλέον δεν ανήκει στο φιλελεύθερο αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν πάντα σαν συγγενής που δεν τον καλείς στο δείπνο της Κυριακής αλλά σου χρειάζεται για να κουβαλήσει κούτες στη μετακόμιση. Είναι η καλύτερη επιλογή, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θελήσει να κάνει μια θυσία εντυπωσιασμού για να κατευνάσει τον θυμό της κοινής γνώμης.
Έτσι, χωρίς να αγγίξει άλλον βουλευτή, χωρίς να θέσει υπό αμφισβήτηση τις επιλογές του λαού, μπορεί να προσφέρει μια τελετουργική εκτόνωση. Ο Βορίδης θα μπορούσε να παραιτηθεί «για λόγους ευθιξίας», δηλώνοντας ότι δεν έχει καμία σχέση με τα τεκταινόμενα αλλά αποχωρεί για να διευκολύνει το έργο της Δικαιοσύνης, του Πρωθυπουργού και μπλα μπλα μπλα. Η θυσία θα είναι συμβολική αλλά επαρκής για να γεμίσει δελτία ειδήσεων με κεντρικό θέμα την ανάληψη ευθύνης. Το βασικότερο: δεν θα πειράξει κανένα πραγματικό γρανάζι του συστήματος. Αυτές οι δουλειές, οι επιδοτήσεις δηλαδή, θέλουν σύστημα.
Το πρόβλημα δεν είναι οι υπουργοί και οι βουλευτές. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον αυτοί. Είναι οι χιλιάδες ψηφοφόροι που θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να δηλώνεις χωράφι που δεν καλλιεργείς ή ζώο που δεν διαθέτεις αρκεί να έχεις κάποιον να το περάσει στο σύστημα. Η συναίνεση στην ελληνική ύπαιθρο έχει προ πολλού επιτευχθεί. Υπάρχει εμπειρία από τα παλιά. Τόσα πακέτα επιδοτήσεων ροκάνισαν οι μυημένοι.
Ο Μητσοτάκης βρίσκεται έτσι μπροστά στο δίλημμα. Αν κάνει πραγματικούς ελέγχους διακινδυνεύει να χάσει ψήφους. Αν συγκαλύψει θα φανεί αδύναμος. Αν θυσιάσει τον Βορίδη κερδίζει λίγο χρόνο και καθαρίζει για όλους. Αντί για μεταρρύθμιση προσφέρει θυσία, γίνεται φασαρία, οι απατεώνες χαίρονται και το σύστημα αναζητεί άλλα βοσκοτόπια. Όλα καλά.
Διαβάστε επίσης
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
