Λέγεται πως ο Διαφωτιστής Ζαν Ζακ Ρουσσώ, που ιδέες του επηρέασαν βαθιά τη Γαλλική Επανάσταση και διαμόρφωσαν το τρόπο που σκεφτόμαστε σήμερα, ήταν εκείνος, που είχε πρωτοπεί, πως «όταν ο λαός δεν έχει τίποτα να φάει, θα φάει τους πλούσιους».

Μα και αν σε ένα παράλληλο σύμπαν γινόταν έτσι, ο John Christodoulou, ο Mr. Yannis, ο Γιάννης Χριστόδουλου, ο μεγιστάνας του real estate στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο κάτοικος του Μονακό, το παιδί, κάποτε, απ’ το κατεχόμενο Καϊμακλί, το προσφυγόπουλο, ύστερα, στο Λονδίνο, ο «πλουσιότερος πρόσφυγας της Μεγάλης Βρετανίας» κατά τους Sunday Times, όχι μόνο θα γλιτώσει, αλλά ο λαός θα ανοίξει, με σεβασμό και δρόμο να περάσει! Γιατί, δεν είναι καθόλου τυχαίο, που τα βρετανικά ΜΜΕ, αναφέρονται σ αυτόν ως «John Christodoulou, the billionaire with the golden heart»!

1

Ο Τζον Χριστοδούλου είναι πρώτα απ’ όλα γνωστός γιατί βρίσκεται στην 70η θέση της λίστας με του πλουσιότερους Βρετανούς, έχοντας περιουσία 2,6 δισ. ευρώ, αλλά και γιατί κάνει θρυλικά πάρτι για τα γενέθλια του, κάθε Μάϊο, στο Μονακό, που συμπίπτουν με το Γκραν Πρι της Formula 1. Στενοί δρόμοι, κλειστές στροφές, απότομες ανηφόρες και κατηφόρες, η περίφημη σήραγγα που οδηγεί στο λιμάνι — στο διάσημο, θεαματικό σιρκουί του πριγκιπάτου, όπου η ακρίβεια υπερισχύει της δύναμης — φτιάχνουν ένα αθλητικό υπερθέαμα, που κορυφώνεται όταν τα κατακόκκινα μονοθέσια της Ferrari, τα εντυπωσιακά κίτρινα της McLaren, τα βαθύμπλεα βέλη της Red Bull και τα υπόλοιπα πολύχρωμα «τέρατα» της ταχύτητας ξεχύνονται στους δρόμους, ανταγωνιζόμενα με θόρυβο, σπινθηρισμούς και απίστευτη ακρίβεια, ενώ από τις εξέδρες και τα πολυτελή καταστρώματα των γιοτ, διάσημοι, ακριβοθώρητοι σταρ και πανίσχυροι μεγιστάνες παρακολουθούν με κοσμική μεγαλοπρέπεια και καρδιοχτύπι κάθε στροφή, κάθε προσπέραση, κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Φυσικά και ανάμεσα τους, μεγαλόπρεπο, αυτοκρατορικό, κλασσικά αρχοντικό, το «Zeus» των 75 μέτρων του Χριστοδούλου συγκεντρώνει το gratin mondain, τη διεθνή αφρόκρεμα των κοσμικών και των διασήμων.

Prestige cuvée, pole position κι ένα σπαθί και τι άλλο να ζητήσει κανείς!

Ο Τζον Χριστοδούλου, λοιπόν, έχει πλέον σφραγίσει μια παράδοση ανάμεσα στις επίσημες εκδηλώσεις του Μονακό Grand Prix. Φέτος, με αφορμή τα 60ά του γενέθλια, το θρυλικό Zeus μετατράπηκε σε πλωτό σκηνικό απόλαυσης και κοσμικής αριστοκρατίας, καθώς οι υψηλοί φιλοξενούμενοι παρακολουθούσαν τα μονοθέσια να περνούν σχεδόν σε απόσταση αναπνοής, με τον εκκωφαντικό ήχο των κινητήρων να δένει αριστοτεχνικά με την εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα της βραδιάς.

Η μουσική επένδυση ήρθε από τους Gypsy Queens, τους κοσμικούς Ρομά performers για πολύ πλουσίους της Γαλλικής Ριβιέρας, με ένα ηχητικό χαρμάνι από acoustic pop, soft swing και lounge διασκευές, που κυλούσαν ανάμεσα σε ποτήρια σαμπάνιας και απόηχους θαλασσινού αέρα. Η βραδιά συνοδεύτηκε από haute cuisine internationale, με πιάτα που ισορροπούσαν ανάμεσα στη μεσογειακή φρεσκάδα και τη γαλλική φινέτσα. Και να τα κεριά, τα φωτιστικά led σε ζεστές αποχρώσεις, οι φλοράλ λεπτομέρειες και τα πλωτά decks με θέα στο λιμάνι, όλα τόσο τέλεια, ώστε να ολοκληρώνουν την εικόνα μιας βραδιάς όπου η χλιδή, φυσικά, δεν ήταν κραυγαλέα, αλλά τόσο καλοσχεδιασμένη, που να μοιάζει σχεδόν τυχαία.

Φυσικά και ήταν εκεί ο καλός φίλος του Κύπριου μεγιστάνα, ο πρίγκιπας Αλβέρτος, ο οποίος, μάλιστα, άνοιξε με το… σπαθί του, μια τεράστια σαμπάνια Jeroboam prestige cuvée, Dom Pérignon ή Cristal, ενώ υπήρξαν επευφημίες ανάλογες με την κατάκτηση pole position, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν συγκινεί τη high society όπως ένα βίαιο uncorking.  Ήταν εκεί, επίσης η πολύ δραστήρια, μορφωμένη και καταξιωμένη σε επιχειρηματικό και φιλανθρωπικό επίπεδο πριγκίπισσα Καμίλα Κροτσιάνι των Βουρβόνων – Δύο Σικελιών, αλλά και η πολύ – αναμενόμενη και ευλογημένη η ερχόμενη, πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα, Κίμπερλι Γκιλφόιλ!

Στο πλωτό παλάτι του Χριστοδούλου βρέθηκε και η Μαριάννα Λάτση, που συζητούσε με τον Τζορτζ Γουλανδρή και η σύζυγό του Χριστιάννα Βαρδινογιάννη. Εκεί και ο επίσης κυπριακής καταγωγής επιχειρηματίας στην αγορά ακινήτων Λεν Λαζάρι της Lazari Investments Management Limited, αλλά και ο σταρ – ερμηνευτής Κωνσταντίνος Αργυρός, που τελευταία φαίνεται να κινείται σε περιβάλλοντα ιδιαίτερα φιλικά προς την υψηλή οικονομική τάξη, η σύζυγός του Αλεξάνδρα Νίκα και άλλοι 300 καλεσμένοι διάσημοι, πλούσιοι, φημισμένοι.

Για τη βραδιά, ο ελληνικός και ο κυπριακός τύπος επιφύλασσε μεγάλη δημοσιότητα, αν και η εκδήλωση είχε περιοριστεί σε VIP κύκλο, δίχως δημόσιο press release και παρά τη παρουσία του πρίγκιπα Αλβέρτου, τα media των Μονεγάσκων, που δεν χάνουν βήμα του, όπως το Monaco Voice, δεν την κάλυψαν. Βέβαια με το Μονακό Grand Prix, ήδη φορτωμένο με events, ένα ακόμη party, όσο high-profile κι αν είναι, χάνεται στο περιθώριο -υποθέτουμε!

Αυτό που δεν ξεχνιέται και πώς το παιδικό παιχνίδι τέλειωσε νωρίς

«… Γεννήθηκα στο Καϊμακλί, βαφτίστηκα στην Αγία Βαρβάρα, τον τόπο όπου η μητέρα μου παντρεύτηκε και βαφτίστηκε… Θυμάμαι ωραία πράγματα. Το σχολείο, όπως έπαιζα στην αυλή, τα πράγματα που έκανα ως παιδί έμειναν μέσα μου…», λέει σε συνέντευξη του σε κυπριακή τηλεοπτική εκπομπή, ο μεγιστάνας, με την μυθιστορηματική, σχεδόν, ζωή.

«Ήμουν άταχτο παιδί» λέει. Ένα παιδί, που ζει, παίζει, πάει σχολείο, στη συνοικία κοντά στη Λευκωσία, που όλοι γνωρίζονται, έχουν σχέσεις συγγενικές ή φιλικές, κάνουν σχέδια, ετοιμάζουν σπίτια, γάμους, ταξίδια. 1974. Ήταν εκείνο το καλοκαίρι, που η μυρωδιά του θανάτου κάλυπτε ολόκληρη την Κύπρο και το «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο» κοκκίνισε, ποτισμένο, για άλλη μια φορά, με αίμα.

Ο Γιάννης Χριστοδούλου, γεννημένος στις 24 Μαΐου του 1965, ήταν 9 χρονών, όταν περπατώντας με τη μητέρα και την αδελφή του, άκουσε βομβαρδισμούς και έντρομος είδε τους Τούρκους αλεξιπτωτιστές. «Τα θυμάμαι σαν ταν χθες» έχει εκμυστηρευτεί «εκρήξεις, σειρήνες, σαράντα άνθρωποι σ’ ένα υπόγειο». Ήταν οι μέρες που τον σημάδεψαν και η αίσθηση του αβοήθητου, που ένιωσε τόσο νωρίς, τόσο άδικα, τόσο παράλογα, όσο μόνο ο πόλεμος μπορεί να προκαλέσει.

«Δεν ξεχνάω το αίσθημα ευαλωτότητας που νιώθαμε τότε», λέει και παραδέχεται πως πάσχει από έναν μόνιμο φόβο, σχεδόν «ψυχολογικό βαρίδι», που τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή. Δε θα εξηγεί, δεν θα αναλύει το τραύμα, που κουβαλάει και δε γίνεται αλλιώς για τα παιδιά και εκείνους που επιβίωσαν, αφού καπνισμένες κάνες τους σημάδεψαν, μα, ούτε μια στιγμή, δεν ξεχνάει.  «Θυμάμαι βόμβες να πέφτουν, ανθρώπους να καταδιώκονται, ακόμη και βιασμούς, θυμάμαι» λέει στην Sun, «θα τα έδινα όλα πίσω για να επανενωθεί η Κύπρος», καταλήγει.

«Η νύχτα, η πίκρα, η Προσφυγιά και κάπου κει σε μι’ άκρη, να είναι τάχ’ αυτό δροσιά ή ξεχασμένο δάκρυ;» τραγουδά ο Κώστας Σμοκοβίτης και ο Δημήτρης Χριστοδούλου, παίρνει την οικογένεια του και ξεκινάνε μια ζωή, απ την αρχή στο Λονδίνο. Πρόσφυγες! Ήταν από τους πρώτους Ελληνοκύπριους, θύματα της τουρκικής εισβολής, που έφτασαν στην Αγγλία.

Η τότε κυβέρνηση των Εργατικών, υπό τον Χάρολντ Ουίλσον, παρείχε στήριξη στους νεοαφιχθέντες πρόσφυγες, προσφέροντας δημόσια κατοικία — τα λεγόμενα council flats. Ο πατέρας του Τζον δεν δέχτηκε την προσφορά. Διάλεξε να νοικιάσει, πάντα πανάκριβο στην Αγγλία, σπίτι και να δουλέψει πέρα από την ανθρώπινη αντοχή του, για να μπορέσει να τα βγάζει πέρα, αλλά να μην κινδυνεύσει η οικογένεια του, από την όποια πιθανή περιθωριοποίηση. Είχε ήδη φροντίσει η Ιστορία να αφήσει το αποτύπωμά της στην ψυχή των παιδιών του. Δεν υπήρχε λόγος να το επαναλάβει και η διεύθυνση του σπιτιού τους.

