Το επόμενο άρθρο του Ευκλείδη

Την περασμένη Κυριακή, 17 Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία ο αρχηγός του συμμετείχε στην συγκέντρωση για την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου κατά της χούντας, ο τέως υπουργός Οικονομικών και βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, επέλεξε την εφημερίδα «Καθημερινή» για τη δημοσίευση του άρθρου του. Οι συνειρμοί ανήκουν στον αναγνώστη. Ο ένας, ο αρχηγός, τέως πρωθυπουργός και τέως συνομιλητής, εκπροσωπώντας την χώρα, των ισχυρών του κόσμου, συμμετέχει δια ζώσης στην καθιερωμένη πορεία που καταλήγει έξω από την Αμερικανική πρεσβεία. Και ο δεύτερος, επιχειρεί το δικό του άνοιγμα στον μεσαίο, φιλελεύθερο αναγνώστη της Καθημερινής, παρουσιάζοντας -σε ακαδημαϊκό επίπεδο, είναι η αλήθεια- τη δική του πρόταση για την οικονομία, παρά τις αντιφάσεις, όπως ισχυρίζεται ο αρθρογράφος, που διαπνέουν την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία.

Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ασχολιόμουν με τον κ. Τσακαλώτο, αν δεν γινόμουν μάρτυρας και αναγνώστης μιας εκκαθαρισμένης φορολογικής δήλωσης του 2016, ενός φίλου και γνωστού που το έφερε η συζήτηση και έπεσε στα χέρια μου. Δεν έλαβα υπόψη τις δαπάνες που θα μπορούσε να είχε δηλώσει ο άνθρωπος για να πέσει στα μαλακά και να αποφύγει την βαριά φορολογία. Αλλά το 2016, ένα χρόνο μετά την υπογραφή του αχρείαστου μνημονίου και την επιβολή των capital controls, για 12 χιλιάδες ευρώ δηλωθέν εισόδημα, ο άνθρωπος εκλήθη να πληρώσει 3.500 ευρώ!!

Ασφαλώς και υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα στον κύκλο του καθενός…

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι παρά τις μειώσεις φόρων που θεσμοθετεί η κυβέρνηση του κ. Κ. Μητσοτάκη, ο κ. Τσακαλώτος δεν νοεί να αντιληφθεί τι σημαίνει ελπίδα για την οικογένεια, τα μέλη της να έχουν δουλειά και να τους μένει και κάτι στην άκρη να το διαθέσουν όπως και όπου θέλουν. Γράφει ο τέως υπουργός Οικονομικών: «Οι οικογένειες, και τα παιδιά ιδιαίτερα, υπέστησαν μεγάλο πλήγμα στην κρίση και στην περίοδο μετά. Το υπουργείο Εργασίας επί ΣΥΡΙΖΑ είχε, παρά τις δυσκολίες, μια συγκροτημένη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν μπορούν εκ φύσεως να πατήσουν πάνω σε αυτά τα επιτεύγματα».

Γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι ο κ. Τσακαλώτος, ο οποίος δεν είχε καμία επαφή με τους Έλληνες δημοσιογράφους καθ’ όλο το διάστημα της υπουργίας του, υπεραμύνεται της επιδοματικής πολιτικής του και των ψίχουλων που μοίραζε κάθε χρόνο από το να έχει ο κόσμος δουλειά, φορολόγηση στο μέτρο του δυνατού και τέλος πάντων, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας κανονικής ζωής.

Σε άλλο σημείο γράφει: «Η φορολογική πολιτική για το 2020 μπορεί να δώσει κάποιες ανάσες στους αυτοαπασχολουμένους -αν και είμαστε εν αναμονή των αλλαγών στο ασφαλιστικό- αλλά η ελάφρυνση για τον μεγάλο κορμό των μισθωτών και συνταξιούχων θα είναι ελάχιστη».

Δεν αντιλαμβάνεται ότι και ένα ευρώ μείωση φόρου, συνιστά μείωση; Ένα ευρώ λιγότερο βγαίνει από την τσέπη. Μία καραμέλα.

Την διετία 2016 – 2017 σωρεύτηκε πρωτογενές πλεόνασμα 11,4 δισ. ευρώ. Και τα ληξιπρόθεσμα αυξήθηκαν στα 18,3 δισ. ευρώ.

Δεν αντιλαμβάνεται ότι η αντίστροφη μέτρηση στην ελάφρυνση των εισοδημάτων (17 ευρώ, διάβαζα κάπου, ότι ο αρχηγός του υπολογίζει την ελάφρυνση της «μεσαίας τάξης»…) έχει ξεκινήσει.

Και τέλος πάντων, με τέτοια ανεργία, άπνοια στις επενδύσεις, είναι προφανές ότι ο πρώτος προϋπολογισμός μιας κυβέρνησης που έχει τέσσερις μήνες στην εξουσία πρέπει να είναι φιλοεπενδυτικός και όχι αναδιανεμητικός.

Περιμένω με ενδιαφέρον το επόμενο άρθρο του, λοιπόν…