Αγγελική Αγγελίδη: «Να βλέπουν τα έργα μου και να βλέπουν την ψυχή μου»

«Να βλέπουν τα έργα μου και να βλέπουν την ψυχή μου», εκμυστηρεύεται η Αγγελική Αγγελίδη στο mononews. Αφορμή για την κουβέντα στάθηκε η πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο Και εγένετο Φως στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων.

Τα έργα αποτελούν μετουσίωση του ασιατικού πνεύματος, έτσι όπως το γνώρισε και το αγάπησε η ζωγράφος. Σε μνημειώδεις διαστάσεις, δημιουργούν απρόσμενες και φανταστικές συνάψεις ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς. Μέσα από το δικό της προσωπικό φίλτρο παράγουν μία ιδιαίτερη εικαστική σύνθεση με πολυεπίπεδους συμβολισμούς, αισθήματα και ομορφιά.

Το φως της συνείδησης

Δημιούργησε ενότητα σαράντα έργων. Τα περισσότερα από αυτά παρουσιάζονται στην έκθεση που εγκαινιάζεται σήμερα. Το φως και η απουσία του, η σκιά, αποτελούν πρώτες ύλες της ζωγραφικής. Την πυρηνική σημασία του φωτός υπογραμμίζει και ο τίτλος της έκθεσης.

«Είναι η πρωταρχική κινητήριος δύναμή μου. Τα πάντα ξεκινούν και καταλήγουν σε αυτό. Το φως της συνείδησης μας είναι ο μεγαλύτερος συμβολισμός στη ζωγραφική μου. Είναι αυτό που έχουμε μεσα μας. Είναι η ψυχή μας!», παρατηρεί με ειλικρίνεια.

«Αν το εκλαμβάναμε κυριολεκτικά, θα έπρεπε τα έργα μου να έχουν άλλο στυλ με αντανακλάσεις σκιασης και φωτός. Τότε ομως, δεν θα ήμουν εγώ η αντανάκλαση τους, θα ήταν μόνα τους και θα συζητούσαμε ποσο όμορφες σκιασεις κάνουν».

Στο δικό της λοιπόν ζωγραφικό σύμπαν, το φως κατέχει δεσπόζουσα θέση. Αποτελεί «αντανάκλαση της ψυχης μου μέσω των χρωμάτων μου και νομίζω ότι το έχω καταφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Διότι ακόμα και σε αυτούς που δεν ασχολούνται με την τέχνη, είναι απόλυτα κατανοητό και μου το λένε. Θέλω να βλέπουν τα έργα μου και να βλέπουν την ψυχή μου!». 

Σταλμένα από το θεό

Κάποια στιγμή η Αγγελική Αγγελίδη άρχισε να μελετά ιστορία της Τέχνης (διόλου τυχαίου αφού από μικρή, το σχέδιο, το χρώμα αποτελούσε καταφύγιό της). Διαβάζοντας συνάντησε τον όρο τσεόνσα (찬사 cheonsa). Αυτή η έννοια διατρέχει τώρα την ενότητα δημιουργιών της.

Το τσεόνσα «με επέλεξε μάλλον μόνο του και δεν έχει να κάνει μόνο με αυτή τη σειρά των έργων», διευκρινίζει εκείνη. «Η επιλογή του ονόματος πραγματοποιήθηκε όταν άρχισα να μαθαίνω κορεάτικα. Μαθαίνοντας τα νούμερα και τους αριθμούς, που για εμας τους Έλληνες είναι πολύπλοκα, διότι χρησιμοποιούν διαφορετικές μονάδες μέτρησης. Ο αριθμός που ήταν εύηχος στα αυτιά μου και δεν μπερδευόμουν ποτέ, ήταν το 1004.

Κατα περίεργο τρόπο, μου ερχόταν αμέσως στο μυαλό χωρίς σκέψη. Τότε η καθηγήτριά μου με ενημέρωσε ότι σημαίνει και Άγγελος. Μπορεί να φανεί αστειο αλλά το θεώρησα σημαδιακό. Είχα αποφασίσει ήδη το εγένετο φως το οποίο έχει να κάνει με τη δημιουργία του κόσμου. Ήταν και το όνομα μου Αγγελική, οποτε όλο το παζλ μου κούμπωνε σωστά και έτσι γεννήθηκε το όνομα τσεόνσα (찬사), που σημαίνει κάτι σταλμενο από τον Θεό».

Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες

Η Αγγελική Αγγελίδη δεν έπαψε ποτέ να εργάζεται με τον άνδρα της το γνωστό δερματολόγο Στέλιο Αγγελίδη.

Για να μπορεί να ζωγραφίζει, έπρεπε να παραμείνει οργανωμένη. Πριν αρχίσει τη δημιουργική διαδικασία, νιώθει ότι πρέπει πρώτα να επιλέξει το θέμα της -προτού φτάσει στην τεχνοτροπία και το ύφος. Επειδή τη διακρίνει η σχολαστικότητα, σημειώνει κάθε τι που της προκαλεί εντύπωση ή που θεωρεί σημαντικό στον κόσμο γύρω της.

