Πληθωρισμού ευρωπαϊκή συνέχεια

Η μάχη των εντυπώσεων θα ξεκινήσει αύριο στην Βουλή, όπου ο μεν Φάμελος θα πλειοδοτήσει για να καλύψει την απουσία Κασσελάκη, ο Ανδρουλάκης θα επανέλθει στα γνωστά του τροπάρια και ο Μητσοτάκης θα είναι τελικά ο κερδισμένος.

Για την σημασία των ευρωεκλογών κανείς δεν θα μιλήσει από τον αντιπολίτευση, κι ας ορθά κόπτεται ο πρωθυπουργός ότι εκεί είναι η ουσία. Οι πολιτικές εξελίξεις έχουν μεταμορφωθεί σε πολιτικά τερτίπια – το σκηνικό είναι πλέον σχεδόν βαρετό.

Επανέρχομαι, λοιπόν, όπως είχε γράψει, χθες (23/5) στο θέμα του πληθωρισμού με αναφορά στην μελέτη των 11 κεντρικών τραπεζών υπό την καθοδήγηση των Bernanke & Blanchard. Θα σταθώ σ’ ένα από τα βασικά συμπεράσματά της—ότι τα τελευταία βήματα για να μειωθεί ο πληθωρισμός από –π.χ. το 2,5% –στον γενικά αποδεκτό στόχο του 2%  ενέχουν το μεγαλύτερο κόστος. Διότι, στο σημείο αυτό ο πληθωρισμός είναι …πεισματικός.

Δεν γνωρίζω αν αυτό το συμπέρασμα θα χρησιμοποιηθεί από τους συγγραφείς ως η αιχμή του δόρατος για να αμφισβητηθεί επιτέλους η ιερότητα του στόχου για πληθωρισμό στο 2%, πιστεύω όμως ότι η επισήμανση δεν θα περάσει απαρατήρητη. Κι αν οι Β&Β (όπως αυτοαποκαλούνται) δεν το πράξουν, είναι μάλλον σίγουρο ότι άλλοι—π.χ. ο Stigler—μάλλον δεν θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Η ουσιαστική ερμηνεία του συμπεράσματος είναι πως η αρχική μάχη να μειωθεί ο πληθωρισμός, π.χ. από το 6%-7%  στο 2%– είναι σχετικά ταχεία ως προς τα αποτελέσματα και όχι επώδυνη ως προς το πολιτικό και κοινωνικό κόστος της ανεργίας και της επιβράδυνσης του ρυθμού ανάπτυξης. Όταν, όμως, η μάχη συνεχίζεται στα τελευταία όρια όπου επιδιώκεται η τελευταία μικρή προσαρμογή προ τον στόχο του 2%, τότε το πολιτικό-κοινωνικό κόστος είναι υψηλό.

Οι Β&Β αναβιώνουν έτσι τον κλάδο της πολιτικής οικονομίας που προσπάθησε να θάψει ο νέο-φιλελευθερισμός, έμμεσα υποστηρίζοντας ότι το κόστος αυτών των τελευταίων βημάτων υπακοής στη νέα οικονομική ορθοδοξία ίσως να μην αξίζει τον κόπο. Με άλλα λόγια, η σύγκλιση προς έναν, έτσι και αλλιώς, αυθαίρετο στόχος ίσως να ενέχει μη κοινωνικά και πολιτικά αποδεκτές επιπτώσεις.

Αν το συμπέρασμα των Β&Β (με την στήριξη των 11 κεντρικών τραπεζών) αποτελέσει το έναυσμα για μία ευρύτερη ακαδημαϊκή στην αρχή, πολιτική στην συνέχεια συζήτηση, τότε ίσως να υπάρξει περιθώριο να συνεχιστούν και να αποκτήσουν μεγαλύτερη σάρκα και βαρύτερα οστά οι μεταρρυθμίσεις της Ε.Ε. στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Η αντίδραση, βέβαια, θα είναι ισχυρή – όπως με τις πρόσφατες αλλαγές  ως προς την ταχύτητα προσαρμογής του χρέους προς το ΑΕΠ και τον υπολογισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος, με την εξαίρεση ορισμένων δαπανών. Είναι μάλλον βέβαιο, όμως, ότι στην εποχή των πολύ-κρίσεων οι βελτιώσεις αυτές θα αποδειχθούν ανεπαρκείς. Η θέση που αναπτύσσουν οι Β&Β πάντως συνηγορεί υπέρ της συνέχισης και ενίσχυσης των αλλαγών.

Σύντομα θα φανεί αν κάποιος ή κάποιοι, κάποια ή κάποιες, θα σηκώσουν το γάντι. Ήρθε πλέον η ώρα όπου οι οικονομολόγοι δεν θα πρέπει να κρύβονται πίσω από τεχνοκρατικές λύσεις που προκύπτουν από σωρεία εξισώσεων, αλλά να περνάνε και στο επόμενο στάδιο όπου θα επισημαίνουν τις κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις των προτάσεων τους.

Διαβάστε επίσης

Πολιτικοί μύθοι και επιστημονικές αλήθειες για τον πληθωρισμό

Χειρονομία χωρίς περιεχόμενο που εκθέτει το παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης

Βουλή: Υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο κατά της ακρίβειας