Επι-θετικά: Η ανιστόρητη εργατολόγος, η διχαστική πρώην τραγουδίστρια και οι μύθοι της Επανάστασης

Η ανιστόρητη εργατολόγος 

Με πτυχίο και μεταπτυχιακό, τρεις γλώσσες και ευδόκιμη υπηρεσία σε υπεύθυνες θέσεις, όπως προκύπτει από το βιογραφικό της, η κυρία Σουλτάνα Ελευθεριάδου, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ως τώρα να ήταν «αστέρι» στην πατρίδα της την Καβάλα -εργατολόγος σου λέει, με τ’ όνομα- αλλά πλέον την ξέρει όλη η Ελλάδα.

Αριστερή και δεξιά. Μέγα το κατόρθωμα. Γιατί δεν εύκολο πράγμα να ρεζιλευτείς και στους δικούς σου και στο πανελλήνιο με τη μία… 

Άνοιξε λοιπόν το στόμα της η εν λόγω βουλευτής και έβγαλε ένα μαργαριτάρι, από εκείνα τα καλά των Νοτίων Θαλασσών -αλλά πού να ξέρει εκείνη από αυτά ως αριστερή που είναι- που βόγκηξαν και τα έδρανα ακόμη, της Βουλής.

Γεγονός είναι ότι ο Αλέξανδρος Σβώλος, τον οποίο η ίδια χαρακτήρισε «γνωστό υποστηρικτή της Νέας Δημοκρατίας», δεν ήταν παρών μεταξύ των συναδέλφων της, γιατί πάνε κοντά εβδομήντα χρόνια, που έχει πεθάνει ο άνθρωπος.

Και πού να φανταζόταν -αν ζούσε, λέμε- ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή, που όλη του η ζωή και οι αγώνες θα γυρνούσαν τούμπα από εκπροσώπους ενός κόμματος, που θέλει να θεωρείται συνέχεια της Αριστεράς…

Γιατί στον καιρό του ήταν αλλιώς τα πράγματα. Και μέχρι πριν από κάποια χρόνια άλλωστε η ένταξη και η ενεργός συμμετοχή σε ένα αριστερό κόμμα προϋπέθετε, μεταξύ άλλων και κάποιες γνώσεις Ιστορίας. Τουλάχιστον της ελληνικής.

Μέγα παράπτωμα δηλαδή, να μπερδέψει κανείς π.χ. τον Ναπολέοντα Ζέρβα του ΕΔΕΣ με τον Αλέξανδρο Σβώλο, πρωθυπουργό της Κυβέρνησης του Βουνού!

Φρονώ, λοιπόν, ότι η κυρία Ελευθεριάδου αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν για τα κόμματα, όταν επιλέγουν υποψηφίους. Φυσικά και ξέρουμε πώς γίνονται αυτές οι επιλογές, όμως μερικές ερωτήσεις, κανένα τεστάκι πριν καλύψουν με τις φτερούγες τους την άβυσσο της αμάθειας, που κρύβεται πίσω από ωραία βιογραφικά δεν θα έβλαπτε. Κι όχι τίποτε άλλο, η εν λόγω κυρία είναι αυτή, που είχε χαρακτηρίσει τον πρωθυπουργό ως …ανιστόρητο! Μάλιστα.

Ένα έχω να συμβουλέψω τον ΣΥΡΙΖΑ: Ταχύρυθμα μαθήματα. Θα δουν μεγάλη βελτίωση.

Η διχαστική πρώην τραγουδίστρια

Στα νεώτερα τώρα. Αλήθεια πόσο μίσος μπορεί να κρύβεται σ’ έναν άνθρωπο, ώστε να παραβλέπει εμπρησμούς και θανάτους, να διαστρεβλώνει καταστάσεις, να τυφλώνεται και να προσπαθεί να τυφλώσει και τους άλλους μπροστά σε γεγονότα αδιαμφισβήτητα.

Γιατί, αν καταλαβαίνω καλά από την πρόσφατη ομιλία της κυρίας Ραλλίας Χρηστίδου στη Βουλή, οι νεκροί της Marfin ήταν απλώς …παράπλευρες απώλειες.

