• Επι-θετικά

    Αρνητές, μηνυτές, ο Τσίπρας κι οι λαγοί του Πατούλη

    Τα «ασημικά» σε διατίμηση, τα εκατομμύρια χωρίς αντίκρισμα και μια ιστορία χωρίς τέλος

    Τα «ασημικά» σε διατίμηση, τα εκατομμύρια χωρίς αντίκρισμα και μια ιστορία χωρίς τέλος


    Ποιος ψεκάζει ποιον; Και ποιος μπορεί να μηνύσει ποιον;

    Ο κύριος που θεωρεί, ότι ο γιός του θα γίνει υποχείριο του Μπιλ Γκέιτς, αν κάνει τεστ για τον κορονοϊό με την απλή μπατονέτα που έχουμε όλοι στο σπίτι μας είναι ψεκασμένος ή όχι; Ο ίδιος κύριος μπορεί να κάνει μήνυση στο κράτος με το επιχείρημα ότι τσιπάρουν το παιδί του ή μήπως το κράτος οφείλει να τον μηνύσει για όσα διασπείρει στην κοινωνία προκαλώντας σύγχυση και αναταραχή;

    Και ας ανεβούμε επίπεδο (τρόπος του λέγειν): Μπορεί ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ να μηνύσουν την επιτροπή λοιμωξιολόγων, επειδή δεν τους αρέσουν οι προτάσεις τους; Και πώς μπορούν να αντιδράσουν οι επιστήμονες, που δέχονται καθημερινές επιθέσεις, γιατί εισηγήθηκαν το ένα ή το άλλο μέτρο; Αλλά και πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν τον εξευτελισμό από τον κ. Τσίπρα, που ούτε λίγο ούτε πολύ τους θεωρεί τσιράκια του πρωθυπουργού; Αναμενόμενη λοιπόν η ασυλία τους ή «ακαταδίωκτο» όπως αναφέρεται, μόνον όσον αφορά τη συγκεκριμένη δραστηριότητά τους ασφαλώς.

    Γιατί στους εκτός πραγματικότητας καιρούς που ζούμε, είναι η αλήθεια, ότι όλα έχουν γίνει ένα κουβάρι. Αρνητές της πανδημίας _υπάρχουν ακόμη_ όπως και αρνητές της μάσκας, αρνητές των εμβολιασμών, αρνητές των επίσημων στοιχείων και δεδομένων, των πάντων…  Συνωμοσιολόγοι ή και απλώς ανεγκέφαλοι , που διασπείρουν τον πανικό μέσα από φήμες, fake news και παραδοξολογίες, και όχι μόνο για την πλάκα τους ή γιατί κι αυτοί είναι θύματα, αλλά και εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία. ΄Ολοι αυτοί από τη μια μεριά κι εμείς από την άλλη…

    Σαν να μην έφταναν όμως αυτά η εκμετάλλευση της πανδημίας για λόγους και μόνον αντιπολιτευτικούς ήταν από τα χειρότερα, που μπορούσε να μας τύχει. Δεν μιλάμε βέβαια για κριτική εδώ, αλλά για διαστρέβλωση της αλήθειας, για επένδυση στο φόβο των ανθρώπων  _όλων μας_ για την υγεία μας, τη δουλειά μας, το μέλλον μας. Γιατί δεν ακούμε επιχειρήματα και προτάσεις, μόνον αλαλαγμούς της αντιπολίτευσης, που συμπεριφέρεται χωρίς ίχνος σοβαρότητας και πολιτικής συνείδησης, απέναντι σε ό,τι περνάμε. Κι όλα αυτά, επειδή τα κολλημένα ποσοστά στα γκάλοπ δεν λένε ν΄ανέβουν. Είναι αστείο δηλαδή, όταν ο κ. Τσίπρας λέει, ότι οι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη στον Μητσοτάκη… Με 12 – 14 μονάδες διαφορά άλλος είναι αυτός, που βλέπει πλάτες…

                                                   Εφιάλτης στο δρόμο με τους λαγούς

    Να βγει κανείς ή να μη βγει; Κι αν βγει, από πού να περάσει; Σίγουρα όχι από το Παναθηναϊκό Στάδιο –ας κόψει δρόμο από αλλού_ ούτε από την γέφυρα του Καλατράβα στη Μεσογείων…  Γενικώς δηλαδή, καλό είναι να αποφεύγονται οι μεγάλες οδικές αρτηρίες.

    Όχι δεν υπάρχει τροχαία, ούτε αστυνομία να κάνει ελέγχους στα sms, ούτε πρόκειται να σας ζητήσει κανείς πιστοποιητικό εμβολιασμού… Θυμάστε όμως, τι έπαθε η Αλίκη, όταν έπεσε μέσα στην τρύπα του κούνελου; Μπήκε σ΄έναν κόσμο όπου τα πράγματα ήταν όλα ανάποδα. Εξωπραγματικά, παράλογα, ανατρεπτικά.

    Κι αν η Αλίκη την έβγαλε τελικά καθαρή, μπορούμε να ελπίζουμε κι εμείς, ότι θα έχουμε την ίδια τύχη, μετά από μια μετωπική με τους λαγούς του Πατούλη; Πολύ αμφιβάλλω.

    Στραφταλιζέ  για να λάμπουν μέρα και νύχτα, γιγαντόσωμοι για να μην περνούν απαρατήρητοι, άθλιας κατασκευής και με αισθητική καρναβαλιού του ΄50,  αλλά και λίγο αργότερα της χούντας, είναι ό,τι χειρότερο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Και μη σας ξεγελάνε που μοιάζουν καλοκάγαθοι, ένας εφιάλτης στο δρόμο είναι, ένα πολιτιστικό σοκ για τους περαστικούς, λες και είχαμε λίγα. Έλεος!

    Αναγνωρίζω βέβαια τις καλές προθέσεις να δοθεί χρώμα και χαρά στην πόλη, απορώ όμως, πώς είναι δυνατόν να σκεφτεί κανείς, ότι αυτό επιτυγχάνεται μ΄αυτά τα κατασκευάσματα της Περιφέρειας που έχει βάλει όλο καμάρι και πινακίδες με τη φίρμα της.

    Αν υπήρχε όμως αστυνομία της αισθητικής  _ παλιό …αίτημα αλλά δυστυχώς ανεκπλήρωτο_  θα είχε συλλάβει τους υπεύθυνους και θα τους καταδίκαζε αναλόγως. Με ποινή, ας πούμε, να βάλουν αυτά τα τερατουργήματα στο σπίτι τους και να τα βλέπουν υποχρεωτικά επί μία δεκαετία. Ή ακόμα καλύτεραστο γραφείο του κ. Πατούλη, όπου ο λαγός με το παπιγιόν θα υποδέχεται τους επίσημους επισκέπτες σε όλη τη διάρκεια της θητείας του. Τότε βέβαια θα είχαν όλα ένα νόημα…



    ΣΧΟΛΙΑ