Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει υποχρεωτική η ανάγνωση εφημερίδων από τους δημοσίους υπαλλήλους.

Το πρωί, με το που αρχίζει η βάρδια, καφές και ανάγνωση των ειδήσεων που αφορούν το τμήμα. Ας πούμε ότι διαβάζουν τα νέα για τη λειψυδρία και περνάει ο προϊστάμενος ρωτώντας τι κατάλαβαν και τι πρέπει να κάνουν. Η απάντηση σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να είναι ότι θα απορρίψουν αίτημα για κατασκευή είκοσι πέντε υδατοδεξαμενών σε ξενοδοχείο είκοσι δωματίων.

Εκεί έχει φτάσει η κατάσταση. Κάθε δωμάτιο να διαθέτει τη δική του πισίνα, μία ακόμη για το μπαρ, άλλη μία για το εστιατόριο και οπωσδήποτε μία πάνω στην αμμουδιά ώστε να μη λερώνονται με άμμο οι πατούσες των πελατών. Δίπλα, στο χωράφι, ο αγρότης με τα κηπευτικά έχει αφήσει το λάστιχο ανοιχτό σε λειτουργία συντριβανιού και το νερό δροσίζει λίγο τις μελιτζάνες, λίγο τις ντομάτες και γενναιόδωρα τον δρόμο.

Η ανάγκη να γίνει οικονομία στο νερό είναι αδιαμφισβήτητη και ο υπουργός Περιβάλλοντος Σταύρος Παπασταύρου τα λέει καθαρά. Ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε ώρα αποφάσεων. Προσωπικά δηλώνω έτοιμη να κάνω ένα μόνο χέρι λούσιμο. Σε ετήσια βάση αυτό θα εξοικονομήσει δύο χιλιάδες λίτρα νερού. Η εικόνα θυμίζει το κυνήγι αποδείξεων για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Συλλαμβάνεται ο κουλουρτζής που δεν εξέδωσε παραστατικό με POS και κυκλοφορεί ανενόχλητος, με πολυτελές αυτοκίνητο, ο πραγματικός φοροκλέφτης που έστησε την μεγάλη απάτη με τον ΦΠΑ.

Ο Παπασταύρου βγήκε στην τηλεόραση για να πει τα βασικά. Τα αποθέματα της Αττικής είναι περίπου τετρακόσια εκατομμύρια κυβικά μέτρα και η ετήσια κατανάλωση αγγίζει τα διακόσια πενήντα. Η αριθμητική είναι απλή. Δεν υπάρχει περιθώριο αναβολής δύσκολων αποφάσεων, εκτός αν βρέξει. Αλλά να βρέξει λίγο λίγο και όχι απότομα, επειδή αν ανοίξουν οι ουρανοί θα έχουμε πλημμύρες, κατεστραμμένες καλλιέργειες και πνιγμένα ζώα.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Δεν σκοπεύω να πάρω όλη την ευθύνη επάνω μου επειδή λουζόμουν καθημερινά δύο χέρια συν μαλακτικό. Η εξήγηση είναι πιο σύνθετη. Μείωση βροχοπτώσεων, αύξηση εξατμίσεων, μεγαλύτερη κατανάλωση, όλα μαζί. Ο υπουργός διαβεβαιώνει ότι αν δεν βρέξει καθόλου υπάρχει νερό για δύο χρόνια. Από την άλλη ακούμε ότι τα έργα προχωρούν. Γεωτρήσεις, αφαλατώσεις και φυσικά το περίφημο έργο του Εύρυτου που θα δώσει λύση για είκοσι με τριάντα χρόνια αλλά χρειάζεται αρκετό χρόνο για να υλοποιηθεί.

Πρόκειται για την κλασική ελληνική υπόσχεση ότι το έργο θα μας σώσει αλλά όχι τώρα. Σαν την εκτροπή του Αχελώου που επί μισόν αιώνα υποτίθεται ότι θα έλυνε το πρόβλημα του θεσσαλικού κάμπου. Θα μετακινούσαν τον ποταμό αντί να αλλάξουν καλλιέργειες και να αντικαταστήσουν το βαμβάκι με κάτι λιγότερο υδροβόρο. Άλλα πεταμένα λεφτά εκεί, με μισοτελειωμένες εγκαταστάσεις στη μέση του πουθενά και σφραγίδες από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν.

Στο δια ταύτα: Η διαχείριση του νερού δεν είναι ούτε τεχνικό ούτε στενά περιβαλλοντικό ζήτημα. Είναι ξεκάθαρα πολιτικό. Τι νόημα έχει να μιλάμε για λειψυδρία όταν την ίδια στιγμή επεκτείνονται οι άδειες για πισίνες; Η πισίνα είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα επειδή βγάζει μάτι. Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε ότι θα διψάσουμε, σύμφωνα με τον υπουργό. Η Αττική δεν θα διψάσει. Κάπως έτσι το κάνουμε εικόνα, φανταζόμαστε ότι θα πίνουμε νερό από τις πισίνες, τα aubreuvoir του εικοστού πρώτου αιώνα. Σαν τα γελάδια και τα άλογα. Μήπως δεν είμαστε άλογοι;