Βγήκε ο κόσμος (!) να διαδηλώσει (αυτό δεν ήταν διαδήλωση, ήταν «Κάψτε την Αθήνα») εναντίον των Τραπεζών, που έφεραν, όπως λέει, τη χώρα σε χρεωκοπία. Γι’ αυτό, δεν ευθύνονται οι εμπρηστές, πάντα κατά την ίδια, αλλά αυτοί που πήγαν να δουλέψουν στους «τραπεζίτες, φίλους της Νέας Δημοκρατίας».

Αδυνατώ να αντιληφθώ τη λογική, αν υπάρχει, σε τέτοια αλληλουχία σκέψεων, γιατί ακόμη κι αν θέλει να καλυφθεί κανείς πίσω από μία πολιτική ιδεολογία, φροντίζει να έχει τα νώτα του καλυμμένα. Κι εδώ δυστυχώς είναι σε κοινή θέα…

Η πρώην τραγουδίστρια -ως συνέχεια της συμμετοχής της στο ριάλιτι Fame story–εγκαταλείποντας τη μουσική, προκειμένου να αφοσιωθεί στην πολιτική της καριέρα, κάπως φαντάστηκε πως … τι πάλκο, τι Βουλή. Ένα και το αυτό και με την ίδια βαρύτητα… Κρίμα. Γιατί, τι μπορεί να περιμένει κανείς, ότι θα προσφέρει μια γυναίκα στο κοινωνικό σύνολο με τέτοιο διχαστικό και φανατισμένο λόγο…

Ένα μύθο θα σας πω

Κι επειδή η Ιστορία, παλαιά και σύγχρονη είναι σήμερα το φόρτε μας, συνεχίζω. Υπάρχει λοιπόν κάτι, που να μην μας διχάζει αλλά να μας ενώνει ως Έλληνες; 

Ευτυχώς υπάρχει! Η Επανάσταση του 1821ήταν και είναι η αδιαφιλονίκητη εθνική μας υπερηφάνεια. Και δικαιολογημένα φυσικά, παρά τους κλυδωνισμούς, που παρ΄ολίγον να μας κοστίσουν -για τότε μιλάω-  πολύ ακριβά…

Πόσοι και πόσο γνωρίζουμε όμως εκείνον τον μεγάλο αγώνα απ΄ όλες τις πλευρές του ώστε να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους μύθους από τα πραγματικά γεγονότα. Και πόσο είμαστε έτοιμοι, ακόμη και σήμερα να δεχτούμε, ότι και λάθη έγιναν και τρομερές συνέπειες είχαν και ότι τέλος πάντων οι ήρωες, που μεγαλώσαμε μαζί τους, έχοντάς τους ως πρότυπα ανδρείας, αυτοθυσίας και αγάπης στην πατρίδα, κι αυτοί άνθρωποι ήταν εντέλει…

Κι επειδή όλη τη γνώση από το σχολείο την έχουμε πάρει, μπορώ χωρίς δισταγμό να πω, ότι την πήραμε μισή. Και κάποτε ωραιοποιημένη  Κάποιες εποχές, πριν από έναν, ενάμιση αιώνα το αφήγημα δεν έπρεπε να έχει κενά, γιατί η συνοχή του έθνους προηγείτο. Σήμερα όμως;

Η Επανάσταση ήταν εθνική, απάντησε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, που ρωτήθηκαν σε πρόσφατη έρευνα. Κι ο πατριάρχης  Γρηγόριος  Ε’ δεν την αφόρισε, και το κρυφό σχολείο υπήρχε…

Επίσης, άντε και ξέσπασε η Επανάσταση, μετά τι έγινε; Θυμάται κανείς μας, τι έλεγαν τα βιβλία; Ή αναρωτιέται, τι θα πρέπει να πουν τώρα;

«Όλβιος όστις της ιστορίης έσχε μάθησιν», έλεγε ο Ευριπίδης, κάτι που ταιριάζει σε όλες τις εποχές, από τη δική του ως σήμερα. Και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε βάζοντας τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις και κυρίως χωρίς να κρίνουμε με όρους του σήμερα γεγονότα που συνέβησαν πριν από αιώνες.