Το ερώτημα δεν άλλαξε: Μητσοτάκης ή Τσίπρας;

Υπάρχουν δύο τρόποι χειρισμού της εντυπωσιακής πτώσης του χρηματιστηρίου χθες στις 6 Μαρτίου 2023.  Ο κοντόφθαλμος και ο προνοητικός.

Ο κοντόφθαλμος συνίσταται στην υιοθέτηση της ερμηνείας ότι πρόκειται για μία αντίδραση των επενδυτών, που φοβήθηκαν τόσο από το ίδιο το γεγονός – τραίνα που τρέχουν τυφλά στον 21^ο αιώνα, οπότε η χώρα είναι τεχνολογικά υπανάπτυκτη—όσο και από τις πιθανές πολιτικές επιπτώσεις του: μείωση της δυνατότητας να αποκτήσει η χώρα σταθερή κυβέρνηση ακόμη και μετά την δεύτερη εκλογική αναμέτρηση ή και την πιθανότητα να υπάρξει κυβέρνηση ηττημένων, όπου ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει το πάνω χέρι –κι ας λέει ότι θέλει το ΠΑΣΟΚ.

Για ένα κόμμα που δεν πιστεύει στην δημοκρατία, αυτή η ερμηνεία βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ ή έτσι νομίζει. Η επιφανειακή προσέγγιση είναι ότι με την τραγωδία στα Τέμπη αυξήθηκε η πιθανότητα να μην επανέλθει η Ν.Δ. στην εξουσία. Σαφέστατα δεν επρόκειτο να πάρει πλειοψηφία στον πρώτο γύρο, αυξήθηκαν όμως οι πιθανότητες να μην τα καταφέρει ούτε στον δεύτερο.

Σ’ αυτήν την περίπτωση, οι υπερβολικά αισιόδοξοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βγει πρώτο κόμμα από τον πρώτο γύρο – οπότε τότε το ΠΑΣΟΚ αποκλείεται να αρνηθεί το συμμαχικό κάλεσμα. Οι πιο πραγματιστές, θεωρούν ότι η Ν.Δ. δεν θα χάσει το προβάδισμα, αλλά τότε ο ΣΥΡΙΖΑ βολικά θα πρέπει να ξεχάσει την ανακοίνωση πως δεν συμμετέχει σε κυβέρνηση ηττημένων, όπως το ΠΑΣΟΚ εξίσου βολικά θα πρέπει να απομακρυνθεί από την ακραία θέση πως αυτό θα ορίσει τον πρωθυπουργό.

Αυτή η προσέγγιση, όμως, που θυμίζουμε ότι βασίζεται στην αντίδραση των αγορών, αποτελεί προμήνυμα για ότι θα ακολουθήσει όταν ο φόβος για την πιθανότητα της συγκεκριμένης έκβασης θα γίνει πραγματικότητα. Ούτε οι παγκόσμιες αγορές ούτε η Ε.Ε. έχουν ξεχάσει τι σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή, μάλιστα, τα πρόσωπα, οι στρατηγικές, οι τακτικισμοί, δεν έχουν αλλάξει, το κόμμα δεν μπορεί καν να ισχυριστεί ότι το ίδιο άλλαξε. Το πρόσωπο του, εξάλλου, όχι το προσωπείο του πλέον, είναι ο Πολλακισμός.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, τα ξένα κεφάλαια θα στερέψουν, μερικά θα φύγουν, οι επενδύσεις θα μειωθούν, ο πληθωρισμός θα καλπάσει, η ανεργία αν δεν αυξηθεί πάντως δεν θα μειωθεί. Η ετερόκλητη κυβέρνηση που θα προκύψει, με το ΠΑΣΟΚ στον άχαρο και πολιτικά καταστρεπτικό ρόλο των ΑΝΕΛ, δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί αυτά τα προβλήματα που θα φέρουν την Ελλάδα πίσω. Για ψηφιακή επανάσταση ας μην μιλήσουμε: πάνω από 3 δισ. διαχειρίστηκε ο καταδικασθείς Νίκος Παππάς και … ψηφιακό πίνακα δεν είδαμε.

Δεν περιμένω από τον ΣΥΡΙΖΑ την κατανόηση των προβλημάτων αυτής της προοπτικής. Δεν τον ενδιαφέρει η χώρα αλλά η εξουσία—λες και θα μετράει αν η χώρα είναι στα σχοινιά του ρινγκ. Θεωρητικά, τουλάχιστον, αν αναγνώριζε το πρόβλημα θα απέφευγε την σύγκρουση για τα Τέμπη, θα υιοθετούσε στάση υπερκομματική υπέρ της λύσης του διαρθρωτικού προβλήματος του ελληνικού σιδηρόδρομου και θα στήριζε την διαλεύκανση όλων των πτυχών της τραγωδίας. Πιστεύω ότι εκλογικά θα κέρδιζε.

Αυτή είναι η θεωρία για την προνοητική προσέγγιση. Υιοθετώντας την, ο ΣΥΡΙΖΑ μειώνει την πιθανότητα  να έρθει στην κυβέρνηση αλλά αποφεύγει τις διεθνείς αρνητικές επιπτώσεις που θα υποσκάψουν την παραμονή του στην όποια κυβέρνηση και θα φέρουν την χώρα σε μία εξαιρετικά δύσκολη οικονομική πορεία.

Επειδή, όμως, αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πάει κόντρα στο συγκρουσιακό του DNA και αφετέρου οι ευθύνες για την κατάσταση στον ΟΣΕ-ΕΡΓΟΣΕ είναι διακομματικά διαχρονικές, η υιοθέτηση της προνοητικής διαχείρισης επαφίεται στους εκλογείς, που θα πρέπει να επιδείξουν την μακρόχρονη πολιτική ωριμότητα που δεν έχει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Είναι εύκολο να παρασυρθεί κανείς από τις συγκινησιακές εντυπώσεις της τραγωδίας, την αγανάκτηση για τους άδικους θανάτους παιδιών, την απογοήτευση για τα χάλια μεγάλου μέρους του κρατικού τομέα. Εύκολο να παρασυρθεί και να ρίξει ψήφο τιμωρητική για τη Ν.Δ. Ανοίγεται, όμως, τότε ο επικίνδυνος για την χώρα, για εμάς τους ίδιους δηλαδή, δρόμος της εθνικής απομόνωσης, του οικονομικού κατήφορου, της διαιώνισης των διαρθρωτικών αδυναμιών μας.

Η Ν.Δ, έκανε λάθη, αλλά βασικά ήταν ελάχιστα μπροστά στις κρίσεις που κλήθηκε να διαχειριστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ –και όχι μόνο με το Μάτι—άφησε παράδοση κακής διαχείρισης – που κόστισε σε όλη την κοινωνία. Αυτό είναι το πραγματικό μήνυμα του χρηματιστηρίου.

Τα Τέμπη δεν άλλαξαν έτσι, και δεν θα όφειλαν να αλλάξουν, ούτε κατά ένα χιλιοστό το βασικό διακύβευμα των επόμενων εκλογών: Μητσοτάκης ή Τσίπρας;

Διαβάστε επίσης

Οι τραγικές διαχρονικές ευθύνες του κρατικού συνδικαλισμού