Δυστυχώς, Ήταν Παράδεισος στη Locus Athens -Μαρία Θάλεια Καρρά και Όλγα Χατζηδάκη

Η πρώτη ταινία που προβάλλεται με τίτλο Cairo Station (1958) ανατρέχει στον ιδιότυπο κινηματογράφο του διανοούμενου αιγύπτιου σκηνοθέτη Γιουσέφ Σαχίν ο οποίος αποτελούσε συγκερασμό της αιγυπτιακής παράδοσης και του γαλλικού ύφους, κυρίως των auteurs της νουβέλ βαγκ (που μεσουράνησαν στη Γαλλία τη δεκαετία του 1960 επηρεάζοντας το διεθνές σινεμά) αλλά και τον ευρύτερο ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Στη συγκεκριμένη ταινία (όπου πρωταγωνιστεί) τον γοητεύει ο φυσικός νεορεαλισμός αλλά και το αλαφροΐσκιωτο, γλυκόπικρο πνεύμα των αμερικανικών μιούζικαλ της δεκαετίας του 1950 (που επίσης εξυμνούσε στο μέλλον ο πρωτοποριακός γαλλικός κινηματογράφος και οι διανοούμενοι κριτικοί των Cahiers de Cinema).

Πάντα κόντρα στο κατεστημένο και τις απολιθωμένες αξίες του (κατά το γαλλικό πρότυπο), την καταπίεση σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, την καταστρατήγηση της ατομικής βούλησης, ο Σαχίν δημιουργεί το μελόδραμα γύρω από το σεξουαλικό και οικονομικό αδιέξοδο των πρωταγωνιστών του, ένα ζευγάρι που μοιραία οδηγείται στη βία, στριμωγμένο καθώς βρίσκεται στα σοκάκια της πενίας: νεορεαλισμός και φοβερός εξπρεσιονισμός δεν απουσιάζουν από τις επιρροές του.

Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια, ο Γιουσέφ Σαχίν (1926-2008) σπούδασε υποκριτική και κινηματογράφο στο Λος Αντζελες αλλά επέστρεψε στην Αίγυπτο το 1948 για να  αρχίσει να σκηνοθετεί τη δεκαετία του 1950 αφού συνειδητοποίησε ότι ως ηθοποιός δεν τον περίμενε λαμπρό μέλλον (ο διάσημος συντοπίτης του Ομάρ Σαρίφ, τον οποίο ο Σαχίν «ανακάλυψε», φημολογείται ότι διαπίστωσε το τραύλισμα του σκηνοθέτη από νωρίς). Ταινίες του όπως Ο γιος του Νείλου, Αλεξάνδρεια, γιατί; και Η μνήμη, μια αιγυπτιακή ιστορία, διακρίθηκαν στα μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ ενώ το 1997 ο Σαχίν τιμήθηκε με το Βραβείο συνολικής προσφοράς στην Τέχνη από το Φεστιβάλ των Καννών.

Σινέ κονσέρτο

Για να υπογραμμίσουν τη μουσικότητα στο ρυθμό αλλά και στο περιεχόμενο της ταινίας, οι διοργανωτές του προγράμματος προσκάλεσαν τα μέλη του σχήματος Trigger Happy Γιώργο Σταυρίδη, Γιώργο Στενό και Γιώργο Μυζήθρα σε σινέ κονσέρτο, ένα νέο sound track για την ταινία. Εκείνοι, χρησιμοποιώντας σύνθετο μείγμα αντικειμένων, συμβατικών οργάνων και ηλεκτροακουστικών συσκευών, δημιούργησαν «μικροήχους, γαλήνιoυς βόμβους και αποσαθρωτικά δείγματα σε κομμένες, ημι-σύνθετες αυτοσχεδιαστικές δομές» που θα λειτουργήσουν ως σύγχρονος διάλογος με το έργο.

Ο Γιώργος Στενός συνθέτει και παίζει μουσική με αυτοσχέδια ηλεκτροακουστικά κρουστά και έγχορδα όργανα, ηλεκτρονικά κυκλώματα, καθημερινά αντικείμενα και παιδικά παιχνίδια. Συναυλίες του με το σύνολο Trigger Happy, σόλο παραστάσεις, καθώς και συνθέσεις του έχουν παρουσιαστεί σε πόλεις εντός και εκτός Ευρώπης.

O Γιώργος Μιζήθρας λειτουργεί ως συνθέτης αλλά και επιτελεστής στα πεδία της ακουσματικής μουσικής, του αυτοσχεδιασμού, της ζωντανής ηλεκτρονικής μουσικής, της μουσικής για θεατρικές παραστάσεις και των οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων. Η παρούσα καλλιτεχνική του έρευνα επικεντρώνεται στην εφαρμογή των αρχών που σχετίζονται με την αρχαιολογία των μέσων (media archaeology) στην ηχητική τέχνη και τη μουσική, με το μετασχηματισμό παλαιών μέσων ηχοπαραγωγής και αποθήκευσης ως συσκευών καλλιτεχνικής έκφρασης.