Τι θέλει η ΟΛΜΕ και πολεμά την κοινωνία;

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα της ΟΛΜΕ κατά της αξιολόγησης είναι ότι οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται καθημερινά από την κοινωνία. Ας το ξανασκεφτεί. Διότι η κοινωνία, οι γονείς που χρυσοπληρώνουν φροντιστήρια ή ματώνουν για να στείλουν τα παιδιά τους στο ιδιωτικό σχολείο, δεν αξιολογούν θετικά το εκπαιδευτικό έργο.

Όπως έδειξε η δημοσκόπηση της Opinion Poll για το mononews, η κοινωνία, πλέον, απαιτεί αναβαθμισμένη παιδεία. Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση συγκεντρώνει πολύ υψηλή αποδοχή σε όλα τα κόμματα. Ζητούν από το υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει την μεταρρύθμιση ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, με ποσοστό 56,2%, παρ’ ότι το κόμμα έχει δεσμευτεί να τη καταργήσει.

Ενδεχομένως και η Κουμουνδούρου να μην πήγαινε κόντρα στην κοινωνία αν τα στελέχη της έβλεπαν τις επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών στην κατάταξη PISA που αξιολογεί διεθνώς τους μαθητές. Τα παιδιά μας είναι πιο κάτω και από το όριο του μετρίου. Ε, δεν γίνεται οι εκπαιδευτικοί να απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη, σωστά;

Για να είμαστε δίκαιοι το ίδιο … ανενημέρωτα είναι και τα στελέχη-συνδικαλιστές των ΝΔ – ΚΙΝΑΛ. Ολόκληρος ο θαυμαστός κόσμος της ΟΛΜΕ, πολεμά λυσσαλέα την προσπάθεια επιβολής αξιολόγησης, ειδικά από την παρούσα κυβέρνηση η οποία δείχνει ότι εννοεί να την καθιερώσει.

Και αναρωτιέται κάποιος, γιατί να συμβαίνει αυτό; Τα πράγματα ως συνήθως δεν είναι περίπλοκα, είναι απλά: Εδώ και 40-45 χρόνια δεν ελέγχεται κανείς από κανέναν, δουλεύουν όσοι θέλουν, ουσιαστικά χωρίς σχετικό άγχος και πίεση (αυτοί που θα δούλευαν έτσι κι αλλιώς). Τα υπόλοιπα, η «ιδεολογική χροιά» και τα παχιά λόγια αποτελούν τη σάλτσα για να νοστιμίσει το μενού, να αποκτήσει την κατάλληλη οξύτητα.

Και κάτι ακόμα, ίσως λιγότερο απλό, αλλά αληθινό, που αφορά στη νοοτροπία που διέπει μια μεγάλη δυστυχώς μερίδα εκπαιδευτικών και την εκφράζει η ΟΛΜΕ: Το σχολείο, πολύ περισσότερο η τάξη, αποτελεί έναν περίκλειστο χώρο, όπου κανείς άλλος δεν πρέπει να εισέλθει να «μας δει τι κάνουμε και πώς». Ανασφάλεια, φόβος να δείξουν πώς λειτουργούν καλυμμένα με τον μανδύα της «αυτονομίας» του εκπαιδευτικού.

Παρά τις βαρύγδουπες διακηρύξεις περί «ανοιχτού» σχολείου, σχεδόν κανείς στον ελληνικό εκπαιδευτικό χώρο δεν το πιστεύει και δεν το θέλει. Έχουμε ένα σχολείο «κλειστό», φοβικό, που δεν θέλει επισκέπτες, «ξένους» και επομένως δεν θέλει και να δώσει λογαριασμό σε κανέναν για το «τι κάνει», ευλόγως. Στον κόσμο των εκπαιδευτικών ισχύει το … «ας μείνουμε στην ησυχία μας και για να το κατορθώσουμε πρέπει αμέσως να κλείσουμε όποια τρύπα πάει να ανοίξει για να βγούμε στο φως …».

Επιπλέον, ασκείται και κριτική με επιχειρήματα αστεία επιεικώς, και μάλιστα από επιφανείς εκπροσώπους της αντιπολίτευσης. Μεταξύ άλλων ο πρώην υπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, ο οποίος εστιάζει στο γεγονός ότι εάν το αποτέλεσμα της αξιολόγησης κάποιου εκπαιδευτικού είναι κακό, αυτός θα υποχρεωθεί σε επιμόρφωση. Οδύρεται για το κακό που θα πάθει αν επιμορφωθεί ο εκπαιδευτικός: Αυτό το θεωρεί «στιγματισμό και ταπείνωση» του εκπαιδευτικού.

Το ότι το σχέδιο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών δεν προβλέπει αυτά που θα υποστεί οποιοσδήποτε εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα βρεθεί με αρνητικό πρόσημο, ο Νίκος Φίλης δεν το βλέπει ως ,περίπου «δώρο». Όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι, το πιθανότερο να απολυθούν. Οι εκπαιδευτικοί θα πάνε για σεμινάρια κι αυτό είναι … ανυπόφορα ολέθριο!

Σε όλες τις χώρες, όπου γης, υπάρχει έστω στοιχειωδώς κατάταξη των απασχολουμένων σε μια δημόσια υπηρεσία και αναλόγως των ικανοτήτων που έχουν ή δεν έχουν τοποθετούνται στην ανάλογη βαθμίδα. Γιατί είναι ταπείνωση να επιμορφωθεί ένας μέτριος ή ανεπαρκής εκπαιδευτικός ώστε να γυρίσει στην τάξη με περισσότερα εφόδια και δεν είναι ταπείνωση για τα παιδιά που διδάσκει να μην επιτελεί με επάρκεια τη δουλειά του, να τα αφήνει αστοιχείωτα, να τα υποχρεώνει σε φροντιστήρια; Και γιατί ο εκπαιδευτικός που θα κριθεί ότι χρειάζεται να επιμορφωθεί να αρνηθεί;

Το θέμα της αξιολόγησης έρχεται και επανέρχεται εδώ και σαράντα χρόνια. Μάχες έχουν δοθεί πολλές, με μέχρι τώρα κερδισμένους τους συνδικαλιστές, νίκες που τροφοδοτούν και τις σημερινές αντιδράσεις του, με τη πίστη ότι και η τωρινή σύγκρουση θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει. Και το πρόβλημα είναι ότι οι εκπαιδευτικοί της χώρας δείχνουν να συζητούν  για τα σχολεία και την εκπαίδευση με όρους που ανήκουν σε άλλες εποχές. Σε άλλον αιώνα.

Διαβάστε επίσης

Μεγάλη δημοσκόπηση της Opinion Poll για το mononews: Σταθερά κυρίαρχος ο Μητσοτάκης, 29 μονάδες μπροστά από τον Τσίπρα – 13,3 μονάδες η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ – Βασικό κριτήριο ψήφου η οικονομία