Η βρεγμένη δημοκρατία, οι κατευθυνόμενες διαδηλώσεις και η άγνοια κινδύνου

Τι εστί ακριβώς «πολιτικό κίνητρο» σε μια ληστεία;

Να υποθέσω, όχι η συγκέντρωση χρημάτων για να κατεβεί κανείς ως …υποψήφιος στις εκλογές. Ούτε η κλοπή του σπιτιού ή του αυτοκινήτου ενός βουλευτή επειδή είναι αντίπαλος… Άλλος είναι εδώ ο σκοπός: Η χρηματοδότηση οργανώσεων εναντίον της δημοκρατίας.

Ουδέποτε έκρυψε τις απόψεις και τις προθέσεις του ο φυλακισμένος και ως πριν από λίγες ώρες απεργός πείνας, για τον οποίο και έλαβαν χώρα οι χθεσινές κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα θυμίζοντας τις παλιές «καλές» μέρες των κατευθυνόμενων διαδηλώσεων με τους «αγανακτισμένους» αυτής της ζωής διατελούντες εν πλήρη συγχύσει, με τα ψευδοδιλήμματα του «ναι» και του «όχι» και με το κλείσιμο του ματιού προς τα άκρα των άκρων. Δυστυχώς όμως γι΄ αυτόν και για όσους εύκολα παρασύρονται από ένα ανθρωπιστικό προκάλυμμα, που τείνει να παραβλέπει τις δημοκρατικές αξίες, ληστείες με πολιτικό κίνητρο σε μία χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα, απλώς δεν υφίστανται. Κάθε προσπάθεια λοιπόν ωραιοποίησης της εικόνας ενός κακοποιού μέσα από έναν ιδεολογικό μανδύα, προκειμένου να δικαιολογηθούν ή και να συγχωρηθούν οι πράξεις του, όπως ήθελαν οι υπερασπιστές του συγκεκριμένου ατόμου είναι απειλή για τη δημοκρατία.

Ασφαλώς και υπάρχουν ανθρωπιστικοί λόγοι, που δεν επιτρέπουν τον θάνατο ενός απεργού πείνας. Και πάντα απαιτείται σεβασμός απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Κι από την άλλη όμως, ασφαλώς έχει και η δημοκρατία τις αδυναμίες της, τις οποίες προφανώς εκμεταλλεύονται κάποιοι.  Αλλά υπάρχει και η συντεταγμένη πολιτεία με τους νόμους της, απέναντι στους οποίους είμαστε όλοι ίσοι, Για καλό και για κακό. Με την υποχρέωση της συμμόρφωσης ή σε διαφορετική περίπτωση της επιβολής ποινής. Και δεν είναι καθόλου αρκετό να δηλώνει κανείς αναρχικός, ήτοι επιδιώκοντας την κατάλυση του κράτους ως υφίσταται, για να δικαιολογεί τις παράνομες πράξεις του.

Κι αν η εγκληματικότητα με πολιτικό κίνητρο επιτρέπεται, τότε γιατί είναι στη φυλακή η Χρυσή Αυγή; Μήπως να ελευθερωθούν κι αυτοί; Αστεία πράγματα. Αν δεν ήταν τραγικά. Ξεχνούν όλοι, ότι το να οραματίζεται κανείς μία κοινωνία, σύμφωνη με τα ιδεολογικές του πεποιθήσεις, μόνον η δημοκρατία το επιτρέπει. Σε κανένα απολυταρχικό καθεστώς δεν θα μπορούσαν να έχουν και προπάντων να διατυπώνουν με ελευθερία την άποψή τους. Εκτός βέβαια κι αν το καθεστώς ήταν οι ίδιοι…  «Κάθε δικαστής έχει μια θέση σε έναν τάφο για όσους ανθρώπους έχει θάψει ζωντανούς», είναι ένα από τα τσιτάτα του συγκεκριμένου ατόμου. Και κανείς δεν τον τιμώρησε γι΄ αυτό. Η δημοκρατία που λέγαμε.

Τι βλέπουν και τι παραβλέπουν όλοι αυτοί όμως, που βρίσκονται στις διαδηλώσεις. Παρατηρώντας τους να απομακρύνονται μέσα στο χαμό και την υπερβολική επίδειξη δύναμης της αστυνομίας, αγόρια και κορίτσια με πάθος, αγνά αισθήματα και καλές προθέσεις, πλην όμως ευκολόπιστα και επιρρεπή σε εκμετάλλευση αναρωτήθηκα αν ήξεραν, τι ακριβώς υπερασπίζονταν. Αν είχαν άλλη πληροφόρηση πέρα από το face book, το twitter και γενικότερα τους «ειδικούς» του Διαδικτύου περί τα τοιαύτα, κοινώς διαστρεβλωτές της πραγματικότητας προς συγκεκριμένο όφελος. Αν είχαν μπει καν στον κόπο να ακούσουν και την άλλη πλευρά. Αν υποπτεύονταν, ότι μπορεί να τους χρησιμοποιούσαν. Και πώς είχαν πεισθεί εν τέλει, ότι ένας καταδικασμένος για αξιόποινες πράξεις είναι πολιτικός ήρωας. Φοβάμαι ότι το νερό που έπεφτε επάνω τους με δύναμη από το «κανόνι» της αστυνομίας και γενικότερα η δράση της καθώς προσπαθούσαν να βγουν από το πεδίο της μάχης, μάλλον δεν βοήθησαν προς αυτή την κατεύθυνση. Ούτε τώρα, ούτε ποτέ.

Διαβάστε επίσης

Ο Τσίπρας, οι κολλητοί του και λαϊκά δικαστήρια στο Σύνταγμα

Βλάβες και φθορές στην Εθνική Βιβλιοθήκη – Πώς θα αναστραφούν