Αν και σύμπασα η αριστερά (ίσως και όχι μόνη) θα διαμαρτυρηθεί για την σημερινή στήλη, θα υποστηρίξω πως άλλο είναι η κρίση στην Γάζα και άλλο η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν.

Σκόπιμα δεν χρησιμοποιώ τον όρο γενοκτονία για την Γάζα, διότι η Χαμάς συστηματικά βάζει τον άμαχο πληθυσμό ως ασπίδα για να γλυτώσει η ίδια.

Στο ψήφισμα 181 του ΟΗΕ (29/11/1947)  για τον διαμελισμό της Παλαιστίνης πρόβλεπε την ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους, ενός αραβικού κράτους και διεθνές καθεστώς για την Ιερουσαλήμ. Κατά ψήφισαν 13 χώρες –μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις ψήφισαν υπέρ, μόνο η Μ.Β. απείχε—καθώς είχε την ευθύνη για τη διοίκηση του Προτεκτοράτου. Η τελική ψηφοφορία ήταν 33 υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές.

Ως ανεξάρτητο κράτος το Ισραήλ ανακηρύχθηκε το 1948 (14/5). Την αμέσως επόμενη ημέρα οι Αίγυπτος, Ιορδανία, Ιράκ, Λίβανος και Συρία του επιτέθηκαν. Έκτοτε, το Ισραήλ δίνει μία συνεχή μάχη για την ύπαρξη του. Ας σημειωθεί ότι η τότε ΕΣΣΔ αναγνώρισε το κράτος λίγες μέρες μετά τις 14 Μαΐου, η  δε κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία ήταν αυτή που προμήθευε όπλα στο Ισραήλ.

Σήμερα 28 κράτη-μέλη του ΟΗΕ δεν αναγνωρίζουν το Ισραήλ (κυρίες αραβικές και μη αραβικές μουσουλμανικές χώρες). Οι Παλαιστίνιοι (Fatah) αναγνωρίζουν το Ισραήλ στα σύνορα του 1967. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις Χαμάς και Χεζμπολά έχουν επίσημα κηρύξει ιερό πόλεμο (τζιχάντ) κατά του Ισραήλ. Από το 1979 το Ιράν δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ και ο αφανισμός του αποτελεί επίσημη πολιτική θέση του.

Ως θεοκρατικό μόρφωμα το Ιράν δεν διακρίνεται για την μετριοπάθεια του, αναγνωρίζεται όμως ως κράτος που συχνά-πυκνά, έμπρακτα δεν δεσμεύεται από τους κανόνες της διεθνούς διακυβέρνησης (π.χ., στα Στενά του Χορμούζ). Στην απόκτηση πυρηνικής ισχύος από το Ιράν αντιτίθεται η συντριπτική πλειοψηφία της παγκόσμιας κοινότητας. Είναι βάσιμος ο φόβος πως αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κατά του Ισραήλ—οπότε καθώς αυτό ήδη κατέχει (κατά πληροφορίες) πυρηνικά, η Μέση Ανατολή θα μετατραπεί σε πυρηνικό ολοκαύτωμα. Έχοντας ήδη ζήσει το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα, αυτή είναι εξέλιξη που το Ισραήλ πάντως σίγουρα δεν επιθυμεί.

Δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο για το Ιράν.

Το Ισραήλ βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και 75 χρόνια. Έχει εμπλακεί σε οχτώ (8) κύριους πολέμους (μαζί με τον σημερινό) και σε δεκάδες  στρατιωτικές συγκρούσεις. Αναπόφευκτο είναι ότι κάποια στιγμή θα διαρραγεί η κοινωνική συνοχή με την άνοδο των άκρων, θα γίνουν πολλά και μικρά και τεράστια λάθη, θα πράξει ότι ακριβώς κατηγορεί τους εχθρούς του ότι πράττουν. Με τους εποικισμούς τίναξε στον αέρα την περίπτωση ίδρυσης των δυο κρατών,. Μερικές φορές οι κοινωνικές/πολιτικές συμπεριφορές του δύσκολα διακρίνονται από το απαρτχάιντ. Για πολλά μπορεί να καταδικαστεί με βάση το διεθνές δίκαιο, Κανείς, όμως, δεν έχει το δικαίωμα να του αρνηθεί το δικαίωμα ύπαρξης.

Στην χώρα μας η εθνική εισαγγελέας μας δεν χάνει ευκαιρία να εγκαλέσει από κάθε βήμα που θα βρει και πάντα με στεντόρεια φωνή όσους δεν καταδικάζουν την γενοκτονία στην Γάζα και δεν στέλνουν το Ισραήλ στο πυρ το εξώτερο.

Στην χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ ως ανίκανος θα σχεδιάσει δική του πλατφόρμα για την εξουσία (πολύ περισσότερο δεν μπορεί να σχεδιάσει πως θα το πετύχει) καταντά να ετεροπροσδιορίζεται: αν δεν είναι έτσι, τι νόημα είχαν τα χρώματα της σημαίας της Παλαιστίνης στο σεντόνια που κάλυπταν το προεδρείο στην σύναξη του;

Διαφωνώ βαθιά με πολλές αποφάσεις και πράξεις του Ισραήλ. Οι εξελίξεις στην Γάζα με αφήνουν κυριολεκτικά άφωνο. Δεν υιοθετώ, όμως, την μονομέρεια στην απόδοση ευθυνών: γιατί να είναι καταδικαστέες οι πρακτικές του Ισραήλ στην αιματοβαμμένη Λωρίδα και να μην είναι και οι πρακτικές της Χαμάς; Οι φωνασκούντες κατά του Ισραήλ θα ήταν πολύ πιο πειστικοί ως εκπρόσωποι του  «ανθρωπισμού» αν καταδίκαζαν εξίσου και τις δύο πλευρές. Φαίνεται, όμως, πως εκείνη η ψήφος το 1947 κατά του διαμελισμού της Παλαιστίνης έχει αφήσει βαθιές ρίζες.

Όσο για την επίθεση στα πυρηνικά του Ιράν θα κάνω μία ερώτηση: Αν η Τουρκία είχε ξεκινήσει να αποκτήσει πυρηνικά και διαρκώς συνέχιζε να φοβερίζει πως μόλις τα αποκτήσει θα τα χρησιμοποιήσει εναντίον μας, τι ακριβώς θα κάναμε;  Τα τρέχαμε στην «αντικειμενική» Ευρώπη για προστασία; Ή θα κάναμε την προσευχή μας;

Διαβάστε επίσης

Η βόμβα ρευστότητας και η παγκόσμια αβεβαιότητα