Απ’ τα διαμάντια στο real estate του ρίσκου 100%

Ο Τζον, 51 χρόνια αργότερα, λέει για τον πατέρα του, πως υπήρξε η πηγή κάθε δύναμης και έμπνευσής του. Μα, εκείνα, τα πρώτα χρόνια, η οικογένεια Χριστοδούλου, μαζί με χιλιάδες άλλες Ελλήνων της Κύπρου, που έφυγαν ως πρόσφυγες και όχι μετανάστες, παλεύουν να υπάρξουν σε ξένο τόπο και μη έχοντας τίποτα. Είναι, πια, η μεγαλύτερη ελληνοκυπριακή διασπορά στον κόσμο, με περισσότερους από 200.000 να ζουν σήμερα, κυρίως στο Βόρειο Λονδίνο, έχοντας εκκλησίες και ενορίες, σχολεία, καφενεία, φούρνους, σύλλογους και μικρές Λευκωσίες στο Palmers Green, στο Southgate, στο Edmonton, με ισχυρή φωνή και ετήσιες πορείες διαμαρτυρίας, lobbying για το Κυπριακό, μαχητικότητα για το δίκιο που αργεί αλλά -δε μπορεί!- κάποτε έρχεται!

Στα δεκαέξι του, ο Τζον Χριστοδούλου εγκατέλειψε το σχολείο και ξεκίνησε να εκπαιδεύεται ως diamond mounter, ειδικευμένος στη στερέωση και επεξεργασία διαμαντιών. Στην καρδιά του λονδρέζικου κόσμου της χρυσοχοΐας, το Hatton Garden, άρχισε να δουλεύει μεθοδικά, κερδίζοντας θέση και εμπειρία. Μέχρι τα δεκαεννιά του είχε, ήδη, ιδρύσει μια μικρή επιχείρηση, την οποία πούλησε με κέρδος.

Με τα χρήματα της πώλησης, το 1984, αγόρασε το πρώτο του ακίνητο, που ήταν ένα studio flat στο Finchley, στα βόρεια του Λονδίνου. Το πούλησε σύντομα, ξανά με κέρδος. Δεν ήταν ακόμη real estate magnate, αλλά το ένστικτο του, είχε εμφανιστεί σφοδρό και σαρωτικό. Δέκα χρόνια αργότερα, στα 29 του, το 1994, θα κάνει την πρώτη του επένδυση ως developer, με ένα μικρό διαμέρισμα, πάλι στο Λονδίνο, αλλά αυτή τη φορά στο όνομα μιας επιχείρησης, που είχε αρχίσει να διαμορφώνει.

Ο Τζον Χριστοδούλου περνούσε επισήμως από τον κόσμο των πολύτιμων λίθων στον πολύπλοκο χάρτη της ακίνητης περιουσίας. «Ένας άνθρωπος για να πετύχει πρέπει να ρισκάρει 100%» θα πει χρόνια αργότερα, και το ρίσκο του απέδωσε πολλαπλάσια ποσοστά!

Real estate, real power, private jet, superyacht, hypercars

Είναι η στιγμή, που ιδρύει τη Yianis Group, την εταιρεία που θα εξελιχθεί σε μια από τις πιο ισχυρές πλατφόρμες ανάπτυξης και διαχείρισης ακινήτων στη Μεγάλη Βρετανία. Το real estate, τότε, δεν είχε την αίγλη του σήμερα και ούτε η λέξη developer ακουγόταν glam. Χρειαζόταν επιμονή, τραπεζική πειθαρχία, στρατηγική αίσθηση του χρόνου και μια πίστη σχεδόν άκαμπτη.

Μέσα σε λίγα χρόνια, η Yianis αποκτά ιδιοκτησίες στην καρδιά, της αναπλασμένης επιχειρηματικής περιοχής του Λονδίνου, στα Docklands, το Marriott Canary Wharf, το Canary Riverside Plaza Hotel, αλλά και το Wool House, στην ιστορική, πολυπολιτισμική συνοικία Whitechapel στο Ανατολικό Λονδίνο. Ο Χριστοδούλου δεν ήθελε, απλά, να αγοράζει, αλλά να δημιουργεί απ την αρχή, να ανασκευάζει την λειτουργία και την αισθητική των κτιρίων, να ανασχεδιάζει τη σχέση των ανθρώπων με τον χώρο.

Η Yianis μπήκε και σε άλλες πόλεις, με το Hilton Tower στο Μάντσεστερ και το Radisson Blu στο Λίβερπουλ, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ενώ συνεργάστηκε με μεγάλα ξενοδοχειακά brands και, πριν καν το καταλάβει ο ανταγωνισμός, είχε φτιάξει ένα δίκτυο με πάνω από 7.000 εργαζόμενους! Έχει πια 2.000 οικιστικές και εμπορικές μονάδες στο Λονδίνο, ενώ διαθέτει γη στη Βραζιλία και διαμερίσματα στη Νέα Υόρκη.

