Η ώρα του εισαγγελέα

Το απόγευμα της 18ης Ιανουαρίου του 1996, ο Κώστας Σημίτης εκλεγόταν πρωθυπουργός από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Έξω από την αίθουσα της Γερουσίας, στη Βουλή, χαλασμός από κόσμο, και δημοσιογραφικές φήμες εφ’ όλης της ύλης.

Μία από εκείνες τις φήμες δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, ήταν μία «διαρροή» που αποδιδόταν σε δικαστικές πηγές και ήθελε τον Σωκράτη Κόκκαλη να προφυλακίζεται μέσα στις επόμενες ημέρες. Τώρα πια ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη…

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει φυσικά ποιος είχε κάνει την «διαρροή», άλλωστε στα δικαστήρια ομιλούν καμιά φορά και οι… τοίχοι. Σε κάθε περίπτωση, εισαγγελέας σε σοβαρή (ή και «σοβαρή», εκ του αποτελέσματος) υπόθεση με εμπλεκόμενο τον Σωκράτη Κόκκαλη εκείνη την εποχή ήταν ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος.

Ο κ. Παπαγγελόπουλος ολοκλήρωσε ευδοκίμως την δικαστική του καριέρα, και όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση Καραμανλή, αναγνωρίζοντας τα προσόντα του, τον διόρισε για ένα διάστημα στην θέση του διοικητή της ΕΥΠ. Καθόλου περίεργο, άλλωστε μετά το φιάσκο με τον Οτσαλάν, οι κυβερνήσεις επιχειρούσαν τη αποστρατιωτικοποίηση της Υπηρεσίας. Πάντως, εκείνη η επιλογή είχε οδηγήσει πολλούς να τον χρεώνουν στον ευρύτερο «καραμανλισμό».

Έπρεπε να έλθει, όμως, η εποχή Τσίπρα για να αξιοποιηθεί ο Παπαγγελόπουλος σε μία θέση που είχε να κάνει με την προηγούμενη ζωή του: πρώτα μπήκε στην κυβέρνηση, στο υπουργείο Δικαιοσύνης, και λίγο αργότερα μάθαμε ότι ο εισαγγελέας με τον πολιτικό είχαν μία μακρά, φιλική σχέση , που δεν είχε να κάνει με πολιτικές αντιπαλότητες.

Τεσσερισίμισι χρόνια αργότερα, μία δικογραφία που έφτασε στη Βουλή αναφέρει τα ονόματα και των δύο. Πρόκειται για την δικογραφία που αφορά τις μηνύσεις που έχουν καταθέσει κάποιοι από τους αρχικά δέκα εμπλεκόμενους πολιτικούς στην υπόθεση της Novartis, καταγγέλλοντας σκευωρία.

Τι καταγγέλλουν; Εν ολίγοις, ότι ο Αλέξης Τσίπρας ως ηθικός αυτουργός και ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος ως εκτελεστικός βραχίονας επιχείρησαν να επηρεάσουν τους δικαστικούς λειτουργούς που ερευνούσαν το διεθνές σκάνδαλο της Novartis, ώστε να τυλίξουν σε μερικές κόλλες χαρτί δέκα πολιτικά πρόσωπα, μεταξύ αυτών και πρώην πρωθυπουργούς.

Τέως πρωθυπουργός είναι και ο Αλέξης Τσίπρας και προφανώς, αν όσα καταγγέλλονται έχουν έστω και ψήγμα αλήθειας, η εμπλοκή του είναι περίπου αδύνατο να αποδειχθεί. Αλλά κι αν υπάρχει τέτοια πιθανότητα, ποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία αντέχει να επαναλάβει το ’89; Σίγουρα πάντως όχι η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, όμως, δεν ισχύει ακριβώς το ίδιο: ακόμα και εντός ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένοι δεν είχαν δει με καλό μάτι εκείνη τη δήλωση περί του μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως ελληνικού κράτους. Οι καραμανλικοί σφυρίζουν αδιάφορα και όλοι οι υπόλοιποι, πλην εξαιρέσεων, τον θεωρούν ένοχο από τα αποδυτήρια.

Το ωραίο είναι ότι κάποιοι περιμένουν από τους προστατευόμενους μάρτυρες να βάλουν τα πράγματα (ή μήπως τους πρωταγωνιστές;) στην θέση τους. Και η αλήθεια είναι ότι για έναν, αυτόν που έγινε κατηγορούμενος στην πορεία, αρκεί να επαναλάβει τα περί πιέσεων για να γίνει έκρηξη…

Είναι και αυτή η διάσπαση της ομάδας των δικαστών που είχαν αναλάβει να φέρουν εις πέρας την υπόθεση, οι οποίοι αλληλοκαταγγέλλονται, αλλά καταγγέλλουν κιόλας, πράγμα που περιπλέκει αρκετά την υπόθεση για τον πρώην εισαγγελέα.

Είναι αλλιώς να σε καταγγέλλει ένας πολιτικός -έστω και πρώην πρωθυπουργός- κι άλλο να λέει σημεία και τέρατα ένας ενεργός αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου.