• bloomberg

    Financial Times

    Πώς οι KISS έγιναν οι κορυφαίοι ροκ καπιταλιστές

    • FInancial Times


    Στα παρασκήνια του Ziggo Dome στο Άμστερνταμ, τα τέσσερα μέλη των Kiss – με πλήρες μακιγιάζ, στολές και μπότες – στέκονται μπροστά σε ένα φόντο με το λογότυπο του συγκροτήματός τους. Στο μεταξύ, μια ουρά οπαδών πηγαίνουν με σειρά για να βγάλουν μια φωτογραφία και να πάρουν μια «limited edition λιθογραφία», προτού να αποχωρήσουν από την πόρτα στο πλάι της σκηνής.

    Αυτοί είναι οι VIP οπαδοί και έχουν πληρώσει πολλά χρήματα για να έχουν αυτό το προνόμιο.

    Το στάνταρ VIP πακέτο – το οποίο, εκτός από τη φωτογραφία και τη λιθογραφία, περιλαμβάνει ένα κουπόνι αξίας 100 δολαρίων για αγορές αναμνηστικών, μία κονκάρδα, ένα πάσο εισόδου σε ιδιωτικό χώρο της συναυλίας και «αγορές χωρίς πολυκοσμία» – κοστίζει 1.000 δολάρια. Εάν θέλετε να δοκιμάσετε την Ultimate Kiss Army Experience όταν παίξουν στο Ηνωμένο Βασίλειο την επόμενη εβδομάδα, θα πρέπει να πληρώσετε 5.000 δολάρια.

    «Εκτός κι αν είστε πρόθυμοι να ζήσετε στο υπόγειο της μητέρας σας και να έχετε μια δουλειά και να κάνετε μουσική σαν χόμπι, κάτι που είναι θαυμάσιο, το να είσαι συγκρότημα σε τουρνέ είναι μεγάλη δουλειά», δήλωσε νωρίτερα ο εκ των ιδρυτικών μελών των Kiss, Gene Simmons, ο «Δαίμονας», χωρίς μακιγιάζ, φορώντας στο κεφάλι του ένα καπελάκι μπέιζμπολ με σχέδιο μιας τσάντας γεμάτης χρήματα.

    «Θα δείτε μια παράσταση εκεί έξω που είναι εξίσου καλή, ή καλύτερη, από οτιδήποτε άλλο. Αν έχετε απλά έναν τύπο με ακουστική κιθάρα, μπορείτε να χρεώσετε λιγότερα. Εμείς έχουμε 60 άτομα προσωπικό και 20 φορτηγά και ποιος ξέρει πόσα λεωφορεία, και ένα αεριωθούμενο αεροπλάνο».

    «Σίγουρα ποτέ δεν πίστεψα αυτή την ιδέα του να είσαι ένας χαζός ροκ μουσικός που κάποια στιγμή αναρωτιέται πού πήγαν όλα τα χρήματά του», λέει ο άλλος συνιδρυτής της μπάντας, Paul Stanley («The Starchild»).

    «Πάντα πίστευα ότι όσο ταλαντούχος και να είσαι στο να κερδίζεις χρήματα, πιθανότατα κάποιος που είναι εξίσου ταλαντούχος στο να τα πάρει. Συνεπώς, ήταν πάντα λογικό για μένα να μετατρέπουμε αυτό που κάνουμε σε χρήμα. Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του να είσαι ιδεαλιστής και ρεαλιστής, και η διαφορά είναι η ηλικία. Η όλη ιδέα ενός πεινασμένου καλλιτέχνη ή η ιδέα ότι κάποιος δεν ενδιαφέρεται για τα χρήματα – καλά, όταν θα πρέπει να πληρώσεις το νοίκι, θα σε ενδιαφέρει».

    Αυτή, όπως φαίνεται, είναι η τελευταία φορά που οι Kiss – οι μεγαλύτεροι καπιταλιστές της ροκ – θα κάνουν τουρνέ. Μετά από 46 χρόνια, η τρέχουσα περιοδεία τους παρουσιάζεται ως «Το τέλος του δρόμου».

    Η τελευταία ευκαιρία να δει κανείς τις εκρήξεις, τις πλατφόρμες που ανεβαίνουν και κατεβαίνουν από την εξέδρα φωτισμού, τον Simmons να φτύνει φωτιές, για να ακούσετε το απλοϊκό, σκληρό ροκ που ο Simmons έχει ονομάσει «monster plod».