«Μπορεί να περάσουν αρκετές εβδομάδες διαβάσματος (συνήθως τα βραδιά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες), αλλά ευτυχώς για μένα, είχα πάντοτε τη συνήθεια να γράφω ότιδηποτε μου έκανε μεγάλη εντύπωση για να μην το ξεχνάω». Έτσι, διαθέτει μεγάλη λίστα θεμάτων που κάποια στιγμή ευελπιστεί να δημιουργήσει.

Μόλις συλλάβει το θέμα, αναζητά περιεχόμενο. «Σε αυτό το σημείο παντα μα παντα προβληματίζομαι διότι πρέπει να πάρω μια απόφαση: με ποιον τρόπο θα πρέπει να αποτυπωθεί το εργο, χωρίς να ξεφύγω από το θέμα; Θέλω, όταν βλέπει κανείς την τελική σύνθεση, να εντυπωσιάζεται και να με ρωτάει (χωρίς να γνωρίζει το θέμα) πώς το σκέφτηκα και όχι τι απεικονίζει. Τότε είμαι σίγουρη ότι το κατάφερα», επισημαίνει.

Τελικά η τεχνοτροπία προκύπτει με οργανικό τρόπο: «Έχω εμπιστοσύνη στα δυνατά χρώματα, δεν τα φοβάμαι καθόλου. Μου έχουν αποδείξει ότι στο τέλος μεταφέρουν όλο τον ψυχικό μου κόσμο στον καμβά».

Όπως και η σχέση της με τη ζωγραφική. Υπήρξε εξ απαλών ονύχων το μέσο που ταίριαζε περισσότερο στον εσωτερικό της κόσμο. «Όταν προβληματιζόμουν, παρατηρούσα τον εαυτό μου να ζωγραφίζει λουλούδια πάνω σε κομμάτια από χαρτί», θυμάται σήμερα. «Οι συνεργάτες μου μπορούν να το διαβεβαιώσουν. Ήταν το σήμα κατατεθέν μου».

Ελλάδα Κύπρος

Με τον σύζυγό της διευθύνουν σήμερα το κέντρο Narcissus στην Ελλάδα και την Κύπρο, με ειδίκευση στην κοσμητική δερματολογία.

Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν αφοσιώθηκε «σε μια απαιτητική δουλειά συν το γεγονος οτι έχω το ελάττωμα να παθιάζομαι. Έπρεπε να εργάζομαι τουλάχιστον 8-10 ώρες την ημέρα. Ταυτόχρονα ήμουν σύζυγος και μητέρα, οποτε το άγχος και η ευθύνη ήταν τεράστια».

Τα καλοκαίρια στο εξοχικό τους όμως, έπαιρνε τα ζωγραφικά της σύνεργα και ζωγράφιζε μέχρι τα ξημερώματα.
«Δεν ήθελα να κολυμπώ απαραιτητα (παρότι λατρεύω την θάλασσα), μου αρκούσε που άκουγα το κύμα ενώ ήμουν απορροφημένη στους καμβάδες μου».

Τα έργα που φιλοτεχνούσε κοσμούσαν τους τοίχους του σπιτιού τους. Δειλά δειλά όλο και πιο πολύ φίλοι την παρότρυναν να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη δημιουργία.

«Το 2011 άρχισα να εργάζομαι δίπλα στον σύζυγο μου. Περνώντας τα χρόνια, είχα το περιθώριο να μεταφέρω αρμοδιότητες στους συνεργάτες μου. Άρχισα λοιπόν να προγραμματίζω την είσοδο μου στον χώρο της τεχνης. Για να γίνει αυτό (καθ’ ότι ειμαι τελειομανής), έπρεπε η μετάβαση να γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην επηρεαστεί η δουλειά μου. Οποτε άρχισα να πηγαινω ταυτόχρονα και στο κολλεγιο Βακαλο».

Όταν πια πύκνωσαν τα ταξίδια τους στην Κύπρο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, άρχισε να μελετά πλάι στον Σπύρο Αντωνέλλο. «Φοβερό εικαστικό και αυστηρό κριτή για εμένα, ο οποιος μου έδειχνε το φως να πηγαίνω μπροστά, χωρίς να μου χαϊδεύει τα αυτιά».

Από τα σαράντα έργα της έκθεσης, τα τριάντα τρία παρουσιάζονται στον εκθεσιακό χώρο. Το σύνολό τους συμπεριλαμβάνεται στο συγκεντρωτικό λεύκωμα που δίνεται ως δώρο στην έκθεση.

