Πίσω από κάθε «μωρή δεν ντράπηκες», «είσαι ακροκεντρώα και δεν νιώθεις πόνο», πίσω από κάθε τέτοιο σχόλιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπάρχει κάποιος που διάβασε μια δήλωση αποκομμένη από τα συμφραζόμενα. Ακόμη χειρότερα, υπάρχει κάποιος που διάβασε όλη τη δήλωση, αλλά δεν κατάλαβε το νόημα. Υπάρχει κι εκείνος που κατάλαβε, αλλά βρήκε ευκαιρία να επιτεθεί επειδή αυτό τον συμφέρει πολιτικά ή μικροκομματικά.
Ας δούμε τι έγινε από την αρχή. Στη συνεδρίαση της νομαρχιακής επιτροπής στο Κιλκίς, η Άννα Διαμαντοπούλου ρωτήθηκε «πού ήταν το ΠΑΣΟΚ στα Τέμπη». Έδωσε μια ήπια απάντηση, η οποία διαστρεβλώθηκε και χρησιμοποιήθηκε για ψηφιακό λιντσάρισμα. Πάμε να δούμε την απάντηση λέξη προς λέξη.
«Βγήκε η Καρυστιανού, έγινε το “Δεν έχω οξυγόνο” και μαζεύτηκε ένα εκατομμύριο άνθρωποι».
Αυτό είναι περιγραφή γεγονότων. Δεν λέει η Διαμαντοπούλου ότι κακώς έβγαλε η Καρυστιανού τον κόσμο στο δρόμο. Ίσα ίσα, της πιστώνει την κινητοποίηση, μια μάνα εναντίον μιας κυβέρνησης και ο κόσμος να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για διαμαρτυρία.
«Μήπως θυμάστε τι επακολούθησε. Μήπως θυμάστε ότι δημιουργήθηκε ξαφνικά η Κωνσταντοπούλου; Μήπως αυτού του είδους η αντίδραση μπορεί να φέρει τη χειρότερη μορφή λαϊκισμού που την είδαμε επί Τσίπρα;»
Αυτό είναι πολιτική διαπίστωση μαζί με κριτική εναντίον του Τσίπρα. Βασίζεται σε νούμερα, δηλαδή στις δημοσκοπήσεις και συνδέεται με το βίωμα. Η μπηχτή είναι μόνο για τον Τσίπρα και Διαμαντοπούλου έχει κάθε δικαίωμα να τον αξιολογεί. Δεν λέει κάτι κακό για τους πενθούντες γονείς ούτε δικαιολογεί την κυβέρνηση.
«Εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα που θα είναι η Κωνσταντοπούλου, είμαστε ένα κόμμα που προερχόμαστε από έναν πολύ μεγάλο πολιτικό, που έπιανε τις μάζες επί της ουσίας, δεν έβγαζε τις μάζες στο δρόμο, απλά».
Οκέι, εδώ είναι λάθος η σύγκριση. Δεν χρειαζόταν. Ο Αντρέας έβγαζε στο δρόμο τους πολίτες για τον σοσιαλισμό, για να παίρνουν σύνταξη στα 40 και επιδόματα ένα σωρό. Ανόμοιες συνθήκες, ατυχής προσομοίωση, αλλά δεν είπε κάτι χυδαίο ούτε προσέβαλε τη μνήμη των σκοτωμένων.
«Έχουμε, λοιπόν, τώρα την ευθύνη, όχι να γίνουμε η Καρυστιανού […]»
Λέει η Διαμαντοπούλου ότι δεν είναι ο ρόλος τους, δηλαδή ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ να διοργανώνει συγκεντρώσεις “Δεν έχω οξυγόνο”. Η αντιπολίτευση δεν υποκαθιστά τη μάνα που πενθεί και μαζεύει τον περισσότερο λαό που μαζεύτηκε ποτέ. Αυτό εννοεί η Διαμαντοπούλου και δεν υπάρχει στη φωνή της ίχνος περιφρόνησης.
[…] «ούτε να γίνουμε Κωνσταντοπούλου. Εμείς είχαμε την ευθύνη να φέρουμε τα ζητήματα στη Βουλή, να δώσουμε όλα τα στοιχεία, να απαιτήσουμε απαντήσεις».
Αυτό να το υπογραμμίσουμε με κίτρινο μπας και το διαβάσουν όσοι λοιδορούν χωρίς να έχουν διαβάσει όλη τη δήλωση. Άραγε τί καλύτερο μπορούσε να πει μια βουλευτίνα, τί άλλο έπρεπε να υποσχεθεί; Η δουλειά της είναι να φέρνει τα θέματα στη Βουλή όχι να κρατάει πανό στην πλατεία Συντάγματος. Όσοι πηγαίνουν σε συγκεντρώσεις, το κάνουν για να ακούσουν όσοι είναι μέσα στο Κοινοβούλιο και η Διαμαντοπούλου είναι μέσα.
Θέλετε λοιπόν να βρίσετε την Άννα; Βρείτε κάτι που να έχει κάνει. Σαράντα χρόνια έχει γράψει στο κοντέρ της πολιτικής ζωής, όπερ σημαίνει ότι υπάρχουν θέματα που επιδέχονται κριτική. Μπορείτε να διαφωνήσετε για το νόμο των Πανεπιστημίων, μπορείτε να την χτυπήσετε επειδή κάνει του κεφαλιού της μέσα στο ΠΑΣΟΚ, μπορείτε να την κατεδαφίσετε λέγοντας ότι είναι με το ένα πόδι στη Νέα Δημοκρατία. Βρείτε κάτι που να στέκει, βρείτε κάτι πολιτικό. Όλα τα υπόλοιπα είναι υστερίες από έλλειψη ενημέρωσης ή από υστεροβουλία.
Διαβάστε επίσης
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
