Η νομολογία των τελευταίων ετών αποδεικνύει την πεποίθηση ότι η σοβαρή και εξειδικευμένη δουλειά μπορεί να έχει αποτέλεσμα, αναφέρει η Μαρία Μοσχοπούλου, ιδρύτρια του MMLEGAL Law Office, εξειδικευμένη στο τραπεζικό δίκαιο και στη διαχείριση οφειλών και χρεών σε ιδιώτες και επιχειρήσεις. 

Με την υπ’ αρ. 2515/2025 απόφασή του, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δέχθηκε την ανακοπή που ασκήθηκε από τους οφειλέτες και ακύρωσε τόσο την επιταγή προς πληρωμή, όσο και την κατάσχεση που είχε επιβληθεί επί επαγγελματικού ακινήτου μεγάλης εμπορικής αξίας στο Νέο Κόσμο Αττικής. Η υπόθεση αφορούσε οφειλή ύψους 369.000 €, με επισπεύδουσα γνωστή εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, ενεργούσα για λογαριασμό αλλοδαπής εταιρείας ειδικού σκοπού, με έδρα το Λουξεμβούργο.

1

Πιο αναλυτικά, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι “από τα κοινοποιηθέντα έγγραφα προς τους ανακόπτοντες δεν προέκυπτε ότι η απαίτηση είχε νομίμως μεταβιβασθεί στην αλλοδαπή εταιρεία ειδικού σκοπού ούτε ότι είχε εγκύρως ανατεθεί η διαχείρισή της στην καθ’ ης εταιρεία διαχείρισης, κατά τα οριζόμενα στα άρθρα 1 και 2 §§ 3-4 ν. 4354/2015 και 3 ν. 2844/2000”.

Η παράλειψη κοινοποίησης των αναγκαίων αποδεικτικών εγγράφων (σύμβαση πώλησης και μεταβίβασης απαιτήσεων, πράξη ανάθεσης διαχείρισης, στοιχεία εκπροσώπησης) οδήγησε σε αναποδειξιμότητα της νομιμοποίησης της καθ’ ης ως διαχειρίστριας και επισπεύδουσας της εκτέλεσης, με αποτέλεσμα οι προσβαλλόμενες πράξεις εκτέλεσης να πάσχουν ακυρότητα και να πρέπει να ακυρωθούν.

Η εν λόγω απόφαση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς επιβεβαιώνει τη θετική νομολογιακή κατεύθυνση των τελευταίων ετών, σύμφωνα με την οποία η ενεργητική νομιμοποίηση των εταιρειών διαχείρισης δεν τεκμαίρεται, αλλά πρέπει να αποδεικνύεται θετικώς με πλήρη και νομίμως κοινοποιημένα έγγραφα μεταβίβασης και διαχείρισης.

Η έλλειψη τέτοιων αποδείξεων συνεπάγεται ανυπαρξία προϋποθέσεων αναγκαστικής εκτέλεσης και, συνακόλουθα, ακυρότητα των πράξεων εκτέλεσης (επιταγή, κατάσχεση, πλειστηριασμός).

Η απόφαση συμβάλλει στην εδραίωση της αρχής της διαφάνειας και νομιμότητας των ενεργειών των εταιρειών διαχείρισης (servicers) έναντι των οφειλετών και ενισχύει το δικονομικό πλαίσιο προστασίας των τελευταίων.

Η επιτυχής έκβαση της υπόθεσης και -άλλων που φθάνουν ενώπιον των δικαστηρίων-, καταδεικνύει τη σημασία της ενδελεχούς δικονομικής μελέτης κάθε μεμονωμένης υπόθεσης αναγκαστικής εκτέλεσης, με εστίαση στα τυπικά στοιχεία νομιμοποίησης των εταιρειών διαχείρισης. 

Φυσικά, αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι οφειλέτες είναι ότι οι ακυρώσεις των πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης δεν είναι το τέλος της διαδικασίας, αλλά ένας σημαντικός σταθμός της. Σε όλες τις περιπτώσεις, από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη, θα πρέπει να υπάρχει εξαρχής στρατηγική χειρισμού, ώστε εν τέλει ο οφειλέτης να κατορθώσει να βρει μία οριστική λύση στη διευθέτηση των οφειλών του, είτε αφορά ενέργειες άμυνας, είτε ρυθμίσεις είτε ακόμη και πτωχευτικές διαδικασίες.