    Ο Stanley, ο οποίος είναι 67 ετών, λέει ότι του λείπει η οικογένειά του πάρα πολύ αυτές τις μέρες.

    Ο Simmons, ο οποίος κλείνει τα 70 τον Αύγουστο, μιλάει για τη σωματική προσπάθεια που απαιτεί η παρουσία του στους Kiss.

    «Αγαπάμε τον Μικ Τζάγκερ και τον Μπόνο και νομίζουμε ότι είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, αλλά αν φορέσετε σε αυτούς τους τύπους αυτό το ντύσιμο, θα λιποθυμήσουν στο πρώτο μισάωρο, εξαιτίας των 18 κιλών των κοστουμιών και των αξεσουάρ και της φωτιάς. Δεν θα μπορούσαν να αντέξουν. Τώρα που το σκέφτομαι, θα έπρεπε να είμαι έξυπνος. Θα έπρεπε να είμαι ο Bill Wyman. Δεν χρειάζεται να κουραστείς. Απλά παίζεις σαν τρελός και στέκεσαι ακίνητος. Αρνούμαι να το κάνω με μισή καρδιά. Δεν θα ανέβω εκεί πάνω με αθλητικά παπούτσια. Αυτό δεν είναι Kiss. Απαιτεί στόμφο και υπερβολή».

    Για ένα μεγάλο μέρος της καριέρας τους, οι Kiss περιφρονούνταν από τους κριτικούς – όχι ότι πραγματικά τους ένοιαζε, εκτός από μια σύντομη περίοδο στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν αποφάσισαν να γίνουν σοβαροί, κυκλοφορώντας ένα concept album με τίτλο Music From The Elder, το οποίο οι κριτικοί έθαψαν ούτως ή άλλως, και εξαιτίας του οποίου έχασαν τόσους πολλούς οπαδούς που χρειάστηκαν χρόνια για να τους ξανακερδίσουν. Πρώτον, η μουσική ήταν πάντα πάρα πολύ λούμπεν, παρότι αν έπαιζαν σε κλαμπ φορώντας βρώμικα μπλουζάκια, πιθανότατα θα είχαν αναγνωριστεί ως μια σημαντική μπάντα προ-punk. Δεύτερον, ενδιαφέρονταν πάντα πολύ για το χρήμα, αν και, πραγματικά, ήταν απλά μπροστά από την εποχή τους – αυτές τις μέρες οι μουσικοί πρέπει να μετατρέπουν τα πάντα σε χρήμα. Τέλος, ήταν απλά πολύ στομφώδεις, αν και εφηύραν το σύγχρονο megashow, όπου η παραγωγή έχει τόση σημασία όση και η μουσική.

    Ωστόσο, οι οπαδοί αγαπούν τους Kiss. Πραγματικά, πραγματικά αγαπούν τους Kiss. Ακόμα κι αν βλέπουν την απληστία τους, και δέχονται ότι ο αριθμός των σπουδαίων άλμπουμ στο παλμαρέ τους είναι μικρότερος από τον αριθμό των κακών. «Νομίζω ότι για διάφορους λόγους, οι άνθρωποι ήταν πάντα σε θέση να ταυτιστούν με εμάς, επειδή ήμασταν πάντα το αουτσάιντερ», λέει ο Stanley, «σε σημείο που τος Rock and Roll Hall of Fame άλλαξε ουσιαστικά τους κανόνες του για να μας κρατήσει έξω και στη συνέχεια τελικά αναγκάστηκε να υποκύψει στο κοινό». (οι Kiss μπήκαν το 2014)

    Ίσως όλα οφείλονται στο ότι οι Kiss ποτέ δεν αφήνουν κανέναν απογοητευμένο. Πώς θα μπορούσαν; Ποτέ δεν παρίσταναν ότι παρουσιάζουν την ανθρώπινη κατάσταση, ποτέ δεν υπονόησαν ότι το πραγματικό τους κίνητρο είναι πνευματικό, ποτέ δεν ζήτησαν από κανέναν να πιστέψει στην ηθική τελειότητα τους. Αν το πεπρωμένο κάθε καλλιτέχνη είναι να κατηγορηθεί ότι ξεπουλήθηκε – ότι πρόδωσε τον αρχικό του σκοπό – τότε οι Kiss το απέφυγαν χωρίς ποτέ να πουν ψέματα σε κανέναν.

