Μετά την εκλογή Κασσελάκη όλα είναι πιθανά

Η ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της εκλογής στον ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά τη νίκη του Στέφανου Κασσελάκη, η φράση που περιγράφει την εικόνα είναι η αγγλική ρήση «all bets are off», δηλαδή, σε μετάφραση, «κανένα στοίχημα δεν ισχύει».

Για τον ίδιο τον νέο αρχηγό ουδείς γνωρίζει που στέκεται πολιτικά. Πέρα από τους αόριστους λαϊκισμούς της μορφής του «όλοι μαζί» και θα «νικήσουμε τον Μητσοτάκη» ουσιαστικό ιδεολογικό δείγμα δεν υπάρχει. Ούτε, βέβαια, και πρόγραμμα υπάρχει.

Το μόνο πρακτικό ερώτημα τούτη την στιγμή είναι αν θα επιλέξει να μην εκτεθεί στον κοινοβουλευτική αρένα, κρυπτόμενος πίσω από το βολικό «δεν θέλω να παραιτηθεί κανείς για χάρη μου» ή θα επιδείξει το ίδιο θράσος που τον χαρακτηρίζει μέχρι τώρα και θα προσπαθήσει να σταθεί απέναντι σε πεπειραμένους κοινοβουλευτικούς.

Ένα πρώτο προσωπικό βήμα που θα δείξει, ως ένα βαθμό, «ποιος είναι», θα είναι η επιλογή του επιτελείου του.

Αν στηριχτεί σε στελέχη όπως, π.χ., ο αμετάκλητα καταδικασμένος για παράβαση υπουργικού καθήκοντος Παππάς, που μόλις χθες αδιάντροπα ισχυρίστηκε ότι ο Μητσοτάκης είναι υπεύθυνος για όλες τις καταστροφές της χώρας, τότε θα γνωρίζουμε που στέκεται.

Ένα δεύτερο ποιοτικό δείγμα για τον πολιτικό Κασσελάκη θα αποτελέσει η διεξαγωγή του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ— οι διαδικασίες και το περιεχόμενο. Θα είναι αντιγραφή των παγίων μεθοδεύσεων της αριστεράς ή θα εμφυσήσει νέες ιδέες και θα δείξει νέες κατευθύνσεις – αν τις έχει;

Τα μεγάλα ερωτήματα αφορούν βέβαια το κόμμα. Πώς γίνεται ένα κυριολεκτικά ξένο προς τον ΣΥΡΙΖΑ σώμα, να αλώνει το κόμμα μέσα σε περίπου ένα μήνα; Κι αυτό λαμβάνοντας μόνο πλειοψηφία 57% σε 136.000 μέλη. Δηλαδή, λιγότεροι από 80.000 άνθρωποι έκριναν την τύχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα.

Ουσιαστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα δεν νομιμοποιείται στον θεσμικό του ρόλο, απλά επειδή δεν έχει πλέον οπαδούς.

Η επιλογή του αρχηγού μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα όφειλε να αποτελεί κορυφαία πολιτική προτεραιότητα του κόμματος. Αντίθετα, στο ίδιο το κόμμα συνάντησε απόλυτη αδιαφορία—μόλις κάτι παραπάνω από το 1/3 των μελών του ασχολήθηκε. Δεν αναφέρομαι στα στελέχη, φυσικά, αλλά σ’ αυτούς που επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι κόμμα: στους οπαδούς.

Το τελευταίο ερώτημα αφορά τον Αλέξη Τσίπρα. Τι μπορεί να σκεφτεί και να πει ο πολίτης για έναν αρχηγό που φεύγει αφήνοντας πίσω ερείπια; Για την αδιαφορία του; Για την ανικανότητα του; Για την έλλειψη προγραμματισμού; Κι αυτά ακόμη κι αν αληθεύουν, όσα λέγονται για συνομωσίες που είτε εξυφαίνονται στο όνομα του είτε κατηγορείται πως ο ίδιος σχεδίασε;

Διαβάστε επίσης:

ΣΥΡΙΖΑ: Ήρθε η πρώτη αποχώρηση – «Ούτε μια ώρα με τον Κασσελάκη πρόεδρο»

Στέφανος Κασσελάκης: Το φως και η ελπίδα σήμερα κέρδισαν – Δεν πρόκειται να σας προδώσω ποτέ

Έφη Αχτσιόγλου: Αυτή η μάχη είχε αξία – Καλή δύναμη στο Στέφανο Κασσελάκη