Είναι ο ηγέτης του real estate στο Ηνωμένο Βασίλειο και πλέον δισεκατομμυριούχος! Στα 40ά γενέθλιά του, προσφέρει στον εαυτό του ένα ιδιωτικό τζετ, που φέρεται, όπως να το πούλησε το 2012!

Το σκάφος του, το 74 μέτρων Zeus, αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων, με 6 καμπίνες για 15 άτομα και πλήρωμα 21 ατόμων, ο Τζον το έχει αγοράσει από τον Βρετανό πολυεκατομμυριούχο των ξενοδοχείων, του real estate και του τύπου, Έινταν Μπάρκλεϊ της πασίγνωστης αριστοκρατικής οικογένειας.

Διαθέτει συλλογή σπορ αυτοκινήτων υψηλής αξίας και οδηγεί μια πολύ σπάνια χειροποίητη Devinci DB 720 και το εκπληκτικό υβριδικό hypercar Delage D12. Σε βίντεο στο TikTok για τη ζωή του, με περισσότερα από 540.000 views, αναφέρεται ότι έχει στη συλλογή του δύο Ferrari 250 GTO, με την κάθε μια να εκτιμάται πάνω από 70 εκατομμύρια δολλάρια, καθώς και μία Mercedes‑Benz 300 SLR, αξίας περισσότερο από 100 εκατ. δολάρια! Να λέμε, λοιπόν, πως ο Τζον Χριστοδούλου δεν αγοράζει απλώς hypercars, αλλά θρυλικά hypercars.

Ο Τζον, ο «τσιάκκος» Αλβέρτος και οι άλλοι πρίγκιπες: σχέσεις, χορηγίες και το ίδρυμα που αλλάζει ζωές

Το 2022, ο Τζον Χριστοδούλου τιμήθηκε από τον Πρίγκιπα Αλβέρτο του Μονακό με το βραβείο Goodwill Ambassador, σε ειδική τελετή του Monaco Ambassadors Club. Ο Πρίγκιπας τον ευχαρίστησε δημόσια για τη φιλανθρωπική του δράση, λέγοντας πως είναι «μεγάλος φίλος του Μονακό» και ότι η γενναιοδωρία του αγγίζει όχι μόνο τους φίλους του αλλά και όσους έχουν ανάγκη.

Οι δυο τους διατηρούν στενή σχέση και συνεργασία τα τελευταία χρόνια, ενώ το 2023 ο Τζον τον προσκάλεσε και τον φιλοξένησε στην Κύπρο, σε μια επίσκεψη με πολιτιστικό και διπλωματικό χαρακτήρα.  Σε πρόσφατη συνέντευξη του, ο Χριστοδούλου είπε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, πως ναι, γνωρίζει πολλές διεθνείς προσωπικότητες με εκτόπισμα δυναμικό σε επιρροή και εξουσία.

«Υπάρχουν τέσσερις – πέντε πρίγκιπες που μου αρέσουν» λέει και συνέχισε χαρακτηρίζοντας, αυθεντικά κυπριακά τον πρίγκιπα Αλβέρτο ως «τσιάκκο», που θα πει μάγκας, λεβέντης και ζόρικος, αλλά και ως «ωραίο πλάσμα»! Συνέχισε δε, λέγοντας πως «ο άλλος, ο πρίγκιπας Ουίλιαμ είναι πολύ καλό παιδί. Βοηθήσαμε μαζί ένα αγόρι που ο πατέρας του ήταν στη φυλακή και η μητέρα του, μπλεγμένη με τα ναρκωτικά… του δώσαμε υποτροφία. Καλός άνθρωπος είναι και ο βασιλιάς Κάρολος».

