Τα σκουπίδια της Πελοπόννησου και οι εθνικοί εργολάβοι

** Η αηδιαστική όψη της χώρας πριν τα Χριστούγεννα σχετίζεται με πολιτικές επιλογές. Το λέω αυτό με αφορμή τα σκουπίδια που σχηματίζουν λοφίσκους στην Αρχαία Ολυμπία, λίγες μέρες πριν αρχίσουν να φτάνουν στην περιοχή επίσημες αποστολές και δημοσιογράφοι για την τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας. Τα απορρίμματα, που φθάνουν τους 1.000 τόνους, παραμένουν στους δρόμους  καθώς προέκυψε και πάλι ζήτημα με την μεταφορά τους σε ΧΥΤΑ της Δυτικής Ελλάδας. Θυμήθηκα λοιπόν τη συζήτησή μου με ανερχόμενο, προβεβλημένο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο πολιτεύεται στην Πελοπόννησο.

** Αναφέρομαι σε νέο πολιτικό πρόσωπο, αληθινά νέο, δηλαδή περίπου 30 ετών. Το αποσαφηνίζω επειδή στην ηλικία που έχω φτάσει μια κυρία περίπου 50 ετών που φαίνεται φρεσκότατη, στο άνθος της νιότης. Είχα λοιπόν τη χαρά να συναντήσω δια ζώσης τον νεαρό πολιτευτή, ο οποίος δίνει το παρόν σε δείπνα αστών σε διαμερίσματα πέριξ των ανακτόρων. Τον ρώτησα λοιπόν, σχεδόν με αφέλεια, γιατί δεν ζητεί μια προσφορά από τον Τάδε εθνικό εργολάβο, ο οποίος μπορεί να αναλάβει την ανέγερση μονάδας που θα διαχειρίζεται τα σκουπίδια.

Δεν χρειάζεται να πω όνομα καθώς οι εθνικοί εργολάβοι που μπορούν να κάνουν άμεσα το έργο είναι τρεις τον αριθμό. Ο νεαρός πολιτευτής, που έχει λαμπρό μέλλον, απάντησε ότι δεν θέλει να συσχετίσει το όνομά του με την «διαπλοκή».

Του εξήγησα σχεδόν πατερναλιστικά ότι δεν υπάρχει άλλος στη χώρα που να έχει την τεχνογνωσία, το επιστημονικό προσωπικό, την εμπειρία να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο έργο. Ούτως ή άλλως η επιλογή άλλου δικαιούχου θα αλλάξει τα δεδομένα και θα καταστήσει κάποιον άλλο «εθνικό εργολάβο». Τώρα, δυο χρόνια μετά το δείπνο σε διαμέρισμα πέριξ των ανακτόρων, μαθαίνω ότι η Αρχαία Ολυμπία βρίσκεται σε αυτό το χάλι και καταλαβαίνω ότι είμαστε έρμαια εμμονών και αγκυλώσεων της Αριστεράς. Οι υπόλοιποι, στα κεντρώα κόμματα, κόλλησαν αριστερίλα ως παιδική αρρώστια.

** Αλλάζω θέμα. Μόλις μου τηλεφώνησε φίλη μου, έξαλλη με το εαυτό της. Θεωρεί ότι έχει γίνει ίδια η μητέρα της, σε σχέση με την ανατροφή των παιδιών της. Έχει κόρες στην εφηβεία και έχει γίνει υστερική για τα ξενύχτια, τα μπαράκια και τις παρέες. Δεν είχα την εμπειρία ανατροφής παιδιών αλλά ξέρω πολύ καλά ότι όλοι αλλάζουν όταν αναλαμβάνουν ευθύνες. Ισχύει για τις μαμάδες, ισχύει για τις κυβερνήσεις.

Βλέπω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται όπως οι προκάτοχοί του στη διακυβέρνηση. Παίρνω ένα παράδειγμα από τις κυβερνητικές επιλογές. Για να απομακρύνουν μετανάστες στην Ειδομένη χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ δηλαδή τις δυνάμεις καταστολής. Στους ατυχείς αλλοδαπούς δίνουν τρεις δυνατότητες, όπως είπε ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας. Μπορούν «να ζητήσουν άσυλο, να γυρίσουν οικειοθελώς στις πατρίδες τους, περίπου 300 θέλουν να γυρίσουν και η άλλη είναι η εφαρμογή του νόμου, με όποιου μετανάστη έχει λήξει το χαρτί να γίνεται αναγκαστική επιστροφή του». Να θυμίσω ότι όταν πολύ πρόσφατα ο Πάκης Παυλόπουλος, με την ιδιότητα υπουργού, μιλούσε για αναγκαστική επιστροφή, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβαινε στα κιγκλιδώματα και ούρλιαζε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενηλικιώνεται μέρα με τη μέρα.