Η εικόνα με υπαλλήλους να κρατούν έναν μουσαμά εν είδει ομπρέλας πάνω από το γλυπτό των «Τριών Ακολούθων» από το στούντιο του μεγάλου ιταλού γλύπτη Νικόλα Πιζάνο προσπαθώντας να το προστατέψουν, ενώ σταγόνες νερού απειλούσαν τον σημαντικότερο πρώιμο πίνακα του Τσιμαμπούε «Μεγαλειότητα» (και τα δύο του 13ου αιώνα) δεν περιποιεί τιμή για το μουσείο.
Σε μικρή απόσταση εκτίθεται εξάλλου, και η «Παναγία των Φραγκισκανών (1285-88) του Ντούτσιο ντι Μπουονινσένια, ένας μικρός πίνακας, δανεισμένος από την Εθνική Πινακοθήκη της Σιένα, ευτυχώς τοποθετημένος σε γυάλινη προθήκη.
Η διαρροή νερού συνέβη ακριβώς στην περιοχή της έκθεσης με τίτλο «Μια Νέα Ματιά στον Τσιμαμπούε: Στις απαρχές της Ιταλικής Ζωγραφικής», αφιερωμένη στον σημαντικό φλωρεντινό ζωγράφο, τον τελευταίο που ακολούθησε την βυζαντινή τεχνοτροπία, η οποία είχε κυριαρχήσει στην πρώιμη μεσαιωνική, ιταλική ζωγραφική και ταυτόχρονα όμως, αυτόν που έθεσε τις βάσεις για να στηριχθούν μεταγενέστεροι καλλιτέχνες όπως ο Τζιότο και ο Ντούτσιο.
Το υπόμνημα της προέδρου
Το μουσείο επιβεβαίωσε, ότι «αντιμετώπισε κάποια διείσδυση νερού σε περιοχές όπου βρίσκονται οι γυάλινες στέγες», σημειώνοντας όμως, ότι «κανένα έργο δεν υπέστη ζημιές». Αλλά η διαρροή από την οροφή υποστηρίζει τις ανησυχίες της προέδρου του Λούβρου, Λοράνς ντε Καρ, η οποία με εμπιστευτικό υπόμνημά της τον περασμένο Ιανουάριο προς την υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας Ρασίντα Ντατί ανέφερε, ότι το κτίριο χρειάζεται επείγουσα και εκτεταμένη ανακαίνιση.
Η Ντε Καρ, η οποία διευθύνει το Λούβρο από το 2021 σημείωνε μάλιστα, ότι ορισμένες περιοχές του τεράστιου κτηριακού συγκροτήματος «δεν είναι πλέον στεγανές». Κάτι ωστόσο, που έρχεται σε αντίθεση με την επιλογή αυτών ακριβώς των αιθουσών για την φιλοξενία της συγκεκριμένης έκθεσης με δάνεια πολλά και σπουδαία έργα από ξένα μουσεία.
Συγκεκριμένα από τα 44 έργα της έκθεσης Τσιμαμπούε, η οποία βασίστηκε σε ολοκληρωμένη έρευνα που έχει προσθέσει σημαντικά στοιχεία στην σημερινή γνώση για τον καλλιτέχνη, μόνο έξι προέρχονται από τη συλλογή του Λούβρου. Τέτοιες μονογραφικές εκθέσεις εξάλλου, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από δανεισμούς από διεθνή μουσεία.
Ο σπουδαίος πίνακας
Η «Μεγαλειότητα» (Maestà) του 1280-85 ανήκει πάντως, στο Λούβρο. Πρόκειται για τον σπουδαιότερο πρώιμο δυτικοευρωπαϊκό πίνακα, αποτελώντας και το κεντρικό κομμάτι της έκθεσης ενώ ο τίτλος του αναφέρεται στην ένθρονη Παναγία και τον Χριστό βρέφος περιτριγυρισμένους από αγγέλους.
Ο πίνακας είναι τεράστιος με ύψος 4,2 μέτρα και πλάτος 2,8 μέτρα ενώ βρίσκεται ακόμα στο αρχικό του πλαίσιο, διακοσμημένο με ζωγραφισμένες φιγούρες. Καθώς μάλιστα είναι κατασκευασμένο από ξύλινα πάνελ, αυτό το καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτο σε εξωτερικές απειλές, όπως το νερό. Ενώ από την άλλη πλευρά θα ήταν πολύ δύσκολο να προστατευθεί από κάποια γυάλινη κατασκευή. Έτσι αν η διαρροή στην οροφή συνέβαινε μόλις δύο μέτρα πιο κοντά του, οι συνέπειες για το έργο θα μπορούσε να είναι καταστροφικές.
Να σημειωθεί, ότι ο πίνακας αποκτήθηκε από το Λούβρο το 1812, κατόπιν λεηλασίας από τον Ναπολέοντα από την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου στην Πίζα. Πέρυσι συντηρήθηκε πλήρως, το αποχρωματισμένο βερνίκι του αφαιρέθηκε και ο πίνακας ήρθε πιο κοντά στην αρχική του μορφή αποκαλύπτοντας και το εκθαμβωτικό μπλε του μανδύα της Παναγίας. Αυτό το έργο άλλωστε, ήταν και ο λόγος για την οργάνωση της έκθεσης.
Η ανακαίνιση, το ζητούμενο
Αλλά και το μαρμάρινο γλυπτό των «Τριών Ακολούθων» (1264-67), το οποίο έχει ύψος σχεδόν ένα μέτρο, δεν βρίσκεται σε προθήκη. Δεν είναι σαφές αν έπεσε νερό επάνω του -σε κάθε περίπτωση με ελάχιστη ζημιά πάντως, λόγω του υλικού του – όμως κατέστρεψε την ετικέτα του ενώ μερικές σταγόνες έπεσαν και στη πέτρινη βάση του, η οποία πιθανότατα κατασκευάστηκε αργότερα από το γλυπτό.
Σήμερα το Λούβρο κοστολογεί στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ την αποκατάστασή του, ποσό που έχει εγείρει πολλές αντιδράσεις στην Γαλλία. Παρ΄ όλα αυτά ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, που επισκέφθηκε το μουσείο τον Ιανουάριο μετά την αποκάλυψη του εμπιστευτικού εγγράφου της Ντε Καρ δεσμεύτηκε, ότι θα ξεκινήσει ένα μεγάλο έργο αποκατάστασης, το οποίο μπορεί να κοστίσει περίπου 750 εκατομμύρια ευρώ. Με ορίζοντα ολοκλήρωσης πάντως, την δεκαετία του 2030.
Αλλά και αυτή η δήλωση αμφισβητήθηκε, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της χώρας, έτσι το μουσείο καλείται να αντιμετωπίσει δραστικά, συμβάντα όπως το τελευταίο ώστε να μην υπάρξουν απώλειες αλλά και αμαύρωση της φήμης του.
Διαβάστε επίισης:
Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: Δυναμική χρονιά με καινοτομίες
Γιορτή της Αρχαιολογίας στην αρχαία Ελεύθερνα – Έκθεση για τα σαράντα χρόνια ανασκαφών
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