Η Κορέα στην καρδιά της

Λόγω μεγάλου μεγέθους των τελάρων, δεν συμπεριέλαβε το σύνολο των δημιουργιών της. Στα έργα της ξετυλίγονται ρητά και μύθοι από την Κορέα. «Για να χωρέσουν στους πίνακες μου όπως εντυπώθηκαν στο μυαλό μου, επρεπε να χρησιμοποιήσω μεγάλους καμβαδες. Άγγιξαν τόσο δε την ψυχή μου, που άρχισε η ίδια να μιλάει, να ξεχειλιζοντας χρώματα», παρατηρεί χαρακτηριστικά.

Γνώρισε τον ασιατικό πολιτισμό στα μαθήματα ιστορίας της τέχνης. Η διαφορετικότητά του την εντυπωσίασε. Ίσως και ο μυστικισμός, η πνευματικότητα, το αποκρυφιστικό στοιχείο του, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει. Εντρύφησε στην ιστορία της Ινδίας, της Κίνας και της Κορέας. Και στην τελευταία στάθηκε περισσότερο και εμβάθυνε.

«Διότι δεν ήξερα τίποτα γι αυτή την χώρα, παρα μόνο για την τεχνολογία της. Αποφάσισα να ψάξω λίγο τις ρίζες της…. και εκεί έμεινα. Με τράβηξε σαν μάγισσα κοντά της. Δεν ξέρω γιατί, αλλά λες και σε κάποια άλλη ζωή βρισκόμουν εκεί».

Ταυτόχρονα ξεκίνησαν οι δύσκολες μέρες της πανδημίας, που διευκόλυναν εντούτοις το «μαγικό ταξίδι» της (όπως το χαρακτηρίζει) στη συγκεκριμένη χώρα. «Άρχισα να διδάσκομαι τη γλώσσα τους, τις θρησκείες, τη φιλοσοφία του κομφουκιανισμού, τις όμορφες παροιμίες τους, τα ρητά, το σεβασμό στις παραδόσεις τους, τις ιδιαίτερες προλήψεις τους, την αγάπη για το φαγητό και πολλά αλλά. Αντιλήφθηκε ότι πρόκειται για εναν ευγενικό και ταυτόχρονα “απαιτητικό” λαός προς τον εαυτό του και τους γύρω του. Ετσι λοιπόν ξεχύθηκε μπροστά μου το “φαινόμενο” Κορέα, το οποίο με έκανε να αντλήσω πολύ μεγάλη έμπνευση από τις όμορφες ιστοριες τους και να τις μεταφέρω στους καμβαδες μου».

Να ζω την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία

Το έργο που την άγγιξε προσωπικά ως θεματολογία και τεχνοτροπία, ονομάζεται 1% από το τίποτα. Ακολουθεί κορεατικό ρητό σύμφωνα με το οποίο «το 1% της μοναδικότητας κάποιου, μπορεί να είναι το 99% της τύχης κάποιου άλλου». Άλλο ένα που την ενθουσιάζει «όταν φοράς όμορφα παπούτσια, ταξιδεύεις σε ωραία μέρη».

Και το συγκεκριμένο, πέρα από την αυτονόητη ερμηνεία του, ίσως σχετίζεται με την προσωπική φιλοσοφία ζωής της: «Να ζω την κάθε μέρα μου σαν να είναι η τελευταία. Θελω να προσπαθήσω να αφήσω το αποτύπωμα μου και να είμαι πρότυπο για τα παιδιά μου. Για να γίνει αυτό, θέλει αγώνα και κατανοηση ότι η γνώση δεν σταματάει ποτε». Μαλιστα αυτή την περίοδο παρακολουθεί ιστορία της τεχνης στην «Ανοιχτή τέχνη» του Στεφανου Ασωνίτη.

«Μου αρέσει οτιδήποτε έχει να κάνει με την εσωτερική ισσοροπια», συμπληρώνει. «Όταν ήμουν μικρή έγραφα ποίηση και οι καθηγητές πάντα με έβαζαν να γράψω το δικό μου ποίημα στις εθνικές εορτές. Μου αρέσει επίσης να σχεδιάζω επιπλα και σερβίτσια, καθώς και να διακοσμώ και νομίζω ότι είμαι πολύ καλή σε αυτό. Πάντα είχα καλό μάτι, αλλά δεν νομίζω στην παρούσα φάση ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι περισσότερο από την ζωγραφική».

Πληροφορίες

Αγγελική Αγγελίδη

Και εγένετω φως

Εγκαίνια Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2021 στις 19:00

Διάρκεια έκθεσης: Πέμπτη 11 έως 21 Νοεμβρίου 2021

Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων: Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας (Στάση μετρό: Μέγαρο Μουσικής). Τηλέφωνο: 210 7224028, 210 7232604. Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη έως Σάββατο 10:00-21:00, Κυριακή 10:00-14:00, Δευτέρα κλειστά

Στη διάρκεια της έκθεσης θα τηρηθεί το υγειονομικό πρωτόκολλο ενάντια στη μετάδοση του Covid-19 και η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική.

Διαβάστε επίσης Τερψιχόρη Αγγελοπούλου: Τελική ευθεία για τη δημοπρασία Bonhams

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση