To νέο “πρόσωπο” του καπιταλισμού ήλθε για να μείνει

Την συνάντηση των 181 CEO’s στο Business Roundtable, τον περασμένο Αύγουστο, θύμιζε κατά πολύ, η φετινή ετήσια σύνοδος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum) στο Νταβός, που πραγματοποιήθηκε από στις 21-24 Ιανουαρίου, καθώς τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν οι οικονομικές ανισότητες, η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός, η βιωσιμότητα και η κλιματική αλλαγή, με την τελευταία μάλιστα να βρίσκεται στο επίκεντρο.

Το περασμένο καλοκαίρι, οι ηγέτες των κορυφαίων εταιρειών -όπως η Apple, η Pepsi, η Walmart κλπ.-, είχαν καταλήξει στο ότι οι επιχειρήσεις τον 21^ο αιώνα θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους στον πραγματικό κόσμο, να πάρουν θέση για τα μεγάλα προβλήματα, να συμβάλουν με το δικό τους τρόπο στην επίλυσή τους και να έρθουν πιο κοντά στην κοινωνία.

Στο Νταβός, πριν λίγες ημέρες, η πρωτοβουλία αυτή φαίνεται να πήγε ένα βήμα παρακάτω, θέτοντας στο τραπέζι την κλιματική αλλαγή ως πρώτο θέμα, καθιστώντας την αναγκαιότητα της συνεργασίας μεταξύ πολιτικών ηγετών και επιχειρηματιών πιο απαραίτητη από ποτέ για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων, που επιφέρει η κλιματική αλλαγή. Παράλληλα, στην σχετική έκθεση, επισημαίνεται ότι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις δεν θα πρέπει να  αποτρέψει την επιβεβλημένη συνεργασία για τη σωτηρία του πλανήτη.

To νέο πρόσωπο του καπιταλισμού

Στην ουσία η προσέγγιση αυτή των επιχειρήσεων δεν προέκυψε ξαφνικά – η ίδια η κοινωνία τις οδήγησε σε αυτό το δρόμο: στο να εφεύρουν το νέο πρόσωπο του καπιταλισμού, που λαμβάνει υπόψη του το κοινό καλό.

Όλα τα παραπάνω, επιβεβαίωσε και η έρευνα της εταιρείας συμβουλευτικών υπηρεσιών Edelman που παρουσιάστηκε στο φετινό οικονομικό φόρουμ, δείχνοντας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα αυτά επιφανειακά, όπως γινόταν έως τώρα.

Τα συμπεράσματα της μελέτης μιλάνε από μόνα τους, καθώς το 48% του γενικού πληθυσμού δηλώνει απογοητευμένο, από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι κυβερνήσεις, -με το 57% να υποστηρίζει ότι οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων και μόλις το 30% να θεωρεί ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα όλων των πολιτών. Την ίδια στιγμή και ενώ η πλειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού είναι επιφυλακτική έναντι του καπιταλισμού, οι πολίτες περιμένουν από τις επιχειρήσεις να συμβάλουν στη βελτίωση της κοινωνίας.

Το 92% των εργαζομένων αναμένει από τον διευθύνοντα σύμβουλο της επιχείρησής του να ορθώσει ανάστημα σε ζητήματα, όπως η εισοδηματική ανισότητα, η εκπαίδευση των εργαζομένων για τις δουλειές του μέλλοντος, η κλιματική αλλαγή κλπ.

Ο ρόλος των επιχειρήσεων στην επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων καθορίζεται από τους CEO’s, που αποτελούν το πρόσωπο της εταιρείας προς τα έξω, καθώς σήμερα δεν αρκεί οι διευθύνοντες σύμβουλοι να διαθέτουν μόνο τις παραδοσιακές δεξιότητες ηγεσίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η παρουσία τους στα social media, ενισχύει το brand awareness της εταιρείας και οδηγεί σε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη μεταξύ εργαζομένων και μετόχων. Περίπου, το 65% των Αμερικανών εργαζομένων δηλώνει ότι είναι σημαντικό οι διευθύνοντες σύμβουλοι να δίνουν πληροφορίες online για τις εταιρείες τους, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης και περιμένει από αυτούς να τοποθετούνται ενεργά σε κοινωνικά ζητήματα, όπως η κλιματική αλλαγή. Παράλληλα, το 60% των εργαζομένων επισημαίνει ότι θα ελέγξει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του CEO μίας εταιρείας, πριν αποφασίσει να εργαστεί για αυτή.

Το ίδιο ισχύει και με τις τοπικές κοινωνίες. Η συνεργασία των επιχειρήσεων μαζί τους, μπορεί να δώσει λύσεις σε τοπικό επίπεδο, οι οποίες είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προβλημάτων.

Η άποψη, ότι οι πολυεθνικές εταιρείες μπορούν να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην κοινωνική πρόοδο δεν είναι λάθος. Το ερώτημα είναι πώς μπορούν να το κάνουν με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει κοινωνικό αντίκτυπο και να αποδίδουν αξία στους μετόχους τους.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εταιρικές σχέσεις υψηλού επιπέδου εξυπηρετούν ένα χρήσιμο σκοπό, συγκεντρώνοντας οικονομικούς πόρους, δημιουργώντας γνώση και εστιάζοντας την προσοχή τους στο ζήτημα που διακυβεύεται, κάθε φορά. Δυστυχώς, όμως σπάνια αυτές οι εταιρικές σχέσεις μπορούν να οδηγήσουν στην επίλυση των προβλημάτων.

Συνήθως, οι πρωτοβουλίες αυτές καταρρέουν, καθώς οι εταίροι αποθαρρύνονται από την έλλειψη ουσιαστικής προόδου για την κοινωνία ή από το οικονομικό όφελος που προκύπτει για την εταιρεία. Ο μόνος τρόπος για να μην συμβεί αυτό, είναι μία επιχείρηση να έχει μία σαφή στρατηγική για το πότε, πού και πώς και να αναπτύξει συνασπισμούς σε τοπικό επίπεδο -κυβέρνηση, κοινωνία των πολιτών-, με στοχευμένες παρεμβάσεις, πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα και σε συγκεκριμένες περιοχές.

Με τον τρόπο αυτό οι εταιρείες δημιουργούν αξία για τους μετόχους τους και  ταυτόχρονα οδηγούν την κοινωνική πρόοδο.