Γιώργος Θωμάκος (Δήμαρχος Κηφισιάς): To “ψεύτικο” κλάμα

Η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτεί τα προβλήματα που προκάλεσε η «Μήδεια», δεν αξίζει καλά-καλά ούτε αντίκρουση.

Αντανακλά τον πανικό που προκαλεί η έλλειψη ουσιαστικού αφηγήματος και αντιπροσωπεύει την έκταση του λάθους στο οποίο μπορεί να οδηγήσει η τυφλή αντίδραση: η αντιπολίτευση για χάρη της αντιπολίτευσης.

Δυστυχώς, τα προβλήματα που αποκάλυψε η χιονοθύελλα είναι εμβληματικά της διαχρονικής αδυναμίας να χαραχτεί μία συνεκτική και σε βάθος χρόνου πολιτική όσον αφορά τις υποδομές της χώρας. Είναι πρόβλημα που ξεκινά από τον μικρόκοσμο της τοπικής αυτοδιοίκηση και καταλήγει στο επίπεδο της εθνικής διακυβέρνησης.

Στο εθνικό επίπεδο, για τουλάχιστον 25 χρόνια τώρα, οι υποδομές αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τους μεγάλους οδικούς άξονες και με το ζόρι τα  μεγάλα λιμάνια, άντε και τα απαρχαιωμένα τραίνα. Παρασυρόμαστε και δίνουμε λίγη προσοχή, στα υδραγωγεία, στα μικρά λιμάνια στις γέφυρες.

Και, βέβαια, σχεδόν αγνοούμε το επαρχιακό οδικό δίκτυο, τα μικρά γεφύρια, τους στενούς ορεινούς δρόμους που οδηγούν σε απομονωμένα χωριά.

Για την ελλειμματική λειτουργία του μονοπωλίου της ΔΕΗ στην παραγωγή, στην διανομή και στην συντήρηση του δικτύου για δεκαετίες επικρατούσε ομερτά.

Ποιος τολμούσε να μιλήσει για τα απίθανα προνόμια, τους τεράστιους μισθούς, την απερίγραπτη σπατάλη πόρων, την σκανδαλώδη κρατική επιχορήγηση του ασφαλιστικού ταμείου των εργαζομένων.

Η ιδιωτικοποίηση και η δήθεν απόσπαση δραστηριοτήτων δεν έλυσε κανένα από τα προβλήματα της σπατάλης, της ελλιπούς συντήρησης, των λαθεμένων επενδύσεων.

Αντίθετα τα μεγέθυνε.

Η επένδυση που δεν θα χρησιμοποιηθεί

Πόσοι πολίτες γνωρίζουν ότι η ΔΕΗ μόλις πρόσφατα ολοκλήρωσε επένδυση τη τάξης των 5 δισ. ευρώ σε σταθμό παραγωγής ενέργειας που δεν θα χρησιμοποιήσει;

Αυτή ήταν η προσέγγιση όλων των κυβερνήσεων και όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Η κατάσταση χειροτέρεψε στην χαμένη δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων, 2009- 2019. Στην δεκαετία της ιδεολογικής στρέβλωσης και της άκρατης υποκρισίας.

Σήμερα, η δικαιολογία για την ανεπάρκεια της κρατικής μηχανής και των εθνικών υποδομών είναι «το ακραίο» των καιρικών φαινομένων. Είναι καιρός να σταματήσουμε να πιπιλάμε αυτήν την καραμέλα: από εδώ και πέρα τα μέχρι σήμερα ακραία καιρικά φαινόμενα θα αποτελούν τον κανόνα.

Η λύση του προβλήματος είναι απλή: να σχεδιαστεί, επιτέλους, μία συγκεκριμένη πολιτική για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των υποδομών της χώρας λαμβάνοντας υπόψη την κλιματική αλλαγή.

Αν θέλουμε να δείξουμε κάποια σοβαρότητα στο θέμα αυτό, ας συνειδητοποιήσουμε ότι η μάχη για την κλιματική αλλαγή δεν εξαντλείται στις μεγαλοστομίες για την μείωση του αποτυπώματος άνθρακα. Απαιτείται μία ολιστική προσέγγιση που θα λάβει υπόψη της τις επιπτώσεις στα λιμάνια και στις παραθαλάσσιες περιοχές, στα ορεινά χωριά και στα δάση, στον αστικό ιστό και στις μεταφορές.

Οτιδήποτε άλλο θα είναι τσιρότα σε ανοιχτές και αιμορραγούσες πληγές.

Σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο τα πράγματα είναι συγκεχυμένα, διότι συγκεχυμένες είναι και οι αρμοδιότητες. Για παράδειγμα, άλλος είναι υπεύθυνος για την κατασκευή π.χ. ενός δρόμου, άλλος για την συντήρηση, άλλος για την αντιμετώπιση ξαφνικών προβλημάτων.

Τα δένδρα και το κλάμα του Θωμάκου

Όσο για τα δένδρα, τραγέλαφος: ανάλογα με την θέση τους  ευθύνη έχει ο δήμος ή ο ΔΕΔΔΗΕ ή η περιφέρεια!

Σε ορισμένες περιοχές, η τοπική αυτοδιοίκηση υιοθετεί ουσιαστικά μονοδιάστατες πολιτικές διότι υπολογίζουν ότι αυτές φέρνουν ψήφους και εμμένουν σ’ αυτές χωρίς να υπάρχει καμία εκτίμηση για τις μακροχρόνιες επιπτώσεις της. Απόλυτα χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κηφισιάς.

Κανένας δημότης δεν τολμά να κόψει δένδρο.

Όλο το μένος του τοπικού άρχοντα θα πέσει επάνω του.

Ο δήμαρχος Γιώργος Θωμάκος έκλαιγε το βράδυ της Τρίτης ότι καταστράφηκε η κηπούπολη.

Καμία αίσθηση για την ταλαιπωρία των πολιτών.

Έχυνε δάκρυα για τα δένδρα όχι για τους πολίτες.

Δεν του πέρασε καν από το μυαλό ότι φέρει πρωταρχική ευθύνη για τα όσα συνέβησαν. Δεν σκέφτηκε καν ότι υποχρέωση του είναι να διαχειριστεί τον δασικό πλούτο του τεράστιου δήμου του (περιλαμβάνει την Εκάλη και την Ερυθραία) και –π.χ. να ΚΟΨΕΙ όσα δένδρα γέρνουν επικίνδυνα πάνω σε δρόμους και σπίτια.

ΠΡΙΝ την καταστροφή;

Η απάντηση του σε σχετικό ερώτημα συναδέλφου σε κανάλι «γιατί δεν φρόντισε για το κλάδεμα» καλύπτει όλο το φάσμα από την υπεκφυγή έως την ασχετοσύνη: «διότι χρειάζεται έγκριση του δημοτικού συμβουλίου».

Είναι κρίμα που η καλή συνάδελφος δεν τον πίεσε περισσότερο και δεν τον ρώτησε «και τι σας εμπόδισε να θέσετε το θέμα στο Συμβούλιο και να πάρετε απόφαση;»

Αλλά, βέβαια, με άλλα ασχολείται.

Τα πολυτελή ξενοδοχεία και οι προσλήψεις

Ο προκάτοχος του έμεινε γνωστός για τις συχνές, καθημερινές, επισκέψεις του σε πολυτελές ξενοδοχείο της περιοχής.

Ο νυν για τις προσλήψεις του.

Αν επισκεφτείτε τα γραφεία του Δήμου, στην οδό Διονύσου, σε εποχή αδειών – οπότε κατά τεκμήριο λείπει σεβαστό μέρος του προσωπικού- θα ανακαλύψετε ότι δεν υπάρχουν αρκετά γραφεία για να καθίσουν οι εναπομείναντες.

Ο δήμος Κηφισιάς αποδείχτηκε παντελώς ανέτοιμος να αντιμετωπίσει όχι την «Μήδεια» αλλά οποιαδήποτε επείγουσα κατάσταση. Αν υπήρχε η παραμικρή «τσίπα», η παραίτηση του δημάρχου θα είχε ήδη ανακοινωθεί από τον ίδιο.

Όχι ως η εικόνα είναι καλύτερη σε άλλους δήμους των βορείων προαστίων!

Η Λεωφόρος Ανοίξεως αρχίζει από την Εκάλη, και κατευθύνεται για πάνω από 5 χιλιόμετρα, βόρεια για να βρει την Λ. Μαραθώνος ανάμεσα στον Άγιο Στέφανο και την Δροσιά. Στην διάβα της συναντά κανείς τα σχολεία της ΔΕΗ.

Την Τετάρτη, σχεδόν 48 ώρες μετά την καταιγίδα, ιδιώτες μόνοι τους έκοβαν τα δένδρα που είχαν πέσει. Δεν υπήρχε ίχνος συνεργείου του δήμου, της ΕΜΑΚ, του στρατού. Δεκάδες τα καλώδια που είχαν σπάσει εκατοντάδες τα σπίτια χωρίς νερό, τηλέφωνο και ηλεκτρικό για πάνω από 48 ώρες.

Η ΔΕΔΔΗΕ φέρει τεράστια ευθύνη.

Η κυβέρνηση οφείλει να καλέσει τον διευθύνοντα σύμβουλο της, που με περίσσεια υπερηφάνεια έβγαινε στα κανάλια ως άλλος ποντίφικας και δεν εξέφραζε καμία συμπαράσταση προς τα εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που έζησαν αφάνταστη ταλαιπωρία (έθεσε την ζωή νηπίων και βρεφών σε κίνδυνο), και να εξηγήσει ποιες ακριβώς είναι οι δυνατότητες συντήρησης που έχει, ποιες οι εφεδρείες που είχε σχηματίσει, ποια η κινητοποίηση ανάλογα με τον βαθμό του προβλήματος.

Να εξηγήσει την απόλυτη έλλειψη ενημέρωσης, την περιφρόνηση προς τους πολίτες που τον πληρώνουν.

Το κυριότερο: όλοι γνωρίζαμε τον ερχομό της «Μήδειας».

Τι προφυλάξεις πήρε, τι σχέδια έκανε για να είναι έτοιμος αν χρειαστεί;

Ο ίδιος που ακριβώς βρισκόταν και τι ακριβώς έκανε από το βράδυ της Κυριακής όταν όλος ο μηχανισμός του όφειλε να είναι σε επιφυλακή.

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, ορθά φοβήθηκε την επανάληψη της ιστορίας επί ΣΥΡΙΖΑ, όταν εκατοντάδες παγιδεύτηκαν στην Εθνική, και έγκαιρα την έκλεισε.

Είχε προετοιμαστεί και έπραξε άριστα. O επικεφαλής του ΔΕΔΔΗΕ Αναστάσιος Μάνος τι έπραξε;

Η κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Για πρώτη φορά στην εποχή της μεταπολίτευσης, η Πολιτική Προστασία λειτουργεί αποτελεσματικά σε επίπεδο εθνικό και περιφερειακό.

Σε τοπικό είναι περίπου ανύπαρκτη.

Στους περισσότερους δήμους δεν υπάρχουν εκπαιδευμένοι γνώστες, συγκροτημένες ομάδες, έτοιμα πρωτόκολλα που να έχουν δοκιμαστεί σε ασκήσεις και να έχουν αποδείξει την ικανότητα τους.

Ας μας πει ο κ.Θωμάκος τι έκανε πριν την καταστροφή; Ποια τα σχέδια του, ποια η πρόβλεψη του;

Ας μας πει κι αυτός που ήταν και τι έκανε ακριβώς την Κυριακή και την Δευτέρα το βράδυ;

Ας δώσουν πειστικές απαντήσεις, ας αποδείξουν ότι «γνώριζαν και ετοιμάστηκαν», διαφορετικά να παραιτηθούν. Έπαιξαν με τις ζωές ανθρώπων και η δικαιολογία του «ακραίου φαινομένου» δεν επαρκεί. Για κανέναν πλέον.

Η κυβέρνηση οφείλει να ορίσει επιτροπή εμπειρογνωμόνων, που θα κατάσχει έγγραφα και συνομιλίες, θα αποδώσει ευθύνες και θα τα παραδώσει ώστε να χρησιμεύσουν για τον σχεδιασμό πολιτικής που θα μπορεί να ελαχιστοποιήσει τα τραγικά που ζήσαμε και που δεν τιμούν ούτε την κεντρική διοίκηση, ούτε την περιφέρεια (φτάνουν οι φωτογραφίες κ. Πατούλη) ούτε την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά ούτε και τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας.

Ναι: Κοινής Ωφέλειας, όχι προσωπικά ή συνδικαλιστικά τσιφλίκια.

Ας το πάρουμε όλοι απόφαση: η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και οι δικαιολογίες εξέλειπαν.