Έχουν σημασία οι λέξεις. Όταν ένας υπουργός Μετανάστευσης σταματά να χρησιμοποιεί τον όρο «φιλοξενία» και μιλάει για κρατούμενους, αλλάζει ο τόνος της συζήτησης. Αυτή η αποσαφήνιση σε κάποιους ακούγεται ρεαλιστική, σε άλλους ηχεί κυνική. Όλοι καταλαβαίνουν ότι ο Θάνος Πλεύρης δεν θα καλλιεργήσει αυταπάτες. Θα καλλιεργήσει πατάτες, κυριολεκτικά, καθώς έχει πρόθεση να κάνει επιμορφώσεις αλλοδαπών που θα εργαστούν στον αγροτικό τομέα.
Επί χρόνια η δημόσια συζήτηση διατυπωνόταν με ήπιους όρους με έμφαση στον ανθρωπισμό. Ο Πλεύρης αποφεύγει τους ευφημισμούς και μιλά ξεκάθαρα: «Δεν πρόκειται για δομές φιλοξενίας αλλά για χώρους περιορισμού. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται κρατούμενοι». Το λέει για όσους έρχονται χωρίς βίζα (χάλκινη, χρυσή, ό,τι να ’ναι). Η φράση είναι αποκαλυπτική, όχι επειδή περιγράφει κάτι που δεν γνωρίζαμε αλλά επειδή παραδέχεται ανοιχτά ότι οι μετανάστες φυλακίζονται. Θα πείτε «γιατί, οι Αριστεροί τα ίδια δεν έκαναν»; Ναι, τα ίδια και χειρότερα, κρατούσαν τους μετανάστες πίσω από συρματόπλεγμα σε δομές που έμοιαζαν με σκουπιδότοπο. Έβαζαν όμως πιπέρι στη γλώσσα όποιου έλεγε «λαθρομετανάστης». Και μοίραζαν αντηλιακό σε όσους λιάζονταν.
Ο Πλεύρης μιλάει έτσι, στα ίσια και ξεκάθαρα και για τις αφίξεις από τη Λιβύη. Ανέφερε ότι «θα υπάρξει κλιμάκωση των μέτρων αν διαπιστωθούν σκοπιμότητες». Το λεξιλόγιό του παραπέμπει σε διοίκηση κρίσεων και όχι σε κοινωνική πολιτική. Οι ροές δεν αντιμετωπίζονται ως κοινωνικό ζήτημα που απαιτεί σχέδιο ένταξης αλλά ως εισβολή που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Εκεί που οι προοδευτικοί έβλεπαν ανθρώπους να ζουν μονιασμένοι και να μοιράζονται ένα καρβέλι ψωμί στα δέκα, ο Πλεύρης αναλύει σε αριθμούς και ποδοπατά το όνειρο των ανοιχτών συνόρων.
Όταν μιλάει για πατάτες, δηλαδή για προγράμματα επιμόρφωσης που θα διευκολύνουν την προσαρμογή, ξεχνά ότι είναι χρονοβόρα, περίπλοκα και καταδικασμένα από τη γραφειοκρατία. Ο μετανάστης πρέπει να περάσει από ατελείωτες διαδικασίες για να σταθεί στα πόδια του. Όσο καθυστερεί η ένταξη, τόσο παρατείνεται η κατάσταση της εξάρτησης. Ο μετανάστης παραμένει εγκλωβισμένος σε κοντέινερ και γραφεία υπηρεσιών χωρίς πραγματικές δυνατότητες βελτίωσης. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των εισερχόμενων σε φάση ένταξης, τόσο δυσκολεύει η απορρόφηση.
Η ένταξη στην ελληνική κοινωνία (εάν θέλουν να ενταχθούν σε αυτή) χρειάζεται μολύβι, χαρτί, αριθμομηχανή. Μετράμε πόσο στοιχίζει η στέγαση, η εκπαίδευση, η υγεία και αν το κόστος φαίνεται υψηλό, προκρίνεται η λογική του περιορισμού. Ο υπουργός Μετανάστευσης είχε στο παρελθόν τη διάθεση να τους πετάξει όλους αυτούς στη θάλασσα, μέχρι που του είπαν από το κόμμα ότι ένας αριθμός μεταναστών είναι αναγκαίος για να μη σαπίζει η αγροτική παραγωγή και για να δουλέψει η οικοδομή χωρίς να ξεπαραδιάζονται οι εργολάβοι.
Η θητεία του Πλεύρη στο Υπουργείο Μετανάστευσης λοιπόν ξεκαθαρίζει το τοπίο. Δείχνει τι ακριβώς θέλει η κυβέρνηση σε εναρμόνιση με την ευρωπαϊκή τάση για περιορισμό των ροών. Τούτο βοηθά στη λήψη αποφάσεων τους ανθρώπους που θα ήθελαν να μετοικήσουν στην Ευρώπη αλλά και την αντιπολίτευση που μπορεί να απαντήσει στις προθέσεις της κυβέρνησης.
Διαβάστε επίσης:
Τραμπ: Η συμφωνία για το TikTok θα γίνει σε συνδυασμό με την Κίνα
Πετρέλαιο: Νέα υποχώρηση μετά τις δηλώσεις Τραμπ για τις τιμές
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