    «Όλοι αγαπάμε τον Σπρίνγκστιν, και τον θαυμάζω για γενιές», λέει ο Simmons. «Αλλά μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας. Απλά επειδή κάποιος σκίζει τα τζιν του ακριβώς έτσι και δεν θέλει να τον δεις να οδηγεί μια Rolls-Royce δε σημαίνει ότι δεν του αρέσει. Απλώς αρνούμαι να παίξω αυτό το παιχνίδι. Όταν φτιάχναμε το συγκρότημα, ένα μέρος ήταν: ‘χμ, δεν θα ήταν ωραίο να κερδίσουμε πολλά χρήματα και να βρούμε γκόμενες;’. Πιστέψτε με, είτε είστε ο Leonard Cohen είτε ο Dylan, εξακολουθούν να σας αρέσουν τα χρήματα και οι γκόμενες, μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας». (Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Simmons φημολογείται ότι έχει κοιμηθεί με περίπου 5.000 γυναίκες. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο Simmons έχει μηνυθεί δύο φορές τα τελευταία χρόνια για σεξουαλική παρενόχληση, αν και τελικά δεν ασκήθηκαν διώξεις)

    Ομοίως, οι Kiss – που έχουν βγάλει μόλις δύο studio albums τα τελευταία 21 χρόνια – δε διστάζουν να παραδεχθούν ότι δεν ενδιαφέρονται να κάνουν τίποτα άλλο από το να παίζουν τις παλιές επιτυχίες τους. «Όλα έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι όταν κάποιος πηγαίνει να δει τους Stones μπορεί να ενδιαφερθεί για το νέο άλμπουμ», λέει ο Stanley. «Αν και μπορεί να πουν, ‘Πότε πρόκειται να βγάλετε νέο άλμπουμ;’, αλλά μετά θα πουν, «αυτό είναι ωραίο, παίξτε τώρα το Brown Sugar’. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Αν μου βάζατε ένα βίντεο από συναυλίες του McCartney ή των Stones και κλείνατε τον ήχο, θα μπορούσα να σας πω κάθε φορά που παίζουν ένα καινούργιο τραγούδι, επειδή το κοινό κάθεται. Η ιδέα της δημιουργίας νέας μουσικής δεν είναι πολύ ενδιαφέρουσα για μένα».

    Και πάλι, όμως, οι κριτικοί εξοργίζονται. Το 2017 υπήρξε μία σειρά άρθρων σχετικά με το πιο πρόσφατο σχέδιο τους για να βγάλουν λεφτά – τις «χορδές για air guitar», μια σακούλα με αέρα κοπανιστό που πουλιόταν για 3,99 δολάρια (οι Kiss έχουν παραχωρήσει το όνομά τους σε περίπου 5.000 προϊόντα, από προφυλακτικά μέχρι φέρετρα).

    Ο Simmons απλά γελάει. «Το επόμενο βήμα είναι, φυσικά, η air guitar των Kiss: αγοράζεις τη θήκη και όταν την ανοίξεις…».

    Στις 9 το βράδυ στο Άμστερνταμ, τα φώτα των σπιτιών σβήνουν και μια γνώριμη ανακοίνωση ακούγεται, όπως σε κάθε εμφάνιση των Kiss εδώ και δεκαετίες: «Θέλατε το καλύτερο! Έχετε το καλύτερο! Η πιο hot μπάντα στον κόσμο… Kiss!».

    Φλόγες εκρήγνυνται σε όλη τη σκηνή – μπορείτε να νιώσετε τη ζέστη στα 30 μέτρα – και οι Simmons και Stanley κατεβαίνουν από τους ουρανούς στις εγκαταστάσεις φωτισμού.

    «Πρέπει να χάσετε το μυαλό σας στο Ντιτρόιτ, την πόλη του ροκ!», τραγουδά ο Stanley και 17.000 οπαδοί ξεχνούν πόσα έχουν πληρώσει για την εμπειρία.


    © The Financial Times Limited 2024. All Rights Reserved. Not to be redistributed, copied or modified in any way.
    mononews.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation.




    ΣΧΟΛΙΑ