Τα επιτόκια είναι χαμηλά ή ο βασιλιάς είναι γυμνός;

Η εδραίωση του περιβάλλοντος των χαμηλών επιτοκίων για μακρύ χρονικό διάστημα, είναι μια άκρως ανεπιθύμητη κατάσταση για το χρηματοοικονομικό κλάδο, τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές και τις εταιρείες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων. Και αυτό όχι μόνο γιατί καθιστά όλο και πιο δύσκολη την επίτευξη υψηλών αποδόσεων στις επενδύσεις ή την προσφορά υψηλών επιτοκίων στις καταθέσεις, περιορίζοντας τις επιλογές που οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί έχουν να δώσουν στους πελάτες τους, αλλά κυρίως γιατί αναδεικνύει το θέμα της αποτελεσματικότητας του παραγωγικού τους μοντέλου.

Όταν τα επιτόκια διατηρούνται χαμηλά και οι αποδόσεις των βασικών επενδυτικών επιλογών συγκλίνουν στο 2%, στο 1% ή στο 0%, το κυνήγι μιας στοιχειώδους απόδοσης ακόμη και αν αυτή είναι λίγες μονάδες βάσης, γίνεται πιο επιτακτικό και πιο πιεστικό.

Κάπου εκεί αναδεικνύεται το θέμα τους κόστους στη διαχείριση των επενδύσεων ή αυτό που στον ασφαλιστικό κλάδο ονομάζουμε underwriting και το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από το τρόπο να βγάζεις χρήματα, έστω και λίγα, χωρίς να επιβαρύνεις τον πελάτη με υπέρογκα διαχειριστικά έξοδα.

Όταν τα επιτόκια είναι υψηλά και οι αποδόσεις ικανοποιητικές το κόστος αυτό επιμερίζεται ή πιο σωστά ίσως συγκαλύπτεται εύκολα και κανείς δεν ασχολείται με την ουσία εάν δηλαδή οι επιβαρύνσεις που πληρώνεις για να μπεις ή να βγεις από ένα αμοιβαίο κεφάλαιο, να δεσμεύσεις τα χρήματά σου σε μια προθεσμιακή κατάθεση ή σε ένα ασφαλιστικό προϊόν είναι συμβατό με ότι αυτό σου αφήνει στο τέλος της ημέρας ή στο τέλος της διάρκειας ενός προϊόντος. Ο λόγος είναι απλός … όταν οι αποδόσεις είναι ούτως ή άλλως υψηλές κανείς δεν έχει λόγο να ψειρίζει τη μαϊμού.

Σε μια τέτοια λοιπόν κατάσταση πολλοί είναι εκείνοι που φοβούνται ότι θα αποκαλυφθεί η αλήθεια, ότι δηλαδή ο βασιλιάς είναι γυμνός και οι τράπεζες, αλλά και οι ασφαλιστικές εταιρείες και φυσικά οι διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Το να συντηρείς κοστοβόρα τραπεζικά και ασφαλιστικά δίκτυα, η ύπαρξη των οποίων επιβαρύνει το λειτουργικό σου μοντέλο και εξανεμίζει την ούτως ή άλλως μικρή απόδοση που μπορείς να διασφαλίσεις σε ένα συντηρητικό ή μεσαίου προφίλ πελάτη / επενδυτή, σε καθιστά εν τέλει ευάλωτο στην αξιολόγηση.

Και αυτό μάλλον κανείς δεν το θέλει ή πιο σωστά ίσως, κανείς στη χώρα μας δεν είναι προετοιμασμένος για αυτό.

Με αυτή την έννοια τα χαμηλά επιτόκια, που όπως πολλοί προεξοφλούν ήρθαν για να μείνουν, μπορεί να αποτελέσουν τον καταλύτη για σημαντικές αλλαγές στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, αναδεικνύοντας τις αδυναμίες του και μοιραία πιέζοντας για λύσεις στη βάση του εξορθολογισμού του μοντέλου λειτουργίας τους. Οι πελάτες είτε είναι καταθέτες, ασφαλισμένοι ή επενδυτές, θα είναι αυτοί που κάτω από το φως της διαφάνειας που με βίαιο ίσως τρόπο φέρνει στην επιφάνεια αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση, θα πιέσουν για τη λύση .,,

… και αυτή με τη σειρά της έχει κόστος.