Η επόμενη μέρα είναι εδώ και οι άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης προβληματίζονται, όπως όλοι μας για την πορεία της ανθρωπότητας, επηρεασμένη βαθύτατα από τις επιπτώσεις της πανδημίας.

Στην νέα εποχή που ξεκινά κάποιοι στέκονται μπροστά της αισιόδοξα και με πίστη για την ευοίωνη κατάληξή της αλλά και για την επί τα βελτίω εξέλιξη του ανθρώπου. Κάποιοι άλλοι όμως, με περισσότερο σκεπτικισμό και ανησυχία για τις αλλαγές που φέρνει αυτή η επόμενη μέρα στις κοινωνίες. Αν το μάθημα απ’ αυτήν την «εξέγερση» της φύσης έχει ληφθεί, αν αυτή η παγκόσμια περιπέτεια να μας κάνει σοφότερους ως άτομα και περισσότερο ενεργούς ως πολίτες απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και στη φύση μένει να αποδειχθεί.

Ο καθηγητής κ. Νίκος Σταμπoλίδης γράφει σήμερα για το Mononews:

«Θα χαρακτήριζα την «Επόμενη μέρα» ως μ.Κ. (μετά Κορωνοϊον) όπως συνηθίζουμε εμείς οι αρχαιολόγοι να χρονολογούμε συμβατικά τις εποχές της ανθρώπινης ιστορίας, όμως μόνο για χάριν ευφημίας. Γιατί μετά από τόσες επιδημίες που έχει περάσει το ανθρώπινο γένος θα ήταν αδιανόητος ένας τέτοιος χαρακτηρισμός, όσο μεγάλη κι αν είναι η πανδημία. Για να μιλήσει όμως κανείς για το μετά θα πρέπει να γνωρίζει τι είναι και τι ήταν το πριν. Και εγώ ακόμα δεν γνωρίζω το πριν της πανδημίας. Δεν γνωρίζω πού θα σταματήσει, αν δηλαδή η μπίλια θα καθίσει σε ένα ευνοϊκό αριθμό της ρουλέτας ή σε έναν άτυχο.

Και μολονότι η «εγκλεισμένη», καθαρότερη κατά τεκμήριο φετινή άνοιξη οργιάζει γύρω μας και η Φύση μας διδάσκει, ότι συνεχίζει και καλύτερα χωρίς εμάς, που είμαστε με ενοίκιο στη γη και θεωρούμε λανθασμένα, ότι είμαστε ιδιοκτήτες της, δεν μπορώ παρά να απαντήσω κατά ιδιοσυγκρασία , δηλαδή αισιόδοξα.

 Ζήτησαν από τους σοφούς του κόσμου να βαθμολογήσουν αξίες της ζωής, όπως η υγεία, τα πλούτη, η φήμη, η δόξα, ο έρωτας…  Κι αυτοί  συμφώνησαν και βαθμολόγησαν  την  Υγεία με άσσο (1) και στη συνέχεια πρόσθεσαν μηδενικά πίσω του, οπότε όλες οι επόμενες αξίες βαθμολογούνταν ως 10, 100, 1000…  Απόρησαν οι άνθρωποι και ξαναρώτησαν μήπως κάτι δεν  πήγαινε καλά. Και οι σοφοί απάντησαν ξανά: Αν σβήσετε  τον άσσο, όλα τα άλλα είναι μηδενικά. Επομένως κρατώντας τον πολύτιμο άσσο, δηλαδή την Υγεία, θα έλεγα ότι: Η ζωή θα προχωρήσει όπως είναι να προσχωρήσει, με τις εξάρσεις της και τις βαθύνσεις της. Με μια διαφορά.

Εάν το «μετά τον Κορωνοϊό», τον εγκλεισμό που είναι ένα είδος κατ΄οίκον  περιορισμού, δεν ανοίξαμε το παράθυρο της ψυχής μας και δεν καταλάβαμε, πως εκτίουμε και εκτίσαμε (τίω στα αρχαία σημαίνει πληρώνω, εξ ου και Τίσις δηλαδή πληρωμή και τιμή) ποινή για τη σκληρότητα, την καχυποψία, την μικρόνοια  και τον φανατισμό των κοινωνιών μας, για να γυρίσουμε την κορώνα και να την κάνουμε γράμματα, δηλαδή ανθρωπιά, συμπόνια, αλληλεγγύη, έγνοια για τον άλλον, καλοσύνη και αγάπη, τότε δεν θα έχουμε καταλάβει τίποτε. Να το πω πιο  απλά: Εάν το «πριν» από τον κορωνοϊό μοιάζει με το «μετά» από αυτόν, τότε δεν υπάρχει μετά, είναι σαν να μην υπάρχει επόμενη μέρα».

Νίκος Σταμπολίδης, καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης, διευθυντής Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης