Τι σηματοδοτεί η εκλογή Biden

Ο Tramp διεύρυνε τα χάσματα της αμερικανικής κοινωνίας και δημιούργησε νέα. 

Επειδή απέτυχε στην διαχείριση της πανδημίας έχασε τις εκλογές.

Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι κέρδισε ο Biden αλλά ότι το 2020 ο Tramp πήρε 5 εκατ. ψήφους περισσότερους από το 2016. 

Η προσωποποίηση του λαϊκού αυταρχισμού, της κατά συρροή διασποράς ψευδών ειδήσεων και επίκλησης ψεμάτων, του ρατσισμού, του σεξισμού, των επιθέσεων κατά των θεσμών, της υποταγής του εθνικού συμφέροντος στο προσωπικό, στηρίχτηκε από σχεδόν 70 εκατ. πολίτες. 

Η Αμερική του Tramp θα υπάρχει και μετά τις 20 Ιανουαρίου 2021.

Ο νέος πρόεδρος έχει να μπροστά του ένα Σισύφειο έργο.

Η πανδημία, οι φυλετικοί διαχωρισμοί, η προστασία του περιβάλλοντος, η κλιματική αλλαγή και, πάνω απ’ όλα, η άνοδος των ανισοτήτων κάθε μορφής είναι τα πιο σημαντικά προβλήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει. 

Το κάθε ένα από μόνο του τεράστιο και πολύπλοκο. Όλα μαζί δημιουργούν μία κρίσιμη μάζα που θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαχειριστεί. 

Τα διεθνή προβλήματα δεν είναι πιο εύκολα – αντίθετα είναι τουλάχιστον εξίσου επικίνδυνα. 

Με τον Biden, οι ΗΠΑ θα επιστρέψουν στην Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή καθώς και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Η επιρροή τους, όμως, μάλλον δεν θα είναι η ίδια με το παρελθόν. 

Εξαιρετικά αμφίβολο είναι αν ο νέος πρόεδρος θα μπορέσει να ανακόψει την πορεία του Ιράν και της Β. Κορέας προς την απόκτηση ατομικών όπλων. 

Βέβαιο είναι ότι η σύγκρουση με την κλεπτοκρατία του Putin θα επέλθει – ιδιαίτερα καθώς οι προσπάθειες της Ρωσίας να επηρεάσει την εκλογή υπέρ του Tramp είναι πλέον γνωστές και χαρτογραφημένες. 

Ο κίνδυνος ανοιχτής σύγκρουσης με την Κίνα δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Για την Αμερική, η Κίνα είναι η νέα ηγεμονική δύναμη που αμφισβητεί την στρατιωτική ισχύ της και την ιδεολογική της πρωτοκαθεδρία. 

Η Κίνα επιδιώκει να εγκαθιδρυθεί ως μία μεγάλη περιφερειακή δύναμη – ως η μοναδική περιφερειακή δύναμη της Ανατολής.  

Ταυτόχρονα, προβάλει και προωθεί το δικό της μοντέλο του αυταρχικού καπιταλισμού ως το αντίπαλο δέος στον φιλελεύθερο καπιταλισμό, που βρίσκεται σε βαθιά κρίση. 

Ιστορικά, ο ανταγωνισμός δύο μεγάλων δυνάμεων οδήγησε σε πόλεμο – όπως για παράδειγμα η διαμάχη για ηγεμονική πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία και την Γερμανία κατέληξε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Η Σοβιετική Ένωση ηττήθηκε το 1990. Το 2020, η Κίνα έχει πάρει το μάθημα της. 

Το είχε μάθει και 100 χρόνια πριν με τους δύο πολέμους για το όπιο. 

Ο Biden θα βρεθεί σε δύσκολη θέση αναφορικά με τα θέματα της Ταιβάν, της επιρροής της Κίνας στην Αφρική, του εμπορικού πολέμου μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, του δρόμου του μεταξιού, της διεθνούς αίγλης που προβάλει η Κίνα – π.χ. με την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας.

Ο νέος πρόεδρος πρέπει να στηρίξει την δημοκρατία μέσα στις ΗΠΑ. 

Ο Τramp την υπονόμευσε, με τους διορισμούς στα δικαστήρια, απαιτώντας την υποταγή των στρατιωτικών στον ίδιο προσωπικά, αγνοώντας τις νόμιμες απαιτήσεις της Βουλής των Αντιπροσώπων, κρύβοντας τις φορολογικές του δηλώσεις, διατηρώντας άμεσο έλεγχο στις επιχειρήσεις του, αποκομίζοντας προσωπικά οφέλη από την προεδρία. 

Αυτά ο Biden θα πρέπει να διορθώσει.

Εξίσου μεγάλη είναι η ζημιά που έγινε στο διεθνές-πολυεθνικό σύστημα που γεννήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Tramp, το κατηγόρησε, το υπονόμευσε, επιχείρησε να το γελοιοποιήσει. 

Στράφηκε κατά των παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ, έχασε την εμπιστοσύνη τους, αμαύρωσε το ηθικό πλεονέκτημα της χώρας του. 

Αυτά ο Biden θα πρέπει να διορθώσει. 

Οι παγκόσμιες προκλήσεις  απαιτούν παγκόσμιες απαντήσεις. 

Ο Tramp θα μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που έφτασε ένα βήμα πριν διαλύσει τους πολυεθνικούς μηχανισμούς που τόσο χρειάζεται σήμερα η παγκόσμια κοινότητα. 

Στον Biden εναπόκειται να διορθώσει ότι μπορεί. Και ότι προλάβει. 

Με την Γερουσία να παραμένει στα χέρια των οπαδών του Tramp, το Ανώτατο Δικαστήριο στα χέρια των συντηρητικών, την πλειοψηφία των δημοκρατικών στην Βουλή των Αντιπροσώπων μειωμένη και νέες εκλογές σε δύο χρόνια, τα περιθώρια είναι ανύπαρκτα. 

Η σημασία των 100 πρώτων ημερών δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη.  

Περίπου 75 εκατ. Αμερικανοί απέδειξαν ότι η δημοκρατία δεν πέθανε. Στο νέο πρόεδρο πέφτει το βαρύ έργο να στερεώσει και πάλι τα θεμέλια της. 

Την ανακούφιση και χαρά για τη νίκη οφείλει να διαδεχθεί ο ρεαλισμός.