Γιώργος Φλωρίδης: Τα επόμενα βήματα του υπουργού που έχει το «ok» του Κυριάκου Μητσοτάκη

Έγκυρες πηγές στο υπουργείο Δικαιοσύνης έδωσαν σαφείς ενδείξεις για τις κατευθύνσεις που προτίθεται να υιοθετήσει ο Γιώργος Φλωρίδης, καθώς μετά από προετοιμασία μερικών εβδομάδων και έχοντας συσσωρευμένη πείρα σχετικά με την κατάσταση στον τομέα υπευθυνότητάς του, είναι έτοιμος να προχωρήσει στην πρώτη φάση του νομοθετικού του έργου.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο υπουργός προχωρά με γοργά και ριζοσπαστικά βήματα στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που ζήτησε ο πρωθυπουργός.

Άλλωστε έχει την πλήρη κάλυψη του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και το κάνει αυτό διότι δεν διστάζει να ζητήσει βοήθεια όταν την χρειάζεται, κρατά τα αυτιά του ανοιχτά, την κρίση του αντικειμενική και, ίσως το κυριότερο, δεν δεσμεύεται από κομματικό και πελατειακό ακροατήριο.

Σε πολλές άλλες χώρες (π.χ. στις ΗΠΑ) οι υπουργοί δεν είναι μέλη της νομοθετικής εξουσίας.

Δεν σημαίνει αυτό πως δεν επηρεάζονται.

Σημαίνει ότι δέχονται λιγότερες επιρροές, έχουν μικρότερη τάση να εξυπηρετούν προσωπικά ψηφοφορικά αιτήματα, αποτελούν πιο αδύνατο κρίκο του πελατειακού συστήματος.

Ειδικά στην Ελλάδα, μία συνταγματική αναθεώρηση που θα απαγόρευε στους υπουργούς να διατηρούν την βουλευτική τους ικανότητα θα άλλαζε πολλά.

Απόδειξη, η άνεση με την οποία μπορεί να κινείται ο κ. Φλωρίδης.

Όπως είναι επίσης τρανή απόδειξη των καλών στοιχείων που φέρνουν τα συγκοινωνούντα κομματικά δοχεία, όταν ελλείπουν οι ακρότητες και οι ιδεοληψίες και προτάσσεται το εθνικό συμφέρον.

Αναπόφευκτα, οι προτάσεις που ετοιμάζει ο κ. Φλωρίδης συζητήθηκαν.

Οι συζητήσεις διέρρευσαν.

Άσε που ο ίδιος ζήτησε γνώμες, ενθάρρυνε τις αντιρρήσεις, δέχτηκε τροποποιήσεις που τις έκρινε ορθές.

Μία πρόθεση του είναι να καταργηθεί το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών όταν κάνουν ρυθμίσεις που εκ πρώτης όψεως και σύμφωνα με τις παραδοσιακές τραπεζικές πρακτικές εμφανίζονται ως χαριστικές.

Στο παρελθόν υπήρξαν γνωστές και επώνυμες περιπτώσεις όπου τραπεζίτης διώχτηκε για δήθεν χαριστική διευθέτηση δανείου.

Επειδή η χρεοκοπία του 2010 δημιούργησε περιβάλλον που δεν «υπάκουε» στην τραπεζική παράδοση, με μεγάλη καθυστέρηση ψηφίστηκε το 2017 από τον ΣΥΡΙΖΑ(!) νόμος που προστάτευε τους τραπεζίτες.

Η όλη ιστορία ήταν να μπορέσουν οι τράπεζες να ξεφορτωθούν τα κόκκινα δάνεια.

Σήμερα, η εικόνα έχει αλλάξει.

Κυβέρνηση και τράπεζες επαίρονται για την μεγάλη μείωση των κόκκινων δανείων. Λογικά, λοιπόν, τίθεται θέμα πότε θα πρέπει να επανέλθει η κατάσταση στην ομαλότητα;

Ο υπουργός έθεσε το θέμα και οι τραπεζικές αντιδράσεις (και μερικές επιχειρηματικές, επί τούτου) ήταν μεγάλες.

Ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, θεωρητικά ήταν προσωρινός προκειμένου να αντιμετωπιστεί ένα συγκεκριμένο πρόβλημα.

Στην λογική αυτή, έχει κάθε δίκαιο ο υπουργός να θέτει το θέμα.

Στο κάτω-κάτω δεν νομοθετεί σε κενό.

Έχει την αποδεδειγμένη διάθεση για διάλογο.

Αν ο τραπεζικός τομέας πραγματικά πιστεύει ότι έχει απαλλαγεί από τον βραχνά των κόκκινων δανείων τότε ας συζητήσει με τον υπουργό το χρονοδιάγραμμα για να κλείσει αυτό το κεφάλαιο και να συμφωνηθεί η επαναφορά του προηγούμενου ελεγκτικού καθεστώτος.

Αν όχι, τότε ας το δηλώσουν ευθαρσώς οι τράπεζες κι ας εξηγήσουν το γιατί το πώς.

Παράλληλα, όμως, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, δεν είναι λίγες οι φορές όπου οι τράπεζες βρέθηκαν μπροστά σε δικαστές που δεν είχαν ιδέα για τα οικονομικά.

Ενώ προχωρά, λοιπόν, η αναγκαία δικαστική μεταρρύθμιση, μήπως να εξετάσει ο κ. Φλωρίδης πρόταση που είχε απορρίψει άλλος υπουργός δικαιοσύνης για την δημιουργία σώματος δικαστών που θα δικάζει οικονομικά θέματα;

Η σύγχρονη χρηματοπιστωτική οικονομία είναι τόσο σύνθετη που είναι άδικο να ζητάμε από δικαστές που δεν έχουν εκ των πραγμάτων ιδέα για την λειτουργία της να κρίνουν και να εκδώσουν αποφάσεις.

Οι πιθανότητες λάθους είναι μεγάλες.

Ορθά βαδίζει ο υπουργός δικαιοσύνης.

Οι μεταρρυθμίσεις, όμως, ειδικά στην Ελλάδα οφείλουν να έχουν ολιστική μορφή.

Διαβάστε επίσης:

Μετά την εκλογή Κασσελάκη όλα είναι πιθανά

Το life-style ως ιδεολογία και ο εξευτελισμός της πολιτικής

Το εκρηκτικό μείγμα της Κίνας, του πετρελαίου και του αποπληθωρισμού