Βορίδης, Χατζηδάκης, Λιβανός: Οι 3 εκπλήξεις του ανασχηματισμού

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι, στην περίπτωση ενός ανασχηματισμού, ο επικεφαλής είναι αυτός που γνωρίζει και αποφασίζει. Έχει το μαχαίρι έχει και το πεπόνι, κατά την παλιά λαϊκή θυμοσοφία.

Μερικές παρατηρήσεις, πάντως, δεν αποφεύγονται.

Έκπληξη αποτελεί η παραμονή του Βασίλη Κικίλια στο υπουργείο υγείας. Φαντάζομαι ότι είναι η επιβράβευση του για το γεγονός ότι στον δείκτη Covid Resilience (αντίσταση στον κορωνοϊό) του Bloomberg η Ελλάδα βρίσκεται στην 50^η θέση σε σύνολο 53 με το υψηλότερο ποσοστό θανάτων στον τελευταίο μήνα—6,3%.

Η χώρα μας βρίσκεται στην θέση αυτή έχοντας κατρακυλήσει 19 θέσεις μέσα σ’ ένα μήνα. Κι αυτό αποτελεί ίσως επιβράβευση του σχεδιασμού και της προετοιμασίας του Βασίλη Κικίλια.

Ευτυχώς που αναβαθμίστηκε σε αναπληρωτή υπουργό ο Βασίλης Κοντοζαμάνης.

Μπορεί, έτσι, να αποφευχθούν τα χειρότερα. Γιατί, τουλάχιστον στους θανάτους ανά 1 εκατ. πολίτες βρισκόμαστε στην 16^η θέση. (Coronavirus Pandemic: Ranking The Best, Worst Places to Be (bloomberg.com)).

Κατά τα άλλα, όπως παρατηρεί και ο Παντελής Μπουκάλας στην Καθημερινή  (3/1/2021), «Και, δυστυχώς, γυάλινα παραμένουν και του ΕΣΥ τα πόδια, που ήταν λέει γερά θωρακισμένα από τις 26 Φεβρουαρίου…», και παραπέμπει κι αυτός στον δείκτη του Bloomberg.

Η μετακίνηση του Κωστή Χατζηδάκη ερμηνεύεται με ένα τρόπο και μόνο: η επιτυχία του στον υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, οδήγησε τον Πρωθυπουργό να τον διορίσει επικεφαλής ενός υπουργείου που με την υποχώρηση (δεν γράφω την ήττα) του κορωνοϊού θα βρεθεί στην καρδιά του οικονομικού χάους.

Ο Χατζηδάκης διακρίθηκε για τρία πράγματα: την ταχύτητα, την αποτελεσματικότητα και την… κουφαμάρα σε συμφέροντα που μάχονταν την κυβερνητική πολιτική.

Θα χρειαστεί και τα τρία πολύ σύντομα.

Η εκτόξευση της ανεργίας, η συνδικαλιστική αναρχία, οι εκκρεμότητες με τι συντάξεις, το θέμα του ασφαλιστικού, τοποθετούν τον Κωστή Χατζηδάκη σε ηλεκτρική καρέκλα. Αλλά, είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Η αναβάθμιση Βορίδη μπορεί να κρύβει μία έκπληξη. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος υπήρξε από τους πιο έμπιστους συμβούλους του πρωθυπουργού και ένας από τους αρχιτέκτονες της εκλογικής νίκης του.

Άνθρωπος χαμηλών τόνων αλλά ισχυρών απόψεων. Το υπουργείο εσωτερικών, όμως, δεν είναι μόνο ο εκλογικός νόμος και οι εκλογές, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι αμοιβές τους.

Είναι και η τοπική αυτοδιοίκηση – όπου απαιτούνται σημαντικές μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο λειτουργικό και οικονομικό.

Ο Μάκης Βορίδης ως  πολιτικά κατάλληλος τοποθετήθηκε στην πρέπουσα για το κόμμα θέση.

Αυτή η κίνηση δεν θα περάσει απαρατήρητη στις τάξεις της αντιπολίτευσης.

Ο ανασχηματισμός προσφέρει σ’ ένα νέο υπουργό μία τεράστια ευκαιρία: στον Σπήλιο Λιβανό και το υπουργείο γεωργίας.

Στο παρελθόν, το συγκεκριμένο υπουργείο δεν διακρίθηκε πάντα για τη σύγχρονη σκέψη του και την διορατικότητα του.

Για παράδειγμα, αν υπάρχει σήμερα ελληνική κτηνοτροφία αυτό οφείλεται αποκλειστικά στις μεγάλες γαλακτοκομικές εταιρείες (ΔΕΛΤΑ, ΦΑΓΕ, ΜΕΒΓΑΛ) που στην δεκαετία 1985-1995 σχεδίασαν και χρηματοδότησαν πολιτικές εκσυγχρονισμού των γαλακτοπαραγωγών σε επίπεδο ποιότητας ζωικού κεφαλαίου και γάλακτος, κτιριακών εγκαταστάσεων, λειτουργίας και οικονομικής οργάνωσης.

Η γεωργία, όμως, παρέμεινε σχεδόν πάντα το παραμελημένο παιδί της χώρας. Οι περισσότερες κυβερνήσεις θυμόντουσαν τους αγρότες πριν τις εκλογές – όπου τους χάριζαν τα χρέη τους προς την τότε κραταιά ΑΤΕ.

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική με τις επιδοτήσεις της και τον προσανατολισμό της στον γεωργικό τομέα της Ολλανδίας και της Γαλλίας αποδείχθηκε καταστροφική για την Ελλάδα. Σήμερα, ένας βασικός πλουτοπαραγωγικός πόρος της χώρας, δεν προσφέρει ούτε το 30% των δυνατοτήτων του.

Ο Μάκης Βορίδης έκανε δουλειά υποδομής, που λίγο δημοσιοποιήθηκε. Μεταξύ άλλων, μεγάλη μελέτη της «διαΝεοσις» είχε ήδη υποδείξει βασικές κατευθύνσεις.

Ο νέος υπουργός μπορεί να κτίσει πάνω στα θεμέλια.

Ο κορωνοϊός δείχνει με σαφήνεια ότι ο τουρισμός δεν θα αποτελεί πλέον τον μεγάλο μοχλό ανάπτυξης στον οποίον είχαμε – όχι πάντα ορθά—επενδύσει.

Η βιομηχανία βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, αλλά η χώρα έχασε ουσιαστικά αυτό το τραίνο με τα τεράστια λάθη της περιόδου 1974-2010. Στο άμεσο μέλλον, ελληνική ανάπτυξη χωρίς σύγχρονη γεωργία είναι αδιανόητη και ανέφικτη. Εξάλλου, τι άλλο έχουμε;

Το 1947 ο Κυριάκος Βαρβαρέσος είχε με διορατικότητα επισημάνει ότι η ανάπτυξη της χώρας μπορούσε να βασιστεί μόνο στην ελαφρά βιομηχανία, τον τουρισμό και την γεωργία.

Διαδοχικές κυβερνήσεις αγνόησαν την ρήση, κυνηγώντας χίμαιρες βαριάς βιομηχανίας και ανεξαρτησίας.

Η χώρα μας έχει ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα στον τομέα της γεωργίας που δεν τον αξιοποιεί.

Ας πληροφορηθεί τι γίνεται στις ερήμους της Μέσης Ανατολής.

Για τον Σπήλιο Λιβανό το πεδίο δόξης είναι λαμπρό