Πέρα από την εμφανή ανικανότητα της κυβέρνησης, αναρωτιέμαι: αν ξεσπάσει μια επιδημία ιλαράς στη χώρα, τι θα κάνουμε; Έχουμε σχέδιο δράσης; Κάνει καθένας τη δουλειά του; Ξέρει ποια είναι; Ποιος τον ελέγχει; Γιατί το να πηγαίνεις απλά στο γραφείο σου, να κάθεσαι οκτώ ώρες και να γυρνάς στο σπίτι, δε θεωρείται δουλειά. Δεν πληρώνεται κανείς για να εμφανίζεται, αλλά για να ΚΑΝΕΙ κάτι.
Πρέπει να αρχίσει να αποδίδει
Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να αποκομματικοποιηθεί η δημόσια διοίκηση, είναι και το ότι πρέπει να αρχίσει να αποδίδει. Στην τελική, γι’αυτό υποτίθεται ότι πληρώνουμε φόρους, για να έχουμε μια σειρά από υπηρεσίες. Αν αποφασίσουμε ότι δεν τις χρειαζόμαστε, αλλάζει. Να το αποφασίσουμε όμως επίσημα, ότι θέλουμε υπαλλήλους, προϊσταμένους, διευθυντές, Γενικούς Γραμματείς απλά να παρίστανται και όχι να δουλεύουν, να ξέρουμε τι μας γίνεται, να κάνει καθένας το κουμάντο του.
Να αποφασίσουμε ότι “κράτος” σημαίνει ότι απλά θα εναλλάσσονται στη διοίκηση οι κομματικοί υπάλληλοι, να ξεμπερδεύουμε. Όχι να περιμένουμε από τους πυροσβέστες να σβήσουν τη φωτιά, από τους αστυνομικούς να μας προστατεύσουν από τους κακοποιούς, από το ιατρικό προσωπικό να αντιμετωπίσει την γρίπη.
Τα ίδια συναισθήματα κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε μια κρίση: θυμός, ντροπή, ξεφτίλα.
Μόνο που οι κρίσεις αντιμετωπίζονται με σχέδιο, δράση, όχι συναισθήματα.
H Ειρήνη Αγαπηδάκη είναι ψυχολόγος και αρθρογράφος
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
- Όμιλος ΑΝΤΕΝΝΑ: Ο Θοδωρής Κυριακού στο τιμόνι μια νέα διεθνούς συμμαχίας
- Το σημαντικό ραντεβού για τα F-35, η κίτρινη κάρτα στον Καράογλου, το βιβλίο του Αλεξ, τι θα γίνει με το καλώδιο κι ένα quiz για τον μαρτυριάρη βουλευτή
- Γιάννης Μπουρνιάς: Ο φωτογράφος που με τον φακό του που αποκαλύπτει τη μοναξιά και τα μυστικά της νύχτας
- Όμιλος Affidea: Η νέα επένδυση – ψήφος εμπιστοσύνης στην Ελλάδα, τα γενέθλια και η πρόσκληση του Ά. Γεωργιάδη
