Τσιπρο-βαρουφάκηδες & σια: «Κολιός και κολιός απ΄το ίδιο βαρέλι…»

Σου δίνω αυγά, μου δίνεις μπύρες; Δίνω κινητό, πόσο λάδι θα δώσεις; Και λάπτοπ έχω, αλλά θέλω ντελικατέσεν, ξέρεις σολομό, καβούρι, χαβιάρι τέτοια…

Όχι, δεν είναι μια σουρεαλιστική συζήτηση. Μια απλή, υποθετική πρόβα είναι. Διότι κανείς οφείλει να είναι προετοιμασμένος. Όταν έρχεται ένας Βαρουφάκης με τις «Δήμητρες», ένας Τσακαλώτος και οι συν αυτώ με τα «τοπικά νομίσματα» και στην απογείωση ο Δρίτσας με την «ανταλλακτική οικονομία» του, τι να σου κάνει ο απλός άνθρωπος… Σ΄ αυτό το θέατρο του παραλόγου, που οραματίζονται όλοι τους, όταν πηγαίνεις στο μπαρ, καλό θα είναι να έχεις και μερικά κιλά αλεύρι για να τα ανταλλάξεις με κανένα ουίσκι (για Μαργαρίτα και Μοχίτο, άλλο προϊόν). Κι όταν θέλεις ένα καινούργιο κοστούμι θα πρέπει να παρακαλάς τη θεά Δήμητρα να κάνει το θαύμα της και να βγάλει πολλή σοδειά το χωραφάκι με τις πατάτες…

Τρικυμιώδεις ιδέες, επικίνδυνων πειραματισμών για τριτοκοσμικές κοινωνίες. Εμείς όμως, τι φταίμε;

Γιατί μου φαίνεται, ότι μια χαρά οι Τσιπρο- βαρουφάκηδες τα έχουν βρει μεταξύ τους. Όχι τώρα, που είναι δήθεν οχυρωμένοι στα προεκλογικά χαρακώματα αλλά πίσω απ΄ τις γραμμές, στα παρασκήνια. Όπως λέει και η παροιμία, για να παραμείνω στα εδώδιμα-αποικιακά,  «κολιός και κολιός απ΄το ίδιο βαρέλι…».

Στην Κούβα έχουν παράλληλο νόμισμα, ένα για τους ντόπιους κι ένα για τους τουρίστες. Στην Αργεντινή είχαν, πριν την χρεωκοπία κι αλλού ίσως, ποτέ για καλούς λόγους. Μόνο σε μεγάλες δυσκολίες δηλαδή, από τις οποίες εμείς παρά τρίχα γλυτώσαμε, εκδίδεται αυτό το νόμισμα, όταν το κράτος δεν μπορεί να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, κλπ. Κι όσο για το ανταλλακτικό εμπόριο δεν ξεχνά κανείς τη Βενεζουέλα και τον Μαδούρο με τον οποίο ο Τσίπρας οργάνωνε ανταλλαγές σε τρόφιμα -πετρέλαιο …

Οι γιαγιάδες και οι παππούδες της επαρχίας θυμόνταν, ότι στην Κατοχή έδιναν στάρι κι ό,τι άλλο είχαν περίσσευμα για να το ανταλλάξουν με ένα ζευγάρι παπούτσια. Και στην  πόλη, τα ακριβά κοσμήματά τους οι γυναίκες για έναν τενεκέ λάδι. Γιατί μόνο σε συμφορές μπορεί και ν΄άλλαζαν οι άνθρωποι τρόφιμα και πράγματα χέρι με χέρι. Τέτοιες αλήστου μνήμης εποχές έχουν ως πρότυπο;

Είναι παράξενο, που άνθρωποι ειδικοί στα της οικονομίας, παρ΄όλο το χρόνο που πέρασε, αποδεικνύοντας τα τεράστια λάθη τους δεν είναι σε θέση, ούτε και τώρα να τα κατανοήσουν. Όχι πως περιμένουμε από τον υπερφίαλο Βαρουφάκη και τον εμμονικό Τσακαλώτο πολλά πράγματα αλλά έστω ένα δείγμα συγνώμης, ευκταίο θα ήταν.

Όταν εφευρέθηκε το κερματοφόρο νόμισμα, εκεί κάπου στα μέσα του  7ο π.Χ. αιώνα ξετρελάθηκαν οι άνθρωποι με την ιδέα. Τους έλυσε τα χέρια στις συναλλαγές, στην αγορά, στο εμπόριο, στα μακρινά ταξίδια. Ήρθε και άνθισε η οικονομία, εξελίχθηκαν οι κοινωνίες  κι ο πολιτισμός. Μέχρι κι οι φιλόσοφοι έπαιρναν θέση, όπως ο Πλάτωνας αίφνης, όταν προέτρεπε την κυκλοφορία του νομίσματος στην πόλη ως σύμβολο της αξίας των πραγμάτων που ανταλλάσσονταν.

Αλλά τι ήξερε κι αυτός. Δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά, κάποιοι νοσταλγούν το παρελθόν σε βαθμό κακουργήματος. Όπισθεν ολοταχώς…

Διαβάστε επίσης:

Η σκορδαλιά του Τσίπρα, το «κόπι πάστε Ανδρέας» και η μηχανή του χρόνου