• Άρθρα

    Γιατί κ. Κικίλια;

    Στην κρίση, ηγεσία σημαίνει φυγή προς τα εμπρόςσύγκρουση ΕΚΤ- Επιτροπής και ΕΜΣ;

    Αντώνης Κεφαλάς-Αρθρογράφος


    Είναι μία μάχη που μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει. Το τι οφείλαμε να κάνουμε μάς το είχε δείξει με σαφήνεια η πρώτη καραντίνα: τεστ και πάλι τεστ, ΜΕΘ και πάλι ΜΕΘ.

    Το είχαν δείξει όσοι έδωσαν την ψυχή τους για να σταθεί όρθια η χώρα: το ιατρικό προσωπικό που πλήρωσε με την ζωή του, οι πολίτες που με συνέπεια κλείστηκαν στα σπίτια τους, τα παιδιά που άντεξαν την μοναξιά, οι ηλικιωμένοι που ξεπέρασαν  ψυχολογικά προβλήματα. 

    Η χώρα επέδειξε esprit de corps – το σύνολο υπερίσχυσε του ατόμου, τα άτομα λειτούργησαν ως ομάδα. Αυτοί ήταν οι μαχητές του πρώτου γύρου. 

    Και αυτούς προδώσαμε σήμερα. Διότι, δυστυχώς, η κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός, πληρώνει τώρα την ολιγωρία της ηγεσίας του υπουργείου υγείας μπροστά στον κίνδυνο.

    Αυτή η ηγεσία δεν είχε καν καταφέρει να σχεδιάσει πως θα στήσει ξανά το εθνικό σύστημα υγείας που είχε καταρρεύσει επί ΣΥΡΙΖΑ.

    Ήταν σαφές πως δεν μπορούσε να  ανταποκριθεί στις τεράστιες απαιτήσεις της πανδημίας. 

    Το κτίριο και οι 50 κλίνες ΜΕΘ του «Σωτηρία», που ολοκληρώθηκαν μέσα σε δύο μήνες έδειξαν τον δρόμο και απέδειξαν πως αυτός ήταν βατός. 

    Βασίλης Κικίλιας: Πέντε γιατί; 

    Γιατί κ. Κικίλια δεν βγήκατε στα παράθυρα να ζητήσετε να γίνει το ίδιο σε δέκα σημεία της χώρας;

    Γιατί κ. Κικίλια δεν ζητήσατε την παράκαμψη όλων των γραφειοκρατικών διαδικασιών ώστε να επαναληφθεί το «θαύμα» της Σωτηρίας;

    Γιατί κ. Κικίλια δεν απαιτήσατε να δοθούν χρήματα για την υγεία, όπως  απλόχερα δίνονται για την οικονομία;

    Γιατί κ. Κικίλια δεν ακούσατε τους ειδικούς όταν ζητούσαν μέτρα, γιατί δεν πιέσατε να τιμωρούνται παραδειγματικά οι παραβάσεις των νόμων;

    Γιατί αφήσατε το πεδίο ανοιχτό στους ριψάσπιδες; Δηλαδή στην αξιωματική αντιπολίτευση;

    Από την πρώτη στιγμή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε ότι η πανδημία της προσφέρει έδαφος. Έδαφος κριτικής και επίθεσης κατά της κυβέρνησης.

    Έδαφος για να στριμώξει το ΚΙΝΑΛ. Έδαφος για να θάψει τις ενδοκομματικές συγκρούσεις που την σπαράζουν. 

    Ούτε ένα εποικοδομητικό μέτρο για την αντιμετώπιση του covid-19 δεν έχει προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Απλά, ιππεύει το άτι της στείρας αντίδρασης –που μεταφράζεται σε ανέξοδη πλειοδοσία. 

    Ως κόμμα δεν σήκωσε ασπίδα για την χώρα. Ως κόμμα έβγαλε μπροστά, ξανά, τον ανεκδιήγητο Πολλάκη, γιατί αυτός το εκπροσωπεί, αυτός είναι η αληθινή ψυχή του.

    Ως κόμμα ενδιαφέρθηκε μόνο για τα κομματικά οφέλη. Αντί να θάψει τα σπαθιά έβγαλε πιστόλια.

    Κι ας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταρχικά υπεύθυνος για το γεγονός ότι η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία ακούει για εθνικό σύστημα υγείας και είτε καγχάζει είτε φεύγει τρέχοντας.

    Πώς μπορεί να ξεχάσει, εξάλλου, ότι το Δημόσιο μείωσε την μεγάλη σπατάλη μεταφέροντας το κόστος στην πλάτη του ιδιώτη; Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, η μνήμη είναι βραχεία. 

    Οι μαχητές πληρώνουν σήμερα τους ανεγκέφαλους. Αυτούς που επέμεναν να οργανώνουν δεξιώσεις γάμων και βαφτίσεων με πληθώρα καλεσμένους. Αυτούς που επέλεγαν ολονύχτια ξεφαντώματα με εκατοντάδες άτομα.

    Αυτούς που μαζεύονταν κατά δεκάδες στις πλατείες και έκαναν τους έξυπνους. Αυτούς που αρνιόντουσαν την μάσκα. Κι αυτούς που αρνιόντουσαν την ύπαρξη του ιού. 

    Το κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανεγκέφαλων που σήμερα μας έχουν πάρει στο λαιμό τους είναι η αγνωσία. Δεν έχουν παιδεία, δεν έχουν κουλτούρα.

    Η ευθύνη βαρύνει σχεδόν αποκλειστικά στους παιδαγωγούς: τους δασκάλους και καθηγητές που για δεκαετίες τώρα επιμένουν να κρατούν την ελληνική παιδεία στα τάρταρα.

    Στην τρίτη θέση από το τέλος στους διαγωνισμούς PISA. 

    Η μάχη κατά της πανδημίας δεν θα κριθεί από το εμβόλιο. Διότι, οι πανδημίες δεν τελειώνουν. Η πόρτα άνοιξε.

    Τα σύνορα της φύσης καταργήθηκαν.

    Από εδώ και πέρα ο πόλεμος θα είναι ανελέητος: νέοι κορωνοϊοί, αδυσώπητη κλιματική αλλαγή, ορδές μεταναστών, θρησκευτικές-πολιτισμικές συγκρούσεις, υπονόμευση προσωπικών ελευθεριών, ο κατάλογος διαρκώς θα μεγεθύνεται. 

    Η παιδεία θα είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό – όπως έχουμε παρασυρθεί να νομίζουμε.

    Οι προκλήσεις μπροστά μας απαιτούν έξυπνους και μορφωμένους ανθρώπους – όχι ψεκασμένους. 

    Δυστυχώς, η ελληνική παιδεία παράγει κατά πλειοψηφία είτε ανεγκέφαλους είτε ριψάσπιδες. 



    ΣΧΟΛΙΑ