Την υποτροφία, βέβαια, παρά τον πληθυντικό αριθμό, την έδωσε και μάλιστα πλουσιοπάροχη ο ίδιος ο Τζον Χριστοδούλου, που αν μπορεί να ανακουφίσει πληγές, να απαλύνει δεινά και να βοηθήσει ειδικά παιδιά, νέους, πρόσφυγες και σε ό,τι έχει να κάνει με την Κύπρο και τον ελληνισμό της, το κάνει χωρίς να υπολογίσει ποσά. Άλλωστε, έχει δημιουργήσει το Yianis Christodoulou Foundation, με αρχική δωρεά ενός εκατομμυρίου λιρών, που υποστηρίζει τις ευάλωτες ομάδες παιδιών και οικογενειών στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο εξωτερικό.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, κατά την περίοδο της πανδημίας, χρηματοδότησε τη διανομή 6.000 πακέτων φροντίδας στο προσωπικό του NHS, στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Whitechapel, ενώ πρόσφερε και νέες εγκαταστάσεις άθλησης στο νοσοκομείο Princess Grace. Τον Φεβρουάριο του 2022, αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο όμιλος Yianis παραχώρησε δύο ξενοδοχεία του για τη δωρεάν φιλοξενία 750 Ουκρανών προσφύγων επί έναν χρόνο. Παράλληλα, συμμετείχε στο πρόγραμμα «Homes for Ukraine» της βρετανικής κυβέρνησης, στηρίζοντας έμπρακτα μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις των τελευταίων ετών.

Τον επόμενο μήνα, ανακοίνωσε τη χορηγία της Tommy Foster Racing, μιας νεανικής ομάδας από την Κορνουάλη, με τον νεαρό οδηγό-ταλέντο Τόμι Φόστερ να διακρίνεται στο Le Mans Cup. Το Ίδρυμα στήριξε την ομάδα, εστιάζοντας, όπως πάντα, στην ενίσχυση νέων με δυνατότητες, που δεν ξεκινούν όλοι από τις ίδιες γραμμές αφετηρίας.

Για την «Κύπρο της αγάπης και του ονείρου»

Οι ρίζες του Γιάννη Χριστοδούλου κρατάνε από τον Σύσκληπο, το μαρτυρικό χωριό της σκλαβωμένης Κερύνειας, στους πρόποδες του Πενταδακτύλου, με τη πηγή της Αγίας Ευδοκίας και το κρυστάλλινο κρύο νερό και το έρημο μοναστήρι του 11ου αιώνα, με ορατές, πιο θλιμμένες από ποτέ, αγιογραφίες.

Όταν ο Χριστοδούλου μιλάει για το χωριό του παππού του, όπου περνούσε παιδικά καλοκαίρια, παλιρροιακά η συγκίνηση, συγκρατείται, όλο αλμύρα, βουρκώματος, στα μάτια του. Η απάνθρωπη, βάρβαρη σφαγή, εκείνων που ειχαν παραμείνει στα σπίτια τους. Οι 14 νεκροί, διάτρητοι από σφαίρες ή σφαγμένοι, και 14 αγνοούμενοι, που κάθε ίχνος τους εξαφανίστηκε, κάνει τον Γιάννη Χριστοδούλου να νοιάζεται, να πονάει, να προσφέρει με όλες τους τις δυνάμεις στους συντοπίτες του. Και αυτή είναι ίσως, η υπερδύναμη του!

«Δεν πρέπει να ξεχνάς από πού ξεκίνησες» λέει συχνά «το σχολείο μου στο Καϊμακλί, τα παιδικά μου χρόνια στον Σύσκληπο με κάνουν αυτό που είμαι». Κι αν η ζωή τον αντάμειψε πλουσιοπάροχα, εκείνος επέλεξε να επιστρέψει το καλό πίσω και πάνω απ όλα και όλους, στην Κύπρο και στους Κύπριους. Το Ίδρυμα Yianis Christodoulou Foundation έχει στηρίξει εκατοντάδες παιδιά και οικογένειες, που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση στο νησί, ενώ μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2021, διέθεσε άμεσα 365.000 ευρώ για την ανακατασκευή σχολείων.

Πιο πριν, μιας σειρά από δράσεις, όπως διαγωνισμοί χριστουγεννιάτικων καρτών, εξασφάλιζαν τρόπους, ώστε χρηματικά έπαθλα να πηγαίνουν σε πολλά δημοτικά σχολεία της Κύπρου. Κατά την πανδημία, εξασφάλισε την αποστολή χιλιάδων πακέτων τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης σε νοικοκυριά της κυπριακής διασποράς στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε πάνω από 355.000 άτομα συνολικά, ενώ τίμησε και το ιατρικό προσωπικό των εννέα δημόσιων νοσοκομείων της Κύπρου με «πακέτα ευγνωμοσύνης» για την Πρωτομαγιά.

