Ο Θεός συγχωρεί, ο Αντώνης ποτέ

Ο Αντώνης Σαμαράς είδε με χαρά τον Μαργαρίτη Σχοινά να μπαίνει στη ζωή του το 2007, όταν παραιτήθηκε από τη θέση του ευρωβουλευτή της ΝΔ, στην οποία είχε επανέλθει το 2004, για να ξαναμπεί στην ελληνική Βουλή ως βουλευτής Μεσσηνίας. 

Ο Σχοινάς τον είχε τότε αντικαταστήσει για κάποιους μήνες στο Eυρωκοινοβούλιο.

Τα χρόνια πέρασαν, ο ευρωκράτης μας πήρε πολλές προαγωγές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έφτασε να γίνει ο άνθρωπος του Γιούνκερ και χθες το μεσημέρι ανακοινώθηκε για μία από τις θέσεις αντιπροέδρου της Κομισιόν.

Την ίδια ώρα, ο Αντώνης Σαμαράς κατέθετε στον ανακριτή τα σχετικά με τη μήνυση που έχει καταθέσει κατά εκείνων που τον «λάσπωσαν» στην υπόθεση της Novartis. 

Ο ένας στα σαλόνια, ο άλλος στα αλώνια: η μοίρα το θέλησε να «παίζει» για πολύ καιρό το όνομα του Σαμαρά για την θέση που κατέλαβε εντέλει ο Σχοινάς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τού είχε κλείσει ραντεβού, από το οποίο βγήκε χωρίς χαμόγελα. Στη συνέχεια, το μόνο που έβγαινε από τα χείλη του ιδίου και των συνεργατών του ήταν ότι όλα παρέμεναν μέλι-γάλα μεταξύ αυτού και του νέου πρωθυπουργού. Περί της Επιτροπής, ούτε λέξη. 

Τα σενάρια που ακούστηκαν στο ενδιάμεσο, κατέληγαν όλα σε μία λέξη: Πρέσπες. Ο Σαμαράς είχε φτάσει να φτιάξει κόμμα για το σκοπιανό, και προφανώς δεν θα δεχόταν ποτέ να αποκαλέσει την γειτονική χώρα «Βόρεια Μακεδονία». Κάτι που δεν ακουγόταν ευχάριστα στις Βρυξέλλες, για να το πούμε κομψά. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε φροντίσει από την προεκλογική περίοδο να στείλει το μήνυμα παντού, ότι ναι μεν δεν θα στήριζε τη συμφωνία, αλλά εφόσον περνούσε από τη Βουλή, θα την εφάρμοζε. Ένα μήνυμα που έδινε βρυξελιώτικο διαβατήριο στη Νέα Δημοκρατία, αλλά όχι και στον Αντώνη Σαμαρά. 

Πάντως, κάποιοι θα εύχονταν να είχε φύγει από την Ελλάδα ως Επίτροπος, για να σταματήσει να ασχολείται με την ιστορία της Νovartis και τον «Ρασπούτιν». Όμως, δεν τον ξέρουν καλά… 

Η υπόθεση που στήθηκε εναντίον του επί των ημερών ΣΥΡΙΖΑ είχε κάποια χαρακτηριστικά που της έδιναν έναν τόνο παρωδίας: ένας «προστατευόμενος μάρτυρας» κατέθεσε ότι κάπου, κάποτε, άκουσε ότι ένα καλοκαίρι κάποιοι κουβάλησαν τροχήλατα βαλιτσάκια γεμάτα με κολλαριστά χαρτονομίσματα στο Μέγαρο Μαξίμου, για να του τα παραδώσουν. 

Για κάποιο περίεργο λόγο, ουδείς αναρωτήθηκε «μα, έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές;»: Οι ανακριτές έστειλαν αμελητί την κατάθεση στη Βουλή, για να ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι κατηγοριών, που (φυσικά) δεν κατέληξε πουθενά, παρά μόνον στην κατάθεση μήνυσης από τον ίδιο τον Σαμαρά. 

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα λειτουργήσει η Δικαιοσύνη στην συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά είναι πολύ πιθανό να είναι η πρώτη περίπτωση που θα γίνει σεισμός για πεπραγμένα της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε, ο Ιωάννης Αγγελής,  ο οποίος έκανε λόγο για εμπλοκή κυβερνητικού στελέχους στην έρευνα για τη Novartis, είναι κοτζάμ εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, όχι κάποιος συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού. 

Μπορεί για τον κ. Σαμαρά να μην ισχύει το «ο Θεός συγχωρεί, ο Αντώνης ποτέ» (διέγραψε την Ντόρα Μπακογιάννη για να την επαναφέρει στη συνέχεια στο κόμμα), αλλά για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο μπορεί να κάνει μία εξαίρεση…