Μια ξεχωριστή πρωτοβουλία του Ιδρύματος, ήταν όταν 4.098 άτομα σχημάτισαν, στη Λευκωσία, τη μεγαλύτερη εναλλασσόμενη ανθρώπινη αλυσίδα στον κόσμο. Μαζί τους, ήταν και ο Κωνσταντίνος Αργυρός, που τυλιγμένος με την κυπριακή σημαία, τραγούδησε το «Ελεύθερος» σε μια συναυλία με χιλιάδες λευκά μαντίλια να κυματίζουν.

Η γνωριμία Χριστοδούλου και Αργυρού είχε ξεκινήσει λίγους μήνες πριν, όταν ο τραγουδιστής στήριξε αφιλοκερδώς τη φιλανθρωπική δράση του ιδρύματος «Love Cyprus» τον παγκύπριο μαθητικό διαγωνισμό με συμμετοχή 2.000 παιδιών από 200 σχολεία. Η φιλία τους συνεχίστηκε και ενισχύθηκε, με κοινή παρουσία σε κοινωνικές δράσεις και πολιτιστικά γεγονότα, και πλέον επεκτείνεται και σε επιχειρηματικό επίπεδο. Αυτά και άλλα πολλά, ο Τζον Χριστοδούλου, τα προσφέρει όχι ως φιλάνθρωπος, άλλα σαν σκέτο άνθρωπος, που ξέρει πώς είναι να υπάρχει ανάγκη και που κάνει ό,τι μπορεί, ώστε κανένα παιδί από την Κύπρο να μην νιώθει περιφρονημένο, αποκλεισμένο ή ξεχασμένο. Για την «γη του ξεραμένου λιβαδιού, γη της πικραμένης Παναγιάς, γη του λίβα, τ’ άδικου χαμού, τ’ άγριου καιρού, των ηφαιστείων» που τραγούδησε ο Λεωνίδας Μαλένης και ο Μίκης Θεοδωράκης, την «Κύπρο της αγάπης και του ονείρου».

Μακριά από τα φώτα, στο κέντρο της ζωής του

Ο Τζον Χριστοδούλου είναι ένας αυτοδημιούργητος, πανίσχυρος επιχειρηματίας, με έντονη κοσμική ζωή, με συνεντεύξεις και αφιερώματα για τα επιτεύγματα και τις φιλοδοξίες και ένα κοινωνικό κύκλο, που περιλαμβάνει κάποιες απ τις πιο διάσημες και δυνατές μορφές του συγχρόνου κόσμου. Και όμως, η σύζυγος του, που είναι γνωστό μόνο το μικρό της όνομα, Μαρία και τα τέσσερα παιδιά τους, παραμένουν αυστηρά, ιδιωτικές παρουσίες, έξω από δημοσιεύματα, αναφορές σε συνεντεύξεις ή δημόσιες προβολές.

Πρόκειται για μια συνειδητή πράξη προστασίας της ψυχικής, κοινωνικής, και σε ένα βαθύτερο επίπεδο, της ταυτότητας της οικογένειάς του, με την διακριτικότητα να δίνει χώρο, ειδικά στα παιδιά, να μεγαλώσουν χωρίς τα βάρη της δημόσιας προσδοκίας ή της «τέκνου του δισεκατομμυριούχου». Αν κάποτε ο πατέρας του Τζον Χριστοδούλου, κατόρθωσε με βαρύ προσωπικό κόστος, να μην κινδυνεύσει η οικογένεια του, από την όποια πιθανή περιθωριοποίηση των προσφύγων που «μένουν στα δωρεάν σπίτια», ο ίδιος, προστατεύει την δική του, από μια άλλη της μορφή, μπορεί και πιο άγριας, σαρκοβόρας και ψηφιακής.

Η οικογένεια ζει στο Μονακό και είναι εκείνον, όπως συχνά τονίζει, «η σταθερότητα και το νόημα πίσω από όλα και για όλα».